«Με το χαμόγελο στα χείλη»

Του Θανάση Νικολαίδη
Σαν σήμερα το ’40. Ένα μυριόστομο καθολικό ΟΧΙ φανέρωνε τη στάση
και το φρόνημα του λαού μας απέναντι στον φασισμό. Μας χτύπησαν
την πόρτα οι «ερασιτέχνες» (του πολέμου) και τους απωθήσαμε. Όσο κι
αν ήταν «εύκολο» να πολεμάς τους Ιταλούς με την κιθάρα τους στον
ώμο, μας απόμειναν τα κρυοπαγήματα και οι ακρωτηριασμένοι του
μετώπου.
Σ’ αυτήν τη φάση και πριν εισβάλουν οι σιδερόφραχτοι
«επαγγελματίες» του Χίτλερ, οι Άγγλοι (σύμμαχοι) δείχνουν τις
προθέσεις τους απέναντί μας. Απαιτούν να βγούμε (από νωρίς-τόσο
νωρίς) στο βουνό για…προκαταβολική αντίσταση (στους επερχόμενους εισβολείς). Ο Μεταξάς αρνείται και είναι το πραγματικό, δικό του ΟΧΙ.
«Με ποιους; Με τους ακρωτηριασμένους (απ’ τα κρυοπαγήματα) του μετώπου;». Οι Άγγλοι δεν συγχωρούν και ο Μεταξάς «φεύγει νωρίς». Όπως ο Ναπολέων, μυστηριωδώς(;) το 1821 εξόριστος-
μελλοθάνατος
στην Αγία Ελένη («με σκοτώνει η Αγγλική πολιτική»).
ΕΧΟΥΜΕ το δικαίωμα να διατυπώνουμε για άποψη-το επιτρέπει η
δημοκρατία-και συμπεράσματα, έχουν δικαίωμα να επιμένουν πως η
Αντίστασή μας ήταν αγνή και πατριωτική. Και, βέβαια, ήταν καθήκον
μας να βγούμε στο βουνό για τον κατακτητή, αλλά ο τελικός
λογαριασμός μας βγάζει αλλού. Πως για τους Άγγλους πολεμήσαμε
(ΕΛΑΣ, ΕΔΕΣ, αντιστασιακές οργανώσεις με δράση και αντιφασιστικό
φρόνημα).
ΚΑΙ πώς «βγαίνει» αυτό, από πού τεκμαίρεται; Αφήνουμε τους Άγγλους
πράκτορες ανάμεσα στους ΕΛΑΣίτες, που τη μέρα παρίσταναν τον
«συμπολεμιστή» τους και το βράδυ έδιναν αναφορά στα «Κεντρικά», με
τον ασύρματο. Να δούμε αδρά, ψύχραιμα και «μεταπολεμικά» τη στάση
των «Συμμάχων» απέναντι στην «ευκολόπιστη και πάντα προδομένη».
ΣΤΟ στρατόπεδο των νικητών, αλλά μας μεταχειρίστηκαν ως κατακτητές
οι συμπατριώτες του Τσώρτσιλ. Κατά την τακτική και την πολιτική τους.
Με «αλυσίδες χρυσές που δεν σκουριάζουν» όπως το πρόβλεψε ο Άρης
Βελουχιώτης, που «έφυγε κι αυτός νωρίς» (1945), χωρίς να νιώσει την
πίκρα του Εμφυλίου.
ΣΥΜΒΑΛΑΜΕ ως έλληνες και «πρωταγωνιστές» αντιστασιακοί στη
συντριβή του φασισμού, ωστόσο, κάτι δεν πάει καλά με τη στάση των
«Συμμάχων» μας απέναντι στην Ελλάδα της Μικρασίας, των
«Δεκεμβριανών», της Βάρκιζας και του Εμφυλίου μας.
Θανάσης Νικολαΐδης