ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Μια τριπλή δοκιμασία κυριαρχεί στη σκέψη μας, επιβάλλεται στην
καθημερινότητά μας και αντιστρατεύεται τα ανεκπλήρωτα κοινωνικά μας
οράματα.

1. Στη βαριά σκιά των μνημονίων η ελληνική οικονομία παραπαίει,
η κοινωνία διαλύεται.
2. Η εθνική ανεξαρτησία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα
αμφισβητούνται και υπονομεύονται από τη διεθνή καπιταλιστική
κερδοσκοπία.
3. Η Ελληνική Δημοκρατία βρίσκεται κάτω από διαρκή απειλή.
Βιώνουμε μια πρωτοφανή στα μεταπολεμικά δεδομένα οικονομική,

κοινωνική, πολιτική και πνευματική παρακμή. Εν μέσω συστημικής
καπιταλιστικής κρίσης και υποβόσκουσας γεωπολιτικής ρήξης, η Χώρα
βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της μεταπολιτευτικής της ιστορίας.
Μέσα σε αυτές ακριβώς τις σκοτεινές ώρες για εκατοντάδες χιλιάδες
ανέργων και φτωχών, για τους εργαζομένους που χάνουν τα εισοδήματα
και τα δικαιώματά τους, τους νέους που απαξιώνονται τα ταλέντα τους,
τους μικρομεσαίους που βλέπουν τις επιχειρήσεις τους να
καταστρέφονται, τους δημοκράτες που νιώθουν τον κίνδυνο του
φασισμού, Έλληνες και ξένους που βιώνουν τη βαρβαρότητα της
εκμετάλλευσης, κινήματα που υφίστανται τον αυταρχισμό, με την απειλή
μιας μακράς περιόδου φθοράς και απαξίωσης των δημιουργικών και
παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας μας να επικρέμαται, οφείλουμε
να επεξεργαστούμε και να υλοποιήσουμε ένα συνεκτικό, ρηξικέλευθο
σχέδιο που θα συνδυάζει την έξοδο του λαού από την κρίση, με τη
στρατηγική επιδίωξη του σοσιαλισμού.

Καπιταλιστική Κρίση στον Κόσμο, στην Ευρώπη και στην Ελλάδα
Ο πλανήτης ολόκληρος έχει παραδοθεί στη νεοφιλελεύθερη
παγκοσμιοποίηση, η οποία κάθε άλλο παρά δικαίωσε τους από
καθέδρας απολογητές της. Ανεξέλεγκτο το σύστημα της αγοράς,
παρακάμπτει κάθε δημοκρατικό κανόνα, χωρίς να υπόκειται σε πολιτικό
και κοινωνικό έλεγχο, επιμένει στην αέναη συσσώρευση κεφαλαίου και
επιβάλλει σκληρή και άδικη εκμετάλλευση στον κόσμο της εργασίας.
Σωρεύει αδιέξοδα στην κοινωνία και μη-αναστρέψιμες καταστροφές στο
περιβάλλον.
Στη σημερινή φάση της διεθνοποίησής του, αντιμετωπίζει τη
δημοκρατική νομιμοποίηση ως ένα απαρχαιωμένο και περιττό
κατάλοιπο. Λοξοκοιτάει διαρκώς προς μορφές πολιτικού αυταρχισμού
και κλείνει το μάτι, ή έστω, κλείνει τα μάτια απέναντι στην ακροδεξιά και
το φασισμό.
Εντείνονται οι ανισομέρειες στην ανάπτυξη, το χάσμα των κοινωνικών
αντιθέσεων, ο αδυσώπητος ανταγωνισμός για τους φυσικούς πόρους, οι
συγκρούσεις πολιτικής, οικονομικής, φυλετικής και θρησκευτικής  2
φύσεως, ο πυρηνικός κίνδυνος, τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Η
κινητικότητα της εργασίας, η επανάσταση των τεχνολογιών της
επικοινωνίας, οι συγκλονιστικές μεταβολές στις βιο-επιστήμες, τη
μικροηλεκτρονική και την ιατρική επιστήμη, όλα τα σύγχρονα
επιτεύγματα της ανθρωπότητας ασφυκτιούν καθώς υπόκεινται, ακόμη
περισσότερο, στα συμφέροντα πολυεθνικών εταιριών.
Την ίδια στιγμή, το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο αυτό-αναπαράγεται,
χωρίς να περνά μέσα από την «εξιλεωτική» βάσανο της παραγωγικής
επένδυσης. Δίχως αντίκρισμα στον πραγματικό πλούτο, ενισχύει τις
συστημικές αντιφάσεις, επιτείνει την αστάθεια σε πλανητική και τοπική
κλίμακα, εντείνοντας τους ανταγωνισμούς μεταξύ διαφορετικών κλάδων
του κεφαλαίου – βιομηχανικού και χρηματοπιστωτικού – μεταξύ
ανταγωνιστικών καπιταλιστικών χωρών και ενοτήτων (μπλοκ)
οικονομικής και στρατιωτικοπολιτικής κυριαρχίας.
Τα πολιτικά, κοινωνικοοικονομικά και πολιτισμικά αδιέξοδα της
νεοφιλελεύθερης πολιτικής επιφέρουν βαθιές κοινωνικές ανισορροπίες
και πολιτικές αναταράξεις. Μια σειρά περιοχών του πλανήτη, έναν αιώνα
μετά την κήρυξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου μετατρέπονται σε πεδία
ανταγωνιστικών διεκδικήσεων σφαιρών επιρροής, αυξάνοντας τους
κινδύνους για τη διεθνή ασφάλεια και ειρήνη. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση,
η μονόπλευρη διαδικασία της νομισματικής ενοποίησης και η
ανεξαρτητοποίηση των τραπεζικών ιδρυμάτων στο πλαίσιο της
διαμορφούμενης αστικής τεχνοκρατίας, συνέβαλε στη ραγδαία
επιδείνωση της διανομής του παραγόμενου πλούτου σε βάρος του
κόσμου της εργασίας.
Σε πλήρη αντίθεση με τις θεωρητικές προσδοκίες των απολογητών της
«ελεύθερης αγοράς», η Ένωση στο σύνολό της παρουσιάζει αδυναμία
ανάπτυξης και εντεινόμενα διαρθρωτικά προβλήματα, μεταξύ άλλων
λόγω της σταδιακής μετάλλαξης της κεϋνσιανής διευρωπαϊκής
συνεργασίας σε μια ακραία νεοφιλελεύθερη νομισματική ένωση. Η ΟΝΕ
καθίσταται ο αδύναμος κρίκος του διεθνούς χρηματοπιστωτικού
συστήματος, αλλά και η επιθετική αιχμή του νεοφιλελευθερισμού.
Συντηρητικές πολιτικές ηγεσίες, κατώτερες των κρίσιμων περιστάσεων με
τις οποίες η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται αντιμέτωπη, χωρίς ίχνος
προοδευτικού σχεδίου, χωρίς ιστορική μνήμη, χωρίς πολιτικό θάρρος
και χωρίς κοινωνική ευαισθησία επιχειρούν να διαχειριστούν την κρίση
με πολιτικές που τη βαθαίνουν και που διευρύνουν τις ζώνες της
ανεργίας, της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Με συμμάχους
τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τη συμβιβασμένη διανόηση προτάσσουν τη
συνταγή της «ανακουφιστικής αυτοκαταστροφής» για να εκκινήσει μια
νέα φάση συγκεντροποίησης πόρων, ακινήτων και μέσων παραγωγής
ανατρέποντας όλες τις μεταπολεμικές ισορροπίες ανάμεσα στο αστικό
κράτος και στην αγορά, ανάμεσα στην αμοιβή της εργασίας και στο
κέρδος, στις οποίες συνέβαλε η καταλυτική επιρροή των συνδικάτων και
η πολιτική πίεση της διεκδικούσας σοσιαλδημοκρατίας.
Σε αυτήν τη συγκυρία, ο λαός μας διανύει την πιο κρίσιμη καμπή της
μεταπολιτευτικής του και όχι μόνο πορείας. Τα ατομικά και συλλογικά
δικαιώματα των πολιτών περιορίζονται, οι δημοκρατικές και λαϊκές
ελευθερίες συρρικνώνονται, ο πολιτισμός της εργασίας αποδομείται, οι  3
μισθοί και οι συντάξεις υποβαθμίζονται, η διάλυση του παραγωγικού
ιστού εντείνεται, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν κατά χιλιάδες, η
ανεργία και η φτώχεια αυξάνουν δραματικά οδηγώντας ευρύτατα
τμήματα των λαϊκών στρωμάτων προς την εξαθλίωση.
Η βαθιά ύφεση στην οποία οδηγήθηκε η Ελλάδα, η φτωχοποίηση και η
εξαθλίωση, η καταστροφή της υφιστάμενης παραγωγικής διάρθρωσης δεν
είναι ούτε ατύχημα ούτε παράπλευρη εξέλιξη. Δεν τους ξέφυγε αλλά
αποτελεί τον ίδιο το στόχο, την πεμπτουσία της πολιτικής της
«εσωτερικής υποτίμησης»: η μείωση του εθνικού πλούτου κατά 25% και
πλέον μέσα σε λιγότερο από 4 χρόνια επιδιώχθηκε, ώστε να απαξιωθούν
οι πλουτοπαραγωγικές πηγές και τα μέσα παραγωγής, ακριβώς για να
πεισθεί το κακομαθημένο, υπερσυσσωρευμένο χρηματοπιστωτικό
κεφάλαιο να ενσαρκώσει την επιδιωκόμενη συγκεντροποίηση, να
διαμορφώσει με οριστικό τρόπο το νέο, κυρίαρχο καπιταλιστικό μοντέλο
ανάπτυξης στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Οι συλλογικές ευθύνες των συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων για το
αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η Χώρα είναι τεράστιες και δύσκολα
αναστρέψιμες: εκμαύλισαν την κοινωνική συνείδηση των πολιτών,
παρέδωσαν τις τύχες μας στο εγχώριο και ξένο παρασιτικό κεφάλαιο εις
βάρος των παραγωγικών δυνάμεων. Αντί να εκσυγχρονίσουν παλαιές και
αναχρονιστικές δομές του κρατικού μηχανισμού συγκρότησαν ένα
μυωπικό, γραφειοκρατικό, πελατειακό, σε τελική ανάλυση
αναποτελεσματικό και εγκληματικά σπάταλο κράτος, όπως ακριβώς το
επεδίωκαν τα άνομα συμφέροντα των εκάστοτε οικονομικών,
επιχειρηματικών συμμάχων της.
Χωρίς αυτοτελή πολιτικό και κοινωνικό προσανατολισμό, εκχώρησαν την
εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία στους ξένους πάτρωνές τους με
μοναδικό σκοπό την πολιτική αναπαραγωγή και διαιώνιση της θέσης
τους στο πολιτικό καθεστώς της συναλλαγής και της διαφθοράς. Ο λαός
μας βιώνει μια ιστορικά πρωτοφανή κατάσταση νέο-αποικιοκρατικής
εξάρτησης, όπου στη θέση της αστικής δημοκρατίας αναλαμβάνει η
διεθνής τεχνοκρατία, οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, η νομενκλατούρα
της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού
Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Υπό αυτούς τους όρους, το άμεσο πολιτικό πρόταγμα της ιστορικής
στιγμής είναι η υπεράσπιση της δημοκρατίας, η μεταβατική πολιτική
εξόδου από την κρίση για το λαό, η υπεράσπιση της λαϊκής και εθνικής
κυριαρχίας, η διαμόρφωση του οικονομικού, κοινωνικού, πνευματικού
και πολιτικού μοντέλου της Ελλάδας μετά την κρίση και τέλος η
οικοδόμηση της σοσιαλιστικής προοπτικής.

Ποιοι είμαστε
Πρεσβεύουμε τη ρήξη με τη νεοφιλελεύθερη πρακτική. Η διατύπωση
ενός προγράμματος εναλλακτικής πολιτικής, θεμελιωμένης στις
παραδόσεις του σοσιαλιστικού κινήματος, στις αρχές του ανθρωπισμού
και της δημοκρατίας, στις αξίες της οικολογίας και της κοινωνικής
αλληλεγγύης, των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων για έναν κόσμο
χωρίς ανασφάλεια, ανισότητα, φτώχεια και κοινωνικούς αποκλεισμούς,  4
χωρίς επισφάλεια, υποαπασχόληση και ανεργία, χωρίς βία και πολέμους
διαμορφώνει τον πυρήνα του οράματός μας.
Η συλλογική μας ταυτότητα καθορίζεται από τις αρχές μας.
Ως σοσιαλιστές παλεύουμε για τη μετάβαση σε μια κοινωνία ισότητας,
αλληλεγγύης και δικαιοσύνης, σε μια κοινωνικά και περιβαλλοντικά
ισόρροπα αναπτυσσόμενη οικονομία.
Ως δημοκράτες επιδιώκουμε τη θεμελίωση και την εμβάθυνση της
δημοκρατίας, αντιστεκόμενοι στη νεοφιλελεύθερη τεχνοκρατία και στις
φασιστικές απολήξεις της.
Ως πατριώτες υπερασπιζόμαστε τα λαϊκά δίκαια και τη δημοκρατία στην
πατρίδα μας και παλεύουμε για την ειρηνική συνύπαρξη και την
ειλικρινή συνεργασία όλων των λαών.
Προτάσσουμε την κοινωνική ηθική της ελευθερίας και του πολίτη, σε
αντίθεση με την ευτελισμένη σύγχρονη αστική υποκουλτούρα.
Στο επίκεντρο της εγχειρήματός μας βρίσκεται ο άνθρωπος, το «ζώον
πολιτικόν», που μόνο με τη συνειδητή κοινωνική του δράση μπορεί να
αποκτήσει διακριτή ηθική και πολιτική υπόσταση. Κανένα εξάλλου
δημιουργικό σκίρτημα, κανένα αληθινά προοδευτικό ξεκίνημα δεν
μπορεί να υπάρξει, πολλώ δε μάλλον να καρποφορήσει, αν η κοινωνία
δεν απαρτίζεται από ελεύθερους, σίγουρους για το παρόν και
αισιόδοξους για το μέλλον τους πολίτες.
Άμεση επιδίωξή μας είναι η εκπόνηση ενός πολιτικο-κοινωνικού
προγράμματος για την προοδευτική διέξοδο από την κρίση. Στρατηγικός
στόχος είναι ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός στη βάση της
απελευθέρωσης του ανθρώπου υπό την έννοια της πλήρους ανάπτυξης
των δυνατοτήτων του και η υπέρβαση των παρωχημένων, εξουσιαστικών
σχέσεων παραγωγής, σε μια διεθνή κοινότητα ειρήνης και δικαιοσύνης.

Η πολιτική πρότασή μας σε πέντε (5) άξονες
α) Δημοσιονομική ισορροπία και Δημόσιο Χρέος
Tα Μνημόνια και οι εφαρμοστικοί νόμοι θα καταργηθούν.
Θα προωθήσουμε τους προοδευτικούς μετασχηματισμούς του δημοσίου:
σύγχρονη και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, μέσω της οργανωτικής
και λειτουργικής αναδόμησης, προσαρμόζοντας τις λειτουργίες της στις
αναπτυξιακές, κοινωφελείς και ρυθμιστικές ανάγκες. Ο δημόσιος τομέας
θα αποτελεί τον αναγκαίο εγγυητή της κοινωνικής ισορροπίας και της
δικαιοσύνης, της δίκαιης αναδιανομής του πλούτου, της κοινωνικής
συνοχής και της αλληλεγγύης, με αποτελεσματικά δίκτυα παρεμβάσεων
και ισχυρές δημόσιες επενδύσεις.
Απέναντι στο φετίχ των πρωτογενών πλεονασμάτων εν μέσω κρίσης
αντιπαραθέτουμε τη σταδιακή επίτευξη δημοσιονομικής εξισορρόπησης:
ένα σύγχρονο, απλό και αποτελεσματικό, αναπτυξιακό και
αναδιανεμητικό, ένα κοινωνικά δίκαιο φορολογικό σύστημα,
μηχανοργάνωση, ηλεκτρονική διαχείριση και έλεγχος, ενίσχυση των
παραγωγικών δαπανών του δημοσίου, έναντι των μη παραγωγικών,
πλήρης αξιοποίηση του ανθρωπίνου δυναμικού, των ακινήτων και του  5
εξοπλισμού του υποκαθιστώντας τη σπατάλη και τον παρασιτισμό κάθε
λογής μεσαζόντων και υπεργολάβων.
Το επαχθές και απεχθές χρέος της χώρας μας, προϊόν στο μεγαλύτερο
τμήμα του της ληστρικής επιδρομής των διεθνών τοκογλύφων, πρέπει να
διαγραφεί. Η ριζική μείωση του βάρους εξυπηρέτησής του είναι δίκαιη
αλλά και απαραίτητη προκειμένου να επιτευχθεί η βιωσιμότητά του και
να διασφαλιστεί η προοπτική της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης της
Χώρας. Η εθνική αξιοπρέπεια και η λαϊκή κυριαρχία, τα όνειρα των
παιδιών μας δεν είναι διαπραγματεύσιμα.
β) Κοινωνικοοικονομική, παραγωγική ανασυγκρότηση.
Σε πρώτη προτεραιότητα βρίσκεται ο δημοκρατικός έλεγχος των κέντρων
λήψης αποφάσεων και των φορέων σχεδιασμού, στο πλαίσιο μιας
προοδευτικής, κοινωνικής οικονομίας, με κεντρική επιδίωξη την πλήρη
απασχόληση.
Δημιουργία δημόσιου τραπεζικού πυλώνα, απαραίτητο εργαλείο για τον
κοινωνικό, δημοκρατικό έλεγχο της χρηματοπιστωτικής ασυδοσίας και
αρωγό της παραγωγικής επενδυτικής δραστηριότητας.
Αντιστροφή της διαδικασίας ιδιωτικοποιήσεων σε μια περαιτέρω
κοινωνικοποίηση υπηρεσιών και προϊόντων αξιοποιώντας ακριβώς την
αλλοίωση του εμπορευματικού χαρακτήρα της παραγωγής που προκαλεί
η ραγδαία τεχνολογική ανάπτυξη, αυξάνοντας το αρχικό και
μηδενίζοντας το οριακό κόστος.
Εκπόνηση και υλοποίηση ενός σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης,
τομεακά και περιφερειακά προσδιορισμένου, συμβατού με τα
συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας: οικονομία εξειδίκευσης και
ποιότητας αντί για οικονομία κλίμακας και συγκεντροποίησης.
Ένα σύγχρονο συνεργατικό, συνεταιριστικό μοντέλο είναι αναγκαίο, ενώ
στους τομείς που η συγκεντροποίηση της παραγωγικής διαδικασίας είναι
αναπόφευκτη ή απαραίτητη, θα πρέπει να υπόκειται σε δημοκρατικό και
κοινωνικό έλεγχο.
Διεθνείς στρατηγικές συνεργασίες με σκοπό την ανάπτυξη της παραγωγής
προϊόντων υψηλής τεχνολογίας και προστιθέμενης αξίας για την εθνική
οικονομία και τους συντελεστές της. Αξιοποίηση των μεγάλων
βιομηχανιών και ΔΕΚΟ για συγκρότηση ισχυρών επενδυτικών σχημάτων
που αξιοποιούν το εγχώριο εργατικό δυναμικό και συμβάλλουν στην
παραγωγή τεχνογνωσίας.
Αναγνωρίζουμε και στηρίζουμε το ρόλο των συνδικάτων στη συγκρότηση
μιας ισχυρής κοινωνικής δημοκρατίας. Αποκαθιστούμε το εργατικό
δίκαιο και τις συλλογικές συμβάσεις, που θα ενισχυθούν και θα
θωρακιστούν νομικά. Αποσκοπούμε στην προστασία των εργαζομένων
απέναντι στην ασυδοσία, στην προώθηση της δημιουργικότητας και της
καινοτομίας, στη δημιουργία προϋποθέσεων ένταξης των νέων και
επανένταξης των ανέργων στην παραγωγική διαδικασία.
Ριζοσπαστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση προσανατολισμένη στο
μέλλον, για μια προσβάσιμη, ανοικτή στην κοινωνία, δημόσια Παιδεία,
παράγοντα δημοκρατίας και ελευθερίας. Ένα πανεπιστήμιο που θα
αναδεικνύει ολοκληρωμένους επιστήμονες, ελεύθερους ανθρώπους και  6
έναν τομέα επαγγελματικής εκπαίδευσης, διέξοδο για τις νέες και τους
νέους, συμβατού με την παραγωγική ανασυγκρότηση.
Δημόσια υγεία, ουσιαστική αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος
Υγείας, με ένα δίκτυο Νοσοκομείων και Κέντρων Υγείας, με
πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια υγεία ικανή να
ανταποκριθεί στις συνολικές ανάγκες των πολιτών και όλων των
εγκατεστημένων στη Χώρα.
Ένα Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης – αναδιανεμητικό και
κεφαλαιοποιητικό – εναρμονισμένο με το σοσιαλιστικό όραμά μας και
συμβατό με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας.
Εξυγίανση και εκσυγχρονισμός του, διασφαλίζοντας τη βιωσιμότητά του,
τον κοινωνικά δίκαιο χαρακτήρα και ένα ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης για
όλες και για όλους.
γ) Ισχυρή, πραγματική Δημοκρατία, άμεσα, σε όλους τους τομείς και
τα επίπεδα – τοπικό, περιφερειακό και εθνικό – του
κοινωνικοοικονομικού γίγνεσθαι, αξιοποιώντας μεταξύ άλλων τις νέες
τεχνολογίες.
Επιδιώκουμε τη συγκρότηση ενός κοινωνικού μετώπου για τη
ριζοσπαστικά δημοκρατική αναθεώρηση του Συντάγματος με βάση τις
αρχές της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας, της ελευθερίας,
της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας και της αλληλεγγύης.
Απαιτείται μια συντακτική εθνοσυνέλευση για τη διεύρυνση του
δημοσίου χώρου, ως του κατεξοχήν πεδίου της πολιτικής δραστηριότητας
και την ουσιαστική δημοκρατική λειτουργία των πυλώνων του
πολιτεύματος και του δημοσίου βίου.
Ριζική μεταρρύθμιση του εκλογικού συστήματος, αποσκοπώντας στη
γνήσια έκφραση της βούλησης των πολιτών. Διαμόρφωση
αμεσοδημοκρατικών δομών: λαϊκές νομοθετικές πρωτοβουλίες και
δυνατότητα απόφασης από το λαό για διενέργεια δημοψηφίσματος,
ανακλητότητα υπό όρους ορισμένων δημοσίων λειτουργών και σταδιακή
εισαγωγή της κλήρωσης για συγκεκριμένες δημόσιες λειτουργίες.
Αποκέντρωση και τοπική αυτοδιοίκηση, εκχώρηση ευθυνών,
αρμοδιοτήτων και πόρων, ενίσχυση της δημοκρατικής εκπροσώπησης
και της ενεργούς συμμετοχής από τη γειτονιά έως την Περιφέρεια.
Θεσμική εξυγίανση του συστήματος πληροφόρησης για την απρόσκοπτη
λειτουργία της δημοσιότητας, ως βασική προϋπόθεση σχηματισμού
γνώμης από τους πολίτες ενός δημοκρατικού πολιτεύματος.
Επιδιώκουμε τον «εκδημοκρατισμό των συχνοτήτων», την αξιοποίησή
τους από κοινωνικές συλλογικότητες, και τη διαφάνεια στον τρόπο
λειτουργίας των ΜΜΕ.
δ) Διεθνής στρατηγικός προσανατολισμός.
Η αποφασιστικότητά μας να εφαρμόσουμε την πολιτική μας μπορεί
πράγματι να μας οδηγήσει σε σύγκρουση με το αντιδραστικό
διευθυντήριο του ΔΝΤ και των Βρυξελλών, με το κοινό νόμισμα, με τις
δυνάμεις δηλαδή που αποδομούν συστηματικά τα ιστορικά επιτεύγματα
του εργατικού, κοινωνικού κινήματος και αντιστρατεύονται το όραμα της
δημοκρατικής, κοινωνικής, ουμανιστικής, οικολογικής και αλληλέγγυας
Ευρώπης. Μια σύγκρουση που πρέπει να μας βρει έτοιμους. Μια ρήξη  7
που, καθιστάμενη αναπόφευκτη, θα είναι απόλυτα δικαιωμένη, ιστορικά
και πολιτικά.
Οφείλουμε να υποκαταστήσουμε το φοβικό και εσωστρεφή εθνικισμό,
καθώς και τον ανέστιο, ισοπεδωτικό κοσμοπολιτισμό με το διεθνισμό του
«συνανήκειν» στην και «συναποτελείν» την πανανθρώπινη κοινότητα, που
βρίσκει σημεία σύνθεσης μέσα από τη διαφορετικότητα.
Να εγκαταλείψουμε κάθε πολιτική ηττοπάθεια, να αναλάβουμε
μακροϊστορικές πρωτοβουλίες και να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση
του ελληνικού λαού, ως προϋπόθεση ηθικής και πολιτικής ανάκαμψης
σε προοδευτική, ανθρωπιστική κατεύθυνση.
Η Ελλάδα ως πατρίδα της δημοκρατίας, του κλασικού πολιτισμού, της
ελευθερίας και της ειρήνης, ως σημείο συνάντησης ιδεών και λαών,
πρέπει να αξιοποιήσει τα γεωπολιτικά της πλεονεκτήματα χωρίς τις
ανασφάλειες του παρελθόντος και τις κληρονομημένες φοβίες. Μπορεί
να αποτελέσει ειρηνική, δημιουργική γέφυρα ανάμεσα στην Ευρώπη, την
Ευρασία, την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, τη βαλκανική ενδοχώρα
και τις παρευξείνιες χώρες.
Η διασφάλιση της συνέχειας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ατόφιας,
ενιαίας, ατεμάχιστης και η αναίρεση της διχοτόμησής της, η εν γένει
επίτευξη όρων συνεργασίας στην περιοχή και η κατοχύρωση της ειρήνης
με σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο εντάσσονται σε αυτόν το στρατηγικό
προσανατολισμό.
ε) Προοδευτική διέξοδος και σοσιαλιστική μετεξέλιξη.
Η Εθνική Ανεξαρτησία, η Λαϊκή Κυριαρχία και η Κοινωνική
Χειραφέτηση παραμένουν οι αδιαπραγμάτευτες πολιτικές και
ιδεολογικές σταθερές μας, προσδιορίζουν τους επί μέρους στόχους μας
και αποτελούν την απάντηση στην αποθέωση της αγοράς, την αλαζονεία
και τον κυνισμό των υποστηρικτών της.
Η ενίσχυση της δημοκρατίας, ο έλεγχος του ασύδοτου
χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, η παραγωγική ανασυγκρότηση και η
δίκαιη αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου στο πλαίσιο μιας
κοινωνικά και περιβαλλοντικά ισόρροπης ανάπτυξης, η διεύρυνση του
«πνευματικού» εθνικού προϊόντος και η εξύψωση της καλλιέργειας του
ελληνικού λαού είναι η σοσιαλιστική απάντηση στη σήψη του εγχώριου
παλαιοκομματικού καθεστώτος και στη κρίση του καπιταλισμού.
Η κοινωνικοποίηση και αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής, η
μετατροπή της οικονομίας της αγοράς σε μια δημοκρατικά
καθοδηγούμενη κοινωνική οικονομία που θα αποτελέσει πηγή
ευημερίας για όλους και παράγοντα πολύπλευρης ολοκλήρωσης του
ανθρώπου και της κοινωνίας του, βρίσκεται στον πυρήνα του
στρατηγικού μας στόχου. Σε αυτήν τη βάση αγωνιζόμαστε για την
απελευθέρωση του ανθρώπου και των συλλογικών του ενώσεων, τάξεων
και λαών.
Οφείλουμε να επαναφέρουμε στο επίκεντρο της συζήτησης την
προοπτική του σοσιαλιστικού οράματος, στην κοινωνική και στην
οικολογική του διάσταση, και τις πρακτικές πολιτικές εφαρμογές του,
στη βάση των αρχών της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης και
της δικαιοσύνης.  8

Κάλεσμα
Οι αντικειμενικές συνθήκες ωριμάζουν, τοπικά και διεθνώς. Είναι
αναγκαίο να ξαναστήσουμε τον υποκειμενικό παράγοντα που θα
συνεχίσει την παράδοση των λαϊκών αγώνων στη Χώρα και θα
συμπλεύσει με όλες τις δυνάμεις της αλλαγής και της αριστεράς που
ανταποκρίνονται στην ευθύνη διακυβέρνησης, χωρίς να απεμπολούν την
ιστορία τους και τους στρατηγικούς στόχους τους.
Είναι η εποχή των αποφάσεων και πρέπει να στραφούμε στο
μέλλον. Αν κοιτάμε μόνο πίσω θα χάσουμε τον προσανατολισμό μας. Αν
δεν αναλογισθούμε την ιστορία μας θα χάσουμε την ταυτότητά μας.
Πρέπει να ισορροπήσουμε μεταξύ του ιστορικά εφικτού και του
κοινωνικά ευκταίου.
Όλες, όλοι που οραματιζόμαστε μια κοινωνία ισότητας,
δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, που πιστεύουμε ότι υπάρχει και άλλος
δρόμος εκτός του νεοφιλελεύθερου αδιεξόδου, πρέπει να αναλογισθούμε
τη δύναμη και την ευθύνη μας. Να απελευθερωθούμε από τα δεσμά της
οικονομικής και πολιτικής χειραγώγησης, από όλους αυτούς που μας
αντιμετωπίζουν είτε ως «αναλώσιμο συντελεστή παραγωγής» είτε ως
«εξαγοραζόμενη εκλογική πελατεία».
Καλούμε όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες που
συμμερίζονται την αγωνία για το μέλλον της ελληνικής δημοκρατίας και
ανησυχούν για τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας. Καλούμε τους
σοσιαλιστές και τις σοσιαλίστριες, τους αριστερούς πολίτες, τους νέους
και τις νέες, τους φυσικούς κομιστές της κοινωνικής αλλαγής, όλους και
όλες που ταυτίζονται με τα οράματα μιας δημοκρατικής και δίκαιης
κοινωνίας. Καλούμε κάθε Έλληνα και Ελληνίδα που αρνείται να
συμφιλιωθεί με το διαρκές όνειδος της μετατροπής της πατρίδας μας σε
αποικία χρέους ενός άνομου διεθνούς συστήματος κερδοσκοπίας.
Καλούμε τους εργαζόμενους, τους επαγγελματίες και τους αγρότες, το
επιστημονικό δυναμικό και τη διανόηση, το σύνολο των παραγωγικών
και δημιουργικών δυνάμεων να στρατευτούν στην υπόθεση της εξόδου
από την κρίση, της πνευματικής, πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής
ανασυγκρότησης του τόπου.
Συμβάλλουμε με τις δυνάμεις μας στη συγκρότηση ενός φορέα
αλλαγών που θα ξαναδώσει ελπίδα στο λαό, θα ενδυναμώσει τη
δημοκρατία μας, θα επαναφέρει στο προσκήνιο της πολιτικής
πραγματικότητας το όραμα μιας κοινωνίας αλληλεγγύης και κοινωνικής
δικαιοσύνης και θα επαναπροσδιορίσει θετικά τη θέση της Ελλάδας στο
σύγχρονο κόσμο και πολιτισμό.
Όλες, όλοι μαζί, αυτοοργανωμένοι σε αυτούσιες πρωτοβουλίες
τοπικών, κλαδικών συνελεύσεων, συμβάλλοντας ισότιμα, ενεργά στις
διεργασίες που θα ακολουθήσουν, παρούσες και παρόντες στην
αναδόμηση του σοσιαλιστικού χώρου και στη συγκρότηση ενός νέου
μετώπου προοπτικής για τη δημοκρατική ολοκλήρωση και τη
σοσιαλιστική μετεξέλιξη.

Αθήνα, 27 Φεβρουαρίου 2014