Ποιος θα απαιτήσει το αυτονόητο;

Ακρόπολη, Εθνική Πινακοθήκη, Λυρική Σκηνή, Μέγαρο Μουσικής, Εθνικό Θέατρο, Κολοσσός της Ρόδου, Αρχαία Ολυμπία, Αμφίπολη, Δελφοί! Τουρισμός, το όχημα της Ελλάδας που εξασφαλίζει χρήμα. Πολιτισμός. Αυτό που καυχιέται ο έλληνας πως διαθέτει. Τουρισμός και Πολιτισμός: το πρόσωπό μας στον κόσμο.
Όμορφο να μιλάς για τα μνημεία, θαυμάσιο να θέλεις να αναβιώσεις τον Κολοσσό της Ρόδου -που είναι και ένα από τα Επτά Θαύματα του Κόσμου- εξαιρετικά χρήσιμο να υπάρχουν ελκυστικές ξενοδοχειακές μονάδες, αλλά σκέψου: σε ποιον τόπο; Αυτόν που σφάζει τους ανθρώπους του στους δρόμους; Αυτόν που πατάει τα αδέσποτα στις ασφάλτους ή αυτόν που σκοτώνει σκυλιά και γατιά με κάθε βίαιη μέθοδο;
Η Ελλάδα, σύμφωνα με απολογισμό συνολικής δραστηριότητας περί τροχαίων ατυχημάτων από την Ελληνική Αστυνομία για το έτος 2013, παρουσιάζει στις 14/2/14 τα εξής στοιχεία:

• 799 θανατηφόρα ατυχήματα έναντι 899 το 2012
• 1.114 σοβαρά ατυχήματα έναντι 1.189 το 2012
• 10.275 ελαφρά ατυχήματα έναντι 10.099 το 2012

Επίσης, το 2013 σε σχέση με το 2012, σε όλη την επικράτεια καταγράφηκαν:

• 861 θάνατοι από ατυχήματα έναντι 976 το 2012
• 1.326 σοβαρά τραυματίες έναντι 1.443 το 2012
• 13.515 ελαφρά τραυματίες έναντι 13.675 το 2012

Το ίδιο συμβαίνει και με την κακοποίηση ζώων. Είτε σκοτώνονται τους δρόμους, είτε βασανίζονται από τους αχαρακτήριστους. Σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση σχετικά με την απόφαση της δίκης εναντίον 67χρονου Λαρισαίου που κατηγορείται για πνίξιμο 8 κουταβιών και την κακοποίηση ενός άλλου σκύλου, θα μεταβιβαστεί στην Εφορία η οφειλή 270.000 ευρώ, προκειμένου να εισπραχθεί. Η κάθε σκυλίσια ζωή κοστολογείται προς 30.000 ευρώ.
Συνοψίζοντας: καλές και αναγκαίες οι πολιτικές ιδέες που αφορούν την Οικονομία, την Υγεία, την Ενέργεια, τη Δημόσια Διοίκηση, την Παιδεία κ.λπ. Βασική προϋπόθεση είναι να αναθεωρηθούν ή και να προστεθούν άρθρα στο Συνταγματικό Δίκαιο, που αφορούν σε δυο παράπλευρους, σημαντικούς τομείς: στην Οδική Ασφάλεια και στην Προστασία των Ζώων. Ζούμε σε μια χώρα που η υπερβολή κυριαρχεί. Ο Έλληνας πίνει πολύ, καπνίζει πολύ, φωνάζει πολύ, διασκεδάζει πολύ, βρίζει πολύ, την σκαπουλάρει πολύ. Δεν είναι τελικά εύκολο, ούτε και αποτελεσματικό, με τους όρους που επικρατούν, να αλλάξει ο τρόπος που δημιουργούνται τα οδικά δίκτυα, εθνικά και περιφερειακά. Ούτε και να αλλάξεις τα μυαλά ανθρώπων που γεννήθηκαν άφιλοι και θα πεθάνουν μισάνθρωποι (όταν δεν αγαπάς τα ζώα, δεν μπορείς να αγαπήσεις και τους ανθρώπους). Το πρόβλημα δεν είναι πάντα οι δρόμοι, αλλά η νοοτροπία. Ή, μάλλον, η απουσία οδικής συνείδησης. Στόχος οποιουδήποτε που φιγουράρει ως πουλέν πολιτικό που θέλει να εκλεγεί, θα πρέπει να είναι τούτα τα δυο: η ένταξη του μαθήματος της Οδικής Ασφάλειας στο Σχολεία αφενός και η καλλιέργεια της φιλοζωίας αφετέρου. Από πέρυσι, όχι από τον επόμενο χρόνο. Ο δρόμος δεν πρέπει να σημαίνει θάνατος. Και δεν αποτελεί πρόβλημα να συντηρεί κάθε σχολική μονάδα ένα ή δυο σκυλιά. Τα παιδιά εκπαιδεύονται στην καλοσύνη και στην ανθρωπιά, στον σεβασμό στους άλλους, όσο είναι παιδιά. Ή, αντιστρόφως, στη σκληρότητα και στον ανταγωνισμό, ανάλογα με τα πρότυπά τους.

Και αν ακόμα «βουλιάξουν» την Ελλάδα οι τουρίστες και οι ηχηρές πολιτιστικές εκδηλώσεις της, αν οι άνθρωποι σκοτώνονται στους δρόμους και τα γατόσκυλα απορροφούν τα βίαια απωθημένα του κάθε «πολίτη», το αποτέλεσμα είναι μηδενικό. Είναι αποστροφή και αηδία. Είναι απώθηση για εκείνον που ψάχνει την Αισθητική ενός τόπου. Και Αισθητική δεν σημαίνει πίνακας, συναυλία, θέατρο, βιβλίο, μουσείο. Αισθητική είναι η καθημερινότητα στους δρόμους. Και αυτή δεν κρύβεται ούτε μέσα στα ξενοδοχεία, ούτε στα αξιοθέατα. Η Αισθητική αποκτιέται με στρατηγική και δίνει καρπούς σε βάθος τουλάχιστον 20 χρόνων.
http://www.protagon.gr/

52 από τις 61 νομαρχιακές επιτροπές του ΠΑΣΟΚ υπέρ της Δημοκρατικής Παράταξης.

Στην συντριπτική πλειοψηφία των Νομαρχιακών Επιτροπών που αποφάσισαν να συμμετέχουν στο Ιδρυτικό Συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης, στέκονται στην Χαριλάου Τρικούπη, μια εβδομάδα ακριβώς μετά τους τριγμούς που δημιουργήθηκαν με την γνωστή επιστολή του Γιώργου Παπανδρέου. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν στο ΠΑΣΟΚ οι 52 από τις 61 Νομαρχιακές Επιτροπές συνεδρίασαν και αποφάσισαν τη συμμετοχή τους στην Δημοκρατική Παράταξη. Οι 6 Νομαρχιακές που διαφώνησαν είναι της Θεσπρωτίας, της Πρέβεζας, της Αχαΐας, της Φθιώτιδας, της Εύβοιας και της Β1 Νομαρχιακής Αθηνών. 

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες οι Νομαρχιακές της Κέρκυρας και της Β3 δεν έχουν συνεδριάσει, αλλά οι αποφάσεις των δύο γραμματέων βρίσκονται στη γραμμή Παπανδρέου, δηλαδή να πραγματοποιηθεί συνέδριο ΠΑΣΟΚ, και όχι Δημοκρατικής Παράταξης. Μίας από τις Νομαρχιακές του κόμματος, το Λασίθι, δεν έχει συνεδριάσει.   

Από την Χαριλάου Τρικούπη υπογραμμίζεται σε άτυπη ενημέρωση του γραφείου Τύπου ότι ότι σε εξέλιξη βρίσκεται «η διαδικασία συγκρότησης των Νομαρχιακών Οργανωτικών Επιτροπών Συνεδρίου η οποία θα ολοκληρωθεί μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου και στις οποίες συμμετέχουν νυν και πρώην βουλευτές, στελέχη από την Νεολαία, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τους παραγωγικούς, επιστημονικούς και κοινωνικούς φορείς, τα μαζικά κοινωνικά κινήματα, τις πολιτικές κινήσεις του ευρύτερου προοδευτικού χώρου της Σοσιαλδημοκρατίας και της Κεντροαριστεράς, αλλά και προσωπικότητες». Αμέσως μετά θα διεξαχθεί «ανοιχτός δημοκρατικό διάλογος» και θα αφορά στις θέσεις του συνεδρίου, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στα τέλη του Ιανουαρίου του 2015.
 
 
Σε άτυπη ενημέρωση της Χαριλάου Τρικούπη, εξαπολύεται επίθεση σε στελέχη που έχουν ταχθεί δημόσια υπέρ των προτάσεων Παπανδρέου και υπογραμμίζεται πως το ΠΑΣΟΚ «στην πιο κρίσιμη στιγμή των τελευταίων ετών για την πορεία και το μέλλον της χώρας - λίγο πριν την αλλαγή σελίδας - δεν θα επιτρέψει σε κανένα και σε καμία σκοπιμότητα να το μετατρέψει από εγγυητή της σταθερότητας σε παράγοντα αστάθειας είτε πριν είτε μετά τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας».
 
Το δίλημμα «ΠΑΣΟΚ ή Δημοκρατική Παράταξη» χαρακτηρίζεται ανιστόρητο και πλαστό και, επιπλέον γίνεται αναφορά σε παρόμοιες προσπάθειες του παρελθόντος:
 
«Το ΠΑΣΟΚ ήταν αυτό που συγκρότησε το 1992 τη δημοκρατική συμπαράταξη  (ανοίγοντας το εύρος της από τον Α. Μπριλάκη μέχρι τον Ι. Μπούτο ) και αυτό που στο όνομα μιας άκρως ευρείας  αντίληψης περί Δημοκρατικής Παράταξης περιέλαβε το 2004 στο ψηφοδέλτιο επικρατείας τους Α. Ανδριανοπουλο,  Μ. Ανδρουλάκη, Μ. Δαμανάκη και Σ. Μάνο».
 
 
Χωρίς να κατονομάζεται ο πρώην πρωθυπουργός, στην άτυπη ενημέρωση του ΠΑΣΟΚ σχολιάζεται ως εξής η πρότασή του για πραγματοποίηση ενός καθαρά κομματικού Συνεδρίου»:
 
«Κινείται εκτός του καταστατικού πλαισίου και θέτει τα πάντα υπό συζήτηση χωρίς κανένα φραγμό: ούτε το όνομα, ούτε το έμβλημα, ούτε την πολιτικό-αξιακή ταυτότητα. Το ΠΑΣΟΚ κηρύσσεται σε κατάσταση υπαρξιακής κρίσης που μηδενίζει την εισφορά και το ρόλο του στη σταθεροποίηση της χώρας και την ασφαλή έξοδο από την κρίση. Η πρόταση απευθύνεται άλλωστε σε όσους κινούνται στον ευρύτερο χώρο, άρα στο χώρο της δημοκρατικής παράταξης και όχι στα  μέλη και τις οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ. Η πρόταση συνεπώς αυτή, ενώ εκλαμβάνεται από κάποιους ως πρόταση  σεβασμού των κομματικών δομών και διαδικασιών του ΠΑΣΟΚ, συνίσταται στην αμφισβήτηση τους στο όνομα μιας άλλης κατάστασης που πρέπει - υποτίθεται - να δημιουργηθεί εκ του μηδενός με ασαφή και απροσδιόριστα τα πάντα. Χωρίς καμία αναφορά επί της ουσίας για τα μεγάλα ανοικτά θέματα της χώρας που απασχολούν τους πολίτες. Αυτή είναι μια πολιτική προσέγγιση σεβαστή στη διαφορετικότητα της. Δεν είναι όμως η απόφαση των οργάνων του ΠΑΣΟΚ».
 
Επιπλέον δηλώνεται ότι το ιδρυτικό συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης βασίζεται σε αποφάσεις κομματικών Οργάνων και η πρόσκληση συμμετοχής σε αυτό είναι ανοιχτή. Αναφέρεται, δε, πως «στις σημερινές συνθήκες οποιαδήποτε πρόταση περιορίζει το ΠΑΣΟΚ στα κομματικά οργανωτικά τείχη, το αφήνει στο περιθώριο όλων των διεργασιών που κινούνται με κοινό παρονομαστή την αναφορά στο χώρο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα των οποίων έσπευσε να ενταχθεί το Ποτάμι και οι οποίοι εκφράζουν πολιτικά τις δυνάμεις που στεγαζόντουσαν μέχρι πρόσφατα στη ΔΗΜΑΡ».
 
Τέλος σε σχέση με την ενότητα του κόμματος, αλλά και τη συνοχή της κοινοβουλευτικής ομάδας, επισημαίνεται ότι «θα αναλαμβάνονται διαρκώς όλες οι πρωτοβουλίες ενότητας του χώρου, σε όλα τα επίπεδα, χωρίς να υπονομεύεται η υπόσταση, η αξιοπιστία και ο μάχιμος κοινοβουλευτικά και πολιτικά χαρακτήρας του κινήματος». Μέλημα της Χαριλάου Τρικούπη είναι να μην υπονομευτεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η χώρα και η παράταξη. Και η άτυπη ενημέρωση καταλήγει: «Άλλωστε μια τέτοια ενωτική πρωτοβουλία ήταν οι συναντήσεις που προκάλεσε πριν λίγες ημέρες ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, με τους προκατόχους του Κ. Σημίτη και Γ. Παπανδρέου τους οποίους και ενημέρωσε σε βάθος για όλα. Οι ενωτικές πρωτοβουλίες χρειάζονται βέβαια και ειλικρινή ανταπόκριση για να αποδώσουν. Όλα και όλοι κρίνονται».
http://www.protothema.gr/

Σκληρό τελεσίγραφο τρόικα στην κυβέρνηση

Σε θρίλερ για γερά νεύρα έχει μετατραπεί το τελευταίο διάστημα το ζήτημα των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές.
Η τρόικα φαίνεται να δίνει τελεσίγραφο στην κυβέρνηση, προειδοποιώντας την μάλιστα, πως ο χρόνος τελειώνει, με αποτέλεσμα η έξοδος από το πρόγραμμα χωρίς συμφωνία στην αξιολόγηση, την 1η Ιανουαρίου, να φαντάζει πιο υπαρκτός από ποτέ.
Παράλληλα, στην Αθήνα οι διαβουλεύσεις έχουν πάρει «φωτιά» και διαδέχονται η μια την άλλη, προκειμένου να καταστεί δυνατή η επιστροφή της τρόικα και να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση.
Οι εκπρόσωποι των δανειστών επιδιώκουν πάση θυσία να υπάρξει συμφωνία και χαρακτηρίζουν εποικοδομητική την συνάντηση στο Παρίσι.
Ωστόσο ασκούν ισχυρές πιέσεις για συγκεκριμένες δεσμεύσεις σε μια σειρά από ζητήματα, συμπεριλαμβανομένου του δημοσιονομικού κενού για το 2015, των μεταρρυθμίσεων στο ασφαλιστικό και το ΦΠΑ, ενίσχυση των μεταρρυθμίσεων στην αγορά προϊόντων και τροποποίηση του νόμου για τη ρύθμιση των οφειλών.
Ο χρόνος τελειώνει και μόνο μια δέσμη ισχυρών δεσμεύσεων από την ελληνική πλευρά μέσα στις επόμενες ώρες θα καθιστούσαν πιθανό να ξεκινήσει η τεχνική εργασία για να ολοκληρώσουμε την αξιολόγηση.
Υπό αυτές τις εξελίξεις, οι επόμενες ώρες είναι εξαιρετικά κρίσιμες, καθώς ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά, με δεδομένο το πρώτο ορόσημο της συνεδρίασης του Eurogroup στις 8 Δεκεμβρίου.
Από την πλευρά της η κυβέρνηση, σύμφωνα και με τις δηλώσεις του Ευ. Βενιζέλου, την Πέμπτη, φαίνεται να έχει αποδεχθεί μια ενεργή συμμετοχή του ΔΝΤ στο μηχανισμό στήριξης της χώρας, κατά τη μεταμνημονιακή περίοδο, με ανοικτό το ενδεχόμενο χορήγησης εκ μέρους του Ταμείου, μιας παράλληλης με την ευρωπαϊκή, προληπτικής γραμμής πίστωσης.
Οι εξελίξεις αναμένονται ραγδαίες τις επόμενες μέρες, με πηγές προσκείμενες στους πιστωτές να μην θεωρούν πιθανή μια επανάληψη των συνομιλιών στο Παρίσι, αλλά ως πιο πιθανό σενάριο, την εντατικοποίηση της προσπάθειας ώστε να καταστεί δυνατή η επιστροφή της τρόικα στην Αθήνα, για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Εφόσον βεβαίως η Ελλάδα υποχωρήσει στο νέο τελεσίγραφο που εστάλη την Παρασκευή το μεσημέρι.
Καθοριστικής σημασίας για την εντατικοποίηση της προσπάθειας άρσης του αδιεξόδου, ήταν η χθεσινή συνεδρίαση του EuroWorkingGroup.
Εκεί, σύμφωνα με κύκλους του υπουργείου Οικονομικών, αναγνωρίστηκε ότι υπάρχει αισθητή πρόοδος σε μία σειρά από τομείς αλλά και ότι σε άλλους τομείς υπάρχει ανάγκη για μεγαλύτερη σύγκλιση, με το EuroWorkingGroup να ζητά από τρόικα και κυβέρνηση να εργαστούν εντατικά έτσι ώστε να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση μέσα στον Δεκέμβριο.
http://www.axiaplus.gr/

Να τους δώσουμε τα παπούτσια στο χέρι!‏

Προσπαθώντας κανείς να μπει στα παπούτσια αυτών των άθλιων υπαλλήλων, γνωστών-αγνώστων πατρόνων, που μας κυβερνούν και κάπως να τους καταλάβει, χρειάζεται πρώτα να συνειδητοποιήσει τι σόι παπούτσια είναι αυτά που φοράνε.

Να είναι οι γεροντικές παντόφλες του πρώτου τη τάξει κρονόληρου της Τηλεδημοκρατίας μας, που όταν δεν υποτιμά την νοημοσύνη μας, κοπτόμενος, δήθεν, για τη διαφθορά, μουσκεύει με τα κροκοδείλια δάκρυά του, πριν τις υπογράψει, όλες τις κατάπτυστες νομοθετικές πράξεις που του στέλνουν προς κύρωση, καταργώντας με την υπογραφή του, στην πράξη, το Σύνταγμα και τους νόμους?

Να είναι τα φτερωτά σανδάλια του ψυχασθενούς που βλέπει εαυτόν ως τον προνομιακό συνομιλητή του Θεού, που εκτός από αγγελιαφόρος Του, λειτουργεί κι ως ψυχοπομπός, όπως ο μυθικός Ερμής, οδηγώντας τις ψυχές των νεκρών των μνημονίων στον Άδη, όντας κι αυτός, ακριβώς όπως κι ο Εμπολαίος μυθικός θεός, προστάτης των κλεπτών?

Να είναι τα καλογυαλισμένα, σινιέ, παπούτσια των διαφόρων παρατρεχάμενων, όπως αυτού του «υφυπουργού» επί των Οικονομικών που, ανερυθρίαστα, μέσα στη Βουλή, ομολογεί ότι επί συνόλου 6.575 off-shore εταιριών έχουν ελεγχθεί μόλις 251 -και δηλώνει και ικανοποιημένος κι από πάνω, ο θρασύς, με τους ρυθμούς ελέγχου των υπηρεσιών του?

Να είναι τα μαλακά μοκασίνια του αλήστου μνήμης, τέως γραμματέα της κυβέρνησης των Ολετήρων, που τα φοράει για να ακροπατεί αθόρυβα στους κακοφωτισμένους διαδρόμους του μεγάρου της διαπλοκής, επιδιώκοντας και μεθοδεύοντας, εκτός των άλλων αισχρών, και  την απαλλαγή διαβόητων απατεώνων και πολιτικών του φίλων από τα εγκλήματά τους?

Να είναι οι αστραφτερές ψηλοτάκουνες γόβες της γενικής γραμματέως εσόδων, που λίγο πριν αναλάβει τον κομβικό αυτό ρόλο, δήλωνε με παράπονο, ότι οι πολυεθνικές επιχειρήσεις χτυπιούνται καθημερινά από τις φορολογικές και νομοθετικές εξελίξεις σε όλο τον κόσμο? 

Να είναι τα αθλητικά παπούτσια του Γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας-Νέας Δημοκρατίας, που τρέχει ασθμαίνοντας για να ξεφύγει από την τσιμπίδα του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος? 

Να είναι τα άρβυλα των, μεταμφιεσμένων σε αστυνομικούς, παρακρατικών ορδών που όταν δεν συναγελάζονται με τους κουκουλοφόρους συντρόφους τους, μπουκάρουν σε περίπτερα, «απαλλοτριώνοντας» εμφιαλωμένα νερά κι ύστερα δέρνουν κι από πάνω τους διαμαρτυρόμενους περιπτεράδες?

Ό,τι παπούτσια κι αν είναι αυτά, το βλέπεις ότι δεν χωράνε στα ποδάρια τα δικά σου, ούτε μπορείς να τα φορέσεις∙ δεν μπορείς να καταλάβεις. Δεν χωράει στο μυαλό σου το γεγονός ότι τέτοια αχαρακτήριστα υποκείμενα ορίζουν τις τύχες μας κι αποφασίζουν για το μέλλον των παιδιών σου. 

Ελπίζεις, άδικα, ότι κοιμάσαι έναν ύπνο ανήσυχο, βλέποντας έναν φρικτό εφιάλτη από τον οποίο θα απαλλαχτείς σε λίγη ώρα που θα ξυπνήσεις.  Κι ας μην ξυπνάς, όσο κι αν το προσπαθείς, όσο κι αν το υπόσχεσαι στον εαυτό σου, κάθε δεύτερο λεπτό. 

Όχι, δεν μπορείς να διανοηθείς ότι αυτή η ηθική, κατά πρώτο λόγο, κοινωνική κατά δεύτερο και μόνο κατά τρίτο, οικονομική κατάπτωση, είναι η ζώσα σου αλήθεια…

Ό,τι κι αν μου κουβεντιάζεις, ξέρεις πολύ καλά τι οφείλεις να κάνεις: να πατήσεις, πρώτα απ΄όλα, τον διακόπτη και να σβήσεις την ρημάδα την τηλεόρασή σου που σου γεμίζει, από το πρωί μέχρι το βράδυ, το κεφάλι με ψέματα. 

Ψέματα  και φόβο! 

Διάβαζα κάπου, δεν θυμάμαι που, ότι ως θράσος, ορίζεται το θάρρος που συνοδεύεται από την έλλειψη ήθους. Ο φόβος μας εκτρέφει το θάρρος αυτών των παρανοϊκών και των ανήθικων που μας κυβερνούν -κι έτσι όσο μεγαλώνει ο φόβος μας, άλλο τόσο το απύθμενο θράσος τους θα γιγαντώνεται.

Ό,τι κι αν μου κουβεντιάζεις, ξέρεις πολύ καλά τι οφείλεις να κάνεις:  ν' αντιπαλέψεις τον φόβο που διασπείρουν με κάθε ευκαιρία, με κάθε αφορμή όλοι αυτοί και να τολμήσεις να σηκωθείς από τον καναπέ σου. Να φορέσεις τα δικά σου στραβοπατημένα και πολυφορεμένα παλιοπάπουτσα -και να βγεις στο δρόμο. Να περπατήσεις μέχρι την Πλατεία Συντάγματος, κι εκεί, μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, να γονατίσεις και να προσευχηθείς…

Να προσευχηθείς για την ανάπαυση των ψυχών των νεκρών, άγνωστων στρατιωτών άλλων εποχών, που πότισαν με το αίμα τους το δένδρο της ελευθερίας, όπως γράφαμε στις μαθητικές μας εκθέσεις, για να μας κυβερνούν σήμερα αυτοί οι τιποτένιοι υπάλληλοι των γνωστών-αγνώστων πατρόνων.

Να προσευχηθείς και για την ανάπαυση των ψυχών όλων των νεκρών αυτού του νέου ιδιότυπου πολέμου που έχουν εξαπολύσει όλοι αυτοί οι ουτιδανοί, κατά της κοινωνίας μας και να καταραστείς τον προπομπό των αδικοχαμένων ψυχών…

Στο έχω διηγηθεί το όνειρό μου, δεν σου το έχω διηγηθεί?

Ονειρεύομαι τον ερχομό εκείνης της μαγικής βραδιάς που όλοι μαζί ταυτόχρονα, θα σβήσομε τους δέκτες των τηλεοράσεών μας∙ εκείνης της βραδιάς που θα αποκοτήσομε να σηκωθούμε όλοι από τους καναπέδες μας∙ εκείνης της βραδιάς που θα αρπάξομε τις τηλεοράσεις μας και θα τις πετάξομε από τα μπαλκόνια των διαμερισμάτων μας, στους δρόμους, όλοι μαζί ταυτόχρονα.  

Μια μαγική βραδιά, λίγο πριν την έναρξη του δελτίου των οκτώ…

http://my-pillow-book.blogspot.gr/

Η αναγκαιότητα της πτώχευσης

Όταν το επόμενο μέτρο που θέλει να επιβάλλει η Τρόικα είναι οι πλειστηριασμοί των ιδιωτικών ακινήτων στο ένα τρίτο της αντικειμενικής τους αξίας, με πρώτο «δικαιούχο» τις τράπεζες, τότε δεν υπάρχουν άλλες βιώσιμες λύσεις – φωνητικό

Η χρεοκοπία είναι, χωρίς καμία αμφιβολία, ένα εξαιρετικά επώδυνο γεγονός. Εάν όμως η επιλογή είναι από τη μία πλευρά οι συνθήκες ακραίας φτώχειας, οι οποίες όμως θα μπορούσαν σταδιακά να βελτιωθούν, ενώ από την άλλη ο αργός, επώδυνος θάνατος, όπου θα λεηλατούνται μεθοδικά όλα τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας από τους τοκογλύφους (ανάλυση), με τελική κατάληξη ξανά το θάνατο, με «απογυμνωμένη» εντελώς τη χώρα και χωρίς καμία δυνατότητα επιστροφής, τότε η μοναδική λογική απόφαση είναι ολοφάνερη

Πόσο μάλλον όταν υπάρχει πλέον το «ηθικό έρεισμα» της έντιμης και δίκαιης άρνησης εξόφλησης του χρέους – αφού οι Έλληνες, επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια, υπέμειναν υπομονετικά τα πάνδεινα, γνωρίζοντας πως έπρεπε να πληρώσουν για τα λάθη και τις παραλείψεις τους, πως είναι υποχρεωμένοι να «τιμήσουν» τα χρέη τους.

Με απλά λόγια, όταν η Τρόικα επιμένει στην «παράταση» της αδιέξοδης πολιτικής, την οποία η ίδια έχει παραδεχθεί πολλές φορές πως είναι λανθασμένη, συνεχίζοντας όμως να την επιβάλλει, τότε έχουν ξεπεραστεί τα όρια – έχει έλθει δηλαδή το «πλήρωμα του χρόνου» και είμαστε υποχρεωμένοι να αντιδράσουμε.

Φυσικά μπορεί να γίνει μία τελευταία προσπάθεια, η οποία απαιτεί τη συνεννόηση των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων, τα οποία θα έπρεπε να συμφωνήσουν άμεσα σε ένα «εθνικό σχέδιο σωτηρίας», για να υποβληθεί στην Κομισιόν – με εναλλακτική λύση, εφόσον βέβαια απορριπτόταν, τη χρεοκοπία της Ελλάδας εντός του ευρώ (το οποίο είναι αμετάκλητο για όλα ανεξαιρέτως τα κράτη-μέλη, όπως τόνισε πρόσφατα ο διοικητής της ΕΚΤ).

Γνωρίζοντας όμως τις «αρτηριοσκληρωτικές» στάσεις ή τάσεις και των δύο κομμάτων, εμείς τουλάχιστον δεν ελπίζουμε σε κάτι τέτοιο – εκτός εάν ορισμένοι πολιτικοί, καθώς επίσης η κυβερνώσα «ελίτ» της χώρας, φοβηθούν την «κάθαρση της διαφθοράς» που συνήθως συνοδεύει τη χρεοκοπία, εξαναγκάζοντας τα κόμματα να συνεννοηθούν (κάτι που δεν θεωρούμε απίθανο).

Σε κάθε περίπτωση, εάν μειωθούν οι συντάξεις και δεν αυξηθούν οι μισθοί, παράλληλα με τον περιορισμό των φορολογικών συντελεστών, δεν πρόκειται να υπάρξει ανάπτυξη – αφού όλοι οι παράγοντες του ΑΕΠ είναι αρνητικοί (κατανάλωση, επενδύσεις, δημόσιες δαπάνες, εξαγωγές). Χωρίς δημόσιες επενδύσεις άλλωστε δεν κατάφερε ποτέ καμία χώρα στον πλανήτη να ξεφύγει από μία ύφεση – πόσο μάλλον όταν στην Ελλάδα έχει ξεπεράσει σωρευτικά το -25%, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, απειλώντας την με μίαφυλετική εκκαθάριση άνευ προηγουμένου.

Η Τρόικα βέβαια έχει σε ένα σημείο δίκιο: στη μη υιοθέτηση των απαραίτητων διαρθρωτικών αλλαγών (βελτίωση του ανταγωνισμού μεταξύ των εταιριών, έτσι ώστε να μην μονοπωλείται από τα επιχειρηματικά καρτέλ η αγορά, επιτάχυνση των δικαστικών αποφάσεων, μείωση της γραφειοκρατίας, καταπολέμηση της διαφθοράς κοκ.), έναντι των οποίων η κυβέρνηση επέλεξε την αύξηση των φόρων, τις μαζικές απολύσεις, καθώς επίσης την κατακρεούργηση των μισθών (ανάλυση).

Από την άλλη πλευρά όμως, όταν προωθείται νόμος που προβλέπει τους πλειστηριασμούς των ακινήτων στο ένα τρίτο (1/3) της αντικειμενικής τους αξίας, με πρώτο δικαιούχο τις τράπεζες αντί το κράτος και τους δημόσιους οργανισμούς του, τότε χάνει κανείς εντελώς την εμπιστοσύνη του – όπως ακριβώς οι αμερικανοί, σύνθημα των οποίων είναι το εξής:

«Έχουμε κάθε δικαίωμα να καταστρέψουμε ένα σύστημα, το οποίο επιδιώκει να μας καταστρέψει». Ορισμένοι βέβαια θα προσέθεταν πως δεν έχουν μόνο δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση – με βάση το σύνταγμα, το οποίο απαιτεί την προστασία του κράτους, όταν αυτό κινδυνεύει όχι μόνο από την Τρόικα, αλλά και από έναν εμφύλιο πόλεμο, από άλλου είδους εσωτερικές εξεγέρσεις, από την κορύφωση της εγκληματικότητας κοκ., κατά το πρόσφατο παράδειγμα των Η.Π.Α.

Περαιτέρω, η χώρα είχε και έχει τη δυνατότητα να καταστήσει βιώσιμο το χρέος, να μπορεί δηλαδή να το εξυπηρετεί, όπως έχει αναλυθεί πολλές φορές (άρθρο). Η Ευρώπη μπορεί επίσης να το εξασφαλίσει (ανάλυση), αρκεί να το θέλει – παύοντας να υπηρετεί δουλικά το χρηματοπιστωτικό τέρας.

