Ανοχή,υποκρισία και συνενοχή

Της Γιώτας Ιωαννίδου

Μέρες τώρα από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και έπειτα δυσκολεύομαι να κοιμηθώ. Δεν φταίει το σοκ από τον άδικο χαμό κάποιου που γνώριζα έστω και φυσιογνωμικά. Εδώ και καιρό αντιμετώπιζα αυτή την καθημερινότητα. Χρειάστηκε να δολοφονηθεί ένας Ελληνας για να βγάλουν το κεφάλι από το έδαφος χιλιάδες που υποδύονταν τους ανήξερους.
Δεν αρκούσαν οι δεκάδες επιθέσεις εναντίον μεταναστών, οι δολοφονίες τους, οι τραμπουκισμοί και τα νταηλίκια, οι χοντροί ξυρισμένοι σβέρκοι με τα χαρακτηριστικά μαύρα μπλουζάκια να χασκογελάνε με οικειότητα σε φιλικά πηγαδάκια με αστυνομικούς.
Από τότε που η οικονομική κρίση έπληξε αυτό τον τόπο βλέπω όλο και πιο συχνά κοινούς
εγκληματίες, υποκείμενα της τελευταίας υπόστασης, μαχαιροβγάλτες και σεσημασμένους μπράβους της νύχτας να απενεχοποιούνται και στη συνέχεια να νομιμοποιούνται ηθικά με τη συνεισφορά σύσσωμης της μιντιακής διαπλοκής,την σκανδαλώδη ανοχή της κυβέρνησης και την απροκάλυπτη ατιμωρησία και εθελοτυφλία της δικαιοσύνης.
Με αγανάκτηση και αγωνία έβλεπα πως η επιτακτική ανάγκη ενός ολόκληρου συστήματος να απαξιώσει και να κατασβέσει κάθε μορφή μαζικής αντίδρασης ενάντια στα μέτρα ισοπέδωσης οδηγούσε σε εξίσωση του δικαιώματος στη διαμαρτυρία με το κοινό έγκλημα.
Ηταν εντυπωσιακή η μετατροπή τη εικόνας ενός εγκληματία σε κάποιο είδος τσαμπουκαλεμένου τιμωρού, ισχυρού, λιγάκι επιθετικού και τσαντίλα βέβαια, αλλά μάγκα και εκδικητή. Κι έτσι οι απαίδευτοι λιγούρηδες, οι ξεπεσμένοι μικροαστοί, οι ρατσιστές και τα απολυφάδια της χούντας βρήκαν τον εκπρόσωπό τους, ένα άλλοθι “αντισυστημικότητας”, μία δικαιολογία για την ανικανότητά τους να εγκαταλείψουν την αδράνεια και τον φόβο και να διεκδικήσουν τις σακατεμένες τους ζωές.
Ο τόπος λοιπόν δεν ξεβρόμισε όπως υπόσχονταν οι χρυσαυγίτες “αντισυστημικοί”. Γέμισε με δύσομα ανδρείκελα, μισθοφόρους εκτελεστές, συμπλεγματικά ογκώδη κατακάθια, που καπηλεύτηκαν την ελληνική σημαία, ταύτισαν τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό και το φασισμό, που τάραζαν το όμορφο πρωινό του Σαββάτου με παρελάσεις, βηματισμό και στρατιωτικά παραγγέλματα. Μέρα με τη μέρα οι πορωμένοι μπρατσαράδες επέβαλλαν με όρους μαφίας ένα καθεστώς τρομοκρατίας.
Παρόλα αυτά, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα και οι ακόλουθες εξελίξεις άφησαν πολλούς με το στόμα ανοιχτό. Ηταν μάλλον εκείνοι που δεν έβλεπαν και δεν άκουγαν. Απλοί πολίτες που δικαιολογούσαν ενδόμυχα τη ρατσιστική βία. Δημοσιογράφοι που είχαν αναλάβει κυριολεκτικά το πλασάρισμα των νεοναζί ως “κανονικών ανθρώπων”με παιδιά και οικογένειες. Αυτοί που διαπραγματεύτηκαν φιλίες με τους εγκληματίες, που ήπιαν καφέ από την κούπα τους, που αφιέρωναν σελίδες για την παρουσίαση της κοινωνικής τους ζωής. Την ίδια ώρα που οι ίδιοι νεοναζιστές δολοφονούσαν το μετανάστη στα Πετράλωνα.
