Το Τέλος της Αριστεράς ή Η Επανάσταση Δεν Υπάρχει Πιά

Ο Βασικός Λόγος (και η αιτία) Γιατί Απέτυχε η Αριστερά (παντού) είναι διότι δεν κατανόησε εδώ και 25 χρόνια τα νέα μέσα παραγωγής που αλλάζουν και δεν μπόρεσε να συνθέσει νέα Τακτική και τα Μέσα για να εξυπηρετήσει την ιδεολογία της που είναι ο σφετερισμός των μέσων παραγωγής μέσω του επαναστατικού προτσές.
Στην ουσία δεν θα μπορεσει ποτέ να το κάνει διότι αυτά απαιτούν υψηλή τεχνική και τεχνολογική γνώση αφού τα μέσα παραγωγής είναι πλέον η Τεχνολογια της Πληροφοριας, η Καινοτομία, η ηλεκτρονική διακίνηση (εμπόριο, υπηρεσίες, κλπ), η Ρομποτική, η Νέα Τεχνολογία παντού, οι απορρυθμισμένες χρηματοοικονομικές αγορές και η ροή κεφαλαίων μέσω των τραπεζών παγκόσμια. Οπως είναι κατανοητό ο σφετερισμός, ΔΕΝ μπορεί να γίνει μέσα από την επανάσταση
στους δρόμους και καταλήψεις σε εργοστάσια. Τα Μεσα Επανάστασης δεν είναι πλεον αυτά που ήταν. Πρέπει να εφευρεθούν νέα όπως και να επινοηθεί μιά καινούργια οργάνωση Κοινωνίας των Πολιτών με υψηλή μόρφωση σε εξειδικευμένα ζητήματα για να έχει νόημα ο αγώνας.
Αυτή ακριβώς η διαδικασία δεν είναι πλέον στα χέρια των Αριστερών με τη παραδοσιακή έννοια. Στη ΚτΠ δουλεύουν άνθρωποι της μεσαίας τάξης με μόρφωση, που εξασφαλίζουν κάποια κοινωνική δικαιοσύνη στην κατανομή αγαθών και πλούτου με το τρόπο τους αφού δεν υπάρχει οργανωμένη δράση. Αυτοί οι πολίτες είναι σε όλους τους κομματικούς/πολιτικούς χώρους, σε όλες τις χώρες της ΕΕ και παγκόσμια.
Το διακύβευμα πλέον είναι η διατήρηση των μορφών παραγωγής πλούτου, όχι μόνο αγαθών, στον κύκλο της παραγωγής και αναδιανεμημένο στη μεσαία τάξη και όχι σφετεριζόμενο από την παγκόσμια ολιγαρχία, τζογάροντάς τον στις χρηματιστηριακές αγορές και διανεμόμενο στην κοινωνία του 1% παγκόσμια.
Την δε αντίσταση στη νέα νομή της πίττας την κάνει η ανώτερη - μεσαία τάξη καλύπτοντας κάπως και την κατώτερη, εργατική και άπορη τάξη με την παροχή Κοινωνικής Μέριμνας. Διότι οι αριστεροί σήμερα παντού δεν ξέρουν τι να αντιπροτείνουν. Για αυτό και υπάρχει σύγχυση στην Αριστερά παγκόσμια.
Η μεσαία τάξη, των πολύ μορφωμένων που εργάζονται με γνώμονα τη κοινωνική δικαιοσύνη θα φέρει την Αλλαγή και ειδικά σε συνθήκες οικονομικής κρίσης για ένα και μόνο λόγο: αυτοί είναι που εργάζονται στην επιχειρησιακή βάση των Νέων Μέσων Παραγωγής, αυτοί τα ελέγχουν, αυτοί τα χειρίζονται και τα ξέρουν. Η Επανάσταση θα έρθει από τους White Collars παιδιά - οι Μπλέ θα ακολουθήσουν απλά.
Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνουν οι Σύντροφοι σήμερα παντού. Στην Ελλάδα δε ακόμα περισσότερο είναι αυτό ακατανόητο διότι η χώρα δεν είναι ανταγωνιστική, δεν έχει περάσει ακόμα στη Νέα Παραγωγή πλούτου και αγαθών με ανταγωνιστικό τρόπο, παρά όλα διαχειρίζονται ειρήσθω εν παρόδω.
Αυτό δίνει και το στίγμα της Αριστεράς στην Ελλάδα και κάπως στον Ευρωπαϊκό Νότο. Ειδικά όμως στην Ελλάδα - τελείται η κηδεία της κλασικής αριστεράς και με θεατρικό τρόπο.
Διότι η Ελλάδα - που η παραγωγή πλούτου είναι ο δανεισμός, η τυχαία αρπαχτή, η παραοικονομία, οι υπηρεσίες βασισμένες σε παλαιομοδίτικο και συντεχνιακό τρόπο, το δημοσιοϋπαλληλίκι, η φοροαποφυγή και φοροδιαφυγή και η παραγωγή αγαθών η αγροτική οικονομία (να μην αρχίσουμε εκεί τι επικρατεί) και οι κρατικές επιχειρήσεις που είναι όλες χωρίς εξαίρεση χρεωκοπημένες και συντηρούνται από το κρατικό κορβανά - είναι το τέλειο σκηνικό για τον αναξιοπρεπή θάνατο της Αριστεράς μιά και πλέον ο μόνος τρόπος χρηματοδότησης όλων των ανωτέρω, είναι το Μνημόνιο.
