Υψηλότερο δίχτυ προστασίας για τους δανειολήπτες στεγαστικών

Περιβάλλον προστασίας για τους δανειολήπτες στεγαστικών δανείων και καθαρούς όρους στις δανειακές συμβάσεις φέρνει η Κοινοτική Οδηγία 2014/17/ΕΕ, που πήρε τον δρόμο της ενσωμάτωσης στην ελληνική νομοθεσία. Το ζητούμενο είναι η σωστή ενημέρωση και κυρίως να θεσμοθετηθεί υψηλότερο επίπεδο προστασίας για τους καταναλωτές που συνάπτουν δανειακές συμβάσεις τόσο για αγορά κατοικίας όσο και για δάνεια με υποθήκες σε ακίνητα. Μάλιστα, σύμφωνα με την Κοινοτική Οδηγία θα πρέπει τα πιστωτικά ιδρύματα να εξαντλούν όλες τις δυνατότητες για εξεύρεση λύσης προτού

προχωρήσουν σε έκδοση διαταγών πληρωμής και κινήσουν τις διαδικασίες κατάσχεσης του ακινήτου, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τον Κώδικα Δεοντολογίας. Στη δε περίπτωση που προχωρήσει η διαδικασία πλειστηριασμού και παραμένει ανεξόφλητο χρέος, η τράπεζα διευκολύνει την αποπληρωμή του λαμβάνοντας υπόψη τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης αλλά και την ύπαρξη τυχόν άλλων περιουσιακών στοιχείων.

Υποχρεώσεις
Ειδικότερα, με το σχέδιο νόμου που βρίσκεται ήδη στο στάδιο της διαβούλευσης (μέχρι το τέλος Μαΐου) λαμβάνεται μέριμνα για τη σωστή αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας του δανειολήπτη και παράλληλα ορίζονται συγκεκριμένες υποχρεώσεις για τις τράπεζες που σχετίζονται με την ενημέρωση αλλά και την εκπαίδευση των καταναλωτών σε ό,τι αφορά τον υπεύθυνο δανεισμό και τη διαχείριση χρέους.

Παράλληλα λαμβάνεται μέριμνα για τις συμβάσεις που έχουν συναφθεί σε ξένο νόμισμα. Σύμφωνα με την Οδηγία, η τράπεζα θα πρέπει να ειδοποιεί αμέσως τον καταναλωτή όταν η διακύμανση της συναλλαγματικής ισοτιμίας είναι μεγαλύτερη από 20% με αποτέλεσμα να αυξάνεται τόσο το συνολικό οφειλόμενο ποσό όσο και οι τρέχουσες δόσεις (όπως για παράδειγμα έγινε με τα στεγαστικά δάνεια που εκταμιεύθηκαν σε ελβετικό φράγκο, όταν η ισοτιμία ευρώ-ελβετικού φράγκου ήταν στο 1,5 και στη συνέχεια έφτασε στο 1 προς 1, για να μπει πλαφόν στο 1,2). Και υπάρχει πρόβλεψη ότι το νόμισμα της σύμβασης (π.χ. ελβετικό φράγκο) μπορεί να μετατραπεί όταν η διακύμανση της συναλλαγματικής ισοτιμίας υπερβαίνει το 20%, διαφορετικά θα πρέπει η σύμβαση να συνοδεύεται από χρηματοπιστωτικό μέσο αντιστάθμισης του συναλλαγματικού κινδύνου.

Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στην αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας του δανειολήπτη. Οι τράπεζες θα πρέπει πριν από την υπογραφή της δανειακής σύμβασης να προσφέρουν πλήρη και αναλυτική ενημέρωση στον πελάτη για το προϊόν που θα λάβει και παράλληλα να ελέγχουν διεξοδικώς τα οικονομικά του στοιχεία (εισόδημα, άλλα ακίνητα, αποταμιεύσεις, έξοδα διαβίωσης κ.λπ.).

Αφού ο δανειολήπτης υπογράψει τη σύμβαση δανείου, ο πιστωτικός φορέας δεν μπορεί να καταγγείλει ή να τροποποιήσει σε βάρος του δανειολήπτη τη σύμβαση αυτή, με το αιτιολογικό ότι η αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας δεν διενεργήθηκε σωστά.

Ωστόσο, μετά την υπογραφή της δανειακής σύμβασης, αν ο πελάτης ζητήσει αύξηση του ποσού δανείου, τότε ο πιστωτικός φορέας θα πρέπει να επαναξιολογήσει την πιστοληπτική ικανότητά του και να ζητήσει από τον δανειολήπτη να προσκομίσει επικαιροποιημένα οικονομικά στοιχεία.

Επίσης το πιστωτικό ίδρυμα δεν μπορεί να καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση με το αιτιολογικό ότι ο καταναλωτής προσκόμισε ελλιπή στοιχεία και πληροφορίες πριν από την υπογραφή της σύμβασης. Ωστόσο μπορεί να το πράξει στην περίπτωση που αποδειχθεί ότι ο καταναλωτής εσκεμμένα απέκρυψε ή παραποίησε πληροφορίες και οικονομικά στοιχεία.

ΕΦΗ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΥ

http://www.ethnos.gr/