Πόσο μάλλον όταν η ΕΚΤ δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδιωτική – σε αντίθεση με τη Fed που ανήκει στις αχόρταγες αμερικανικές τράπεζες, οι οποίες δεν θα επιθυμούσαν ποτέ το πάγωμα των χρεών (έχοντας επιλέξει ήδη τη μονεταριστική μέθοδο της αύξησης της ποσότητας χρήματος, με κατεύθυνση όμως αποκλειστικά και μόνο τα ταμεία της ελίτ του 0,01%).

Συνεχίζοντας, έχουμε την άποψη πως δεν είναι λογικό να ακολουθηθεί ο δρόμος της Ουρουγουάης, η οποία έχει χάσει το 40% των εδαφών της από τους τοκογλύφους ή αυτός της Αργεντινής – όπως είχαμε προβλέψει ήδη από το 2012 (άρθρο). Μίας χώρας δηλαδή που ενώ λεηλατήθηκε επί σειρά ετών από το ΔΝΤ, οδηγήθηκε «περιουσιακά γυμνή» στην απόλυτη χρεοκοπία – κάτι που φαίνεται από το κείμενο που υπενθυμίζουμε ξανά:

«Tον Αύγουστο του 2001 η Αργεντινή απευθύνθηκε για μία ακόμη φορά στο ΔΝΤ, ζητώντας ένα καινούργιο δάνειο – με στόχο να αποφύγει τη χρεοκοπία. Η κυβέρνηση της ήταν πρόθυμη να αποδεχθεί ακόμη πιο πολλές παραχωρήσεις, αναλαμβάνοντας νέες υποχρεώσεις – παρά το ότι γνώριζε ότι, υποσχόταν συνεχώς πολύ περισσότερα, από όσα μπορούσε να επιτύχει. Η χώρα δεν είχε καταφέρει να ξεφύγει από την έντονη ύφεση, ούτε να ανακτήσει τη χαμένη ανταγωνιστικότητα της, με αποτέλεσμα να αυξάνεται διαρκώς η σχέση του δημοσίου χρέους προς το ΑΕΠ της.

Οι πιστωτές της Αργεντινής, υπό την «αιγίδα» του ΔΝΤ, κατηγορούσαν την κυβέρνηση της για επαναλαμβανόμενες πολιτικές καθυστερήσεις στην εφαρμογή των μέτρων που είχαν συμφωνηθεί. Αντίθετα, η πολιτική ηγεσία της χώρας ισχυριζόταν ότι η λιτότητα, την οποία είχαν επιβάλλει οι δανειστές, οδηγούσε στην καταστροφή – αντί να της εξασφαλίσει εκείνη τη χρηματοδότηση, η οποία θα ήταν απαραίτητη για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην οικονομία της, έτσι ώστε να ενισχυθούν οι ιδιωτικές επενδύσεις και να επανέλθει η ανάπτυξη.

Δυστυχώς, κανένα από τα δύο μέτωπα δεν κατανοούσε το αυτονόητο: το ότι δηλαδή τα μέσα που είχε η χώρα στη διάθεση της ήταν ελάχιστα, για να μπορέσει να καταπολεμήσει με επιτυχία τη διπλή κρίση δημοσίου χρέους και ύφεσης της οικονομίας της.

Με την πάροδο του χρόνου και κάτω από το βάρος των συνεχών περικοπών στα εισοδήματα τους, οι Πολίτες της Αργεντινής αντιμετώπιζαν πλέον τόσο την κυβέρνηση τους, όσο και τους δανειστές, με τον ίδιο τρόπο. Έχασαν πλέον την εμπιστοσύνη τους και στους δύο αφού έβλεπαν ότι, παρά τις συνεχείς παραχωρήσεις εκ μέρους τους, οι οποίες είχαν οδηγήσει σε ραγδαία πτώση τα εισοδήματα τους, τόσο οι οικονομικοί δείκτες, όσο και οι μελλοντικές προοπτικές συνέχιζαν να επιδεινώνονται.

Παράλληλα οι γειτονικές χώρες, ιδίως αυτές που συμμετείχαν στην οικονομική και πολιτική ζώνη Mercosur μαζί με την Αργεντινή, άρχισαν να φοβούνται τη «μετάσταση» της κρίσης στα δικά τους κράτη. Με στόχο λοιπόν να αποφύγουν τη δική τους στοχοποίηση εκ μέρους των αγορών, πίεζαν την Αργεντινή να τα καταφέρει – λαμβάνοντας ταυτόχρονα τα μέτρα τους και απομονώνοντας την, για την περίπτωση που θα αποτύγχανε. Φυσικά η στάση τους αυτή επιδείνωνε ακόμη περισσότερο τα προβλήματα της Αργεντινής.

Αφού λοιπόν το Κοινοβούλιο της χώρας είχε ψηφίσει ένα νέο πακέτο μέτρων λιτότητας, το ΔΝΤ ενέκρινε μία ακόμη δόση. Ήταν όμως πολύ αργά πια για να ανακτηθεί η χαμένη εμπιστοσύνη – με αποτέλεσμα να μειώνονται συνεχώς οι καταθέσεις στις τράπεζες, καθώς επίσης να εντείνεται ηφυγή κεφαλαίων προς το εξωτερικό. Φυσικά η κυβέρνηση δεν κατάφερε ούτε αυτή τη φορά να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει – ενώ οι πολιτικές (λαϊκές) πιέσεις αυξάνονταν, έως το σημείο χωρίς επιστροφή.

Το Δεκέμβριο του 2001 η Αργεντινή ανακοίνωσε ότι αδυνατούσε να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις της, έκλεισε για κάποιο διάστημα τις τράπεζες της και βίωσε την μητέρα όλων των κρίσεων – την ολοκληρωτική κατάρρευση του οικονομικού της συστήματος. Η χώρα υποχρεώθηκε σε μία άτακτη χρεοκοπία, καθώς επίσης σε μία χαοτική, απρογραμμάτιστη μετάβαση σε ένα νέο νόμισμα – με διασυνοριακούς ελέγχους κεφαλαίων, με καταστροφικές υποτιμήσεις κλπ.»

 https://eleutheriellada.wordpress.com

ΗΠΑ, ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΔΙΚΑΙΑ ΑΓΝΟΩΝΤΑΣ ΤΑ ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ ΤΩΝ ΚΑΝΙΒΑΛΩΝ

Προ μηνών, σε μια κωμόπολη των ΗΠΑ ονόματι Φέργκιουσον, ένας αστυνομικός πυροβόλησε και σκότωσε έναν μαύρο εγκληματία. Όλα τα στοιχεία καταδείκνυαν, από την πρώτη στιγμή, ότι ο αστυνομικός έπραξε σωστά: ο αράπης είχε ήδη επιτεθεί και ληστέψει με περίσσιο θράσσος έναν μαγαζάτορα, ήταν τεράστιος και γυμνασμένος (υπέρτερος του αστυνομικού, 1,92 κι 108 μυώδη κιλά), και είχε ήδη χτυπήσει άσκημα τον αστυνομικό, επέστρεψε δε με εμφανώς κακές προθέσεις. Άρα ο αστυνομικός έκανε απλά το καθήκον του...

Παραβλέποντας όλα αυτά τα δεδομένα, οι ορδές των νέγρων, βρήκαν ευκαιρία να ξαναρχίσουν να ουρλιάζουν «ρατσισμός», να καίνε και να λεηλατούν, στο όνομα ενός παράλογου «δίκαιου» που μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν. Οι ταραχές κράτησαν εβδομάδες, αφού οι χτηνάνθρωποι ένιωθαν και τη σιωπηλή συμπαράσταση του ομοίου τους που κάποιοι ανεγκέφαλοι εξέλεξαν πρόεδρο των ΗΠΑ. Ας θυμηθούμε ότι και σε προηγούμενη περίσταση ο Ομπάμιας είχε καταφερθεί κατά του, επίσης μη λευκού, φύλακα που σκότωσε μαύρο εγκληματία.

Σε αντίθεση όμως με τα φοβισμένα ανθρωπάρια που απαρτίζουν το ελληνικό δικαστικό σύστημα, οι Αμερικανοί Δικαστές είναι ακριβώς αυτό που πρέπει: ΑΔΕΚΑΣΤΟΙ. Είδαν το υλικό, άκουσαν, έκριναν, τεκμηρίωσαν και ΑΘΩΩΣΑΝ πανηγυρικά τον αστυνομικό, αδιαφορώντας για τα ουρλιαχτά της αγέλης κάτω από τα παράθυρά τους. Συγκρίνετέ τους με αυτούς που έκριναν το ΡωμανοΝάσιουτζικ και την κλίκα του ως «μη τρομοκράτη» (κι ας γράφει το ένα μανιφέστο μετά το άλλο, κι ας βρέθηκε υλικό DNA τους στις γιάφκες). Συγκρίνετέ τους με αυτούς που κρίνουν με επιείκια τους δολοφόνους, τους δικαστές, τους βιαστές, τους αλλοδαπούς. Συγκρίνετέ τους με αυτούς που δεν εφαρμόζουν καν τους νόμους, πόσο μάλλον να επιβάλλουν τις βαρύτερες ποινές. Συγκρίνετέ τους με αυτούς που αφήνουν μη-προφυλακισμένο οποιοδήποτε αλλοδαπό εγκληματία...

Σύντομα τα αριστεροφασίζοντα ελληνικά ΜΜΕ θα γεμίσουν ουρλιαχτά καταδίκης της αμερικανικής δικαιοσύνης, αγνοώντας επιδεικτικά την πραγματικότητα χάριν ηλίθιων επιχειρημάτων του τύπου «μα ήταν άοπλος», «μα έφευγε και του φώναξε ο αστυνομικός». Όμως οι Αμερικανοί νομοταγείς πολίτες γνωρίζουν την αλήθεια: το δικό τους σύστημα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τους επελαύνοντες χτηνάνθρωπους ενώ το δικό μας όχι!!!

