Πέντε χρόνια είναι πολλά…

Τα τελευταία πέντε χρόνια η ελληνική οικονομία βιώνει μια πρωτόγνωρη για τα μεταπολεμικά δεδομένα κρίση, η οποία έχει επιφέρει το απόλυτο «φρενάρισμα» ορισμένων κλάδων, όπως του κατασκευαστικού, του λιανικού και χονδρικού εμπορίου κ.ά., που πλήττονται όσον αφορά την κερδοφορία αλλά και όσον αφορά τις θέσεις απασχόλησης. Η ύφεση έχει μειώσει κατά 25% το εθνικό μας εισόδημα και έχει οδηγήσει στην ανεργία 1,5 εκατ. άτομα, πολλά από τα οποία είναι νέοι πτυχιούχοι.
Ο ιδιωτικός τομέας εξακολουθεί να παράγει και να δημιουργεί, στον βαθμό που μπορεί, καινοτόμα προϊόντα σε μια περίοδο έντονης οικονομικής δυσπραγίας και αβεβαιότητας, που προκαλείται κυρίως από την παρατεταμένη έλλειψη ρευστότητας στην αγορά. Μέσα σε αυτό το δυσμενές κλίμα οι επιχειρηματίες παραμένουν διστακτικοί,
επιφυλακτικοί, δεν προχωρούν σε νέες επενδύσεις, οι επιχειρηματικές πρωτοβουλίες είναι περιορισμένες και τα επενδυτικά σχέδια βρίσκονται στα συρτάρια για καιρό…
Παρά τις αντιξοότητες εντοπίζονται φωτεινά παραδείγματα ελληνικών επιχειρήσεων που αντέχουν στην κρίση, επιτυγχάνουν κέρδη, έστω και περιορισμένα, έχουν εξωστρεφή προσανατολισμό, με τις εξαγωγές τους να αποτελούν μεγάλο ή ακόμη και το μεγαλύτερο ποσοστό των εσόδων τους. Επιπλέον, σημαντική προσπάθεια καταβάλλεται και από τις λεγόμενες «νεοφυείς εταιρείες» (startups), οι οποίες δημιουργούν θέσεις εργασίας και στηρίζονται επιχειρηματικά από ενέργειες της ελληνικής πολιτείας.
Πρέπει πλέον να ανακοπεί το «πάγωμα» της ελληνικής οικονομίας, πριν να είναι πολύ αργά για όλους τους συν-διαμορφωτές του παραγόμενου προϊόντος της Ελλάδας. Η λύση στον «γόρδιο δεσμό» που αντιμετωπίζει η οικονομία μας είναι η παροχή επενδυτικών και φορολογικών, δηλαδή αναπτυξιακών, κινήτρων που θα τονώσουν την ελληνική παραγωγή, θα αυξήσουν τις επενδύσεις στην ελληνική επικράτεια και θα προσφέρουν νέες θέσεις απασχόλησης, οι οποίες έχουν συρρικνωθεί κατά τα έτη της κρίσης, καθώς οι απολύσεις αυξάνονται λόγω του διαρκώς πιο περιορισμένου κύκλου εργασιών των εταιρειών.
Χώρες που βρέθηκαν στο χείλος της χρεοκοπίας μετά από σφοδρές οικονομικές κρίσεις και κατέληξαν στις συμπληγάδες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ανόρθωσαν τις οικονομίες τους στηριζόμενες στα ανταγωνιστικά και συγκριτικά τους πλεονεκτήματα, προχώρησαν χωρίς παλινωδίες σε διαρθρωτικές αλλαγές και «συμμάζεμα» των δημοσιονομικών τους, κυρίως, όμως, πρόσφεραν κίνητρα για εξωστρέφεια των επιχειρήσεών τους, ώστε να εξάγουν τα προϊόντα τους και να προσανατολιστούν οι δραστηριότητές τους στις διεθνείς αγορές. Η συνεχής βελτίωση της ποιότητας, οι ανταγωνιστικές τιμές και το στρατηγικό μάρκετινγκ αποτελούν τα «διαβατήρια» για την προώθηση των εξαγώγιμων προϊόντων και υπηρεσιών της Ελλάδας. Σε αυτήν την κατεύθυνση οφείλουμε να κινηθούμε ταχύτατα για να επιτύχουμε εξαγωγικές επιδόσεις, ικανές να αναδιατάξουν το παραγωγικό πρότυπο της χώρας μας με επίκεντρο τη μεταποίηση (βιομηχανίες, βιοτεχνίες κ.λπ.), οι οποίες έχουν δεχθεί τις ισχυρότερες πιέσεις από την εσωτερική κρίση αλλά και από το διεθνές περιβάλλον και τους άμεσους ανταγωνιστές μας, που εκμεταλλεύονται τις «αδυναμίες» μας λόγω κρίσης και καταλαμβάνουν μεγαλύτερα μερίδια σε όρους εξαγωγών.
Ομως ακόμη και όλα τα προαναφερθέντα μέτρα να εφαρμοστούν επιτυχώς στην Ελλάδα, η αναθέρμανση της ελληνικής οικονομίας θα παγιωθεί όταν υπάρξει στρατηγικός σχεδιασμός και ΟΡΑΜΑ από την πολιτική ηγεσία μας για την οικονομία της χώρας και πρωτίστως για τους νέους που συνιστούν αναμφισβήτητα το μέλλον αυτού του τόπου.
http://www.anixneuseis.gr/