fovos4

Παρουσιάζουμε μια εργασία σε 6 μέρη που έγινε στο 11ο λύκειο Ηρακλείου και αφορά τον φόβο.

Θέμα:Η ταύτιση του τρόπου αντιμετώπισης των πολιτών από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς ανεξαρτήτως της δράσης τους και ο καθορισμός του μέλλοντος μας από πολιτικούς ανέντιμους που θυσιάζουν τα πάντα στον βωμό των δικών τους συμφερόντων.
Στόχος: Η αφύπνιση των πολιτών και το τέλος της ανοχής.
Περιληψη: Στο κείμενο αυτό αναφέρεται η ταύτιση των πολιτών ανεξάρτητα από το μέγεθος της ενοχής τους. Αρχικά ,προβάλλονται τα μέσα ποινικής καταστολής και η στάση των κατασταλτικών μηχανισμών απέναντι στους αδικημένους πολίτες .Στη συνέχεια ,θίγεται το ζήτημα της εντιμότητας στον πολιτικό χώρο και της ατιμωρησίας που επικρατεί σ’αυτόν. Επιπρόσθετα ,επισημαίνεται η ιδεολογία της μισαλλοδοξίας μέσω της οποίας κάποιοι επιβάλλουν τις απόψεις τους ενώ παράλληλα διαβάλλουν εκείνες των
άλλων .Τέλος ,υπογραμμίζεται η συλλογική ευθύνη των πολιτών και το μερίδιο αυτής λογω της παθητικής στάσης τους να επιδιώκουν ανοχή στον πολιτικό κόσμο.
«Ένοχος ή έντιμος», δύο διαφορετικές κατηγορίες ανθρώπων στις οποίες παρόλο που υπάρχει τεράστιο χάσμα μεταξύ τους εισπράττουν την ίδια αντιμετώπιση από την εξουσία. Αυτή η θέση τεκμηριώνεται από το γεγονός ότι είτε πρόκειται για τον μεγαλύτερο εγκληματία είτε για έναν φτωχό άνθρωπο που δεν πλήρωσε το χρέος του οι τρόποι καταστολής και αντιμετώπισης ταυτίζονται. Κατά την ίδια λογική η επιβολή του νόμου είναι η ίδια τόσο για τους απλούς πολίτες που διαδήλωσαν ειρηνικά διεκδικώντας τα δικαιώματα και τα κεκτημένα τους όσο και για εκείνους που φορούν κουκούλες και λεηλατούν τις περιουσίες του άμαχου πληθυσμού.
ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ
Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους (αστυνομία, δικαστήρια , φυλακές) δεν είναι ουδέτεροι μηχανισμοί. Ο τρόπος που ενεργούν είναι αντίθετος από τον ουσιαστικό τους ρόλο καθώς αντί να προστατεύουν τους αδικημένους πολίτες, υπερασπίζονται το συμφέρον της άρχουσας τάξης.
Χρησιμοποιούν τον ποινικό νόμο με σκοπό να επιβάλλουν στην κοινωνία την αντίληψη ότι δικαιούται , δύναται και υποχρεούται να είναι εκείνος που θα αναχαιτίσει το έγκλημα. Επομένως η ποινική καταστολή είναι επινόηση ενός συστήματος που έχει καταφέρει να εξουσιάσει τη συνείδηση του κοινωνικού συνόλου.
Μέρος της στρατηγικής αυτών των μηχανισμών είναι η κατοχή του ολοκληρωτικού ελέγχου της καθημερινής ζωής των πολιτών ακόμα και της σκέψης αυτών. Πίσω όμως από αυτό το επιβλητικό πρόσωπο της εξουσίας κυριαρχεί ο φόβος , ο οποίος και είναι η ρίζα της συμπεριφοράς της ενάντια στους πολίτες. Η εκδήλωση του φόβου αυτής , γίνεται με κάποιο τρόπο αυτοάμυνας καθώς επιδεικνύεται και ασκεί βία. Προσπαθεί να διασπείρει το φόβο επιχειρώντας να τον καταστήσει διαρκή συνθήκη της αναγνώρισης και της αποδοχής της. Εκφοβίζοντας το σύνολο πετυχαίνει να παρεμποδίσει και να αποτρέψει το ξέσπασμα οργανωμένων συμπεριφορών, αντιδράσεων και κοινωνικοπολιτικών διεκδικήσεων.