Giorgos Hatzidakis http://plagiaskepsi.blogspot.gr/

Εκδηλώσεις της Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Μετωπική Συμπόρευση στην Αθήνα και στον Πειραιά‏

Σε Γκύζη - Πολύγωνο - Αμπελόκηπους, το Σάββατο 29 Νοεμβρίου

---

Σε Α' και Β΄ Πειραιά, την Κυριακή 30 Νοεμβρίου

Αριστερή Μετωπική Συμπόρευση

Το μνημείο του άγνωστου καλού πολίτη

Περιδιαβαίνοντας τα πολυδαίδαλα σοκάκια του ελληνικού διαδικτύου έπεσα πάνω σε ακόμη έναν τηλε-ήρωα. Αυτή τη φορά ήταν ένας συνταξιούχος εκπαιδευτικός, που «έκανε την Άννα (Μισέλ) Ασημακοπούλου να χάσει τα λόγια της». Ήταν ο κ. Σιδέρης, που κράτησε κι εκείνος για κάποια δευτερόλεπτα το λάβαρο της επανάστασης και ρώτησε την εκπρόσωπο της ΝΔ με φωνή στεντόρεια: Πού χρωστάμε; Πόσα χρωστάμε; Γιατί τα πήραμε και τι τα κάναμε; Βροχή τα like και τα σχόλια από συντρόφους–ιντερνετικούς επαναστάτες, που κάθε που αντικρίζουν αυτής της κοπής τις ηρωικές φυσιογνωμίες, αφήνουν τα στήθια τους να φουσκώσουν από υπερηφάνεια κι ορκίζονται να σώσουν την Ελλάδα αρκεί να τους ανατεθεί η πρωθυπουργία για 24 ώρες. Πριν από τον κ. Σιδέρη ήταν η Ιωάννα με τη χούντα στην Ανατροπή. Και πιο πριν μια άλλη κυρία πάλι από το τηλεοπτικό «ηρωοκοπείο» του κ. Χατζηνικολάου.
Κι αν στη μια πλευρά μπαίνουν οι «γενναίοι» του τηλεοπτικού κοινού που διψούν για 3 λεπτά εκτόνωσης και χειροκρότημα απ' όσους έχουν μείνει να γοητεύονται από τοποθετήσεις μεσόκοπων και μη συμπολιτών με ύφος και επίπεδο επιχειρημάτων δεκαπενταμελούς, στην άλλη πλευρά μπαίνει η ελίτ της ελληνικής διανόησης. Αποστειρωμένες αναρτήσεις στα social media με ύφος Μαρίας Αντουανέτας, παντελής έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα μεγάλου μέρους του πληθυσμού της χώρας (να μην επαναλάβουμε τα στοιχεία της Eurostat για τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό στα χρόνια της κρίσης- αρκεί μια βόλτα στο κέντρο της πρωτεύουσας) και μια διάθεση σχεδόν ρεβανσιστική για τον λαό που τώρα θα πληρώσει για τη ρεμούλα τόσων δεκαετιών. Αυτοί που θα γράψουν για τις απολύσεις στο Δημόσιο ως άλλος άρχοντας του οποίου το σινιάλο περιμένει ο δήμιος δίπλα στην κρεμάλα, σε κάποιο απομονωμένο μεσαιωνικό χωριουδάκι της κεντρικής Ευρώπης και ταυτόχρονα θα σπεύσουν να απορρίψουν ως λαϊκιστή όποιον πει πως είναι ανήθικο μια εταιρεία που πλούτισε στην Ελλάδα να αποφασίσει να μεταφέρει την έδρα της στο Λουξεμβούργο ή πως είναι κοροϊδία να μην προχωράει ο έλεγχος της λίστας Λαγκάρντ κτλ κτλ. Τοποθετήσεις και αφορισμοί εκ του ασφαλούς, όχι μπροστά αλλά στο περιθώριο μιας ζοφερής πραγματικότητας.
Και κάπου εκεί στη μέση, η άλλη Ελλάδα. Η χώρα που ξέρει να σιωπά, να υπομένει στωικά, να ελπίζει και να ξέρει πως χωρίς δουλειά και θυσίες τίποτε δεν έχει μείνει να χαριστεί. Οι άνθρωποι που πληρώνουν τους φόρους τους και που ποτέ δεν θα χωθούν μπροστά σου στο φανάρι. Εκείνοι, των οποίων τα παιδιά δεν θα σε ενοχλήσουν ποτέ στην παραλία, αυτοί που ανακυκλώνουν και μαζεύουν τα κακά του σκύλου τους. Εκείνοι που δεν θα κλείσουν ποτέ μια ράμπα ΑμεΑ με το αυτοκίνητο και δεν θα φωνάξουν ποτέ «φέρτε πίσω τα κλεμμένα» χωρίς πρώτα να κάνουν έστω και στοιχειωδώς την αυτοκριτική τους. Όσοι έχουν μάθει να προτάσσουν την ατομική ευθύνη και το συλλογικό συμφέρον ως φίλτρα για ό,τι έγινε κι ό,τι μένει να αποφασιστεί.
Κι ως είθισται να συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι η τρίτη κατηγορία που κινεί τη μηχανή και κρατά τη χώρα όρθια. Αυτοί είναι οι πραγματικοί ήρωες της χώρας και γι' αυτούς ούτε ποτέ θα γράψει η ιστορία, ούτε ποτέ θα λιώσουν τα ποντίκια απ’ τα λάικ στο facebook. Σ’ αυτούς δεν απευθύνεται κανείς. Ούτε οι εκπομπές με τις κορώνες, ούτε τα σόου των υπουργών και οι δήθεν διαξιφισμοί των βουλευτών στα τηλεπαράθυρα. Αυτοί δεν έχουν αυτιά ανοιχτά σε υποσχέσεις για παροχές, κυρίως γιατί έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι από μηχανής θεοί επινοήθηκαν από τους τραγικούς ποιητές στην αρχαιότητα και μεταφέρθηκαν στο σήμερα από τραγικούς (σκέτους) και τις σκοπιμότητές τους. Κι αυτοί οι ήρωες που τ’ όνομά τους δεν θα μάθεις ποτέ, είναι πολλοί, είναι ανεξάρτητοι, είναι Έλληνες.
http://www.protagon.gr/

Ο Γιώργος και ο Κώστας λείπουν σε ταξίδι για δουλειές….

18 Ιουλίου του 2008. Ουρανού πόλη στην Χαλκιδική, όλα είναι έτοιμα για την πρώτη τηλεοπτική συνέντευξη που θα παραχωρούσε ο Γιώργος Παπανδρέου, στην ΕΡΤ3 και στην εκπομπή Υπάρχει Είδηση. Η Αφεντιά μου, η Χριστίνα και οι συνεργάτες της Εκπομπής, παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τον ίδιο και το περιβάλλον του (Παπακωνσταντίνου και λοιποί συγγενείς), την χαλαρή διάθεση ενός οικείου πολιτικού, προηγήθηκε κατά πολύ του Σταύρου Θεοδωράκη, πάντα με ένα σακίδιο στην πλάτη και ένα συγκαταβατικό χαμόγελο μονίμως σχηματισμένο στο πρόσωπο του.

Η τελευταία ερώτηση στον τότε επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ένα χρόνο πριν γίνει πρωθυπουργός, ήταν αν νοιώθει καλά με αυτό που κάνει. Και η απάντηση, αφού χρειάστηκε να σκεφτεί για ελάχιστο χρόνο, ήταν ΝΑΙ αρκεί να νοιώθει ότι απευθύνεται σε όλους και όχι σε λίγους.
Είμαι βέβαιος ότι κάτι ανάλογο θα απαντούσε και ο δεύτερος πρωταγωνιστής του ελληνικού αφηγήματος των τελευταίων πέντε ετών της κρίσης. Ο Κώστας Καραμανλής. Ο Πρωθυπουργός που σε πλήρη αρμονία με το διάδοχο του Γιώργο Παπανδρέου, αν και οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της ιστορίας μας, επέλεξαν να λείπουν τα τελευταία χρόνια σε «ταξίδια για δουλειές…».
Και οι δύο, μετέθεσαν την ευθύνη της διαχείρισης των δικών τους επιλογών, σε πολιτικούς δευτεραγωνιστές. Όσο σκληρή και αν είναι η ιστορία με τους Καραμανλή και Παπανδρέου, δεν μπορεί να τους αμφισβητηθεί ότι είναι αυτοί που καθόρισαν τα βασικά σημεία της μεγαλύτερης μεταπολεμικής κρίσης που έζησε ο τόπος μας.
Οι συμπλεγματικές προσωπικότητες Σαμαράς και Βενιζέλος, στερούμενες του προνομίου να προέρχονται από οικογένειες με βαθιά ριζωμένες τις «αρχές» της πολιτικής στο DNA τους, έπαιξαν και παίζουν το ρόλο του «βαστάζου», ή με ποδοσφαιρικούς όρους, παραμένουν οι «αλλαγές» του πάγκου. Πάντα στην σκιά των προκατόχων τους. Ακόμη και αν δεν το παραδέχονται ή δεν θα το παραδεχτούν ποτέ.
Το ότι δεν έχουν μιλήσει οι πρωταγωνιστές, παραμένει πάντα ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα της σύγχρονης ιστορίας. Καθορίζει ακόμη και την τύχη των επόμενων βημάτων.
Αν επιχειρούν να λυτρωθούν μέσα στην αναμπουμπούλα και την αμηχανία που έχει προκαλέσει η βαρβαρότητα που προκάλεσαν οι διάδοχοι τους, θα εκπλαγούν δυσάρεστα.
Ο Παπανδρέου ζητάει Ρεβάνς για την εκ των έσω πτώση του το 2011 και ο Καραμανλής για την αναγκαστική απόδραση του 2009. Χωρίς να έχουν απαντήσει για τα εξής:

• Έπρεπε ο Καραμανλής να σταματήσει το πάρτι της δημοσιονομικής σπατάλης αμέσως μόλις κέρδισε την δεύτερη τετραετία το 2007; Όταν γνώριζε ότι οδηγεί μία χώρα στην χρεωκοπία;
• Θα αναλάβει την ιστορική ευθύνη ότι ο ίδιος και η κυβέρνηση του, ανάμεσα τους και ο κ. Σαμαράς, έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα σε μία οικονομία που ψυχορραγούσε;
• Ο Γιώργος Παπανδρέου, άγνωστο ακόμη γιατί, μετέτρεψε και «αναβάθμισε» την κρίση και τα αδιέξοδα των τραπεζών, σε δημοσιονομική κρίση, εθνικό αδιέξοδο, γενικευμένη χρεωκοπία και στο τέλος Ανθρωπιστική Τραγωδία;
• Υπήρχε άλλος δρόμος; Αναζητήθηκε την στιγμή που έπρεπε και με τους συσχετισμούς που θα διασφάλιζαν καλύτερα αποτελέσματα;

Σήμερα, που όλοι συζητάμε για την επόμενη ημέρα που θα έρθει μετά την αναπόφευκτη εκλογική αναμέτρηση, πρέπει να καταλάβουμε το τι συνέβη για να μπορέσουμε να αξιολογήσουμε όλους όσοι μας προτείνουν το τι πρέπει να γίνει.
Δεν υπαινίσσομαι ότι λέγοντας την αλήθεια, ή έστω μιλώντας, θα διευκολύνουν και την επόμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να δείξει τον αρμό που ενώνει ΤΟ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΓΙΝΕ και τι είναι αυτό που πρέπει να γίνει. Δεν τους έχω για τόσο μεγάθυμους ούτε και τόσο «πατριώτες».
Αν είναι όμως ακριβείς οι εκτιμήσεις ότι και οι δύο, Παπανδρέου και Καραμανλής, προετοιμάζουν την επάνοδο τους ως πρωταγωνιστές και πάλι, οφείλουν να κλείσουν τους λογαριασμούς τους με την πρόσφατη ιστορία που περιλαμβάνει το χρονικό διάστημα 2007-2010 μέχρι την υπογραφή του μνημονίου.
Ειδικά ο Γιώργος Παπανδρέου που θέλει να ξαναμπεί στην δρώσα πολιτική, στηρίζοντας και ψηφίζοντας όσα εισάγει μία κυβέρνηση που σχιζοφρενικά παραδέχεται ότι καταστρέφει την χώρα.
Και αν πραγματικά θέλουν να προστατεύσουν τους Πολλούς, ίσως μιλώντας, λύσουν το γρίφο για το πόσο κακή είναι η κυβέρνηση των διαδόχων τους που δεν τολμούν να την ρίξουν ως οφείλουν. Με χρησμούς, σοφιστείες και υπονοούμενα, μεταξύ τυρόπιτας, κεμπάπ και πρόγραμμα κανόε καγιάκ, δεν κερδίζεις την θέση σου στην ιστορία και την κοινωνία.

Δεν ξέρω γιατί δεν το κάνουν. Η ένοχη σιωπή ερμηνεύεται και ως παραδοχή. Πάντως όσο Καραμανλής και Παπανδρέου συνεχίζουν να «λείπουν σε ταξίδι για δουλειές»…τόσο οι Σαμαράς και Βενιζέλος συνεχίζουν με το εξευτελιστικό πολιτικό πρότυπο… Δουλίτσα να υπάρχει παιδιά!!!
http://tvxs.gr/

Παρίσι και Βερολίνο καλούνται να λάβουν μέτρα για την ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας

Στους οικονομολόγους Ζαν Πιζανί-Φερί και Χένρικ Έντερλαϊν είχε ανατεθεί από τους υπουργούς Οικονομίας της Γαλλίας και της Γερμανίας να προτείνουν μέτρα για την αναζωογόνηση των μεγαλύτερων οικονομιών της ευρωζώνης.
Στο έγγραφό τους, το οποίο παρουσιάστηκε σήμερα στο Παρίσι, οι δύο ειδικοί εκφράζουν την άποψη ότι η μεν Γαλλία έχει ανάγκη «επείγουσες και συγκεκριμένες» μεταρρυθμίσεις, ενώ η Γερμανία οφείλει να πάψει να «αναβάλει» την αντιμετώπιση των «σοβαρών προκλήσεων» με τις οποίες θα βρεθεί αντιμέτωπη «μακροπρόθεσμα».
Οι προτάσεις τους ήταν μάλλον αναμενόμενες, αλλά οι Πιζανί-Φερί και Έντερλαϊν επιμένουν ότι η κατάσταση είναι έκτακτη: «Πλησιάζουμε ένα σημείο καμπής. Οι οικονομικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί κίνδυνοι που αντιμετωπίζει η Ευρώπη μας θέτουν όλους σε κίνδυνο. Η διαίρεση θα μας έβλαπτε όλους. Το Παρίσι και το Βερολίνο έχουν μια κοινή ευθύνη να αποτρέψουν το ενδεχόμενο» αυτό, σημείωσαν.
«Το συμπέρασμά μας είναι απλό: η Γαλλία και η Γερμανία πέρασαν πολύ χρόνο για να επεξεργαστούν κοινές διακηρύξεις και πρωτοβουλίες. Πρέπει να αναλάβουμε δράση», προσέθεσαν.
Σύμφωνα με τους ίδιους, η Γαλλία θα ωφεληθεί υιοθετώντας το μοντέλο της «ευελφάλειας» (σ.σ. "flexisécurité", από τις λέξεις ευελιξία και ασφάλεια) εμπνεόμενη από τον «πραγματισμό» των κοινωνικών εταίρων στη Γερμανία, δίνοντας τη δυνατότητα σε επιχειρήσεις να μεταβάλουν τα ωράρια εργασίας ευκολότερα.
«Είναι πιο σημαντικό να μιλήσουμε για τα διαρθρωτικά χαρακτηριστικά της αγοράς της εργασίας από το να εμπλακούμε σε μια διένεξη όσον αφορά πολιτικά σύμβολα, και αυτό είναι ιδιαίτερα αληθές για την εβδομάδα των 35 (σ.σ. εργασίμων) ωρών», έγραψαν οι ίδιοι.
Για τη Γαλλία εξάλλου «ο στόχος πρέπει να είναι η πλειονότητα των νεοπροσλαμβανομένων να συνάπτει συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου» και όχι πλέον ορισμένου χρόνου, κάτι το οποίο, όπως τονίζουν οι Πιζανί-Φερί και Έντερλαϊν, θα συμβάλλει να μειωθεί το κόστος των απολύσεων και θα τις καταστήσει «πιο προβλέψιμες».
«Εξάλλου οι οικονομολόγοι διαπιστώνουν μια «σημαντική αδράνεια» σε ό,τι αφορά «τους πραγματικούς μισθούς» στη Γαλλία, καταγράφοντας πως ονομαστικά συνέχισαν να αυξάνονται, παρά την επιβράδυνση της οικονομίας. Καλούν να επιμηκυνθεί από το ένα στα τρία έτη ο χρόνος ανάμεσα στις διαπραγματεύσεις για συλλογικές συμβάσεις εργασίας, καθώς και να αναθεωρηθεί ο τρόπος υπολογισμού του κατώτατου μισθού.
Ακόμη, οι Πιζανί-Φερί και Έντερλαϊν καλούν τη γαλλική κυβέρνηση να «δεσμευθεί σε έναν στόχο» μείωσης των δημοσίων δαπανών, υποσχόμενη να τις κατεβάσει στο 50% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕγχΠ) από 55% το 2013.
Η έκθεση εξάλλου δεν φείδεται προτάσεων και για τη Γερμανία, όπου «η επιτυχία των μεταρρυθμίσεων οι οποίες είχαν προωθηθεί στο παρελθόν (...) εκτρέπει την προσοχή από τις σοβαρές μακροπρόθεσμες προκλήσεις».
Η «κυριότερη αδυναμία» της Γερμανίας οφείλεται στις δημογραφικές τάσεις και τον ιδιαίτερα χαμηλό δείκτη γεννητικότητας, η οποία κρίνει πως για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, «η μετανάστευση θα έπρεπε να αυξηθεί» και η χώρα να υποδέχεται τουλάχιστον 300.000 πρόσωπα κατ' έτος. «Είναι η γερμανική κοινωνία έτοιμη για αυτό;», διερωτώνται.
Άλλη πρόταση των δύο οικονομολόγων είναι η Γερμανία να πάψει να αποθαρρύνει τις γυναίκες που επιθυμούν να εργάζονται όταν αποκτούν παιδιά, προσφέροντας φορολογικά κίνητρα όπως να εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα περισσότερες δαπάνες για την φύλαξη και τη φροντίδα των παιδιών, ή να δοθεί το δικαίωμα να επανέρχονται σε πλήρη απασχόληση εκείνες που είχαν μειώσει τις ώρες εργασίας τους λόγω εγκυμοσύνης ή για άλλους οικογενειακούς λόγους. Επίσης προτείνουν τη μείωση του χρόνου σπουδών και την αύξηση των φοιτητικών δανείων.
Ακόμη οι Πιζανί-Φερί και Έντερλαϊν προτείνουν επίσης η Γερμανία να καλύψει το «έλλειμμα» επενδύσεων, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά, δαπανώντας €24 δισεκ. επιπλέον μέσα στα τρία προσεχή έτη. Το ποσό είναι υπερδιπλάσιο αυτού που έχει υποσχεθεί να δαπανήσει το Βερολίνο (€10 δισεκ.) για δημόσιες επενδύσεις μέχρι το 2018.
Επιπλέον οι δύο οικονομολόγοι προτείνουν και μέτρα που θα μπορούσαν να προωθηθούν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, όπως η προώθηση μιας ενεργειακής ένωσης —δηλαδή της ενοποίησης των εθνικών αγορών ενέργειας των 28—, αλλά και την ενοποίηση της αγοράς πληροφορικής.
Όσον αφορά τις επενδύσεις οι Πιζανί-Φερί και Έντερλαϊν καλούν να γίνουν προσπάθειες που να πηγαίνουν «πιο μακριά» από αυτές που παρουσίασε χθες ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ,.
Για τους δύο οικονομολόγους, το σχέδιο του Γιούνκερ είναι ανεπαρκές, καθώς τα κράτη μέλη θα δαπανήσουν μόνο €30 δισεκ. από το σύνολο των €315 δισεκ., για το οποίο κάνει λόγο.
http://www.matrix24.gr//

Ψηφίστηκε η τροπολογία για τη δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων σε περιπτώσεις εγκλημάτων

Ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία από τη Βουλή η τροπολογία με την οποία επιτρέπεται η δημοσιοποίηση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και στις περιπτώσεις εγκλημάτων, των οποίων ο δράστης κρίνεται από τον αρμόδιο εισαγγελέα ιδιαίτερα επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια και διαφεύγει τη σύλληψη ή είναι αγνώστου διαμονής.
Μέχρι τώρα, οι εισαγγελείς μπορούσαν να εκδίδουν διατάξεις δημοσιοποίησης των στοιχείων κατηγορουμένων μόνο όταν αντιμετώπιζαν κατηγορίες που συνδέονταν με αδικήματα τρομοκρατίας, γενετήσιας ελευθερίας και οργανωμένου εγκλήματος.
Η ρύθμιση ήταν μία από τα συνολικά 73 άρθρα και τροπολογίες που έγιναν δεκτά από τον υπουργό Παιδείας, Ανδρέα Λοβέρδο, και ψηφίστηκαν από την Ολομέλεια της Βουλής στο νομοσχέδιο για τα ερευνητικά κέντρα.
Μεταξύ άλλων ψηφίστηκαν τροπολογίες με τις οποίες:
• «Παγώνει» η διαδικασία κατεδάφισης αυθαιρέτων κτισμάτων στο Μικρολίμανο
• Τίθεται αυτοδίκαια σε αργία ο εκπαιδευτής και ο υπάλληλος που υπηρετεί σε σχολεία, σε βάρος του οποίου έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για οποιοδήποτε έγκλημα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή για οποιοδήποτε έγκλημα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
• Επιτρέπεται η μεταγραφή φοιτητών πανεπιστημίων και ΤΕΙ για λόγους υγείας σε ποσοστό 5%.
http://www.eklogika.gr/

Επτά βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στηρίζουν τον Βενιζέλο

