Ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του.
Ας πούμε μερικά πράγματα ξεκάθαρα.Χωρίς χρωματισμούς και ποίηση.Άλλωστε πολλές φορές χρειάστηκε να δούμε τα γεγονότα ωμά.Έτσι όπως στέκεται και η Ιστορία.Μια Ιστορία γεμάτη αίμα, βία και πόλεμο.Μπορεί για τους πολλούς η πραγματικότητα να είναι μια ΤV που παίζει συνέχεια τα ωραιότερα παραμύθια και τις πιο ρομαντικές περιπέτειες.Κι ο καθένας από εμάς να νομίζει πως ελέγχει την κατάσταση,κραδαίνοντας το τηλεκοντρόλ που θα μπορεί όποτε θελήσει να πατήσει το κόκκινο κουμπί και να δώσει ένα τέλος στην ασχήμια.Ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να «αλλάξει» κανάλι…
Είναι μεγάλη ντροπή στην Δημοκρατία να υπάρχουν τράπεζες.Αυτό είναι μια ξεκάθαρη διαπίστωση.Τράπεζες που ευθύνονται για την φτώχεια του κόσμου.Για την ακρίβεια(του λόγου) δεν ευθύνονται οι τράπεζες,αλλά αυτοί που κατέχουν τις τράπεζες και το κράτος που τις σώζει θυσιάζοντας τους φτωχούς του υπηκόους .Αυτό μπορεί να ακούγεται και πολλοί σύντροφοι και μη, να νομίζουν πως πρόκειται για μια κοινή διαπίστωση που όσο απλοϊκή κι αν ακούγεται, ελάχιστοι έχουν κατανοήσει την σημασία της.
Ακόμη κι αυτοί οι ρεφορμιστές της νόμιμης και παραπαίουσας Αριστεράς, μπορεί να χρησιμοποιούν ξεκάθαρες διαπιστώσεις αλλά μόνο στα λόγια,αφού επί της ουσίας αποτελούν την χαρά των καπιταλιστών,νομιμοποιώντας συνεχώς την πραγματική απανθρωπιά αφήνοντας την επανάσταση και την εξέγερση στα αραχνιασμένα ντουλάπια της παρωχημένης Ιστορίας(τους).Μοντέρνοι καιροί πλέον…
Όμως το θέμα μας δεν είναι ούτε οι τράπεζες,ούτε και η…Αριστερά.Το θέμα μας τούτες τις ημέρες είναι ο Ρωμανός.Όχι ο Ρωμανός σαν πρόσωπο,αλλά ο Ρωμανός σαν έκφραση ενάντια στο υπάρχον.Δεν έχω καμία διάθεση να ηρωοποιήσω κανέναν.Η κοινωνία δεν χρειάζεται ήρωες και δεν πρέπει,πόσο μάλλον νεκρούς ήρωες για να βγεί από τον λήθαργο και να διεκδικήσει με ίσους όρους το δικαίωμα να καθορίσει μόνη της,την ιστορική της διαδρομή μακριά από τον ολοκληρωτισμό των Αγορών.
Ο Νίκος Ρωμανός έκανε τις επιλογές του και ανέλαβε στο ακέραιο τις συνέπειες των πράξεών του.Ανέβηκε σε ένα τρένο που ακολουθεί διαφορετική διαδρομή.Διαφορετική από την διαδρομή που ακολουθεί η πλειοψηφία των ανθρώπων που έχουν υποταχθεί στο απάνθρωπο.Στα βαγόνια του επάνω είμαστε πολλοί και διαφορετικοί,αλλά οι περισσότεροι θέλουμε να φτάσουμε στον ίδιο προορισμό.
Κανένας δεν θα κρίνει το πως θα αγωνιστεί ο καθένας προσωπικά, στο δρόμο για την δικαίωση.Πρέπει να κριθούμε για τις πολιτικές πράξεις μας που αφορούν την κοινωνία,ναί.Αλλά από ποιόν;Mπορεί άραγε να κρίνει αυτός που υπερασπίζεται την πολιτική των σύγχρονων κρατών και τους νόμους της Αγοράς;Είναι δυνατόν να κρίνει,αυτός που έχει αποκτηνωθεί μαθημένος να ακολουθεί σκυφτός, νόμους και διατάγματα,μνημόνια και καταδίκες αντίθετα προς την Δημοκρατία στην οποία λέει πως πιστεύει;
Δημοκρατία με πλούσιους και φτωχούς,με άστεγους και στεγασμένους,με χορτάτους και πεινασμένους ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
Η ελευθερία από το απάνθρωπο απαιτεί θυσίες.Η πρώτη θυσία και σημαντικότερη είναι αυτή του παλιού εαυτού.Για να διεκδικήσεις την ελευθερία σου πρέπει να αποτινάξεις την μάσκα του νοικοκυραίου,αυτού που ακολουθεί πιστά και σκυφτά σαν σκυλάκι,τις αρχές και τα ήθη που τόσο έντεχνα προσπαθούν οι σκοταδιστές επιστήμονες και υπηρέτες του κεφαλαίου και της εξουσίας,να επιβάλουν.Χρειάζεται αγώνας σκληρός ενάντια σε εκείνη την ανθρώπινη πλευρά που εύκολα υποτάσσεται στον δυνατό και εξουσιάζει τον αδύναμο.
