Αριστερές ιερές αγελάδες

Φίλε Πιτσιρίκο
Να ξεκινήσω με μια απορία. Γιατί δεν πρέπει να ισχύουν και για τα κείμενα των αναγνωστών τα όσα γράφεις στα δικά σου κείμενα σχετικά με την αναπαραγωγή τους από μνημονιακά και λοιπά sites; Νομίζω ότι ο καθένας από εμάς στέλνει κάποια από τα εσώψυχά του σε εσένα και είναι στην δική σου διακριτική ευχέρεια η δημοσίευση τους ή όχι. Αν ήθελα κάτι διαφορετικό, θα έκανα κάτι διαφορετικό. Οπότε θεωρώ πως η απαγόρευση της αναδημοσίευσης από τα blogs και τα sites που δικαιολογημένα για μένα δεν γουστάρεις θα έπρεπε να ισχύει και για τα κείμενα των αναγνωστών.

Κλείνω με αυτό και έρχομαι σε ένα ζητημα που βρίσκεται στα headlines του 21ου αιώνα, που θυμίζει και μυρίζει σαν τις ιερές αγελάδες που κυκλοφορούν, χωρίς να τις ενοχλεί κανείς

στους δρόμους της Ινδίας.

Αναφέρομαι στην αποθέωση του δικαιώματος του κάθε ξεχωριστού ατόμου να προσδιορίζεται με τον τρόπο που εκείνο επιθυμεί και αυτός ο αυτοπροσδιορισμος να γίνεται σεβαστός κι αποδεκτός από την κοινωνία.

Θα με ρωτήσεις βέβαια πού βρίσκεται το κακό σε όλο αυτό.

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει κανένα θεμελιώδες κακό στην τάση αυτή, γίνεται όμως ισχυρό όπλο στα χέρια της αντίδρασης, όταν αποκτά χαρακτηριστικά εμμονής και ταυτόχρονα χρησιμοποιείται ως εργαλείο συσκότισης και αποσιώπησης της αποκρουστικης παραβίασης βασικών ανθρωπίνων κοινωνικών δικαιωμάτων παντού.

Έτσι στην χώρα όπου τα δικαιώματα της κάθε λογής διαφορετικότητας έχουν αναγνωριστεί και γίνονται σεβαστά εδώ και πολλά χρόνια, περνούν νόμοι που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από εκείνους τους ξαδέρφου Αδόλφου.

Φυσικά, αναφέρομαι στην Δανία το Κοινοβούλιο της οποίας άφησε στους πρόσφυγες που φτάνουν εκεί το δικαίωμα να κρατούν το ρολόι, την βέρα, το κινητό και 800 περίπου ευρώ.

Τα υπόλοιπα υπάρχοντά τους θα τα απαλλοτριώνει το κράτος πους τους … φιλοξενεί.

Λίγες μέρες νωρίτερα η Φινλανδία είχε πρότείνει ως λύση του προσφυγικού ζητήματος την επαναφορά της δουλείας και της άνευ αμοιβής εργασίας των προσφύγων.

Στην Ελλάδα οι δημοκράτες της ΣΎΡΙΖΑικης Αριστεράς ανακαλύπτουν χαρούμενοι την ΡηγκανοΘατσερική ατζέντα που θριάμβευσε από την δεκαετία του ’80 και μετά σε ΗΠΑ και Βρετανία.

Ποτάμια δακρύων και ισχυρές νομοθετικές παρεμβάσεις για το δικαίωμα της γάτας στο νιαούρισμα και του εφήβου στο να μην αντιμετωπίζει διακρίσεις και κοροϊδευτικά γελάκια επειδή βάφει πρασινοπορτοκαλί τα μαλλιά του.

Την ίδια στιγμή, όμως, να αποκρύπτεται συστηματικά η σταδιακά πλήρης απαξίωση των δικαιωμάτων και των χαρακτηριστικών εκείνων που διαφοροποιούν τον πολίτη από τον υποτακτικό καταναλωτή των shows και των θεαμάτων που προσφέρει απλόχερα η εξουσία.

Στην πραγματικότητα ζητήματα που απλά αποτελούν πτυχές της Δημοκρατίας αναγορεύονται σε θεμελιώδεις αρχές της.

Ενώ δηλαδή θα έπρεπε να λέμε δικαιώματα έκφρασης, εργασίας και αξιοπρεπούς διαβίωσης ΜΑΖΙ ΜΕ το δικαίωμα στο σεβασμό της διαφορετικότητας του καθενός, ρίχνουμε τους προβολείς στο δεύτερο σκέλος για να κρύψουμε την φρικτή αλήθεια πως στο διπλανό δωμάτιο κάποιος άλλος βασανίζεται, κάποιος άλλος πεινάει, κάποιος άλλος πεθαίνει γιατί δεν έχει τα φάρμακα για να ζήσει.

Προχωράμε λοιπόν και στις λοιπές καπιταλιστικές χώρες στον δρόμο που χάραξαν οι πρωτοπόροι ΗΠΑ και Βρετανία.

Να έχεις το αναφαίρετο δικαίωμα να είσαι και να δηλώνεις ομοφυλόφιλος αλλά να μην επιτρέπεται να είσαι κομμουνιστής.

Το τραγικό της ιστορίας βρίσκεται στο εξής:

Όπως παλαιότερα, λίγοι κομμουνιστές υπερασπίστηκαν το δικαίωμα των ομοφυλοφίλων να είναι αυτό που είναι, έτσι κι αργότερα ελάχιστοι ομοφυλόφιλοι υπερασπίστηκαν τα δικαιώματα των υπολοίπων στην ανοιχτή και χωρίς διακρίσεις πολιτική έκφραση.

Για να χάσουμε στο τέλος όλοι το δικαίωμα να μας συμπεριφέρονται ως πολίτες.

Πιστεύω ότι τους επόμενους μήνες η υπεράσπιση των δικαιωμάτων που έχουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα καθορίσει και το αν θα διατηρήσουμε και το δικαίωμα να θεωρούμε τους εαυτούς μας ανθρώπους.

Διαφορετικά … ζωή σε λόγου μας όπως έγραψε κι ο Άρης. Να ζήσουμε να μας θυμόμαστε.