Την ώρα που στο ΠΑΣΟΚ μαίνεται ο ανοιχτός εμφύλιος και η ακραία κόντρα Βενιζέλου-Παπανδρέου, επτά βουλευτές του κόμματος με κοινή τους δήλωση χαρακτηρίζουν τη Δημοκρατική Παράταξη ως «μεγάλη ευκαιρία».
Οι κ.κ. Γιάννης Δριβελέγκας, Μιχάλης Κασσής, Γιάννης Κουτσούκος, Δημήτρης Κρεμαστινός, Χρήστος Γκόγκας, Δημήτρης Σαλτούρος, Πύρρος Δήμας κάνουν λόγο για «μια μεγάλη ευκαιρία προκειμένου να εκφράσουμε τις διάσπαρτες δυνάμεις του κόσμου της κεντροαριστεράς και μέσα από ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες, με σεβασμό στην κάθε άποψη, να παρουσιάσουμε στον ελληνικό λαό ένα προοδευτικό σχέδιο για την μεταμνημονιακή Ελλάδα» προσφέροντας στήριξη και στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
Ταυτόχρονα κάνουν αναφορά στον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος είχε δηλώσει κάποτε πως «Στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. έλαχε ο κλήρος να ηγηθεί της Δημοκρατικής Παράταξης», ενώ αφήνουν αιχμές κατά του Γιώργου Παπανδρέου.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:

«ΔΗΛΩΣΗ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ.
ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ
Βρισκόμαστε στο τέλος μιας επώδυνης, αλλά αναγκαίας για τη χώρα πορείας, όπως τη δρομολόγησε το ΠΑΣΟΚ το 2010.
Την υπηρετήσαμε με συνέπεια, παρά τις επιμέρους προσωπικές μας απόψεις και πιστεύουμε ότι η επιτυχημένη ολοκλήρωσή της θα δικαιώσει τους κόπους και τις θυσίες του λαού μας, αλλά και τις επιλογές του ΠΑΣΟΚ.
Παράλληλα η συμπαράταξη του ΠΑΣΟΚ με όλους, όσοι στρατευθούν στο εγχείρημα της Δημοκρατικής Παράταξης, αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία προκειμένου να εκφράσουμε τις διάσπαρτες δυνάμεις του κόσμου της κεντροαριστεράς και μέσα από ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες, με σεβασμό στην κάθε άποψη, να παρουσιάσουμε στον ελληνικό λαό ένα προοδευτικό σχέδιο για την μεταμνημονιακή Ελλάδα.
Άλλωστε, ας θυμηθούμε ό,τι είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου:
Επομένως, στη φάση αυτή και με αυτά τα δεδομένα, οφείλουμε όλοι και ιδίως όσοι είχαν την πρώτη ευθύνη για τις αποφάσεις της τελευταίας πενταετίας, να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να λειτουργήσουμε με το απαραίτητο πνεύμα ενότητας, χωρίς επιστροφή σε ξεπερασμένες από τα πράγματα αντιπαραθέσεις, που δεν εξυπηρετούν ούτε τη χώρα ούτε την παράταξη.
Ιωάννης Δριβελέγκας
Δημήτρης Κρεμαστινός
Ιωάννης Κουτσούκος
Χρήστος Γκόγκας
Μιχάλης Κασσής
Δημήτρης Σαλτούρος
Πύρρος Δήμας».
http://www.iefimerida.gr/

Εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας τον Δεκέμβριο και μετά εκλογές προτείνει η Ντόρα Μπακογιάννη

Να πάμε άμεσα στην προεδρική εκλογή και να μην κλείσει η Βουλή τα Χριστούγεννα υποστήριξε η βουλευτής της ΝΔ Ντόρα Μπακογιάννη.

Μιλώντας στον Βήμα FM η Ντόρα Μπακογιάννη για το ζήτημα επίσπευσης της προεδρικής εκλογής δήλωσε: «Να ξεκινήσει τώρα η διαδικασία για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και να μην κλείσει η Βουλή μέσα στα Χριστούγεννα. Οι ξένοι βλέπουν Ελλάδα. Δεν βλέπουν τον Α τον Β τον Γ. Όπως εμείς τους βλέπουμε και λέμε οι ξένοι. Γι' αυτό πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Έχουμε κρίση βαθιά πολιτική. Όχι οικονομική. Οφείλουμε να κερδίσουμε τον σεβασμό των πολιτών με υπευθυνότητα και αλήθεια και από εκεί και πέρα ο λαός είναι ο κριτής όλων μας».

Η Ντόρα Μπακογιάννη σημείωσε ακόμη ότι «Δεν είμαστε στο "πάρα πέντε", είμαστε στο "και πέντε". Οι κορώνες λαϊκισμού έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου στους δανειστές μας. Σήμερα η επιλογή είναι μία - εθνική συνεννόηση στα βασικά. Δεν αξίζει στον ελληνικό λαό αυτή η εικόνα».

Αναφερόμενη στο ενδεχόμενο παράτασης του Μνημονίου η Ντόρα Μπακογιάννη ανέφερε ότι «θα ήταν μια λύση η παράταση του Μνημονίου, υπό συγκεκριμένους όρους. Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι κάθε μέρα που περνάει, με την εικόνα της αστάθειας και της αβεβαιότητας, είναι σε βάρος της ελληνικής οικονομίας».

http://www.topontiki.gr/

Kατρακυλάει η τιμή του πετρελαίου

Μεγάλη μείωση σημειώνει η τιμή του πετρελαίου, μετά την αναμενόμενη από πολλούς απόφαση των 12 χωρών - μελών του ΟΠΕΚ να μη μειωθεί η ημερήσια παραγωγή πετρελαίου και να μείνει σταθερή στα 30 εκατ. βαρέλια ημερησίως.
Αυτή την ώρα η τιμή του αργού πετρελαίου διαμορφώνεται ακόμη και κάτω από τα 70 δολάρια και συγκεκριμένα στα 69 δολάρια το βαρέλι. Την ίδια στιγμή, το μπρεντ Ιανουαρίου σημειώνει βουτιά 3,3% στα 75,18 δολάρια το βαρέλι στο ICE Futures του Λονδίνου.
Τα μέλη του ΟΠΕΚ συνεδρίασαν σήμερα στη Βιέννη και αποφάσισαν να μείνει στα ίδια επίπεδα η παραγωγή, παρά τις αντιδράσεις ορισμένων μελών, όπως η Βενεζουέλα, που ζητούσαν μείωση της παραγωγής για να αντιμετωπιστεί η υπερπροσφορά.
Ο ΟΠΕΚ φαίνεται πως υπέκυψε στις πιέσεις των μεγαλύτερων πετρελαιοπαραγωγικών χωρών, όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και το Κουβέιτ, που ήδη από χθες διεμήνυσαν πως δεν είχαν καμία διάθεση να συναινέσουν σε μείωση της παραγωγής του πετρελαίου.
http://www.voria.gr/

ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ 7,5 ΜΟΝΑΔΩΝ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΔΙΝΕΙ ΝΕΑ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ

Προβάδισμα 7,5 μονάδων διατηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ έναντι της Νέας Δημοκρατίας, σύμφωνα με νέα δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας για λογαριασμό της τηλεόρασης του Σκάι.
Συγκεκριμένα, στην πρόθεση ψήφου ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται πρώτο κόμμα με ποσοστό 27,5%, η ΝΔ ακολουθεί με 20%.
Μάχη για την τρίτη θέση δίνουν η Χρυσή Αυγή και Το Ποτάμι, με την ΧΑ να έχει βραχεία κεφαλή με 6,5% έναντι 6% του Ποταμιού.
Ακολουθεί το ΚΚΕ με 5,5% ενώ ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη (3,5%) και Ανεξάρτητοι Έλληνες (3%) βρίσκονται στο όριο εισόδου στη Βουλή.


Εκτός κοινοβουλίου μένουν, σύμφωνα πάντα με τη δημοσκόπηση, ΔΗΜΑΡ (1%) και ΑΝΤΑΡΣΥΑ (1,5%).
http://kartesios.com/

Το… Γερμανικό Δημόσιο αγόρασε το αεροδρόμιο Κέρκυρας!

Οι περίφημες επενδύσεις μας έρχονται από τους… δανειστές, αυτούς που με όχημα το διογκωμένο χρέος έριξαν στα τάρταρα τις τιμές της ελληνικής δημόσιας περιουσίας και την αγοράζουν δίνοντάς μας χρήματα τα οποία… τα παίρνουν πίσω λόγω χρέους!

Η εταιρία Fraport με την κοινοπραξία που έχει δημιουργήσει μαζί με τον Όμιλο Κοπελούζου, είναι η «νικήτρια» του διαγωνισμού για τα περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας, μεταξύ των οποίων και αυτού της Κέρκυρας.
Μεγαλομέτοχοι της Fraport είναι φορείς του γερμανικού δημοσίου, ήτοι η Περιφέρεια του Έσσε με ποσοστό 31.5%, η κρατική Lufthansa με ποσοστό 8,45% και η Φρανκφούρτη μέσω του δημόσιου φορέα μεταφορών…

Ελέγχουν όλο τον τουρισμό στα Επτάνησα!

Η κοινοπραξία Fraport – Ομίλου Κοπελούζου αποκτά τον αποκλειστικό έλεγχο των αερομεταφορών σε όλο το Ιόνιο, αφού αγόρασε όλα τα αεροδρόμια που εξυπηρετούν τα Επτάνησα (εκτός από την Κέρκυρα συμπεριλαμβάνονται τα αεροδρόμια της Ζακύνθου, του Ακτίου και του Αργοστολίου)!
Ως νέος ιδιοκτήτης, η κοινοπραξία «θα είναι υπεύθυνη για τη διαχείριση, ανάπτυξη, επέκταση, συντήρηση και εκμετάλλευση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων μέχρι το 2055. Τα αεροδρόμια που βρίσκονται στην ηπειρωτική χώρα είναι τα εξής: Άκτιο (PVK), Καβάλα (KVA) και Θεσσαλονίκη (SKG). Τα υπόλοιπα βρίσκονται στα εξής νησιά: Κέρκυρα (CFU), Κρήτη/ Χανιά (CHQ), Κεφαλονιά (EFL), Κως (KGS), Μυτιλήνη (MJT), Μύκονος (JMK), Ρόδος (RHO), Σάμος (KGS), Σαντορίνη (JTR), Σκιάθος (JSI) και Ζάκυνθος (ZTH).

Το τίμημα

Το τίμημα είναι άμεση καταβολή 1,234 δισ. ευρώ (τα οποία θα πάνε στο ταμείο για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους) και 22,9 εκατ. ευρώ ετήσιο εγγυημένο καταβλητέο μίσθωμα, αναπροσαρμοζόμενο ετησίως με τον πληθωρισμό.

