Οι Γάλλοι στους δρόμους αντιδρούν σε μέτρα που εδώ έχουν περάσει!‏

Και παρόλο  που οι λεγόμενες «μεταρρυθμίσεις» περάσαν στην Ελλάδα  η κρίση δεν έληξε, αλλά αυξήθηκε η ανεργία, έπεσαν οι μισθοί και μειώθηκε η ανάπτυξη  η ευημερία και τα κέρδη όλων  οδηγώντας  τελικά στην χρεοκοπία και τον νεοφιλελευθερισμό. – (όπως ισχυρίζεται ο Ολάντ) και φιλοδοξεί να το καταφέρει  μέσω απολύσεων, μειώσεων  μισθών, κατάργησης εργασιακών δικαιωμάτων, αύξησης ωρών εργασίας, κατάργηση αποζημιώσεων, ελευθερία απολύσεων ακόμα και στις κερδοφόρες πολυεθνικές ! – Και αν αυτά ακούγονται παράλογα, δεν είναι τίποτα άλλο από τη συνηθισμένη φρασεολογία που χρησιμοποιεί σε όλο το πλανήτη η νέα τάξη πραγμάτων του νεοφιλελευθερισμού. Φρασεολογία που καταργεί τη λογική και ειρωνεύεται τις έννοιες
που εκφράζουν οι λέξεις. – Δύο μήνες μαζικών συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας στο Παρίσι και σε άλλες πόλεις της Γαλλίας δεν εμπόδισαν την περασμένη Τρίτη στη γαλλική Εθνοσυνέλευση να ξεκινήσει τη συζήτηση για το πολύκροτο νομοσχέδιο το οποίο πρόκειται, αν υπερψηφιστεί, να αλλάξει άρδην τους κανόνες που διέπουν τις εργασιακές σχέσεις στη χώρα. – Από τις 31 Μαρτίου ως και σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες Γάλλοι κατέβηκαν σε δρόμους και πλατείες ολόκληρης της Γαλλίας κατηγορώντας τον σοσιαλιστή γάλλο πρόεδρο ότι προωθεί ένα νομοσχέδιο το οποίο έρχεται σε αντίθεση με τις βασικές αξίες του κόμματός του καθώς παρέχει στις επιχειρήσεις τη δυνατότητα να προβαίνουν ευκολότερα σε απολύσεις εργαζομένων όταν αντιμετωπίζουν σημαντικές οικονομικές δυσκολίες. – Την ίδια ώρα, ωστόσο, δυσαρεστημένοι εμφανίζονται και οι γάλλοι επιχειρηματίες υποστηρίζοντας ότι οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις δεν επαρκούν για την τόνωση της απασχόλησης και τη μείωση της ανεργίας. – «Αγαπάμε τα συνδικάτα και αγαπάμε και τις επιχειρήσεις» το νέο δόγμα των απανταχού … σοσιαλιστών που αναχώρησαν από το αριστεροχώρι και βρήκαν καταφύγιο στις αγκαλιές του Φρίντμαν. Αυτό δήλωσε ενώπιον των μελών της γαλλικής Βουλής η Μιριάμ ελ Κομρί, υπουργός Εργασίας της κυβέρνησης Ολάντ, προκαλώντας την θυμηδία της Γαλλικής κοινωνίας …   Πέντε είναι τα επίμαχα σημεία, τα «αγκάθια» του νομοσχεδίου. 1. Απολύσεις κατά το δοκούν Κύριος στόχος του νομοσχεδίου που κατατέθηκε είναι να παράσχει στις επιχειρήσεις περισσότερη εξουσία όσον αφορά τις απολύσεις εργαζομένων. Οι γάλλοι επιχειρηματίες διαμαρτύρονται εδώ και πολύ καιρό για τους αυστηρά κωδικοποιημένους κανόνες που προστατεύουν τους εργαζομένους. «Υποστηρίζουν πως αποτελούν τροχοπέδη για την τόνωση της απασχόλησης καθώς πολλοί εργοδότες διστάζουν να προβούν σε νέες προσλήψεις επειδή γνωρίζουν ότι δεν θα μπορούν να τους απαλλάξουν από τα καθήκοντά τους σε περίπτωση που επιδεινωθούν τα οικονομικά των εταιρειών τους»  !!!!!!  Τα συνδικάτα, από την πλευρά τους, αλλά και στελέχη από την αριστερή πτέρυγα του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος θεωρούν πως πρόκειται για μια αδικαιολόγητη απειλή στην εργασιακή ασφάλεια. Νόμος για την απελευθέρωση των απολύσεων εισήχθηκε  και ψηφίστηκε απο τους Μνημονιακούς  στην Ελλάδα  το 2012. 