Φιλιά από την βασιλευομενη -δύο κι απόψε μείνανε- Εσπερία

Ηλίας

(Αγαπητέ Ηλία, βάζεις πάρα πολλά ζητήματα. Τα ομόφυλα ζευγάρια θα πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα ετερόφυλα ζευγάρια. Βέβαια, ξεχνάμε πως όλα τα ετερόφυλα ζευγάρια έχουν τα ίδια δικαιώματα αλλά δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες. Ένα πλούσιο ετερόφυλο ζευγάρι μπορεί να υιοθετήσει ένα παιδί, ένα φτωχό ετερόφυλο ζευγάρι δεν μπορεί. Αν επιτραπεί στα ομόφυλα ζευγάρια να υιοθετούν παιδιά, θα ισχύει το ίδιο και για αυτά: το πλούσιο ομόφυλο ζευγάρι θα μπορεί να υιοθετήσει ένα παιδί, το φτωχό ομόφυλο ζευγάρι δεν θα μπορεί. Άρα, ουσιαστικά, το ερώτημα είναι αν θα επιτρέπεται στα πλούσια ομόφυλα ζευγάρια να υιοθετούν παιδιά, όπως επιτρέπεται στα πλούσια ετερόφυλα ζευγάρια. Τα φτωχά ετερόφυλα και ομόφυλα ζευγάρια είναι αποκλεισμένα από την υιοθεσία, ούτως ή άλλως. Δηλαδή, ταξικό είναι το θέμα, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι, μόνο και μόνο που σε ακούν να λες τη λέξη «ταξικό», φεύγουν τρέχοντας. Νομίζουν πως δεν τους αφορά και πως αυτό που την λέει είναι κολλημένος και παλαιοκομουνιστής. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η σεξουαλικότητα δεν έχει καμία σχέση με την προσωπικότητα ενός ανθρώπου -εκτός αυτών που είναι μανιακοί του σεξ και μάλλον χρειάζονται ψυχολόγο- αλλά οι κοινωνίες έχουν διαφορετική γνώμη, οπότε δεν έχει σημασία τι πιστεύω εγώ. Το να είναι κάποιος ομοφυλόφιλος ή ετεροφυλόφιλος αφορά μόνο τον ίδιο και τους ερωτικούς του συντρόφους, και δεν αποτελεί ούτε πιστοποιητικό αθωότητας, ούτε πιστοποιητικό ηρωισμού. Οι άνθρωποι γεννιούνται ετεροφυλόφιλοι, ομοφυλόφιλοι ή αμφιφυλόφιλοι, δεν κάνουν καμιά προσπάθεια για να το πετύχουν. Πάντως, στην αρχαία Αθήνα, στην δημοκρατία της οποίας οι πάντες αναφέρονται με θαυμασμό, αυτά τα θέματα δεν τους απασχολούσαν. Οι άνθρωποι δεν κρίνονταν από το κρεβάτι τους αλλά από το αν ήταν καλοί πολίτες. Το κίνημα των ομοφυλόφιλων και των λεσβιών ήταν πολύ δυνατό και επικίνδυνο για το σύστημα στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες την δεκαετία του ’70, αλλά, με την πάροδο των χρόνων, έγινε κάπως ακίνδυνο και ανώδυνο. Αν δεν έχεις δει την ταινία «Pride», δες την. Διαδραματίζεται στην Βρετανία του ’80, όταν μια ομάδα γκέι και λεσβιών ακτιβιστών αποφασίζει να συμπαρασταθεί στους ανθρακωρύχους που κάνουν απεργία. Είναι αληθινή ιστορία. Ηλία, επειδή έχεις γράψει ξανά για την Φινλανδία, θα σου έλεγα να μην μένεις στον τίτλο αλλά να διαβάζεις ολόκληρη την είδηση: ο υπουργός Εργασίας, Γιάρι Λίντστρομ, δήλωσε ότι θα ξεκινήσει ένα πρόγραμμα ανάθεσης εργασίας στους αιτούντες ασύλου, διευκρινίζοντας ότι ενδεχομένως δεν θα δίνεται αμοιβή. «Όσο περισσότερο οι άνθρωποι μένουν αδρανείς, τόσο περισσότερο απογοητευμένοι νοιώθουν» είπε, ενώ τόνισε πως η φινλανδική κυβέρνηση θα ζητήσει από τους αιτούντες ασύλου να επιμορφώνονται πολιτιστικά και κοινωνικά. Ηλία, η Φινλανδία έχει ανεργία σχεδόν 12%. Διαφωνώ με το να εργάζεται οποιοσδήποτε χωρίς αμοιβή αλλά σκέφτομαι πού ακριβώς θα δουλέψουν οι πρόσφυγες στην Φινλανδία. Ο λόγος που η Φινλανδία εξετάζει το βασικό εισόδημα είναι η ανεργία της. Η Φινλανδία με 12% ανεργία συζητάει το βασικό εισόδημα, η Ελλάδα με πάνω από 25% αδιαφορεί πλήρως. Και ο πρωθυπουργός της Φινλανδίας δηλώνει πως προσφέρει το σπίτι του στους πρόσφυγες. Ηλία, από τη μια κάποιοι λένε πως η προσφυγική κρίση είναι τεχνητή για να ρίξουν τα μεροκάματα των Ευρωπαίων με τα φτηνά εργατικά χέρια των προσφύγων, και, από την άλλη, οι ίδιοι άνθρωποι λένε πως η Ευρώπη θέλει τους πρόσφυγες να δουλεύουν δωρεάν σαν δούλοι. Ε, δεν μπορεί να συμβαίνουν και τα δυο. Κι εγώ κρίνω διαρκώς τους πολιτικούς αλλά εγώ δεν βλέπω άλλη λύση στο προσφυγικό πρόβλημα από το να τελειώσει ο πόλεμος στις χώρες από τις οποίες έφυγαν για να σωθούν. Όποιος βλέπει άλλη λύση, να μου την πει. Αν κάποιος πιστεύει πως μπορεί να διπλασιαστεί ο πληθυσμός της Ευρώπης με τους πρόσφυγες και όλοι αυτοί να έχουν ανθρώπινα και εργατικά δικαιώματα, εγώ δεν το πιστεύω με τίποτα. Αυτό δεν συμβαίνει με τους τωρινούς κατοίκους της Ευρώπης, θα συμβαίνει με διπλάσιους; Βέβαια, Ευρωπαίοι και πρόσφυγες θα μπορούσαν να κάνουν μια ωραία συμμαχία με κοινό στόχο, αλλά δεν το βλέπω. Πιθανότερο είναι να σκοτωθούν μεταξύ τους. Ηλία, αφού μου ζητάς την απαγόρευση για την αναδημοσίευση, την βάζω. Εγώ δεν μπορώ να πάρω μόνος μου την πρωτοβουλία για τα κείμενα των καλών φίλων που μου στέλνουν τα κείμενά τους. Όποιος μου το ζητάει, θα την βάζω. Να είσαι καλά, Ηλία.)

http://pitsirikos.net/