Χτες ο υπουργός προστασίας του πολίτη (αλήθεια πόσο ειρωνικός και ταυτόχρονα οξύμωρος μοιάζει αυτός ο τίτλος) θριαμβολόγησε για τα δημοκρατικά αντανακλαστικά του κράτους και δήλωσε μηδενική ανοχή στο φασισμό. Πρόκειται για τον ίδιο υπουργό που επί της θητείας του πλήθος αστυνομικών τμημάτων μετατράπηκαν σε χρυσαυγίτικες γιάφκες. Αυτόν που επί των ημερών του μέλη της συμμορίας αυτής πετούσαν πέτρες σε αγαστή συνεργασία με τους άνδρες των ΜΑΤ εναντίον διαδηλωτών και που λίγο αργότερα παρουσιάζονταν ως “αγανακτισμένοι πολίτες” από τα τηλεοπτικά κανάλια.
Φαινόταν συγκινημένος όμως ο υπουργός. Το έβλεπες στα μάτια του. Αναγκάστηκε να το κάνει. Οπως συντετριμμένος ήταν και ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Φ.Κρανιδιώτης. Εμοιαζε σαν τραγικό πατέρα που βλέπει με πόνο τα βλαστάρια του να οδηγούνται πίσω από της φυλακής τα σίδερα. Ανατρίχιαζες κάπου εκεί κάνοντας ταχείς συνειρμούς: Πριν λίγο καιρό ο Παναγιώτης Μπαλτάκος σύμβουλος του πρωθυπουργού είχε μιλήσει για συγκυβέρνηση ΝΔ-χρυσής αυγής. Ποιοι είναι αυτοί που ηγεμονεύουν στις κυβερνητικές αποφάσεις και τι έχουν άραγε στο πίσω μέρος του μυαλού τους;
Δεν με σόκαρε λοιπόν τόσο η δολοφονία του Παύλου. Ηταν μία ΑΚΟΜΑ δολοφονία. Σχεδόν αναμενόμενη.Μ ε σοκάρει η υποκρισία και το θράσος ενός ολόκληρου συστήματος που χύνει κροκοδείλια δάκρυα γι αυτόν και ανακαλύπτει ξαφνικά τις έχιδνες του ναζισμού, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να επιβάλλει το γεγονός των συλλήψεων ως θρίαμβο της κυβέρνησης και νίκη της Δημοκρατίας. Με σοκάρει ακόμα περισσότερο ότι οι συμπολίτες μου που αποδέχτηκαν έστω και παθητικά ή υποσυνείδητα τους νεοναζιστές, είναι έτοιμοι να δεχτούν ακόμα και τώρα και αυτό το αισχρό ψέμμα.
Είναι περισσότερο από εμφανές ότι η διασφάλιση της Δημοκρατίας, η απόδοση δικαιοσύνης και η αναχαίτιση της οικονομικής, αξιακής και πνευματικής εξαθλίωσης είναι άρρηκτα δεμένα με την ταχύτερη δυνατή πτώση αυτής της κυβέρνησης από την εξουσία μαζί με κάθε συνοδό της δεκανίκι.
Οταν θα απομακρυνθούν όλοι αυτοί που καταρράκωσαν αυτόν τον τόπο,που δημιούργησαν με τις πολιτικές τους συνθήκες κοινωνικού κανιβαλισμού, οι τσεκουροφόροι, οι υστερικοί πωλητές βιβλίων αρνητών του ολοκαυτώματος, οι εμμονικοί ακροδεξιοί και οι αμετανόητοι νοσταγοί της χούντας που εξακολουθούν να βρίσκονται σε περίοπτα κυβερνητικά πόστα τότε ίσως αρχίζω να αναπνέω βαθιά και αβίαστα, περπατώντας με μεγαλύτερη ελπίδα στις γειτονιές μίας στιγματισμένης από εγκλήματα, ανοχή και συνενοχή χώρας.
http://eleutheriellada.wordpress.com