Όσοι μείνουμε στην Ελλάδα τι θα κάνουμε ρε παιδιά;

Πιτσιρίκο καλησπέρα.
Τον τελευταίο ένα μήνα έχω σταματήσει να διαβάζω, όχι γιατί σταμάτησα να ενδιαφέρομαι αλλά γιατί αισθάνομαι ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος. Όλα γίνονται όπως θέλουν αυτοί οι άλλοι να γίνουν. Τίποτα δεν έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Η κατάσταση αισθάνομαι ότι επαναλαμβάνεται. Κάθε χρόνο τα ίδια και χειρότερα. Βαρέθηκα να βλέπω την απάτη του Τσίπρα και τη φάτσα του Μητσοτάκη.

Διαβάζω επιλεκτικά από το μπλογκ σου και από κάποια άλλα, και κάθε φορά απελπίζομαι χειρότερα.

Σήμερα διάβασα «Το να ζεις είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο, οι περισσότεροι απλά υπάρχουν» και πραγματικά αισθάνθηκα να πνίγομαι. Στο τέλος έγραψες:

 Άρη, φύγε από την Ελλάδα. Είναι θλιβερό αλλά όποιος αγαπάει την Ελλάδα πρέπει να φύγει από την Ελλάδα. Και να την πάρει μαζί του.

Είναι κάτι που σε αντιμνημονιακά σάιτ, κυρίως, γράφεται πολύ.

Αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που είναι ωραίοι άνθρωποι με κοινωνική συναισθηματική παιδεία που αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα και αντιστέκονται με οποιοδήποτε τρόπο στο σύστημα αλλά δεν μπορούν να φύγουν.

Δεν μπορούν, πώς το λένε; Υπάρχουν καταστάσεις που δεν το επιτρέπουν.

Τι θα κάνουμε όλοι εμείς ρε παιδιά; Τρελαίνομαι ειλικρινά.

Δε θα μείνει άνθρωπος συνεννοήσιμος σε λίγο καιρό.

Από τους φίλους μου έχουν φύγει σχεδόν όλοι.

Ρωτάω και ξαναρωτάω, τι θα κάνουμε εμείς τώρα;

Κανείς δεν μπορεί να μου πει.

Απλά, παλέψτε με ό,τι έχετε και μπορείτε, και αυτό κάνουμε.

Στάση πληρωμών όχι μόνο επειδή δεν έχουμε αλλά επειδή θέλουμε, αποδείξεις δεν παίρνουμε ποτέ, προσπαθούμε να έχουμε όσο το δυνατόν λιγότερα πάρε δώσε με το κράτος.

Όμως, λόγω της χρόνιας πάθησης μου, η οποία είναι Σκλήρυνση κατά πλάκας, αναγκαστικά πρέπει κάθε μήνα να εξαρτώμαι από αυτούς γιατί παίρνω ένα πολύ ακριβό φάρμακο που κοστίζει 1,414,10 ευρώ.

Παρότι έχω μερική αναπηρία, το επίδομα πρόνοιας δεν μου χορηγείται, αφού έληξε και πρέπει να περάσω τα ΚΕΠΑ; Πότε; Α δεν ξέρουμε, κάπου τον Απρίλιο μου είπαν.

Το επίδομα αυτό το έπαιρνα και μας βοηθούσε, μιας και οι εργοδότες όταν ακούν ότι πρέπει να λείπω μία φορά το μήνα, λόγω ότι πρέπει να παίρνω το φάρμακο στο νοσοκομείο με κοιτάνε περίεργα.

Επαρχία βλέπεις. Αμα ακούσουν και την πάθηση, μάλλον παθαίνουν και κανά εγκεφαλικό.

Έχω πτυχίο, γλώσσες, ικανότητες οργανωτικές, διάθεση αλλά συν τις άλλοις έχω και σκπ.

Δεν θα έπρεπε να είναι εμπόδιο αυτό στη ζωή μου.

Κανένας άνθρωπος δεν επιλέγει να νοσεί. Τυχαίνει όμως.

Η κοινωνία δεν είναι σκάρτη λόγω της κρίσης. Αλλά γιατί δεν υπάρχει καμμία κοινωνική ευαισθησία.

Ήταν πολύ πριν την κρίση και, δυστυχώς, γίνεται χειρότερη. Η φωτογραφία νομίζω τα λέει όλα. Δυστυχώς, βλέπω κάτι τέτοιο καθημερινά.

Δεν είμαι έτσι απαισιόδοξη γενικά. Ίσα ίσα το αντίθετο. Αλλά αισθάνομαι να πνίγομαι γιατί δεν είμαι μόνη μου πια.

Έχω ένα κοριτσάκι 3 χρονών, λογικό είναι να φοβάμαι για αυτή.

Τι μπορούμε να κάνουμε όλοι αυτοί που μένουμε Ελλάδα;

Ρωτάω όχι γιατί περιμένω να μου δώσεις κάποια απάντηση, τι να κάνεις και εσύ;

Εσύ έκανες ό,τι μπορούσες τόσα χρόνια. Σε κάποιους ταρακούνησες τα μυαλά, σε άλλους όχι.

Να είσαι καλά, Πιτσιρίκο, και να περνάς καλά εκεί στην Κύπρο. Να προσέχεις.

Β.

(Αγαπητή φίλη, ελπίζω να είστε καλά στην υγεία σας. Να ενδιαφερθείτε πολύ για την υγεία σας γιατί -σας διαβεβαιώνω- δεν πρόκειται να το κάνει κανείς άλλος. Είναι μεγάλη ατυχία να είναι κάποιος άρρωστος στην Ελλάδα του 2016. Το διαπίστωσα κι εγώ. Δεν ξέρω ποια είναι η λύση για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Άλλωστε, ποτέ οι Έλληνες δεν ήταν ένας λαός. Ακόμα κι επί Κατοχής, άλλοι Έλληνες εκτελούνταν από τους Γερμανούς στις μάντρες και άλλοι Έλληνες έκαναν χρυσές δουλειές με τους Ναζί, κατέδιδαν και τους συμπατριώτες τους, και την περνούσαν φίνα. Και μετά, όμως, άλλοι Έλληνες ήταν στην εξορία, στην ξενιτιά ή στην φτώχεια, και άλλοι Έλληνες διασκέδαζαν και έβλεπαν μαζικά βλακώδεις ταινίες με φτωχά κορίτσια που παντρεύονταν καλούς πλούσιους. Οπότε για ποιους Έλληνες μιλάμε; Κανείς δεν μπορεί να πει σε κάποιον άλλον τι να κάνει. Όποιος θέλει να φύγει από την Ελλάδα θα φύγει, όποιος θέλει να μείνει θα μείνει. Η Ελλάδα είναι μια όμορφη περιοχή αλλά δεν είναι χώρα, δεν είναι κράτος. Η Ελλάδα είναι ωραία περιοχή για διακοπές αλλά πρέπει να έχεις χρήματα, για να κάνεις διακοπές. Δεν είμαστε ένας λαός, είμαστε πολλοί κι ο καθένας μόνος του. Τα τελευταία έξι χρόνια μετρηθήκαμε και βρεθήκαμε πολύ λίγοι. Η ζωή δεν είναι για πάντα, οπότε ο καθένας ας διεκδικήσει αυτό που μπορεί, όπου μπορεί. Έτυχε να γεννηθούμε στην Ελλάδα αλλά είμαστε άνθρωποι κι εμείς. Μάλλον, πρέπει να γίνουμε άνθρωποι. Εγώ έκανα ό,τι μπορούσα. Άλλο δεν μπορώ. Να είστε καλά. Και να φροντίζετε τον εαυτό σας.)

http://pitsirikos.net/