Επίσης, η κοινοπραξία δεσμεύεται για επενδύσεις 330 εκατ. ευρώ στην τετραετία και συνολικά 1,4 δισ. στην 40ετία.

Οι οικονομικές προσφορές υποβλήθηκαν από τα επενδυτικά σχήματα CASA (Corporation America S.A.), METKA Α.Ε (Όμιλος Μυτιληναίου), FRAPORT AG- SLENTEL Ltd (Όμιλος Κοπελούζου) και VINCI Airports S.A.S. και ΑΚΤOR Παραχωρήσεις Α.Ε.

Εξαιρέθηκε το Ηράκλειο

Ας σημειωθεί ότι από τη διαδικασία εξαιρέθηκε το αεροδρόμιο «Νίκος Καζαντζάκης» του Ηρακλείου, το οποίο θα αξιοποιηθεί στο πλαίσιο της σύμβασης παραχώρησης για την ανάπτυξη του νέου διεθνούς αερολιμένα στο Καστέλι.

Ποια είναι η Fraport

Η Fraport AG δραστηριοποιείται παγκοσμίως σε αεροπορικές δραστηριότητες, σε εμπορικές αεροπορικές επιχειρήσεις και την ανάπτυξη ακινήτων. Το χαρτοφυλάκιο της Fraport αποτελείται από 11 αεροδρόμια στην Γερμανία και σε όλον τον κόσμο.

Το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης αποτελεί την έδρα της, ενώ με τα εκτός Γερμανίας αεροδρόμια επιδιώκει μεταξύ άλλων την εδραίωση της Φρανκφούρτης ως κύριου κόμβου στο παγκόσμιο σύστημα αεροπορικών μεταφορών.

Ο Όμιλος Κοπελούζου και η Fraport αποτελούν εταίρους στην κοινοπραξία που διαχειρίζεται το Αεροδρόμιο Pulkovo, της Αγίας Πετρούπολης, στην Ρωσία.

Ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Fraport AG, Dr. Stefan Schulte εξέφρασε την ικανοποίησή του για αυτήν την τελευταία νέα επέκταση του διεθνούς χαρτοφυλακίου της εταιρείας: «Τα ελληνικά περιφερειακά αεροδρόμια προσθέτουν άλλη μία επένδυση στον τομέα των αεροδρομίων με δυναμικές προοπτικές και δυνατότητες ανάπτυξης. Η επιλογή της Fraport αναδεικνύει τη θέση μας ως κορυφαίος παγκόσμιος διαχειριστής στον τομέα των αερολιμένων. Η εκτεταμένη τεχνογνωσία μας έχει αποκτηθεί κατά τη διάρκεια πολλών δεκαετιών και θα συμβάλει στην επέκταση και ενίσχυση της ανταγωνιστικής θέσης των ελληνικών περιφερειακών αεροδρομίων».

https://eleutheriellada.wordpress.com

Η εξέγερση των Ελλήνων κατά της ΤΡΟΙΚΑ των Δαρβινιστών

-ο φόβος και η αγωνία των Αγγλοσαξόνων-

 Η άσκηση πολιτικής προϋποθέτει γνώση της Ιστορίας σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, αλλά και ψυχολογία ως εργαλείο για να ερμηνεύει και να αντιμετωπίζει κανείς  τους  συλλογισμούς, τις προθέσεις και τα σχέδια των άλλων. Είναι ο μόνος τρόπος  για να προστατεύεται ο καθείς από τις αντιδράσεις εσωτερικών και διεθνών κυρίως παραγόντων.

Η οξύτατη κρίση που βιώνει ο Λαός μας, αλλά και το αδιέξοδο εις το οποίο έχει περιέλθει η χώρα μας οφείλεται εις τις αδυναμίες του Πολιτικού Συστήματος των τελευταίων δεκαετιών, αλλά και εις την αρρωστημένη εσωστρέφεια του. Αυτές οι διαιωνίζουσες αδυναμίες κράτησαν την χώρα μας μακριά από το παγκόσμιο γίγνεσθαι.  Η σχέση π.χ. Δημοκρατίας και Οικονομίας δεν είναι ευθύγραμμη υπόθεση. Με δεδομένη την ορθότητα της ρήσης του Κλάουζεβιτς, ότι «ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα», οι πολεμικές ενέργειες των δημοκρατικών δυτικών κοινωνιών, επιπλέον, συχνά λαμβάνουν ποικίλες μορφές που δεν συνεπάγονται, κατ’ ανάγκη, άσκηση φυσικής βίας. Οι περιπτώσεις άσκησης εξαναγκασμών μέσω απειλών εφάμιλλων  της άσκησης πολεμικής βίας ως προς τις συνέπειες της είναι πολλές και για τον προσεκτικό παρατηρητή της διεθνούς πολιτικής σχεδόν καθημερινές.

Κατά τις 3 τελευταίες δεκαετίες η Ευρωπαϊκή Ένωση διολίσθησε και μετασχηματίσθηκε   σε μία πρωτοκαθεδρία των «αγγλοσαξονικών προτύπων» με τις δικές τους ψευτο-ηθικοκανονιστικές  αξίες, με την ανάπτυξη τώρα του Κοινωνικού Δαρβινισμού σε ευρωπαϊκό και μετέπειτα σε παγκόσμιο επίπεδο. Βασικός πυρήνας της φιλοσοφίας αυτής είναι ότι η Κυβέρνηση δεν πρέπει να παρεμβαίνει εις τις φυσικές διεργασίες της εξέλιξης εις την κοινωνία χρηματοδοτώντας και προστατεύοντας τους φτωχούς και αδυνάτους, διότι έτσι διαστρεβλώνεται η ροή της επιβίωσης των ισχυροτέρων και πλουσίων που θα δημιουργήσουν τελικά υγιέστερες κοινωνικές δομές. Που αυτό σημαίνει τον τερματισμό των φιλανθρωπιών, για να επέλθει η διαιώνιση των περισσότερο προσαρμοσμένων.

Μία φιλοσοφία η οποία εις την πραγματικότητα, και όπως ήδη την βιώνουμε,  καταργεί το Κράτος Δικαίου και τη Κρατική Κυριαρχία, το οποίο αποτελεί το μόνο εφικτό καθεστώς των διεθνών σχέσεων και ο μόνος τρόπος οργάνωσης των συλλογικών ανθρωπίνων σχέσεων εις τον παγκόσμιο χώρο. Αυτό το Κράτος το οποίο κατά συνέπεια είναι κατάκτηση του ανθρώπινου πολιτισμού εις τις διακρατικές σχέσεις και η κατίσχυση του συμβολίζει την ελευθερία-ανεξαρτησία των λαών και  την αποτυχία των Δαρβινικού χαρακτήρα αυτοκρατορικών και ηγεμονικών αξιώσεων για δημιουργία παγκόσμιων κατεξουσιαστικών δομών. Ο διαφαινόμενος αυτός κίνδυνος εις τον ευρωπαϊκό ορίζοντα μας υπενθυμίζει την εθνοκτόνο, ληστρική και βάρβαρη συμπεριφορά των αγγλοσαξόνων εις την εποχή της Αποικιοκρατίας απέναντι εκατοντάδων λαών, με την κατάργηση και υποταγή κρατικών οντοτήτων και καταστροφή πολιτισμών άλλων εθνών.

Από την αρχή της κρίσης η βάρβαρη συμπεριφορά των Αγγλοσαξόνων Δαρβινιστών και πρωταγωνιστών της Ε.Ε. απέναντι της Ελλάδος, αλλά και απέναντι άλλων χωρών,  αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των επικίνδυνων για την Ευρώπη προθέσεων των γνωστών σε όλους πια υπευθύνων για την ευρωπαϊκή κρίση χρέους. Οι οποίοι, βάσει σχεδίου, προκάλεσαν συστηματικά τις δημοσιονομικές ανισότητες και τις χρεοκοπίες των άλλων μελών, με σκοπό  την κατάργηση του  σεβασμού  της ετερότητας των επιμέρους κοινωνιών και της πολιτικής τους κυριαρχίας  και την εμπέδωση μίας κατεξουσιαστικής ηγεμονικής οργάνωσης της Ευρώπης, ως προαναφέρθηκε κατά το πρότυπο του Κοινωνικού Δαρβινισμού.

Όμως όσο περισσότερο εντείνεται η πίεση και εκβιαστική συμπεριφορά της ΤΡΟΙΚΑ και των Δαρβινιστών εντολοδόχων της απέναντι της Ελλάδος, αλλά και απέναντι άλλων κρατών-μελών, τόσο περισσότερο διαφαίνεται ο φόβος και η αγωνία των εκβιαστών περί αποτυχίας του πειθαναγκαστικού εγχειρήματος  αποδοχής του Κοινωνικού Δαρβινισμού  εις την Ευρώπη, ο οποίος όμως είναι όλως αντίθετος με την καθαρότητα και την ανωτερότητα του Ελληνικού Πνεύματος.

Διάφοροι πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές σε παρασκηνιακές τώρα συζητήσεις εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης επικεντρώνονται τελευταία εις το ενδεχόμενο μίας αιφνίδιας μεταστροφής της ελληνικής πολιτικής απέναντι της ΤΡΟΙΚΑ και των εντολοδόχων Δαρβινιστών της ή ακόμη και μίας εξέγερσης του Ελληνικού Λαού. Η οποία θα συμπαρασύρει και άλλες χώρες της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης κατά της πολιτικής θανάσιμης λιτότητας αλλά και σε συλλογική τώρα και αποφασιστική άρνηση εξυπηρέτησης του χρέους τους.

Η παρατηρούμενη άκρως εντεινόμενη πιεστική συμπεριφορά της ΤΡΟΙΚΑ και των εντολοδόχων της, εις τους τελευταίους μήνες, για την ολοκληρωτική υποταγή του Ελληνικού Λαού, είναι απόδειξη του  ανέκφραστου και απόκρυφου φόβου και αγωνίας των. Ότι ο κίνδυνος  εξέγερσης του Ελληνικού Λαού,  και ως συνέπεια αυτής και άλλων λαών του Νότου, κατά της ΤΡΟΙΚΑ και των Δαρβινιστών, οι οποίοι επιδιώκουν την υποταγή της Ευρώπης, θα οδηγήσει εις την διάλυση της Ευρωζώνης και σε τεράστιες απώλειες των δανειστών και των χρηματαγορών.

 Ο Ελληνικός Λαός οφείλει τώρα να ανυψώσει το ανάστημά του και να δώσει και πάλιν ένα μάθημα σε όλους εκείνους οι οποίοι επιβουλεύονται την εθνική του υπόσταση, την Ιστορία του και αξιοπρέπειά του.   

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

 Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.