Δύο πράγματα αξίζει να σημειώσει κανείς εδώ. Πρώτα απ’ όλα, είναι η πρώτη φορά εξ όσων γνωρίζω, που υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας, με το σημερινό σύστημα εκλογής, αναφέρεται στην υποψηφιότητά του με υποστηρικτικά επιχειρήματα, και δεύτερο είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο κ. Δήμας επιχειρεί να “μπολιάσει” το προφίλ του με μη-δεξιές καταβολές. Σε ό,τι αφορά στο πρώτο, η κίνηση αυτή ταιριάζει περισσότερο σε υποψήφιο πρόεδρο της δημοκρατίας που κατεβαίνει αυτοβούλως ως υποψήφιος και που διεκδικεί την εκλογή του μέσα από την καθολική ψήφο των πολιτών. Όταν, και εάν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα εκλέγεται με καθολική ψηφοφορία του εκλογικού σώματος, και όχι από τη Βουλή, τότε είναι φανερό πως ο υποψήφιος θα κατεβαίνει στον στίβο του προεκλογικού αγώνα, όπως συμβαίνει σε χώρες όπου ο πρόεδρος εκλέγεται με καθολική ψηφοφορία, όπως η Γαλλία.
Σε ό,τι αφορά στο δεύτερο, είναι ενδιαφέρον πως μετριοπαθής συντηρητικός πολιτικός όπως ο κ. Δήμας, αισθάνεται την ανάγκη να αναφέρει τις κεντρώες καταβολές του, δίκην κάθαρσης του προφίλ του. Πρόκειται περί “πολιτικής ορθότητας” χωρίς άλλης βαθύτερης ουσίας; Μάλλον, ναι. Τι νόημα έχει να δηλώνεις σήμερα που ανήκεις στη συντηρητική παράταξη, ότι στα νιάτα σου ήσουν κεντρώος ή αριστερός; Σου προσθέτει κάτι σε σχέση με κάποιον που υπήρξε πάντοτε συντηρητικός; Δεν νομίζω. Να σημειωθεί ότι αντίθετα παραδείγματα δεν υπάρχουν. Δηλαδή, αριστεροί που να δηλώνουν, με κάποια υπερηφάνεια, ότι υπήρξαν, κάποτε στα νιάτα τους συντηρητικοί. Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, στον οποίο αναφέρθηκε ο κ. Δήμας, και με τον οποίο έκανε, όπως δήλωσε, απεργία πείνας στα νιάτα του, υπήρξε πάντοτε ακούραστος μαχητής της ευρωπαϊκής ανανεωτικής αριστεράς, μέχρι τον πρόωρο θάνατό του
http://www.protagon.gr/
.webp)
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου