Ο Τραμπ έρχεται, η ΕΕ φεύγει

Όπως δείχνουν τα πράγματα, στις κρίσιμες εκλογές του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ το μεγάλο φαβορί είναι πλέον ο Ντόναλντ Τράμπ. Οι λόγοι είναι πολλοί, αλλά ο βασικότερος είναι πως ο Τραμπ εκφράζει ριζοσπαστικές θέσεις, ένα κοινωνικό ρεύμα σύγκρουσης με το πολιτικό και κοινωνικό κατεστημένο της Ουάσινγκτον. Το ότι το ρεύμα αυτό είναι συντηρητικό, εθνικιστικό και νεοφιλελεύθερο δεν έχει και τόση σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ο ριζοσπαστισμός του, δηλαδή η διατύπωση ενός αιτήματος αλλαγής. Προς τα δεξιά.

Ο Τραμπ απευθύνεται στα λαϊκά στρώματα και ισχυρίζεται πως θα ξανακάνει την Αμερική ισχυρό κράτος. Αυτό σημαίνει πως θα δωθεί έμφαση όχι στην ανοιχτή κοινωνία, που ήταν το σήμα κατατεθέν των ΗΠΑ, αλλά στην ενίσχυση της κρατικής δομής, παράλληλα με την μείωση του ρόλου
του κράτους στην οικονομία. Ο Τραμπ εκφράζει τη λαϊκή Αμερική, αλλά και ένα αίτημα προστασίας του αμερικανικού εμπορίου και της παραγωγής, δηλαδή ένα αίτημα παράκαμψης βασικών παραμέτρων της εποχής της παγκοσμιοποίησης.
Αυτό που αλλάζει αυτή τη στιγμή παγκοσμίως είναι η στροφή όλου του δυτικού κόσμου προς την ενίσχυση των εθνικών κρατικών δομών, έναντι των υπερθενικών. Εκφραστής αυτής της στροφής είναι η λαϊκή δεξιά στην Ευρώπη και οι ρεπουμπλικάνοι στις ΗΠΑ και στόχος είναι η υλοποίηση περιοριστικών πολιτικών. Πλευρά αυτού του νέου πολιτικού ρεύματος είναι η αντιμετώπιση της ισλαμικής τρομοκρατίας, που έχει κυριολεκτικά διαλύσει τα συστήματα ασφάλειας στις ευρωπαϊκές χώρες και τείνει να διαταράξει επικίνδυνα την κοινωνική και πολιτική ειρήνη σε όλο τον δυτικό κόσμο.
Ένας από τους λόγους που ο Τραμπ φαίνεται πως κερδίζει την Χίλαρι, είναι το γεγονός της απόλυτης ευθύνης της υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ για την εμφάνιση του ισλαμοφασισμού. Η Κλίντον, υλοποιώντας τα σχέδια των λόμπυ της παγκοσμιοποίησης- τις οργανώσεις του Σόρος, των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των πανεπιστημιακών Think Tanks που σχεδιάζουν κατάργηση των εθνικών κρατών - κατέλυσε τις κοσμικές εξουσίες στα ισλαμικά κράτη, ενισχύοντας τον σουνιτικό εξτρεμισμό, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στην εγκληματική οργάνωση του ΙSIS. H Κλίντον έχει την ευθύνη αυτής της εξέλιξης και είναι βέβαιον ότι αυτό θα της κοστίσει και την προεδρία.
Τι θα σημαίνει η εκλογή του Ντόναλντ Τράμπ; Ουσιαστικά θα σημαίνει το τέλος και της ΕΕ, τουλάχιστον έτσι όπως την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Ήδη, οι γάλλοι γκωλικοί, που διεκδικούν μαζί με την Μαρίν Λεπέν, τις προεδρικές εκλογές το 2017, ο Σαρκοζί και ο Ζιπέ, τονίζουν πως δεν είναι προτεραιότητα πλέον η ΕΕ, αλλά το γαλλικό έθνος και πως τα ευρωπαϊκά έθνη σε κάθε περίπτωση, προηγούνται των κοινοτικών θεσμών. Βρυξέλλες τέλος.
Βρετανία, ΗΠΑ και εν συνεχεία Γαλλία, θα κάνουν θεαματική στροφή μέσα στο 2017 προς ένα κόσμο που θα προτάσσει όχι τις αρχές της παγκοσμιοποίησης, της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων και ανθρώπων, αλλά την προστασία της εθνικής πολιτικής και πολιτιστικής παράδοσης. Αυτό θα είναι μια μεγάλη, κοσμοϊστορική αλλαγή, προϊόν και της της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και της ραγδαία αναπτυσσόμενης Ασίας.
Όσο για τις θλιβερές ομάδες των ευρωσοσιαλιστών, αυτές θα υποστούν πραγματική συντριβή και θα εισπράξουν το μεγαλύτερο πολιτικό κόστος. Ο σοσιαλιστής γάλλος πρωθυπουργός Βαλς, δήλωσε χθες πως δεν πρέπει εξαιτίας της ισλαμικής τρομοκρατίας να υποκύψουμε στο "τραμπισμό του πνεύματος". Ο πανικός είναι εδώ προφανής, μαζί με έναν έκδηλο πολιτικό κυνισμό που συνήθως χαρακτηρίζει τις ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ: δεν μας ενδιαφέρει που σφαγιάστηκε ο γαλλικός λαός, αλλά μας ενδιαφέρει η ιδεολογική επίπτωση του γεγονότος.
Αυτού του είδους η πολιτική λογική θα σαρωθεί από τις εξελίξεις. Ο πόλεμος των δυτικών κοινωνιών με το φανατικό ισλάμ γενικεύεται. η οικονομική κρίση βαθαίνει και, φυσικά, η απάντηση είναι πάντα η ίδια: η προστασία των εθνικών κοινοτήτων, των εθνικών κρατών. Τα ευρωπαϊκά κεντροδεξιά κόμματα πιθανόν να βρεθούν απροετοίμαστα απέναντι σ'΄αυτήν την επερχόμενη αλλαγή και όσοι δεν προσαρμοστούν γρήγορα θα βρεθούν στο περιθώριο.
 http://tvxs.gr/