Αλλο ο φιλελευθερισμός, άλλο η πολιτική αφέλεια

Ας φανταστούμε ένα υποθετικό σενάριο: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξυπνάει ένα πρωί και αιφνιδιαστικά ζητάει από το επιτελείο του να κατατεθεί στη Βουλή το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία. Δεν λογαριάζει τίποτε και με τη φόρα του μεταρρυθμιστικού οδοστρωτήρα αποφασίζει να τα σαρώσει όλα. Τι θα συμβεί; Με μεγάλο βαθμό βεβαιότητας, μερικές δεκάδες βουλευτές της ΝΔ θα αναστατωθούν, θα αντιδράσουν και θα καταψηφίσουν. Και κάπως έτσι, από τη μία στιγμή στην άλλη θα έχει διαμορφωθεί μία εντελώς διαφορετική πολιτική συνθήκη. Ίσως και κοινωνική, αφού σίγουρα κάθε Κυριακή στις εκκλησίες τα κηρύγματα κατά της κυβέρνησης θα είναι πύρινα. Θα έχει περάσει μεν ένα νομοσχέδιο, όμως με μία ιδιότυπη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και με τη

ΝΔ διχασμένη. Σχεδόν αυτομάτως νέες ομαδοποιήσεις θα αναδειχθούν, η «δεξιά» πτέρυγα θα ανασυγκροτηθεί με νέους όρους και ατζέντα, «σαμαρικοί», «καραμανλικοί» κ.λπ. θα αναθαρρήσουν, ο Μητσοτάκης θα βρεθεί σε θέση πολιτικού παιδονόμου. Remaining Time-0:00 Fullscreen Mute Το χρειάζεται αυτό; Προφανώς και όχι. Για ποιον λόγο λοιπόν να προκαλέσει μόνος του όλη αυτή την ανακατοσούρα; Στοιχειώδεις λόγοι πολιτικού ρεαλισμού επιβάλλουν διαφορετικές και πάντως όχι βεβιασμένες προσεγγίσεις σε ένα θέμα που, ναι μεν, μπορεί να θεωρείται εμβληματικό στην ατζέντα του κοινωνικού και πολιτικού φιλελευθερισμού, αλλά σε κάθε περίπτωση απαιτεί και λεπτούς χειρισμούς για την αποφυγή διχασμών και συγκρούσεων. Δίχως να υποβαθμίζεται το ζήτημα και δίχως να παραγνωρίζονται οι παράμετροί του, δεν πρόκειται αυτή τη στιγμή για ένα θέμα που «καίει» την ελληνική κοινωνία. Σε μεγάλο βαθμό κάποια ζητήματα είναι ρυθμισμένα με το σύμφωνο συμβίωσης και σε κάθε περίπτωση το θέμα της τεκνοθεσίας – γιατί εκεί έγκειται ο προβληματισμός – δεν μπορεί να λυθεί αρπακολατζίδικα και στο πόδι. Σε κάθε περίπτωση, ο Μητσοτάκης δεν χαρακτηρίζεται από πολιτική ελαφρότητα και βιασύνη. Έχει δείξει ότι οι κινήσεις του είναι μελετημένες, προγραμματισμένες και μεθοδικές. Ακόμη και όταν «τρακάρει» κάπου ή κάνει λάθη, δεν αντιδρά σπασμωδικά. Είναι συνεπώς λάθος να αναμένει κανείς από εκείνον ότι θα ενεργήσει δίχως πολιτική σύνεση, μόνο και μόνο για να εισπράξει μεταρρυθμιστικά εύσημα από κάποιους. Αλλο ο φιλελευθερισμός, άλλο η πολιτική αφέλεια. «Και πότε λοιπόν θα έρθει προς ψήφιση ο γάμος και η τεκνοθεσία;», θα αναρωτηθούν ορισμένοι. Οταν οι δεδομένες αντιδράσεις θα έχουν τις λιγότερες δυνατές παρενέργειες, είναι η προφανής απάντηση.

https://www.protagon.gr/apopseis/allo-o-fileleftherismos-allo-i-politiki-afeleia-44342858110