σε θυμάμαι ως τον φέρελπι, άφθαρτο πολιτικό, πίσω στο 2000 που εκλέχθηκες βουλευτής για πρώτη φορά, κι ακόμη έτσι πλασάρεσαι από τα media, 14 χρόνια αργότερα. Κι ας είσαι μεγαλωμένος μέσα σε έναν κομματικό σωλήνα, από το 1993, όπως αναφέρεις στο βιογραφικό σου. Τώρα ζητάς την ψήφο των Αθηναίων για να διοικήσεις την πόλη τους. Το «για μια Αθήνα αυξημένης αισθητικής» με ενοχλεί. Τα περισσότερα πράγματα στη ζωή είναι κυρίως θέμα αισθητικής. Αλλά όταν επιλέγεις να ανακοινώσεις την υποψηφιότητά σου έξω από το -ίσως- πιο γνωστό μπαρ του κέντρου τότε καταλαβαίνω τι θες να σηματοδοτήσεις και πού στοχεύεις. Δεν θα είσαι δήμαρχος της Καρύτση και της Αγίας Ειρήνης, σε χρειάζεται και η Φωκίωνος Νέγρη. Να την απαλλάξεις από τα νάιλον παραπετάσματα των καφετεριών και να διώξεις τα υπαίθρια
πάρκα που στήνονται για τα μηχανάκια. Μιλάς για αυξημένη ασφάλεια, ενώ η νυν δημοτική Αρχή έχει μειώσει σημαντικά την εγκληματικότητα. Δεν λείπει η ασφάλεια από την Αθήνα. Τα σωστά πεζοδρόμια, η καθαριότητα και ο σεβασμός στους κατοίκους λείπει. Μιλάς για τις δημιουργικές δυνάμεις όλων μας, αλλά -δυστυχώς- δεν θυμάμαι τίποτα το δημιουργικό που έχεις κάνει στην Παιδεία και στον Τουρισμό που έχεις θητεύσει ως υπουργός.
Αγαπητέ Νικήτα,
λες πως η αγάπη σου για την πόλη δεν είναι ευκαιριακή. Έχω κάθε λόγο να σε πιστέψω και να σου αποδώσω εύσημα για πολιτική συνέπεια και γενναιότητα. Έχασες το 2010 κι όμως έμεινες. Σε θυμάμαι να παρεμβαίνεις για τα θέματα της πόλης και τώρα επανέρχεσαι να τη διεκδικήσεις. Εύγε και μπράβο. Ωστόσο, δεν μπορώ να ξεχάσω ούτε το χάος που παρέδωσες στα οικονομικά του Δήμου, ούτε το αποτυχημένο πέρασμά σου από εκεί. Γι αυτό άλλωστε και δεν εξελέγεις πριν τέσσερα χρόνια. Στη ζωή υπάρχουν δεύτερες ευκαιρίες, τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε. Στην πολιτική, όμως, όχι.
Αγαπητέ Γιώργο,
είσαι νυν δήμαρχος με αξιοπρόσεκτο έργο στην πόλη, όχι πάντα προς την σωστή κατεύθυνση. Στα υπέρ σου οι καίριες παρεμβάσεις με παρονομαστή τα ανθρώπινα δικαιώματα και η μοναχική μάχη που δίνεις απέναντι στη Χρυσή Αυγή, στις συνοικίες και στους δρόμους. Συγχαρητήρια και για το νοικοκύρεμα στα οικονομικά. Κάποια στιγμή, όμως, πρέπει να εξηγήσεις γιατί υπάρχει αυτή η άναρχη ανάπτυξη που γέρνει τη ζυγαριά απότομα προς την εστίαση και τη διασκέδαση. Γιατί από την εγκατάλειψη του κέντρου λόγω φτώχειας και σήψης βαδίζουμε στην εγκατάλειψή του λόγω πηξίματος από μπαρ; Γιατί η Αγίου Μάρκου, η Χρυσοσπηλιωτίσσης, η Καρόρη και η Νικίου μετατρέπονται σε πάρκινγκ κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ; Γιατί κάθε Κυριακή το Κολωνάκι γίνεται σκηνικό για ταινία όπως περιέγραψε πολύ γλαφυρά και εύστοχα ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης; Και γιατί το Παγκράτι και τα Πατήσια να κοιτούν με ζήλια τα όσα θα γίνουν στο Μεταξουργείο τα επόμενα χρόνια; Γιατί δεν μπήκε φρένο στη συνειδητή υποβάθμιση περιοχών και στην μετέπειτα χρυσοφόρα πώληση των κτιρίων, πριν γίνει η εκάστοτε γειτονιά το trend της πόλης;»
Τα παραπάνω αποτελούν μια σύνοψη των προβλημάτων του Δήμου Αθηναίων, ενός παραδοσιακά κεντροδεξιού Δήμου. Ωστόσο, το ουσιαστικό κομμάτι θα μείνει στην άκρη και θα αναλωθούμε σε εκλογικούς τακτικισμούς. Θα πάρει ο Σακελλαρίδης πάνω από 15%; Θα είναι ο Σπηλιωτόπουλος στο δεύτερο γύρο; Αν όχι, τι θα κάνει η Ν.Δ.; Ο Καπερνάρος θα κόψει από τον Νικήτα; Πώς θα αντιδράσει ο κόσμος στην υποψηφιότητα Κασιδιάρη; Θα αντέξει ο Καμίνης τώρα που ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ έχουν συρρικνωθεί; Δυστυχώς, ο παρονομαστής που θα κρίνει το αποτέλεσμα δεν θα είναι οι ανάγκες της πόλης, αλλά το αίσθημα των πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα και τα πρόσωπά του. Η Αθήνα μοιάζει περισσότερο με την Βηρυτό και λιγότερο με ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Και πολύ φοβάμαι πως ο επόμενος δήμαρχός της δεν θα της αλλάξει πορεία.
ΥΓ.: Την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, στα βιβλία πολιτικής επιστήμης γράφεται νέο κεφάλαιο με τίτλο: «Νέα Δημοκρατία: Πώς καταφέρνεις να έχεις στην πρωτεύουσα δύο υποψήφιους δημάρχους-κομματικά στελέχη κι όχι να στηρίξεις έναν επιτυχημένο δήμαρχο, υπερκομματικής αποδοχής».
http://www.protagon.gr
πάρκα που στήνονται για τα μηχανάκια. Μιλάς για αυξημένη ασφάλεια, ενώ η νυν δημοτική Αρχή έχει μειώσει σημαντικά την εγκληματικότητα. Δεν λείπει η ασφάλεια από την Αθήνα. Τα σωστά πεζοδρόμια, η καθαριότητα και ο σεβασμός στους κατοίκους λείπει. Μιλάς για τις δημιουργικές δυνάμεις όλων μας, αλλά -δυστυχώς- δεν θυμάμαι τίποτα το δημιουργικό που έχεις κάνει στην Παιδεία και στον Τουρισμό που έχεις θητεύσει ως υπουργός.
Αγαπητέ Νικήτα,
λες πως η αγάπη σου για την πόλη δεν είναι ευκαιριακή. Έχω κάθε λόγο να σε πιστέψω και να σου αποδώσω εύσημα για πολιτική συνέπεια και γενναιότητα. Έχασες το 2010 κι όμως έμεινες. Σε θυμάμαι να παρεμβαίνεις για τα θέματα της πόλης και τώρα επανέρχεσαι να τη διεκδικήσεις. Εύγε και μπράβο. Ωστόσο, δεν μπορώ να ξεχάσω ούτε το χάος που παρέδωσες στα οικονομικά του Δήμου, ούτε το αποτυχημένο πέρασμά σου από εκεί. Γι αυτό άλλωστε και δεν εξελέγεις πριν τέσσερα χρόνια. Στη ζωή υπάρχουν δεύτερες ευκαιρίες, τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε. Στην πολιτική, όμως, όχι.
Αγαπητέ Γιώργο,
είσαι νυν δήμαρχος με αξιοπρόσεκτο έργο στην πόλη, όχι πάντα προς την σωστή κατεύθυνση. Στα υπέρ σου οι καίριες παρεμβάσεις με παρονομαστή τα ανθρώπινα δικαιώματα και η μοναχική μάχη που δίνεις απέναντι στη Χρυσή Αυγή, στις συνοικίες και στους δρόμους. Συγχαρητήρια και για το νοικοκύρεμα στα οικονομικά. Κάποια στιγμή, όμως, πρέπει να εξηγήσεις γιατί υπάρχει αυτή η άναρχη ανάπτυξη που γέρνει τη ζυγαριά απότομα προς την εστίαση και τη διασκέδαση. Γιατί από την εγκατάλειψη του κέντρου λόγω φτώχειας και σήψης βαδίζουμε στην εγκατάλειψή του λόγω πηξίματος από μπαρ; Γιατί η Αγίου Μάρκου, η Χρυσοσπηλιωτίσσης, η Καρόρη και η Νικίου μετατρέπονται σε πάρκινγκ κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ; Γιατί κάθε Κυριακή το Κολωνάκι γίνεται σκηνικό για ταινία όπως περιέγραψε πολύ γλαφυρά και εύστοχα ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης; Και γιατί το Παγκράτι και τα Πατήσια να κοιτούν με ζήλια τα όσα θα γίνουν στο Μεταξουργείο τα επόμενα χρόνια; Γιατί δεν μπήκε φρένο στη συνειδητή υποβάθμιση περιοχών και στην μετέπειτα χρυσοφόρα πώληση των κτιρίων, πριν γίνει η εκάστοτε γειτονιά το trend της πόλης;»
Τα παραπάνω αποτελούν μια σύνοψη των προβλημάτων του Δήμου Αθηναίων, ενός παραδοσιακά κεντροδεξιού Δήμου. Ωστόσο, το ουσιαστικό κομμάτι θα μείνει στην άκρη και θα αναλωθούμε σε εκλογικούς τακτικισμούς. Θα πάρει ο Σακελλαρίδης πάνω από 15%; Θα είναι ο Σπηλιωτόπουλος στο δεύτερο γύρο; Αν όχι, τι θα κάνει η Ν.Δ.; Ο Καπερνάρος θα κόψει από τον Νικήτα; Πώς θα αντιδράσει ο κόσμος στην υποψηφιότητα Κασιδιάρη; Θα αντέξει ο Καμίνης τώρα που ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ έχουν συρρικνωθεί; Δυστυχώς, ο παρονομαστής που θα κρίνει το αποτέλεσμα δεν θα είναι οι ανάγκες της πόλης, αλλά το αίσθημα των πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα και τα πρόσωπά του. Η Αθήνα μοιάζει περισσότερο με την Βηρυτό και λιγότερο με ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Και πολύ φοβάμαι πως ο επόμενος δήμαρχός της δεν θα της αλλάξει πορεία.
ΥΓ.: Την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, στα βιβλία πολιτικής επιστήμης γράφεται νέο κεφάλαιο με τίτλο: «Νέα Δημοκρατία: Πώς καταφέρνεις να έχεις στην πρωτεύουσα δύο υποψήφιους δημάρχους-κομματικά στελέχη κι όχι να στηρίξεις έναν επιτυχημένο δήμαρχο, υπερκομματικής αποδοχής».
http://www.protagon.gr
.webp)
.webp)
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου