ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΜΨΙΑΣ
Στη μακρά διαδρομή του το ΠΑΣΟΚ συνέβαλε στην πρόοδο της χώρας και ανέδειξε γενιές Ελλήνων που ενδεχομένως δεν θα είχαν καμιά τύχη.
Αυτό που οι αντίπαλοί του ισχυρίζονται ως καταστροφή, ίσως αποτελεί τη μεγάλη συμβολή του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας στην πραγματική συμφιλίωση και την ισορροπία στην κοινωνία. Το ΠΑΣΟΚ έβαλε την... άλλη μισή Ελλάδα στο παιχνίδι, που έμενε απομονωμένη και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ζητούσε μερίδιο και συμμετοχή στην πρόοδο της χώρας.
Ασφαλώς και σε αυτήν τη διαδρομή έγιναν και ακρότητες, αλλά αναμφιβόλως υπήρξε πρόοδος και η χώρα άλλαξε πρόσωπο στα χρόνια που κυβέρνησε το άλλοτε πανίσχυρο κόμμα.
Μέσα σε αυτή την πορεία αναδείχθηκαν πρόσωπα από το πουθενά που τιμήθηκαν και τίμησαν την παράταξη με το έργο τους και τη συμπεριφορά τους. Ασφαλώς υπήρξαν και αυτοί που την ταπείνωσαν και την κατάντησαν εδώ που είναι σήμερα. Αν όμως υπήρξε κάποιος απόλυτα ευνοημένος που ελέω ονόματος κυρίως εξασφάλισε τα πάντα, αυτός δεν είναι άλλος από τον κ. Γιώργο Παπανδρέου. Το κόμμα του τον τίμησε για τρεις και πλέον δεκαετίες στις κορυφαίες θέσεις. Εγινε αρχηγός και πρωθυπουργός με εξουσία απόλυτη και στήριξη σπάνια για ηγέτη μιας παράταξης.
Η συγκυρία και οι δικές του επιλογές οδήγησαν στα γνωστά αδιέξοδα και στο άδοξο τέλος της πρωθυπουργικής του θητείας, γεγονός που προκαλεί ευλόγως απογοήτευση και γεννά πικρίες. Αυτό ανθρωπίνως είναι κατανοητό, αλλά δεν συγχωρεί συμπεριφορές προκλητικά υποκριτικές και ενίοτε υπονομευτικές για την παράταξη.
Ο κ. Παπανδρέου ενδεχομένως έχει μια δική του ανάγνωση της περιόδου 2009-2011, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί τις απρέπειες έναντι της σημερινής ηγεσίας του κόμματος. Η απαράδεκτη συμπεριφορά μετά την πρόσφατη συνάντησή του με τον κ. Ευ. Βενιζέλο δεν προκαλεί μόνον αλγεινή εντύπωση για τον ίδιο και τους συνεργάτες του που τον καθοδηγούν με ιδιοτέλεια, αλλά κυρίως θρυμματίζει ό,τι απέμεινε από το ΠΑΣΟΚ.
Σε μια τόσο οριακή στιγμή για τη σταθερότητα της χώρας, αλλά και τη συνέχεια της παράταξης, ο κ. Παπανδρέου με ένα ιδιότυπο καπρίτσιο αναπαράγει τον εσωτερικό διχασμό αδικώντας τον εαυτό του και το βάρος του ονόματός του. Αν έχει επιλέξει άλλο δρόμο, δικαίωμά του, ας τον ακολουθήσει τώρα και ας σταματήσει τη δολιοφθορά.
http://thouli.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου