Υπάρχει λογική;

Ακόμη και ο τελευταίος στρατηγός σ έναν πόλεμο και η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο τα τελευταία χρόνια, γνωρίζει ότι πρέπει να επικεντρώσει τις δυνάμεις του σε κεντρικούς στόχους και να μην τις διασπείρει αριστερά και δεξιά. Οταν δε, βρίσκεται στην κορύφωση μιας μάχης, εκεί είναι που ο κανόνας αυτός μοιάζει απαραβίαστος. Διαφορετικά μοιάζει βλαξ, υπερόπτης, υπερφίαλος, ανίκανος να ηγηθεί.

Σκέφτομαι την περίπτωση της νομοθετικής ρύθμισης του υπουργείου Δικαιοσύνης για την απελευθέρωση υπό όρους του καταδικασμένου για συμμετοχή στην οργάνωση 17 Νοέμβρη, Σάββα Ξηρού, που αντιμετωπίζει όντως σοβαρά προβλήματα υγείας κι αναρρωτιέμαι: Ποιός από τους παραπάνω χαρακτηρισμούς ταιριάζει στους
κυβερνώντες; Πολύ φοβάμαι πως ταιριάζουν γάντι όλοι.

Ποιός νοήμων νους σ αυτή την κρίσιμη, όσο δεν πάει άλλο, στιγμή για τη χώρα και την επιβίωση της κυβέρνησης, θα άνοιγε ένα ακόμη μέτωπο; Μέτωπο με τον ισχυρότερο από τους εν δυνάμει συμμάχους που μας έχουν απομείνει; Την κυβέρνηση των ΗΠΑ;
Σαφώς και δεν τους πέφτει λόγος τους αμερικανούς για τις νομοθετικές πρωτοβουλίες και αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Σαφώς και αποτελεί παρέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα της Ελλάδος η... θύελλα διαμαρτυριών που ξεσηκώθηκε, με τη βοήθεια και ελλήνων πολιτικών που, ας το πούμε κάποτε, καπηλεύονται και εξαργυρώνουν δεκαετίες τώρα τη φονική δράση των τρομοκρατών της 17Ν.
Σαφώς και δεν τους έπιασε κανένας πόνος τους Αμερικανούς, όταν η Νεα Δημοκρατία άφηνε ελεύθερο τον δικτάτορα Παττακό για λόγους υγείας. Η... ευαισθησία, τόσο στους πέραν του ατλαντικού συμμάχους, όσο και στη ΝΔ, αποδεικνύεται "αλλά καρτ". Εκτος κι αν δεχθούμε ότι ο Παττακός και η χούντα σκότωσαν λιγότερους από τη 17 Νοέμβρη.
Στο προκείμενο όμως:
Σε αυτή την κρίσιμη φάση της διαπραγμάτευσης από τη νέα κυβέρνηση, οι ΗΠΑ, είτε με έμμεσο, είτε με άμεσο τρόπο, στάθηκαν υποστηρικτικά στο ελληνικό ζήτημα, έστω κι αν κι εδώ είχαμε ένα είδος παρέμβασης στα εσωτερικά της Ευρωπαικής Ενωσης. Εκτός κι αν αυτή η παρέμβαση που μας βολεύει είναι αποδεκτή! (Ας δεχθούμε ότι η συμμετοχή τους στο ΔΝΤ τους δίνει το δικαίωμα να ανησυχούν και να... νουθετούν.)
Ποιός ιθύνων νους λοιπόν επέλεξε τη ρήξη και με τους Αμερικάνους αυτή την κρίσιμη στιγμή; Με ποιά αιτιολογία και ποιά επιχειρήματα; Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε τις απαντήσεις. Πολύ φοβάμαι όμως ότι οι απαντήσεις θα κινούνται στη λογική ενός κόμματος της δύναμης του 4% και όχι ενός κόμματος που ως κυβερνητική δύναμη διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας.

Και προς αποφυγήν παρερμηνειών. Δεν με αφήνει αδιάφορο ή ασυγκίνητο η υγεία κανενός συμπολίτη μου. Ακόμη κι αν πρόκειται για έναν τρομοκράτη. Και ο Σάββας Ξηρός δικαιούται ανθρώπινη αντιμετώπιση. Κάθε πράγμα στον καιρό του όμως, λέει ο σοφός λαός. Κι ο νοών νοήτω...
http://tvxs.gr/