«Αντιτρομοκρατικός», ο μόνος αποτελεσματικός!

Του Θανάση Νικολαΐδη
«Ο κομουνισμός απέθανε, ζήτω η τρομοκρατία!». Το’
παν οι Αμερικανοί, το εφάρμοσαν οι λαοί κι έγινε
αντιτρομοκρατία ο αντικομουνισμός-τρόπος ζωής και
«ιδεολογία». Για να κοιμούνται με το δάκτυλο στη
σκανδάλη οι λαοί και ν’ αγοράζουν όπλα, με την
ανασφάλειά τους οι πολίτες που τους σημαδεύουν
κάννες και οι προϋπολογισμοί να εγκρίνουν κονδύλια.
ΕΙΧΕ τη μορφή της η «τρομοκρατία» στην πατρίδα των εμπνευστών της,
πήρε και τη δικιά της στην ημετέρα-παράρτημα ιδεολογικής και
συμμαχικής συμπόρευσης. Άγριο το χέρι του Κουφοντίνα και οι Ξηροί
έπρεπε να εξουδετερωθούν. Με τι νόμο; Τον υπάρχοντα που
αντιμετώπιζε τους τρομοκράτες σαν τους κοινούς εγκληματίες ράθυμα
και χαλαρά;ΜΙΑ-δυο, λοιπόν, και γεννιέται στα μυαλά των πολιτικών μας η ιδέα του
αντιτρομοκρατικού (νόμου). Κάτι σαν ιδιώνυμο εκτός εποχής, αλλά με πρωτοφανή αυστηρότητα και αγριότητα των οργάνων επιβολής του. Για τον εαυτό τους τον εμπνεύστηκαν, για πάρτη τους τον
δρομολόγησαν
χωρίς χρονοτριβή και αναβολές. Πως δήθεν κινδύνευαν. Οι άλλοι, μη
πολιτικοί, συνήθεις και «παρακατιανοί» εκτεθειμένοι στο καλάσνικοφ,
αλλά μη…συμπεριλαμβανόμενοι στην αντιτρομοκρατική προστασία.
Ο νόμος (τους) δεν καταλαβαίνει από προσωπικά δεδομένα. Προβλέπει
«κοριούς» και καταγραφή τηλεφωνημάτων και συνομιλιών-όλα στη
φόρα.
ΜΕ τον αντιτρομοκρατικό, οι συμμορίτες βγήκαν στη φόρα. Με τη
δράση και τα «έργα» τους. Με ονόματα, τηλέφωνα και διευθύνσεις
σπιτιών-οπλοστασίων. Στραπάτσο τα σχέδια και οι μισοί στη «στενή».
Ακέφαλη η οργάνωση και μη τα βάλεις με το Κράτος (όταν θέλει), με τη
δημοκρατία που δεν εκδικείται αλλά δεν δέχεται απειλές και εκπτώσεις.
Φτάνει να ξαγρυπνά δίπλα της ο πολίτης μη τη χάσει.
ΕΚΑΝΕ, λοιπόν, το θαύμα του ο αντιτρομοκρατικός νόμος και τρίβουμε
τα μάτια μας, ωστόσο, κλείνουμε με μια παρατήρηση-ευχή και
διαπίστωση. Γιατί δεν βγάζουν νόμο παρακολούθησης των πολιτικών
μας σε ώρες «δουλειάς»;. Γιατί όχι «κοριούς» στα γραφεία υπουργών
και καταγραφή συνομιλιών τους περί τις μίζες και προμήθειες; Αν το
΄καναν, θα προλαβαίναμε «υποβρύχια» και «Βατοπέδια»,
Ζαχόπουλους, Άκηδες και Μαντέληδες.

Θανάσης Νικολαίδης