Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει:
«Μπορεί να μην θεωρείτε τον εαυτό σας υποστηρικτή της ριζοσπαστικής Aριστεράς, αν όμως ζούσατε στην ευρωζώνη το να υποστηρίζατε αυτές τις πολιτικές ίσως να ήταν η μοναδική επιλογή σας».
Τι συμβαίνει με τα κεντροαριστερά κόμματα της Ευρώπης, τους σοσιαλδημοκράτες και τους σοσιαλιστές;
Μήπως δεν υποστηρίζουν μία τέτοια ατζέντα;
Το κάνουν μόνο όταν είναι στην αντιπολίτευση, αλλά από τη στιγμή που αισθάνονται την ανάγκη να γίνει σεβαστή η κυβέρνησή τους, τότε καταλαβαίνουν σε ποια πλευρά πρέπει να κινηθούν.
Θυμόμαστε ακόμη ότι o Francois Hollande, πρόεδρος της Γαλλίας, δικαιολόγησε τη μετατόπιση της πολιτικής του όταν έγινε κυβέρνηση λέγοντας ότι η προσφορά δημιουργεί τη ζήτηση.
Από τα ριζοσπαστικά κόμματα που έχουν προκύψει πρόσφατα, ένα που αξίζει να εξετάσουμε είναι το Podemos.
Είναι ακόμα νέο, με μια ατζέντα στα σκαριά.
Από ό, τι έχω διαβάσει μέχρι τώρα, μπορεί να είναι εκείνο που συνδέει όλα τα αντίστοιχα που προηγήθηκαν στην ευρωζώνη και μπορεί να προσφέρει μια συνεκτική προσέγγιση για την οικονομική διαχείριση μετά την κρίση.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Nacho Alvarez, ανώτερο στέλεχος του κόμματος ειδικός για την οικονομία, ανέλυσε το πρόγραμμά του με μία ανανεωμένη σαφήνεια.
Ο 37χρονος καθηγητής οικονομικών, υποστηρίζει ότι επιβάρυνση του ισπανικού χρέους, τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημόσιου, δεν είναι βιώσιμο και πρέπει να μειωθεί.
Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, θα έπρεπε το «πακέτο» να περιλαμβάνει ένα συνδυασμό: επαναδιαπραγμάτευσης των επιτοκίων, περιόδους χάριτος, αναδιάρθρωση του χρέους και ένα κούρεμα.
Διευκρίνισε επίσης, ότι στόχος των Podemos «δεν είναι να φύγει η Ισπανία από την ευρωζώνη».
Ταυτόχρονα όμως το κόμμα δεν θα επιμείνει ούτε στην παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ με κάθε κόστος, πρόσθεσε ο Ισπανός καθηγητής. «Ο στόχος είναι η οικονομική ευημερία της χώρας», συμπλήρωσε.
Για έναν τρίτο παρατηρητή, εκτός Ισπανίας, αυτό φαίνεται σαν μία ισορροπημένη θέση. Δεν φαίνεται όμως το ίδιο μέσα από την Ισπανία.
Το ενδεχόμενο να παγιωθεί η συγκεκριμένη ατζέντα προκαλεί φόβους ότι η Ισπανία μπορεί να μετατραπεί στην ευρωπαϊκή εκδοχή της Βενεζουέλας.
Αλλά δεν υπάρχει τίποτα αμφισβητήσιμο σχετικά με τη δήλωση ότι αν το χρέος δεν είναι βιώσιμο πρέπει να αναδιαρθρωθεί. Ή ότι αν το ευρώ ήταν να φέρει δεκαετίες πόνου, θα ήταν απολύτως θεμιτό να αμφισβητηθούν θεσμοί και πολιτικές της ευρωζώνης.
Άλλωστε, τα υπάρχοντα «κόμματα», κεντροαριστερά ή κεντροδεξιά, εγκαταλείπουν την Ευρώπη να βυθιστεί σε μία οικονομική καχεξία, αντίστοιχη ενός πυρηνικού χειμώνα.
Η θέση των Podemos αποκαλύπτει στο τέλος του 2014, μια απλή αλήθεια για την ευρωζώνη.
Ότι εάν δεν γίνει αναδιάρθρωση του χρέους, η λογική συνέπεια για το ενιαίο νόμισμα είναι να εισέλθει στο φαύλο κύκλο ενός συστημικού στασιμοπληθωρισμού.
Δεδομένου ότι έως τώρα, τίποτα δεν γίνεται για να αποφευχθεί ο ανωτέρω κίνδυνος, η πιθανότητα να υπάρξει στασιμότητα στην οικονομία και πληθωρισμός πλησιάζει στο 100%.
Ωστόσο, προς το παρόν, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συνεχίζουν να παίζουν το παιχνίδι του «ανοιγόμαστε και υποκρινόμαστε».
Το που οδηγεί αυτή η κοντόφθαλμη στρατηγική, δεν χρειάζεται να το ψάξει κανείς.
Αρκεί να δει τι συμβαίνει στην Ελλάδα.
Ύστερα από έξι χρόνια οικονομικής ύφεσης, η κυβέρνηση βρίσκεται σε μια οξεία πολιτική κρίση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται στις δημοσκοπήσεις, και έχει μια καλή ευκαιρία να αναλάβει την εξουσία στις επόμενες γενικές εκλογές, πιθανώς το 2015.
Η Ισπανία δεν βρίσκεται ακόμη σε αυτή τη συγκυρία.
Το κόμμα των Podemos έχει τη δυνατότητα να στερήσει από τα μεγαλύτερα κόμματα - το Λαϊκό Κόμμα του πρωθυπουργού Mariano Rajoy και το αντιπολιτευόμενο Σοσιαλιστικό Κόμμα - την απόλυτη πλειοψηφία στις εκλογές του επόμενου έτους.
Θα μπορούσε επίσης να αναγκάσει τα δύο κόμματα να συγκυβερνήσουν στο γερμανικό στιλ του μεγάλου συνασπισμού, κάτι που όμως ταυτόχρονα θα αναδείξει το νέο κόμμα των Podemos ως αξιωματική αντιπολίτευση.
Διαφορετική είναι η κατάσταση στην Ιταλία, αλλά όχι λιγότερο σοβαρή. Αν ο πρωθυπουργός Matteo Renzi αποτυγχάνει να δημιουργήσει μια οικονομική ανάκαμψη στα υπόλοιπα τρία έτη της θητείας του, το αντιπολιτευόμενο Κίνημα των Πέντε Αστέρων μπορεί να πάρει τη λαϊκή εντολή για να σχηματίσει αυτό την επόμενη κυβέρνηση.
Σε αντίθεση με το κόμμα των Podemos, το ιταλικό Κίνημα των Πέντε Αστέρων είναι ένα πραγματικά ριζοσπαστικό κόμμα και θερμός υποστηρικτής της εξόδου από το ευρώ.
Ανάλογες θέσεις έχουν το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία και η Εναλλακτική για την Γερμανία.
Αυτό που απομένει για το Podemos να κάνει, είναι να προσφέρει ένα συνεκτικό όραμα ζωής μετά την αναδιάρθρωση του χρέους.
Μια καλή ιδέα για το κόμμα, θα ήταν να οργανωθεί μέσα στην ευρωζώνη με όχημα τη συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ που εκπροσωπείται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Μία διακήρυξη για την πολιτική του χρέους στην Ισπανία, εκτός από αναγκαία, μπορεί να είναι και η αρχή μιας ευρύτερης πολιτικής αλλαγής.
Το τραγικό για την ευρωζώνη σήμερα, είναι η αίσθηση της αδιαφορίας με την οποία τα κόμματα του κατεστημένου της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς, επιτρέπουν στην Ευρώπη να παρασύρεται στο οικονομικό ισοδύναμο ενός πυρηνικού χειμώνα.
Πρόκειται για μία συγκεκριμένη τραγωδία όπου μόνο η ριζοσπαστική αριστερά υποστηρίζει λογικές πολιτικές, όπως η αναδιάρθρωση του χρέους. Η άνοδος του κόμματος των Podemos δείχνει ότι υπάρχει ζήτηση για εναλλακτική πολιτική.
Εκτός αν τα κατεστημένα κόμματα μετακινηθούν από τις θέσεις τους και κάνουν ένα μεγάλο άνοιγμα προς τους οπαδούς του Podemos και του ΣΥΡΙΖΑ.
http://www.topontiki.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου