Στην ασύστολα ελεύθερη αγορά ο καλός γίνεται κακός για να επιβιώσει ή εξαφανίζεται

Δεν είναι μόνο οι φόροι και οι εισφορές που κατασπαράζουν τον ιδιωτικό τομέα. Κατά καιρούς επαγγελματικοί Σύλλογοι, Σωματεία και Επιμελητήρια έχουν υποστεί συστάσεις και πρόστιμα από φορείς, όπως η επιτροπή ανταγωνισμού, όταν προσπάθησαν να ορίσουν, ακόμα και απλά να προτείνουν στα μέλη τους κατώτερη αμοιβή για προϊόντα και παρεχόμενες υπηρεσίες, ώστε να περιοριστούν ασυδοσίες και παρανομίες που παρατηρούνται στους κλάδους τους από επιτήδειους στο όνομα της «ελεύθερης αγοράς» και του «ελεύθερου ανταγωνισμού». Βαρύτατα πρόστιμα επειδή παρεμπόδισαν ουσιαστικά την ελευθερία του καθένα
να παρανομεί «αξιοποιώντας» την ανυπαρξία ελέγχου, εξαπατώντας πολλές φορές Κράτος και καταναλωτή.

Η ελεύθερη αγορά και ο ελεύθερος ανταγωνισμός είναι μοχλοί ανάπτυξης. Μέσω του ανταγωνισμού βελτιώνεται το προϊόν και η υπηρεσία σε σχέση με την τιμή. Όμως, η ξεχασμένη στην πράξη ιδεολογία του Φιλελευθερισμού, εξ ορισμού συνοδεύεται από εκείνη τη «ρυθμιστική παρέμβαση του Κράτους», που διαχωρίζει το Φιλελευθερισμό από το Νεο-Φιλελευθερισμό. Κανείς δε βλέπει καμία ρυθμιστική παρέμβαση, παρά μόνο την απόλυτη ελευθερία της αγοράς, όπου σε πάρα πολλά επαγγέλματα καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να τον ελέγχει κανείς… Δεν αρκεί να ελέγχεται ο επαγγελματίας μόνο για χρέη στο δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία…
Όταν ένας επαγγελματικός φορέας προτείνει ελάχιστες αμοιβές και καταγγέλλει ύποπτα χαμηλές τιμές παροχής υπηρεσιών από μέλη του, δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός ελέγχου, να ασχοληθεί με το ενδεχόμενο να πρόκειται πραγματικά για παράνομη δράση, για αθέμιτο ανταγωνισμό, για παραπλάνηση καταναλωτή και αισχροκέρδεια.
Μόνιμα η απάντηση είναι ότι σε μια ελεύθερη αγορά καθένας ορίζει ελεύθερα την αμοιβή του και όποιος γνωρίζει παρανομίες με στοιχεία να τις καταγγείλει. Σαν να λέμε ότι αν κυκλοφορείς με καλάσνικωφ δεν είσαι ύποπτος και δεν ελέγχεσαι, μέχρι να το χρησιμοποιήσεις!
Το κράτος ντροπιάζεται, οι θεσμοί εξευτελίζονται, οι ιδεολογίες γίνονται «κοκτέιλ» ώστε όποιος ασχολείται με αυτές να θεωρείται ρομαντικός, μεθυσμένος, ή βλάκας.
Η κρίση διόγκωσε την τάση προς το εύκολο κέρδος. Δεν υπάρχει κανένας έλεγχος νομιμότητας ή ποιότητας. Δεν πρόκειται πάντα για κηδείες, όπου ελεύθερα και άνευ σημασίας μπορεί κάποιος να επιλέξει ακριβό ή φθηνό. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις αυτό που καταγγέλλεται ως ύποπτα χαμηλή τιμή αφορά σε πραγματική παρανομία. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις υπάρχει ένα ελάχιστο κόστος, κάτω από το οποίο είναι πρακτικά αδύνατο να «δουλεύει» μονίμως μια επιχείρηση.
Δε μιλάμε για επιβολή καρτέλ, μιλάμε για την αυτονόητη διαδικασία ελέγχου που πρέπει να υφίσταται ένας επαγγελματίας όταν «πουλάει» κάτω του κόστους συστηματικά. Εάν για να παρέχει προϊόν ή υπηρεσία σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή παρανομεί εις βάρος του Κράτους και εξαπατά έμμεσα τον καταναλωτή εκμεταλλευόμενος την ανάγκη και την άγνοιά του, άμεσα καταργεί κάθε έννοια ποιότητας και νομιμότητας που χαρακτηρίζει τους υπόλοιπους συναδέλφους του. Τότε πράγματι υπονομεύεται ο υγιής ανταγωνισμός, αφού ο καλός θα αναγκαστεί να γίνει κακός για να επιβιώσει, η ποιότητα πέφτει, το κράτος χάνει πολλαπλά και ο καταναλωτής απαξιώνει εν τέλει και το κράτος και τον εκάστοτε επαγγελματικό κλάδο, κρεμώντας του αδιακρίτως την ταμπέλα της «κακιάς φάρας»…
Η ασύστολα ελεύθερη αγορά ενθαρρύνει και νομιμοποιεί την αυθαιρεσία. Θα πει κανείς, αποκλείεται κάποιος να δουλεύει νόμιμα και ποιοτικά σε χαμηλή τιμή; Υπό προϋποθέσεις δεν αποκλείεται. Αποκλείεται κάποιος να δουλεύει παράνομα και όχι ποιοτικά σε υψηλή τιμή; Ούτε αυτό αποκλείεται. Δεν μπορεί όμως να είναι κανόνας. Πώς θα προστατεύσεις αυτόν που τεκμηριωμένα, αν θέλει να δουλέψει νόμιμα και ποιοτικά, χρειάζεται χρήμα και χρόνο και εκ των πραγμάτων είναι αδύνατο να είναι νόμιμος για να επιβιώσει απέναντι στον επιτήδειο διπλανό του που κάνει εκπτώσεις νομιμότητας και ποιότητας για να είναι «ανταγωνιστικός»; Ποιος και πότε θα ασχοληθεί με αυτό;
Το σημείο που τελειώνει ο ελεύθερος ανταγωνισμός και αρχίζει η παρανομία εντοπίζεται στην παραδοχή ότι αν μια δουλειά κοστίζει περίπου 100€ και κάποιος την κάνει συστηματικά με 30€, δεν υπάρχει περίπτωση να την κάνει με τον ίδιο τρόπο. Αφενός δε δουλεύει «για την ψυχή της μάνας του» και αφετέρου δεν μπορεί να διαχειριστεί το μεγάλο μερίδιο της αγοράς που αποσπά με αυτές τις μεθόδους. Αν δε μείνεις ικανοποιημένος με τη δουλειά εκείνου που χρεώνει 30€ δεν τον προτιμάς ξανά, καμία αντίρρηση, όμως για πόσο αυτός θα εξαπατά, θα παρανομεί και θα σπρώχνει και άλλους στην ίδια τακτική για να επιβιώσουν;
Ένα επίκαιρο παράδειγμα από τον κλάδο των Μηχανικών, τα ενεργειακά πιστοποιητικά. Οι σχετικές μελέτες σε πάρα πολλές περιπτώσεις «προσφορών» και «ευκαιριών» εκπονούνται τηλεφωνικά, χωρίς αυτοψία, χωρίς μετρήσεις, χωρίς κανέναν κόπο και καμία τήρηση της προβλεπόμενης διαδικασίας. Το ΥΠΕΚΑ νομίζει ότι καταρτίζεται «ενεργειακό κτηματολόγιο» μέσω σωστών επιθεωρήσεων και οι επιτήδειοι κάνουν τα πτυχία τους κουρελόχαρτα και κοροϊδεύουν κράτος και καταναλωτή εις βάρος των συναδέλφων τους.
Μάλιστα, επιβλήθηκε πρόστιμο στο Τεχνικό Επιμελητήριο όταν όριζε ελάχιστη αμοιβή για συγκεκριμένα έργα και μελέτες Μηχανικού, που απαιτούν γνώση, χρόνο και έξοδα για να γίνουν σωστά και νόμιμα. Για ανάλογες καταγγελίες πρόσφατα η επιτροπή ανταγωνισμού επέβαλε πρόστιμο υπονόμευσης της ελεύθερης αγοράς σε σωματεία εκπαιδευτών οδηγών και σχολών οδηγών πανελλαδικά. Για το αν η «φθηνή» τιμή, σε οποιοδήποτε επάγγελμα, κρύβει πολυεπίπεδη παρανομία, διαφθορά και αισχροκέρδεια, ουδείς ενδιαφέρεται.
Ισχύει ότι η επιτροπή ανταγωνισμού δεν έχει αρμοδιότητες ΣΔΟΕ, ούτε Επιθεώρησης Εργασίας, ούτε Προστασίας Καταναλωτή, όμως είναι λάθος η μη σύνδεσή της με όλους τους παραπάνω φορείς, ώστε να υπάρχει ταυτόχρονη δράση, έλεγχος, αποκάλυψη παρανομιών προς πραγματική υπεράσπιση αυτής της παρεξηγημένης «ελεύθερης αγοράς». Λίγη ουσιαστική «ρυθμιστική παρέμβαση του κράτους», απλά…
http://www.aixmi.gr/