Μεγάλες θυσίες για μικρούς στόχους ή Γιατί κάνουμε υπομονή

Σκληρές μάχες για την αξιολόγηση, για την απομείωση του χρέους. Θυσίες μεγάλες, για στόχους μικρούς. Για τα αυτονόητα. Έτσι φανταστήκαμε τη ζωή μας; Πόσοι και ποιοί δεν αγωνίστηκαν, έχασαν τη ζωή τους σε αέναους αγώνες, για μια πιο δίκαιη ζωή. «Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός».

Το πιστεύουμε, το πιστεύουμε και το παλεύουμε. Κι ας ξέρουμε πως εμείς θα φύγουμε και άλλοι θα συνεχίζουν τον αγώνα. Έτσι κινείται ο κόσμος. Από τότε που γεννηθήκαμε ζούμε την αδικία. Πήραμε κι εμείς τη σκυτάλη και αγωνιστήκαμε, όχι για τον «άλλο κόσμο» κι ας πιστεύουμε ότι είναι εφικτός. Για να βελτιώσουμε αυτόν τον κόσμο, για να τον παραδώσουμε καλύτερο στα παιδιά μας, απ’ ότι τον παραλάβαμε. Κι εκεί που βλέπεις μια καθημερινή βελτίωση, με όλες τις
δυσκολίες και τις στρεβλώσεις, ξαφνικά σεισμός και συντρίμμια. Μπήκαν οι μπουλντόζες και τα γκρεμίζουν όλα. Τα θέλουν όλα δικά τους. Κι εμάς σκλάβους.
Πρέπει να τους σταματήσουμε. Να σώσουμε ότι σώζεται. Και μετά να χτίσουμε πάλι από την αρχή. Να προλάβουμε, μην αφήσουμε συντρίμμια στα παιδιά μας. Είναι μίζερο λοιπόν. Να παλεύεις για μια αξιολόγηση από τους δανειστές. Και να περιμένεις απομείωση του χρέους. Για να μπορείς να ζήσεις. Για να σωθούν κατ’ αρχήν όσοι πεθαίνουν. Όμως πρέπει. Πρέπει να κρατηθούμε ζωντανοί. Για να συνεχίσουμε!!!

• Για να αλλάξουμε το κράτος, τη διοίκηση. Αυτό το κράτος, που πάντα εξυπηρετούσε τους λεγόμενους «επενδυτές» και ταλαιπωρούσε τον πολίτη.
• Να σπάσουμε το τρίγωνο των Τραπεζών-ΜΜΕ-και εξουσίας.
• Να πληρώσουν όσοι ως τώρα γλύτωναν σε βάρος του κοσμάκη.
• Να βρουν δουλειά τα παιδιά μας. Ένα αξιοπρεπές μεροκάματο. Να μη φεύγουν έξω.
• Να έχουν όλοι πρόσβαση στην περίθαλψη, στην υγεία και όχι ανάλογα με το βαλάντιό τους.
• Να αναβαθμιστούν τα σχολεία μας. Να μπορεί να συνεχίσει στο σχολείο και η μικρή Μαρία, που είναι η μόνη μαθήτρια στο νησί της και μένει εκτός μόρφωσης. Κατά «παραβίαση» του συντάγματος.
• Να μπορεί να ταξιδέψει ο νησιώτης, χωρίς να χρειάζεται να ξοδέψει όλο του το μηνιάτικο για ένα ναύλο.
• Να κάνουμε εν’ τέλει όλα αυτά τα αυτονόητα που δικαιούται κάθε άνθρωπος. Ακόμα και στον καπιταλισμό.

Ναι, φαίνονται μικροί και μίζεροι οι στόχοι: αξιολόγηση και απομείωση του χρέους. Κι όμως, είναι τόσο σημαντικοί για τη ζωή μας. Απαραίτητοι για να συνεχίσουμε. Γι’ αυτό κάνουμε υπομονή. Κι όσο μας λένε αυτοί με τις μπουλντόζες πως μόνο αυτοί θα μας σώσουν, τόσο πεισμώνουμε. Και συνεχίζουμε:

• Αναπτυξιακός νόμος λοιπόν-προγράμματα ΕΣΠΑ-πρόγραμμα Γιούνκερ. Προτεραιότητα στους νέους, στους μικρούς και μεσαίους με αξιοκρατία. Εκεί που θα πιάνουν τόπο. Όχι όπως ως τώρα δισεκατομμύρια σε λίγους, για καταθέσεις στο εξωτερικό.
• Ενίσχυση στην Υγεία. Γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό. Τέρμα στη ρεμούλα, στις προμήθειες και στις σπατάλες.
• Εθνικό χωροταξικό, για σχεδιασμό σε κάθε περιοχή, κάθε νησί με στοχευμένες δράσεις παραγωγικής ανασυγκρότησης.
• Ενίσχυση των ΚΕΠ για την εξυπηρέτηση του πολίτη, ιδιαίτερα στα νησιά.

Όλα αυτά που συνθέτουν την καθημερινότητά μας και μας κάνουν να νιώθουμε ότι υπάρχει μέλλον. Ιδιαίτερα για τα παιδιά μας.
http://tvxs.gr/