Ας φανταστούμε προς στιγμή το εξής: κάθε μέρα που βγαίνετε στο δρόμο τα τελευταία 5 χρόνια σας περιμένει στη γωνία κάποιος και υπό την απειλή κυρώσεων και βιαιοπραγίας (καθότι είναι πιο μεγαλόσωμος και δυνατός από εσάς) σας παίρνει ένα αρκετά σεβαστό χρηματικό ποσό από το πορτοφόλι σας. Τόσο ώστε στο τέλος της πενταετίας να έχει μειωθεί τουλάχιστον κατά 30% το εισόδημα σας, να έχετε ταλαιπωρηθεί ο ίδιος και η οικογένειά σας με την αγωνία του πως θα τα βγάλετε πέρα ή του πως θα επιβιώσετε με λίγη αξιοπρέπεια. Σας έχει εντελώς καταστρέψει οικονομικά και ψυχολογικά. Κάποια μέρα όμως, αυτός ο ίδιος που σας έχει φέρει σε αυτήν την οικτρή κατάσταση και στα πρόθυρα της εξαθλίωσης, έρχεται με χαμόγελο θριαμβευτικής επιτυχίας και σας βάζει λίγα λεφτά στο χέρι χτυπώντας σας φιλικά στη πλάτη και κλείνοντας σας το μάτι. Σκύβει μάλιστα και σας ψιθυρίζει στο αυτί «κάτι μικρό από μένα για να με θυμάσαι». Η Μαρία Τριαντοπούλου γράφει τη Σκέψη της Ημέρας
Πώς θα χαρακτήριζε κανείς αυτή τη πράξη; Ελεημοσύνη, αλληλεγγύη, επίδομα στήριξης ή κοροϊδία και εμπαιγμό σε βάρος κάποιου απελπισμένου ανθρώπου που δεν ξέρει από που να φυλαχθεί;
Όταν η κυβέρνηση έκλεισε τη συμφωνία με την τρόικα, όταν οι κκ Σαμαράς και Στουρνάρας χαμογελαστοί ανακοίνωναν το πρωτογενές πλεόνασμα και μοίραζαν τα ψίχουλα, εφάπαξ δε, σε εκείνους που όχι μόνο βρίσκονται στα όρια της εξαθλίωσης από τις άγριες εισπρακτικές πολιτικές του success story και της προσχηματικής οικονομικής ευφορίας - που θα πρέπει να περάσουν μάλιστα από γραφειοκρατικό κόσκινο για να το αποδείξουν - τι διαφορετικό έκαναν; Μια προεκλογική φούσκα χάριν εντυπωσιασμού έκαναν. Και με την κλασική αλαζονική επιχειρηματολογία «προτιμούσατε να μην δώσουμε τίποτα» νίβουν τας χείρας τους, μέρες που έρχονται, και προχωρούν ακάθεκτοι στο παρασύνθημα (το επόμενο βήμα των συμφωνιών που «επιτεύχθηκαν», το νομοσχέδιο δηλαδή). Και όλοι εμείς μένουμε με το στόμα ανοιχτό... Ποιος και πως θα πάρει το επίδομα είναι ακόμα νεφελώδες αλλά και με τι τρόπο θα εξανεμισθεί πριν προλάβει να το δει ο δικαιούχος επίσης. Την ημέρα που η έκθεση του ΟΟΣΑ παρουσιάζει την τραγικότερη εικόνα για την Ελλάδα, με πτώση βιοτικού επιπέδου πρωτάκουστο και με αντίστοιχη αύξηση της ανεργίας, η κυβέρνηση θέλει να μας πείσει ότι όλα βαίνουν καλώς, λες και εμείς ζούμε κάπου στο διάστημα και δεν νιώθουμε στο πετσί μας τι μας συμβαίνει. Λες και οι άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε ή σπίτι να μείνουν ή γιατρό να τους φροντίσει περιμέναν τα χαμόγελα του πρωθυπουργού για να ησυχάσουν. Και τώρα, αν και όταν θεωρηθούν δικαιούχοι αυτής της προεκλογικής «στήριξης», θα ζήσουν και αυτοί την Ανάσταση και θα ψηφίσουν την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που έσωσαν τη χώρα και εμάς και ως άλλοι Μεσσίες μας οδήγησαν στην Γη της Επαγγελίας.
Έλεος, λυπηθείτε μας πια με αυτά τα προεκλογικά επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και σεβαστείτε τουλάχιστον τις θυσίες και την αγωνία του λαού που σας παρακολουθεί με απορία αλλά και με απαξίωση και πολύ θυμό. Φυσικά και είναι καλό να στηριχθούν οι οικονομικά επιβαρημένοι, ποιος θα μπορούσε να φέρει αντίρρηση σε αυτό, όχι όμως τυχάρπαστα και άπαξ τώρα που σας βολεύει επικοινωνιακά, αλλά ως μέρος μιας γενικότερης κοινωνικής πολιτικής την οποία, κατά τα άλλα, εσεις έχετε εντελώς ξεχάσει και ευτελίσει.
http://tvxs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου