Αφεντικό, μπορείς χωρίς εργάτες;

Το διέπραξε και πάλι ο Χατζημπούλης. Ο υπουργός ανάπτυξης (ποιάς;) δήλωσε για μια ακόμη φορά τα ίδια, επαναλαμβάνοντας τις αγαπημένες του μπούρδες, βγαλμένες κατ’ ευθείαν από τα ευαγγέλια του νεοφιλελευθερισμού. Απολαύστε (η υπογράμμιση δική μου):

“Τα δόγματα και τα στερεότυπα του παρελθόντος πρέπει να ξεπεραστούν. Ας το καταλάβουμε μια και καλή. Δεν μπορούν να υπάρξουν εργαζόμενοι χωρίς εργοδότες. Η Ελλάδα πρέπει να γίνει φιλική στην επιχειρηματικότητα και γίνεται βήμα – βήμα. Με μια δέσμευση από την πλευρά μας ότι θα συνεχίσουμε την προσπάθεια, που ξεκινήσαμε. Δεν είναι προσπάθεια για κάποιο κόμμα, είναι προσπάθεια για τις οικογένειές μας, είναι προσπάθεια για το μέλλον, είναι προσπάθεια για την Ελλάδα”.

Μάλιστα. Εμπνευσμένο, δεν μπορώ να πω. Κάτι σαν “αφεντικό, μπορείς χωρίς εργάτες”ένα πράμα, ε; Είναι σαφές ότι τέτοια χοντροπατάτα μόνο ένα χατζημπουλικής ποιότητας μυαλό (τί;) μπορεί όχι μόνο να υιοθετεί αλλά και να καμαρώνει για δαύτην. Είναι τόσο φτηνή ώστε η ανασκευή της δεν θέλει ιδιαίτερη προσπάθεια. It’s a piece of cake, που λένε και στην Αλαμπάμα.

Πρώτα-πρώτα, ας μας πει ο Χατζημπούλης ποιό από τα παρακάτω σχήματα μπορεί να λειτουργήσει: το “αφεντικά δίχως εργαζομένους” που λέει αυτός ή το “εργαζόμενοι δίχως αφεντικά” που λένε οι κομμουνιστές; Παραβλέπουμε ως πλήρως αποτυχημένο το σχήμα“αφεντικά με εργαζόμενους”, διότι (α) τέτοια κουβέντα…συριζίζει μέχρι αηδίας, αφού προϋποθέτει το τέλος τής πάλης των τάξεων, όπερ άτοπον, (β) δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ εξουσία που να αντιμετωπίζει ως ίσους αφεντικά και εργαζόμενους και, κυρίως, (γ) αυτό το σχήμα υποτίθεται ότι εφαρμόζεται στην πράξη, μόνο που μονίμως λειτουργεί ως πρέσσα για τους εργαζόμενους ώστε να μπορούν τα αφεντικά να πετυχαίνουν τον στόχο τους, ο οποίος δεν μπορεί να είναι άλλος από την μεγιστοποίηση των κερδών τους.

Λοιπόν; Πώς το βλέπεις το “αφεντικά δίχως εργαζόμενους”, υπουργέ μου; Αν νομίζεις ότι μπορεί να λειτουργήσει, γιατί σας πιάνει κόψιμο κάθε φορά που εκδηλώνεται κάποια σοβαρή απεργιακή κινητοποίηση, όπως εκείνη στην Χαλυβουργική; Γιατί δεν αφήσατε τους απεργούς ήσυχους αλλά στείλατε τα ΜΑΤ να βάλουν πλάτη στον Μάνεση; Διότι, προφανώς, ο Μάνεσης δεν μπορεί να λειτουργήσει το εργοστάσιο μόνος του, έτσι δεν είναι; Άλλωστε, κάτι τέτοιοι ρεμπεσκέδες τύπου Μάνεση, Δασκαλόπουλου κλπ δεν έχουν δουλέψει ποτέ στην ζωή τους. Αυτοί εννοούν ως “δουλειά” το να κάθονται στις πολυθρονάρες τους, να καπνίζουν τις πουράκλες τους και να στήνουν τις “μηχανές” τους προκειμένου να κονομήσουν.

Έτσι είναι, υπουργέ μου. Η Χαλυβουργική ανήκει στον Μάνεση αλλά αμφιβάλλω αν το αφεντικό Μάνεσης έχει ιδέα για το πώς επεξεργάζεται ο χάλυβας καθ’ ότι το μόνο που ξέρει να παράγει είναι αέρας κοπανιστός. Για να δουλέψει το εργοστάσιο και να κονομήσει ο κάθε Μάνεσης, πρέπει να πάει για δουλειά εκείνος ο φουκαράς, που πεθαίνει καθημερινά για ένα εικοσάρι μεροκάματο, το οποίο εικοσάρι, μάλιστα, φαίνεται και υπερβολικό στον κάθε Μάνεση.

Την αντίρρησή σου την ξέρω, υπουργέ μου. Θα μου πεις πως δεν υπάρχει εργοστάσιο αν δεν βάλει τα κεφάλαιά του ο κάθε Μάνεσης, έτσι δεν είναι; Ρωτάω, λοιπόν: αν δεν βάλει τα…ποιά; Τα “κεφαλαιά του”; Ρε συ, μαζί μιλάμε! Ποιός “επενδυτής” κάνει χοντρές δουλειές με δικά του κεφάλαια; Όσα δεν έχει αρπάξει από το χρηματιστήριο (κοροϊδεύοντας τον κάθε χαχόλο) κι όσα δεν του έχει χαρίσει το κράτος (με επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές κλπ κλπ), τα έχει πάρει δανεικά από τις τράπεζες. Ποιά “κεφαλαιά του”; Πού τα βρήκε τα “κεφάλαιά του”; Παπαριές θα λέμε τώρα; Σαν τα “κεφάλαια” που βάλανε οι μεγαλοεργολάβοι που φτιάχνουνε (τί κάνουνε;) τα μεγάλα οδικά έργα, ε; Μη χέσω!

Πάμε παρακάτω. Ώστε ο Δασκαλόπουλος έκανε προτάσεις, ε; Ωραία. Κι όπως είπε ο Κυριάκουλας, “Πολλές από τις προτάσεις που υιοθετεί ο ΣΕΒ (…) θα βρουν τη θέση τους στο νέο επιχειρησιακό πρόγραμμα (2014-2020) του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης”. Πολύ ωραία. Έτσι, να βάλουμε τα πράγματα σε σωστή σειρά διότι, αν δεν προτείνουν οι βιομήχανοι στην κυβέρνηση το τι πρέπει να κάνει, ποιός θα το προτείνει; Ο αρχιεπίσκοπος;

Προσέξτε την δήλωση Κυριάκουλα για τις προτάσεις των βιομηχάνων διότι είναι αποκαλυπτική για τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα. Δεν είπε ούτε ότι παρουσιάζουν ενδιαφέρον ούτε ότι θα τις συζητήσουν αλλά ότι θα υιοθετηθούν. Τόσο πολύ του άρεσαν ώστε δεν χρειάζεται να κρατάει την παραμικρή πισινή: ούτε στον πρωθυπουργό χρειάζεται να τις γνωστοποιήσει ούτε για επεξεργασία θα τις προωθήσει ούτε τους συνεργάτες του θα ρωτήσει ούτε την έγκριση οποιουδήποτε οργάνου θα πάρει. Απλώς θα τις αποδεχτεί.

Τώρα, θα μου πείτε πως γίνομαι άδικος κι ότι αυτά λέγονται εν τη ρύμη τού λόγου. Μπορεί να ‘ναι κι έτσι. Αλλά, από την άλλη, “γλώττα λανθάνουσα τ’ ακριβή λέγει” και “εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα”. Με απλά λόγια: αν έχεις μάθει να εκτελείς τις εντολές των αφεντικών σου και της τάξης την οποία έχεις ταχθεί να υπηρετείς, το “γιες σερ” σού βγαίνει αυθόρμητα.

Κάπως έτσι, λοιπόν, δένει το σιρόπι. Μεριά ο Κυριάκουλας να αποδέχεται με την μία τις προτάσεις (διάβαζε: απαιτήσεις) των βιομηχάνων και μεριά ο Χατζημπούλης να διατυμπανίζει ότι η Ελλάδα δεν έχει μέλλον δίχως τους βιομήχανους. Και, βεβαίως, δίχως τους μεγαλοεργολάβους. Και, βεβαίως, δίχως τους εφοπλιστάδες. Δηλαδή, σύμφωνα με την κυβερνώσα συμμωρία, το μέλλον τής χώρας είναι συνυφασμένο με το μέλλον των κηφήνων που τρέφονται σε βάρος του λαού.

Και θέλουν να τους πιστέψουμε, γαμώτο!

http://eleutheriellada.wordpress.com/