Ο Πλατωνικός στοχασμός επισημαίνει ότι κυριαρχούν δύο είδη φόβου στους νόμους αυτού του επικείμενου κακού και εκείνου της κοινής γνώμης. Επομένως η ποινική καταστολή έχει δυσχερείς επιπτώσεις και στην κοινωνία. Εκεί ο φόβος είναι περισσότερο διογκωμένος καθώς προέρχεται από κοινωνικές αναταραχές όπως η αποσύνθεση του αισθήματος ασφάλειας και η αντικατάσταση κάθε καθεστώτος ανομίας. Έτσι , ο πολιτικός φόβος διαστέλλει το εσωτερικό σκοτάδι του ανθρώπου με αποτέλεσμα να γεμίζει ενοχές και να αναζητά τα αίτια της υπάρχουσας κατάστασης. Οι πολίτες παραμένουν στα σπίτια τους κλεισμένοι φοβούμενοι να εκφράσουν τις απόψεις τους και μένοντας άπραγοι. Καθημερινά, πέφτουν θύματα πολιτικής χειραγώγησης από την εξουσία που καταπατά κάθε είδους δικαίωμα που με αιματηρούς αγώνες είχαν κατακτήσει.
Το όραμα ενός «πολίτη που αποφασίζει» δηλαδή κοινωνική συναίνεση και εξειρήνευση μοιάζει πολύ μακρινό . Ο εκφοβισμός αποτελεί ισχυρό δηλητήριο που παραλύει τη δράση και την αντίσταση στην επέλαση οποιασδήποτε εξουσίας . Έτσι η πολιτική ανησυχία οδηγεί σε ακινησία.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ
Η εντιμότητα στην πολιτική είναι αποτέλεσμα της δύναμης, ενώ η υποκρισία αποτέλεσμα της αδυναμίας. Στις μέρες μας η χώρα μας πάσχει από όχι μόνο οικονομική κρίση, αλλά και από κρίση ηθικής και εντιμότητας, κυρίως των πολιτικών και ειδικότερα αυτών που κατέχουν μεγάλη εξουσία στα χέρια τους. Εάν ζούσαμε σε μια… άλλη χώρα, κατά προτίμηση ευνομούμενη, με δημοκρατία που λειτουργεί και πολιτικούς που ελέγχονται, κατά πάσα πιθανότητα θα είχαμε μια βεβαιότητα: ότι, ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές αυθαιρεσίες, το όποιο έγκλημα θα είχε και την ανάλογη τιμωρία. Σε αντίθεση με την χώρα μας που κόμματα ενώ βρίσκονται στην αντιπολίτευση κατηγορούν και κάνουν τα πάντα για να βασιλεύσει η αλήθεια, λίγο καιρό αργότερα ψηφίζουν κατά της παραπομπής πολιτικών προσώπων όπου οι ίδιοι πριν μικρό χρονικό διάστημα και έδειχναν να θέλουν επιτέλους να απομακρύνουν τα <<μαύρα πρόβατα>> που έχουν απομείνει στην πολιτική σκηνή της χώρας .
Δυστυχώς για εμάς όμως ισχύει μάλλον αυτό που είχε πει ο Βλαδίμηρος Ίλιτς Λένιν(σοβιετικός ηγέτης)ότι <<στην πολιτική, ηθική δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο σκοπιμότητα>>και αυτό αποδεικνύεται μέσα από τις συγκαλύψεις και τις ατασθαλίες που γίνονται με αποτέλεσμα να μην τιμωρείτε ποτέ κανείς και αν ποτέ κάποιος τιμωρηθεί, θα τιμωρηθεί μόνο έναν προσπαθήσει να πάει κόντρα στο σύστημα και στην λογική περί ευθύνης πολιτικών προσώπων που πρόσφατα ψηφίστηκε και από την Ελληνική βουλή με νομό που απελάσει τους πολιτικούς από τις ευθύνες των πράξεων τους.Πως μετά
Ένα τρανταχτό παράδειγμα που έδειξε την έλλειψη ηθικής και εντιμότητας στον πολίτικο χώρο πριν λίγο καιρό ήταν το θέμα του χρηματισμού πολιτικών κόμματων από τα ταμεία του Γερμανικού κολοσσού SIEMENS , αλλά ας αφήσουμε στην άκρη τη χυδαία φαρσοκωμωδία για τις μίζες από το γερμανικό μεγαθήριο και τους πολιτικούς απατεώνες που τις μασούσαν για χρόνια και ας κρατήσουμε τον συμβολισμό: η καταψήφιση της πρότασης (για την ακρίβεια: μη ψήφιση μέσω «διαρροών!) έγινε ακριβώς τη μέρα που έπεφτε ο βαρύς κανονιοβολισμός για το τσουνάμι… «επενδύσεων» που θα μας φέρουν οι Γερμανοί το επόμενο διάστημα. Κάτι σαν ομολογία εξαγοράς:
«Κλείνουμε την έρευνα για να πάρουμε επενδύσεις». Παράλληλα στην μόνη περίπτωση που το σύστημα πήγε να αντισταθεί και να προσπαθήσει επιτέλους να ολοκληρώσει τις διαδικασίες παραπομπής πολιτικών πριν η βουλή κλείσει(για καλοκαιρινές διακοπές) αμέσως με μια επίδειξη ισχύος υποβάθμισαν την χώρα μας ανεβάζοντας κατά 110 μονάδες βάσης ,φθάνοντας στις 2.200!
Αυτό δείχνει ότι πίσω από το σκάνδαλο βρίσκονται τεράστια συμφέροντα που μέσω δωροδοκιών και απειλών ανάλογα με της αντιδράσεις της εκάστοτε κυβέρνησης. Αυτό σημαίνει πως ο τζόγος, το πόκερ στην πλάτη της χώρας συνεχίζεται, ενώ την ίδια ώρα το πολιτικό της προσωπικό κυριολεκτικά έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Είναι αυτή τη στιγμή η χώρα που υφίσταται όσα υφίσταται επειδή όχι μόνο υπήρξε απίστευτη ανικανότητα και ιδιοτέλεια, όχι μόνο επειδή είναι η χώρα της απόλυτης ατιμωρησίας, αλλά και επειδή είναι η χώρα όπου με άλλα κοιμόμαστε και άλλα ξυπνάμε.
Η ΜΙΣΣΑΛΟΔΟΞΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Θα ασχοληθούμε με αυτήν την πολιτική/ιδεολογική μισαλλοδοξία που κάποιες φορές έχει καταφέρει να μας κλείσει τα στόματα. Οι αποστολείς αυτής της μισαλλοδοξίας αρνούνται κάθε άλλη άποψη, όχι απλά την αρνούνται, την εχθρεύονται. Και σιγά σιγά αυτήν η έχθρα απλώνεται. Προσπαθούν να επιβάλλουν την ιδεολογία τους στους άλλους και όταν δεν το καταφέρνουν με το καλό, είτε βάζουν μπροστά άλλα μέσα, υποκλινόμενοι μπροστά σε αυτό το τόσο χιλιοειπωμένο και παρεξηγημένο «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και όποιος σωθεί σώθηκε, είτε προσπαθούν υποχθόνια να διαβάλλουν τις άλλες ιδεολογίες, δηλαδή να τις βάλουν στο περιθώριο. Συνήθως τον πρώτο τρόπο επιλέγουν μισαλλόδοξοι που κατέχουν κάποιες θέσεις ελέγχου και μέσω μπορούν να επιβάλλουν τις «ιδέες τους». Από την άλλη, οι μισαλλόδοξοι «δεύτερης» κατηγορίας επιλέγουν τον δεύτερο τρόπο, προσπαθώντας να περάσουν τον μήνυμα, ότι κάθε διαφορετικό από αυτούς είναι περιθώριο. Και εμείς οι τακτικοί άνθρωποι δεν θέλουμε το περιθώριο!!!
ΕΝΟΧΗ,Η ΑΝΟΧΗ ΜΑΣ
Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, μιλάμε με πάθος κατά των «σάπιων πολιτικών και του άθλιου πολιτικού συστήματος». Περιγράφουμε με τα χειρότερα λόγια την καθημερινότητά μας και φανταζόμαστε από γκρίζα έως κατάμαυρη τη ζωή μας στο άμεσο μέλλον. Όμως, στις συζητήσεις για την κατάσταση που έφτασε ο τόπος, δεν άκουσα ποτέ φωνές αυτοκριτικής. Κανένας πολιτικός δεν ανακάλεσε από τη μνήμη του πράξεις καθώς και την ευθύνη που φέρουμε όλοι, όντες έτσι συνυπεύθυνοι στο να είναι πραγματικά αντάξιοί μας οι σημερινοί πολιτικοί ηγέτες.
Η πλειονότητα των πολιτών, παρακάλεσε τον τοπικό πολιτευτάκο για ένα ρουσφέτι. Η πλειονότητα των γονέων φρόντισε να διορίσει «από το παράθυρο» τα παιδιά της στο Bημόσιο, γνωρίζοντας ότι έτσι στηρίζει την αναξιοκρατία και κλείνει την πόρτα σε έναν πραγματικά ικανό νέο. Η πλειονότητα των πολιτών «λάδωσε» γιατρούς δημόσιων νοσοκομείων, εφοριακούς, υπαλλήλους, ασφαλιστικών ταμείων, δημοσίων υπηρεσιών κ.ά. αφού κατά το κοινώς λεγόμενο «αν δεν λαδώσεις δεν κάνεις τη δουλειά σου και μπορεί να κλείσει και η επιχείρησή σου». Πολλοί ζήτησαν και έλαβαν παράνομες γεωργικές επιδοτήσεις. Πολλοί κτίσανε κατά παράβαση της πολεοδομικής νομοθεσίας.
Όσοι δεν ανήκουν σε αυτή την πλειονότητα, γνώριζαν, έβλεπαν, παρακολουθούσαν την προϊούσα κοινωνική σήψη. Ανέχτηκαν επί δεκαετίες τον δυσώδη κατήφορο. Και αυτή η ανοχή δραστών και θεατών, συνιστά τη μεγαλύτερη ενοχή μας. Αυτή η ανοχή δημιούργησε πρότυπα αντικοινωνικής συμπεριφοράς, συμπεριφορές ατομικισμού, βολέματος και απομονωτισμού στους νέους και μας οδήγησε σταδιακά στην μέγιστη εσωστρέφεια, στην διόγκωση του προσωπικού και την άπωση του συλλογικού.
Έτσι αδύναμους, απομονωμένους, χωρίς πολιτική σκέψη και συνείδηση, αμήχανους, βωβούς και άπραγες μας άγουν και μας φέρουν πολιτικοί χωρίς ανάστημα, οι οποίοι υποτιμούν συνεχώς και προκλητικά τη νοημοσύνη μας. Οι οποίοι έχουν την πεποίθηση ότι έχουν χαθεί τα υγειή αντανακλαστικά, επειδή βολεμένη η κοινωνία στον μικρόκοσμο των επιμέρους συμφερόντων της, ανέχθηκε επί δεκαετίες την πελατειακή άσκηση της εξουσίας. Είναι αυτοί οι διαβρωμένοι και υπαίτιοι, που σπεύδουν να μιλήσουν για την ανάγκη ανανέωσης της πολιτικής ζωής, την οποία κατά αυτονόητο για αυτούς τρόπο πρέπει να εμπιστευτούμε αποκλειστικά στους ίδιους. Είναι αυτοί και αυτές, που μετείχαν με υπεύθυνες θέσεις στην διαδικασία κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος και της ουσιώδους δημοκρατικής αρχής του κράτους δικαίου και τώρα εμφανίζονται ως σωτήρες μας.
Οι ενοχές μας δεν αναιρούν φυσικά τις ευθύνες του λεγόμενου πολιτικού κόσμου. Ο οποίος θα βρεθεί στη γωνία – όχι μόνον απολογούμενος με ένα αστείο “αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη” – πραγματικά απόβλητος, μόνον όταν ορθώσουμε ανάστημα ως λαός, αναλαμβάνοντας τις δικές μας ευθύνες. Η καθημερινά διογκούμενη οργή των πολιτών πρέπει να μορφοποιηθεί. Να εκφραστεί δημιουργικά και όχι καταστροφικά. Πρέπει να γίνει πηγή παραγωγής πολιτικής και όχι τυφλής βίας, ώθηση διαφυγής από το σημερινό αδιέξοδο. Η πολιτική σκέψη, η σύμπνοια, η αγάπη στον άνθρωπο, η συμμετοχή σε συλλογικές προσπάθειες μπορούν ίσως να μας χαρίσουν χαμόγελα αισιοδοξίας, ανεξάρτητα από τις μέχρι τώρα κομματικές μας προτιμήσεις. Μήπως επιτέλους πρέπει να δώσουμε προσοχή σε κάποιες φωνές που μοιάζουν μέχρι σήμερα εκτός συστήματος;
ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΟΜΑ∆ΑΣ: « Οι Μπεζ Καταδικοι »
ΜΕΛΗ ΟΜΑ∆ΑΣ: Αερακης Σταύρος, Ανδρουλάκης Μάνος, Γενιτσαριδη Γωγώ, Γωνιανακη Μαρία