Η Ελλάδα το 2024

Στη νέα χρονιά, τα μεγάλα ηθικά και φιλοσοφικά ζητήματα που απασχολούν συνειδητά ή όχι την ανθρωπότητα από τις αρχές του αιώνα θέτουν διαρκώς και με τρόπο επιτακτικό διλήμματα και ερωτήματα. Ο άνθρωπος που γαλουχήθηκε με τις αρχές του δυτικού πολιτισμού κλονίζεται τα τελευταία χρόνια από κατακλυσμιαίες αλλαγές. Στη χώρα μας, το 2024 έφτασε ως κορωνίδα μιας εικοσαετούς πορείας: από την απογείωση του 2004 έως την καταβαράθρωση του 2014. Αυτή η διακύμανση, οικονομική, πολιτική, κοινωνική και ψυχική, άφησε και εξακολουθεί να αφήνει τραύματα και χάσματα. Η ανόρθωση της χώρας την τελευταία πενταετία συντελείται εν μέσω διεθνούς περιβάλλοντος ιδιαιτέρως επισφαλούς, με σοβαρή επίπτωση στην καθημερινότητα των πολιτών.
Πάντως, η Ελλάδα του 2024 δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα πριν από την πανδημία του κορωνοϊού. Το 2019 μοιάζει μακρινό και κανείς δεν το νοσταλγεί, πολλώ δε μάλλον το σύνολο της δεκαετίας του 2010. Πέραν των όποιων επιτυχιών της χώρας μας τα τελευταία χρόνια και τη σταθεροποίηση της ζωής, εξακολουθεί και παραμένει ισχυρό το αίσθημα της ανασφάλειας και της ανησυχίας. Αυτό έχει δύο διακλαδώσεις: μία κατεύθυνση πηγαίνει μακριά και αφορά την πορεία της οικουμένης και η άλλη αφορά την πορεία και τις ιεραρχήσεις της δικής μας κοινωνίας. Ενίοτε, η μία μορφή ανησυχίας ενισχύει την άλλη ως συγκοινωνούντα δοχεία.

Τα μεγάλα θέματα της εποχής μας, όμως, όπως αναφέρθηκε στην αρχή αυτού του σημειώματος, έχουν περισσότερο να κάνουν με τη μετάβαση σε μιαν άλλη πρόσληψη του ευρύτερου περιβάλλοντος, κοινωνικού και πολιτισμικού. Οσο παρατείνεται και εντείνεται η αβεβαιότητα στην παγκόσμια κοινότητα, τόσο βαθαίνουν τα ρήγματα στο εσωτερικό των κοινωνιών, που οδηγούνται σε διαιρέσεις και διχαστικά σχήματα. Στη χώρα μας, όπως και σχεδόν παντού, συνυπάρχουν εν μέσω ρηγμάτων και διαχωριστικών τομών δύο μεγάλες κινήσεις: στη μία πλευρά υπάρχει το ρεύμα της διεθνιστικής ατζέντας των δικαιωμάτων και της συμπερίληψης με συνειδητή απόσταση από τα συνεκτικά σχήματα του έθνους και των ταυτοτικών χαρακτηριστικών. Στην άλλη πλευρά, υπάρχει το ρεύμα της επανάκτησης και πρόταξης των εθνικών αξιών και των συνεκτικών ταυτοτήτων μέσω της παράδοσης και των αναγνωρίσιμων διακριτών λειτουργιών της. Ο κόσμος έχει ζήσει αντίστοιχες τομές στις δεκαετίες του 1920 και του 1960. Ζητούμενο παραμένει η σύνθεση. Ο κόσμος αλλάζει.

https://www.kathimerini.gr/opinion/562810687/i-ellada-to-2024/