Χρειάζεται να πιστεύεις στο αδύνατο,να θέλεις να φτάσεις μέχρι το τέλος.Να αποζητάς την δικαιοσύνη περισσότερο κι από την ίδια σου την ύπαρξη.Αυτή είναι η αλήθεια.Κι όσοι το επιχείρησαν,άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο πλήρωσαν το τίμημα.Ο αγώνας ενάντια στην φτώχεια την πείνα και την εκμετάλλευση,δεν δίνεται με «ρεαλιστικά» και νόμιμα μέτρα βγαλμένα μέσα από τα αδειανά κεφάλια και τις γεμισμένες κοιλιές όσων ευθύνονται για την καταστροφή των ανθρώπων.
Οι νοικοκυραίοι θα πούνε πως ήταν απλά ένας πιτσιρικάς που πήγε να ληστέψει μια τράπεζα για την πάρτη του και τίποτε άλλο.Γιατί έχουνε μάθει να βλέπουν το δέντρο κι όχι το δάσος.Άλλοι θα πέσουν στο λαβύρινθο των ψυχοπαθολογικών εξηγήσεων.Και άλλοι θα αποστασιοποιηθούν με τρόπο,μην τυχόν και πληγεί η κομματική τους αλήθεια.
Ο Νίκος Ρωμανός και οι σύντροφοί του λήστεψαν μια τράπεζα.Τελεία.Κι ο Μαζιώτης είναι βομβιστής. Τελεία. Κανένας τους δεν υποσχέθηκε λαγούς και πετραχήλια στους αθώους ψηφοφόρους.Κανένας τους δεν έταξε τίποτε σε κανέναν.Δεν είναι ήρωες…Η κοινωνία δεν χρειάζεται ήρωες.Λένε να βγούμε στους δρόμους,να σωθούμε μόνοι μας.
Ο Ρωμανός είναι ληστής,όχι μεγαλύτερος από το ίδιο το κράτος και τα παράσιτα που κυβερνούν.Και ο Μαζιώτης είναι τρομοκράτης,όχι μεγαλύτερος τρομοκράτης από το ίδιο το κράτος που μας τρομοκρατεί καθημερινά και μας εκβιάζει.
Και οι δύο τους ανέβηκαν στο τρένο που πάει αντίθετα.Η τιμωρία τους από το κράτος και το σύστημα είναι αυστηρή.όπως άλλωστε γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις.Ψυχική και βιολογική εξόντωση από ένα σύστημα το οποίο ξέρει πως να απομονώνει τα διαφορετικά κύτταρα.Ένας ζωντανός οργανισμός που φυλά καλά τους εγκλωβισμένους του.Μακριά από ιούς επικίνδυνους για το κράτος και την κοινωνική συνοχή.
Αυτός που δεν βλέπει την αθλιότητα και υπερασπίζεται την νομιμότητα της αθλιότητας είναι ήδη νεκρός.Ακόμη ένα στατιστικό νούμερο στην κρεατομηχανή των Αγορών και του αχαλίνωτου κέρδους.Ακόμη μια μαριονέτα στο καραγκιοζιλίκι της δημοκρατικής απάτης.Εγκλωβισμένος σε μια ζωή που πρέπει αναγκαστικά να συνεχίζει,πάντα με όρους επιβαλλόμενους.Χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας.Κι αυτή είναι η ευχή του.Να ξέρει πως δεν κινδυνεύει η τετράγωνη σκέψη του,η τετράγωνη ύπαρξή του από ληστές και τρομοκράτες.
Και είναι μεγάλη ντροπή για την κοινωνία να βλέπει τον ληστή Ρωμανό και τον τρομοκράτη Μαζιώτη,αλλά να μην βλέπει τους μεγάλους ληστές του κόσμου και τους φονιάδες εκατομμυρίων.Που ακόμη και στην μεγαλύτερή του φτώχεια ο νοικοκυραίος να αναζητά τον ένοχο στον επαναστάτη,στον αγωνιστή, στον μετανάστη.
Αλλά η μεγαλύτερη ντροπή είναι να αφήνουμε να βασανίζεται ένα παιδί μέχρι θανάτου ,επειδή οι περισσότεροι δεν έχουν το θάρρος να έρθουν αντιμέτωποι με αυτό που εναντιώθηκε ο Ρωμανός,να διεκδικήσουν την ζωή τους και την αξιοπρέπειά τους.Μόνο που ο θάνατος καιροφυλακτεί στην γωνία για όσους βρεθούν στην λάθος πλευρά του συστήματος,αργά ή γρήγορα…
Γι’αυτό νοικοκυραίοι,βάλτε τον ολοκληρωτισμό σας και τα ψεύτικα ιδανικά σας,εκεί που ξέρετε.
Η τίμια αναρχία είναι το μέλλον της ανθρωπότητας.Και ο κομμουνισμός το μέλλον των κοινωνιών.
Λουδοβίκος Αύγουστος Μπλανκί
https://eleutheriellada.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου