Έχουμε το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης που είναι μία από τις πέντε συνταγματικά προβλεπόμενες ανεξάρτητες αρχές. Δεν είναι έρμαιο στις διαθέσεις του νομοθέτη το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, οι αρμοδιότητές του είναι συνταγματικά καθορισμένες. Ο έλεγχος του κράτους επί της ραδιοτηλεοράσεως ασκείται διά του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Όπως μου έχει δοθεί η ευκαιρία να πω κατ’ επανάληψη στη Βουλή, η αφαίρεση της αρμοδιότητας αυτής και η μεταφορά της στον Υπουργό είναι κατάφωρα αντισυνταγματική. Το επιχείρημα τους ήταν «τί γίνεται όταν δεν μπορούμε να
συγκροτήσουμε το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης γιατί δεν συμφωνούμε με τη διαδικασία των 4/5 στη διάσκεψη των Προέδρων του Κοινοβουλίου γύρω από την επιλογή των μελών», τί γίνεται λοιπόν στην περίπτωση αυτή; Η απάντηση είναι ότι αυτό που γίνεται είναι η παράταση της θητείας της προηγούμενης σύνθεσης του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Πέραν του ότι πρακτικά η απάντηση είναι ότι προτείνουμε πρόσωπα τέτοιου κύρους και τέτοιας ουδετερότητας και τόσο αυτονόητα που να μην μπορεί κανείς να αρνηθεί την ψήφο του στην διάσκεψη των Προέδρων. Αυτή είναι άλλωστε η λογική των 4/5 στη διάσκεψη των Προέδρων. Αλλά ας είναι, αν αυτό το αυτονόητο δεν μπορεί να γίνει, τότε στα άμεσα όργανα του κράτους όπως είναι το προβλεπόμενο απευθείας από το Σύνταγμα σχετικά με τη συγκρότηση και τις αρμοδιότητές του Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, η απάντηση είναι: παρατείνεται η θητεία του προηγουμένου. Αυτό είπε και η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, η οποία πρόλαβε να συνεδριάσει υπό την προεδρία πρώην ανώτατου δικαστού και εξέφρασε την άποψή της για το τί γίνεται στην περίπτωση που δεν μπορούν να ανανεωθούν τα μέλη μίας ανεξάρτητης αρχής. Πάντως το να πάρεις τις αρμοδιότητες και να τις πας στον Υπουργό είναι προκλητικά αντισυνταγματικό.
Πριν από ένα μήνα περίπου διορίστηκε νέος Πρόεδρος στην Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, ένας αξιοπρεπής καθηγητής του Πολυτεχνείου. Όταν πέρασε από τη Βουλή, από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, στην οποία ήρθε για ακρόαση, τον ρώτησα πάρα πολύ απλά και κατανοητά «Πόσες άδειες μπορούν να δοθούν; Πόσοι πανελλήνιοι σταθμοί χωρούν στο φάσμα των συχνοτήτων;» και μου είπε ο άνθρωπος αυθόρμητα και πολύ φυσικά «Όχι περισσότεροι από δέκα με άνεση». Άρα ο ίδιος μίλησε αμέσως για τουλάχιστον δέκα σταθμούς από πλευράς χωρητικότητας. Από εκεί και πέρα η οικονομική βιωσιμότητα είναι άλλο πράγμα και συνδέεται με τη διαδικασία του πλειοδοτικού διαγωνισμού και με το κουμάντο το επιχειρηματικό που κάνει κάποιος, ο οποίος θέλει να έχει έναν ακριβό ή έναν φθηνό σταθμό, γιατί μπορεί να έχω ένα σταθμό πολύ φθηνό ως κόστος, γιατί θέλω να υπάρχει πλουραλισμός και πολυφωνία στην ενημέρωση και τη συζήτηση που κάνει ο ελληνικός λαός.
Η επιστολή του κ. Oettinger πρόκειται για την κανονική διαδικασία της προειδοποιητικής επιστολής, μετά ακολουθεί αιτιολογημένη γνώμη και παραπομπή στο δικαστήριο. Άρα δεν πρόκειται για μία επιστολή αλληλογραφίας, πρόκειται για μία επιστολή, εντός εισαγωγικών, που είναι η προειδοποίηση ότι κινείται η διαδικασία κατά της χώρας. Αλλά εδώ, πράγματι, αυτό δεν αφορά το διαγωνισμό των αδειών, αφορά όμως το όργανο που κατανέμει το φάσμα και λέει πόσοι σταθμοί χωρούν τεχνικά στο φάσμα των συχνοτήτων. Δηλαδή πρόκειται για το όργανο που δε θα ανεχόταν το ψεύδος ότι χωρούν τέσσερις σταθμοί.