2. Αδυνατίζοντας τα συνδικάτα και εισάγοντας το δημοψήφισμα μεταξύ των εργαζομένων !  Ενα άλλο αμφιλεγόμενο σημείο των προτεινόμενων μεταρρυθμίσεων το οποίο εξόργισε τους επικεφαλής των συνδικάτων καθώς στοχεύει ευθέως στον περιορισμό της επιρροής τους. Σύμφωνα με την πρόταση που κατατέθηκε, σε περίπτωση που οι επικεφαλής των επιχειρήσεων και οι εκπρόσωποι των συνδικάτων δεν καταλήξουν σε συμφωνία για την όποια διαφορά τους χωρίζει, τότε οι πρώτοι θα μπορούν να προβούν στη διεξαγωγή ψηφίσματος μεταξύ των εργαζομένων. Μια δοκιμασμένη πρακτική στη Γαλλία, που εκβιάζει τους εργαζόμενους και εξασφαλίζει αποτελέσματα αρεστά στους εργοδότες. Οι Γάλλοι στους δρόμους αντιδρούν σε μέτρα που εδώ έχουν περάσει! 3. Περισσότερη δουλειά και πάγωμα μισθών  Παρόλο τους Νόμους του 2013 που έδωσαν τη δυνατότητα στους γάλλους επιχειρηματίες να αναγκάζουν τους εργαζομένους τους να αποδέχονται πάγωμα των μισθών τους και αλλαγές στο ωράριά τους σε περίπτωση που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες. Το ν.σ προβλέπει ότι στο μέλλον όλες οι επιχειρήσεις, ακόμη και αυτές που είναι υγιείς και οικονομικά εύρωστες, θα μπορούν να λάβουν ανάλογα μέτρα, είτε για να εισέλθουν σε νέες αγορές είτε για να κερδίσουν καινούργια συμβόλαια είτε για να δημιουργήσουν, τουλάχιστον στη θεωρία, νέες θέσεις εργασίας.  Τώρα πως θα το πετύχουν αυτό, όταν αυξάνονται οι ώρες εργασίας .. είναι το σύστημα που γελάει με τις εμπνεύσεις του και πάντα θα έχει έτοιμες δύο θεωρίες… μία για το πως μπορεί αυτό να επιτευχθεί … και μία που να εξηγεί μετά .. γιατί δεν έγινε πράξη η πρώτη θεωρία .. αλλά και γιατί είναι αναγκαία και άλλα σκληρότερα μέτρα για να πετύχει αυτό .. (που επίσης θα αποτύχει για να συνεχιστεί αυτός ο κύκλος που χαμογελάει ειρωνικά στη λογική) 4. Βαθιά υπόκλιση στις πολυεθνικές  Πρόκειται για ένα από τα κυριότερα σημεία αντιπαράθεσης μεταξύ συνδικάτων και επιχειρηματιών με αποτέλεσμα να μην είναι ακόμη ξεκάθαρο τι θα ακριβώς θα συμβεί. Αρχικά η κυβέρνηση επιθυμούσε να επιτρέψει στις γαλλικές θυγατρικές πολυεθνικών εταιρειών να προβαίνουν σε απολύσεις στην περίπτωση που δεν είναι κερδοφόρες. Αυτό θα σήμαινε ότι ακόμη και στην περίπτωση που η μητρική εταιρεία ήταν κερδοφόρα, αν η  γαλλική θυγατρική της παρουσίαζε ζημιά, τότε θα μπορούσε να απολύσει εργαζομένους. .  5. Στα ζάρια οι αποζημιώσεις  Με αφορμή τις αποζημιώσεις απολυμένων οι γάλλοι επιχειρηματίες, αρχικά ευνοϊκά διακείμενοι απέναντι στο εν λόγω νομοσχέδιο, πλέον εμφανίζονται επιφυλακτικοί.  Στόχος της κυβέρνησης, τουλάχιστον πριν από τις μαζικότατες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, ήταν η θέσπιση ανώτατων ορίων όσον αφορά τις αποζημιώσεις σε περίπτωση καταχρηστικής απόλυσης εργαζομένων. Τα όρια που επρόκειτο να θεσπιστούν θα εξαρτώνται από τον μισθό του εκάστοτε εργαζομένου, καθώς και από την προϋπηρεσία του στην εταιρεία. Έπειτα από την ισχυρή πίεση των συνδικάτων η κυβέρνηση υποχώρησε συμφωνώντας πως τα όρια που θα θεσπιστούν θα αποτελούν απλά και μόνο «σημείο αναφοράς για τα αρμόδια δικαστήρια» που θα κληθούν να καθορίσουν το ύψος της αποζημίωσης. πληροφορίες από εδω

http://papaioannou-giannis.net/