Ούτε καν μπαίνω στο κόπο να μιλήσω για "αριστερά" πελατειακού χαρακτήρα, με δραχμή και τα πάντα κατεστραμμένα για τα επόμενα 10 - 20 χρόνια διότι εκεί θα γελάσουν και οι καρέκλες της Βουλής.
Υπάρχουν λοιπόν δύο δρόμοι εξέλιξης της Αριστεράς (ισοκατανομή του πλούτου και κοινωνική δικαιοσύνη δηλαδή): ο ένας είναι ο αγώνας που συντελείται από τη μεσαία τάξη των ανεπτυγμένων χωρών και τον εξαναγκασμό του κράτους για παροχές και ό άλλος είναι ο θάνατός της σε χώρες που δεν έχουν καν τα νέα μέσα να παράξουν πλούτο και αγαθά και μαζί με τον θάνατο της οικονομίας τους πεθαίνει και η Αριστερά τους. Όλες οι πρώην σοβιετικές δημοκρατίες και η Ελλάδα.
Τα BRICS που νομίζουν κάποιοι ότι διακυβερνούνται από "αριστερούς" ή κομμουνιστές, είναι το μοντέλο κοινωνικής ισοπέδωσης κάθε εργατικών, πολιτικών, πολιτειακών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχουν κατακτηθεί τους τελευταίους 4 αιώνες στην Ευρώπη. Απολυταρχισμός είναι το όνειρο της παγκόσμιας ολιγαρχίας διότι η δημοκρατία κοστίζει βλέπετε, συντάξεις, δωρεάν παιδεία κλπ. Και αυτό το μοντέλο το επεξεργάζονται τα BRICS.
Στην Ευρώπη μένει να κερδηθεί το πολιτισμικό στοίχημα της ιστορίας της. Δεν πρόκειται μόνο για την αριστερά αλλά για τα Θεμελιώδη και Ανθρώπινα Δικαιώματα. Η λιτότητα, η δημοσιονομική πειθαρχία, η περικοπή συντάξεων, η ακόμα μεγαλύτερη απορρύθμιση των αγορών προς όφελος της οικονομικής ολιγαρχίας, τα μονοπώλια σπόρων από την Monsanto, η ευγονική γενετική, η συγκέντρωση πόρων, όλα εξυπηρετούν την παγκοσμιοποιημένη άρχουσα τάξη.
Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο τραγελαφικό μου φαίνεται να μη πω γελοίο, να μιλάει αριστερός σήμερα 60 χρόνων κοντά, για ιδεολογική κάθαρση, για σφετερισμό των μέσων παραγωγής (που είμαι σίγουρη ότι δεν ξέρει ποιά είναι) και απεργίες και αγώνες στους δρόμους και άλλα παλαιολιθικά που λόγω ακριβώς της ασχετοσύνης τους εξυπηρετούν σκοπούς της ολιγαρχίας (όπως για παράδειγμα τα Γερμανικά ομόλογα λόγω Ελληνικής κρίσης) ή θάβουν και τα άλλα ευρωπαϊκά αριστερά κόμματα (βλ. τι γίνεται με τους Podemos) που πάλι την ολιγαρχία εξυπηρετεί η οποία τρίβει τα χέρια της με κάτι χρήσιμους ηλίθιους όπως την εγχώρια αριστερά.
Όταν λοιπόν ακούω το μόνο σωστό λόγο κοινωνικής δικαιοσύνης π.χ. πώς θα σωθεί η Α' κατοικία από τις κατασχέσεις των κόκκινων δανείων από τον George J. Prokopakis πώς είναι δυνατόν να μην τον υποστηρίξω;
Στην Ελλάδα ο βέβαιος θάνατος της αριστεράς-τσίρκου, αφού απέτυχε να υπερασπιστεί τα λαϊκά στρώματα λόγω λαϊκισμού, άγνοιας και αμορφωσιάς γενικής, αλαζονείας, αδιαφορίας να χτίσει πρόταση πραγματικά αριστερή, μελετημένη, από δόκιμα στελέχη, θα γεννήσει τον φασισμό σε όλα τα επίπεδα της ζωής στη χώρα. Δεν με νοιάζει πώς θα βρει η αριστερά τον εαυτό της πλέον καθόλου. Με νοιάζει πώς θα σωθεί η χώρα από την άνοδο του Φασισμού και την πλήρη οικονομική καταστροφή και εξαθλίωση.
Και σε αυτό τον αγώνα όσοι έχουν σωστές προθέσεις, κάνοντας σωστό απολογισμό και υπολογισμό και έχουν τη γνώση να σώσουν το λαό και να αναδιανείμουν τον πλούτο με σωστά κριτήρια - για μένα είναι σύντροφοι.
Οι υπόλοιποι, όλοι από όλους τους χώρους με κακόβουλο σκεπτικό είναι οι εχθροί μου.
Αυτός είναι ο λόγος μιας Αριστερής που μέντοράς της ήταν ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης και η μητέρα μου, Βουλγάρα Αριστερή, Ιδεολόγος με τη καρδιά του Τσε Γκεβάρα.
http://www.toportal.gr/