Η επιστολή του Επιτρόπου δεν αφορά το διαγωνισμό των αδειών, αλλά τις τεχνικές προϋποθέσεις του διαγωνισμού κι ένα όργανο που είναι αρμόδιο γι’ αυτά. Κατά μείζονα λόγο έχουμε τα θέματα του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, τα οποία δε χρειάζεται καν να τοποθετηθούν στο πλαίσιο του Ενωσιακού Δικαίου, του Δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διότι υπάρχει πρόδηλη παραβίαση του άρθρου 15 του Συντάγματος.
Εδώ υπάρχουν πράγματι κι άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης την περίοδο αυτή που έχουν προβλήματα κακών σχέσεων της κυβέρνησης με τα μέσα ενημέρωσης και τη δικαιοσύνη, είναι η Ουγγαρία και η Πολωνία. Μάλιστα για την Πολωνία, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κίνησε τη διαδικασία του άρθρου 7 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση που είναι η λεγόμενη παραβίαση των αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μία πολύ βαριά και σκληρή διαδικασία. Από πίσω, δυστυχώς, έρχεται και η Ελλάδα, όπου έχουμε θέματα δημοκρατίας και κράτους δικαίου, προσβολές της δημοκρατικής τάξης και των εγγυήσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μη μας φαίνεται αυτό περίεργο ή υπερβολικό. Δείτε γύρω σας, έχουμε αδυναμία λειτουργίας των ανεξαρτήτων αρχών, υφαρπαγή αρμοδιοτήτων των ανεξαρτήτων αρχών, μεγάλη ένταση στη δικαιοσύνη, πρωτοφανείς συγκρούσεις στην κορυφή της δικαιοσύνης με μηνύσεις, ποινικούς και πειθαρχικούς ελέγχους και βεβαίως έχουμε αυτή την εικόνα στα μέσα ενημέρωσης όπου βλέπουμε τώρα τί δίνει ως αποτέλεσμα η προσπάθεια της κυβέρνησης κατά της διαπλοκής και υπέρ της διαφάνειας. Θα δούμε τώρα τη συνέχεια του ποιος είναι ποιος και τί διεκδικεί ο οποιοσδήποτε και τί εγγυήσεις διαφάνειας παρέχονται.
Με εντυπωσιάζει η επιβεβαίωση, η τόσο απόλυτη επιβεβαίωση αυτών που λέγαμε στη Βουλή όταν προβάλαμε τις ενστάσεις μας, αντισυνταγματικότητας και δυσλειτουργίας, κατά του νόμου αυτού. Η διαδικασία η χθεσινή νομίζω ότι είναι η έναρξη της πλήρους απόδειξης του αδιεξόδου, της πλήρους απόδειξης αυτών που έχουμε καταγγείλει στη Βουλή.
Το Brexit, οι παραιτήσεις των πρωταγωνιστών του Brexit... Όλο αυτό δείχνει το αδιέξοδο του λαϊκισμού, του οπορτουνισμού, της δημαγωγίας και της ανευθυνότητας, όχι σε ένα κράτος που κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να διολισθήσει στην ασύντακτη χρεοκοπία, όπως η Ελλάδα, αλλά σε ένα έθνος ιστορικό, μεγάλο, ισχυρό, ένα κράτος όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, έχει το δικό του νόμισμα.
Εδώ δεν πρόκειται για εκλογικό νόμο, εδώ πρόκειται για μία πρωτοβουλία αλλαγής των εντυπώσεων, αλλαγής του πεδίου της συζήτησης, για μία πρωτοβουλία δήθεν ανάκαμψης της ηγεμονίας του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ στις πολιτικές εξελίξεις, ενώ έχουμε βαθιά κρίση αξιοπιστίας και νομιμοποίησης και αδιέξοδο της κυβέρνησης. Εδώ ψηφίζουμε εκλογικό νόμο χωρίς να υπάρχει καμία συναίνεση, κανένα σχέδιο, κανένα σημείο επαφής και χωρίς να ξέρουμε τί θα γίνει την επόμενη ημέρα. Εδώ οι συζητήσεις γίνονται τυχοδιωκτικά και επιπόλαια, δεν μπορεί η αντιπολίτευση να συμπράξει σε μία τέτοια αντίληψη της κυβέρνησης
http://www.evenizelos.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου