Ο Γιώργος Γεννηματάς υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και ένας από τους πολιτικούς που άφησαν διαχρονικό έργο. Λόγω της προοδευτικής σκέψης που τον διέκρινε, στο πέρασμα των χρόνων, οι συνάδελφοί του τον αποκαλούσαν «η αριστερή συνείδηση του κόμματος». Ο Γιώργος Γεννηματάς προώθησε στην πράξη προοδευτικές μεταρρυθμίσεις πολλές φορές «κόντρα» με την έως τότε επικρατούσα πολιτική αντίληψη. Εκλεγόταν βουλευτής από το 1981 έως το 1989, ενώ διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών από το 1981 ως το 1984, Υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων από το 1984 ως το 1987 και Υπουργός Εργασίας από το 1987 ως το 1989. Υπήρξε ο εμπνευστής του ΕΣΥ, ενώ πολλές φορές άσκησε δριμεία κριτική στους βιομηχάνους και τους τεχνοκράτες, οι οποίοι
αντιλαμβάνονταν τον χώρο της υγείας ως πεδίο κερδοφορίας. Έγινε μέλος του ΠΑΣΟΚ από τη σύστασή του το 1974. Ο Γεώργιος Γεννηματάς υπήρξε εμβληματικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου τον εκτιμούσε ιδιαίτερα για το πάθος και το όραμά του / Youtube Το τεράστιο έργο του Από το 1981, όταν το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τα ηνία της χώρας, προώθησε ως Υπουργός Εσωτερικών την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, κάτι το οποίο μέχρι τότε αποτελούσε ταμπού στην ελληνική πολιτική ζωή. Είχαν περάσει μόλις 7 χρόνια από την πτώση της Χούντας και ακόμα στην Ελλάδα υπήρχαν εν ενεργεία πολιτικοί οι οποίοι δεν άγγιζαν το θέμα της Αντίστασης. Ο δυναμικός πολιτικός ήταν από τους πρωτεργάτες για να επουλωθεί μία μεγάλη πληγή της ελληνικής κοινωνίας. Κλείνοντας ακόμα ένα μεγάλο ανθρωπιστικό ζήτημα, ο Γιώργος Γεννηματάς, πρωτοστάτησε για τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων. Επίσης, επί θητείας του στο Υπουργείο Εσωτερικών απέκτησαν δικαίωμα ψήφου όλοι οι νέοι που είχαν κλείσει τα 18 τους χρόνια. Μέχρι τότε το δικαίωμα του εκλέγειν είχαν όσοι είχαν κλείσει το 21ο έτος. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας και η σύγκρουση με την ελίτ με «φόντο» την Υγεία Ως Υπουργός Υγείας υλοποίησε τη μεταρρύθμιση του ΕΣΥ που είχε ξεκινήσει ο προκάτοχός του Παρασκευάς Αυγερινός, ενώ έδωσε μεγάλες μάχες ώστε να εξανθρωπιστούν οι συνθήκες περίθαλψης, να δημιουργηθούν κέντρα υγείας και να εκσυγχρονιστούν τα νοσοκομεία σε ολόκληρη τη χώρα. Ο Γεννηματάς πίστευε στο Κράτος Πρόνοιας, προς όφελος του λαού και θεωρούσε την υγεία ως το υπέρτατο αγαθό στην οποία έπρεπε να έχουν πρόσβαση όλοι, χωρίς προϋποθέσεις και εξαιρέσεις. Ο αθηναίος πολιτικός πίστευε με πάθος ότι η Υγεία δεν πρέπει να αφεθεί στα χέρια των τεχνοκρατών και να αποφασίζουν ερήμην της πολιτικής ηγεσίας, επισημαίνοντας ταυτόχρονα τη σημασία που έχει να ακούν οι πολιτικοί τη γνώμη των ειδικών. Στα σχέδια του για το ΕΣΥ και στις ομιλίες του πάντα τοποθετούσε τον λαό στην κορυφή πιστεύοντας ότι τίποτα δεν θα πρέπει να γίνεται αν δεν λαμβάνονται υπ΄όψιν οι πολίτες. Σε συνέντευξη στο περιοδικό Εικόνες στις 29 Σεπτεμβρίου του 1993, είχε αναφέρει: «Αλίμονο αν αφήσουμε τους τεχνοκράτες να αποφασίζουν μόνοι τους, αλίμονο αν αποφασίζουμε εμείς οι πολιτικοί ερήμην των τεχνοκρατών, χωρίς τη γνώμη τους. Πάνω απ’ όλα χρειάζεται όχι γνώμη και γνώση, μα επίγνωση, και να καταλάβουμε ότι κανείς μα κανείς δεν μπορεί, είτε με την πολιτική του γνώμη είτε με την τεχνική του γνώση, να αγνοήσει τους ανθρώπους που ονομάζουμε χρήστες, δηλαδή τους ανθρώπους που υπερασπίζονται την υγεία μας…» Μέσα από τα ιδιόγραφά του κείμενα, ο Γιώργος Γεννηματάς έθετε τη βάση για να γίνει πραγματικότητα το όραμά του για την υγεία. Όπως ανέφερε, το ΕΣΥ θα πρέπει να είναι ένα ζήτημα το οποίο θα ενώνει και όχι να διχάζει. Προσπαθούσε να πείσει για τη σημασία της παροχής καλύτερων υπηρεσιών υγείας στον τόπο, καθώς, όπως πίστευε, η εμπορευματοποίηση της υγείας ήταν καταστροφική. Επίσης, τόνιζε ότι η αντίληψη των εκφραστών της άρχουσας τάξης αγνοούσε και αδιαφορούσε για τη δημόσια υγεία και όχι μόνο επέτρεπε, αλλά ευνοούσε την εμπορευματοποίηση της. Ανακοίνωσε ο ίδιος την ασθένειά του Όταν το 1992 υποβλήθηκε σε εξετάσεις εξαιτίας ενός κρυολογήματος, ανακοίνωσε στον Τύπο ότι έπασχε από καρκίνο. «Υπάρχουν μερικές στιγμές που το συναίσθημα ξεχειλίζει, δεν είμαι από μάρμαρο. Είναι γνωστό ότι έχω καρκίνο, αλλά θα προσπαθήσω». Το 1993 με την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία ανέλαβε τα υπουργεία Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, ωστόσο ένα χρόνο μετά αποχώρησε λόγω της επιδείνωσης της υγείας του. Πέθανε στις 25 Απριλίου 1994 σε ηλικία 55 ετών. Πλήθος κόσμου στην κηδεία του οραματιστή πολιτικού. Στρατιωτικό άγημα απέδωσε τιμές, με τη μπάντα του Ναυτικού να παίζει πένθιμο εμβατήριο / Χρονικό του 20ου αιώνα, 1994 Στην τελευταία του κατοικία τον συνόδευσαν χιλιάδες πολίτες, καθώς ο Γεώργιος Γεννηματάς υπήρξε μια πολιτική φυσιογνωμία που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στη νεότερη πολιτική ζωή της Ελλάδας. Ήταν εξαιρετικά δημοφιλής και ένας από τους βασικούς λόγους ήταν η διορατικότητά του, όπως αυτή αποδεικνύεται από τους προβληματισμούς που διατύπωνε το 1993, στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στις Εικόνες»: «Τρεις άθλιες ιδεολογίες που προσπαθούν να κυριαρχήσουν τον τελευταίο καιρό. Η θεωρία του δήθεν τέλους των ιδεολογιών, η ιδεολογία του όλοι το ίδιο είναι και η ιδεολογία της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Εάν λάβουμε υπόψη μας τις τραγικές ανισότητες ανάμεσα σε Βορρά και Νότο, το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα και τις ανομίες που υπάρχουν στις μεγάλες χώρες, όπως η Ιταλία, καταλαβαίνουμε εύκολα ότι γύρω από τα τρία αυτά θέματα θα παιχτούν μεγάλα παιχνίδια. Αυτό με κάνει να καταλαβαίνω ακόμη περισσότερο την ανάγκη της πολιτικής, της ιδεολογίας και της κοινωνικής συνοχής που θα αντιστρέψουν αυτές τις τρεις ψευδοϊδεολογίες. Εγώ δέχομαι τη σκληρή κριτική στα πολιτικά κόμματα. Δέχομαι τη σκληρή κριτική στους πολιτικούς. Αλλά αυτού του είδους η κριτική που γίνεται στην πολιτική, γίνεται βάναυση κριτική στην ίδια τη δημοκρατία»....
αντιλαμβάνονταν τον χώρο της υγείας ως πεδίο κερδοφορίας. Έγινε μέλος του ΠΑΣΟΚ από τη σύστασή του το 1974. Ο Γεώργιος Γεννηματάς υπήρξε εμβληματικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου τον εκτιμούσε ιδιαίτερα για το πάθος και το όραμά του / Youtube Το τεράστιο έργο του Από το 1981, όταν το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τα ηνία της χώρας, προώθησε ως Υπουργός Εσωτερικών την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, κάτι το οποίο μέχρι τότε αποτελούσε ταμπού στην ελληνική πολιτική ζωή. Είχαν περάσει μόλις 7 χρόνια από την πτώση της Χούντας και ακόμα στην Ελλάδα υπήρχαν εν ενεργεία πολιτικοί οι οποίοι δεν άγγιζαν το θέμα της Αντίστασης. Ο δυναμικός πολιτικός ήταν από τους πρωτεργάτες για να επουλωθεί μία μεγάλη πληγή της ελληνικής κοινωνίας. Κλείνοντας ακόμα ένα μεγάλο ανθρωπιστικό ζήτημα, ο Γιώργος Γεννηματάς, πρωτοστάτησε για τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων. Επίσης, επί θητείας του στο Υπουργείο Εσωτερικών απέκτησαν δικαίωμα ψήφου όλοι οι νέοι που είχαν κλείσει τα 18 τους χρόνια. Μέχρι τότε το δικαίωμα του εκλέγειν είχαν όσοι είχαν κλείσει το 21ο έτος. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας και η σύγκρουση με την ελίτ με «φόντο» την Υγεία Ως Υπουργός Υγείας υλοποίησε τη μεταρρύθμιση του ΕΣΥ που είχε ξεκινήσει ο προκάτοχός του Παρασκευάς Αυγερινός, ενώ έδωσε μεγάλες μάχες ώστε να εξανθρωπιστούν οι συνθήκες περίθαλψης, να δημιουργηθούν κέντρα υγείας και να εκσυγχρονιστούν τα νοσοκομεία σε ολόκληρη τη χώρα. Ο Γεννηματάς πίστευε στο Κράτος Πρόνοιας, προς όφελος του λαού και θεωρούσε την υγεία ως το υπέρτατο αγαθό στην οποία έπρεπε να έχουν πρόσβαση όλοι, χωρίς προϋποθέσεις και εξαιρέσεις. Ο αθηναίος πολιτικός πίστευε με πάθος ότι η Υγεία δεν πρέπει να αφεθεί στα χέρια των τεχνοκρατών και να αποφασίζουν ερήμην της πολιτικής ηγεσίας, επισημαίνοντας ταυτόχρονα τη σημασία που έχει να ακούν οι πολιτικοί τη γνώμη των ειδικών. Στα σχέδια του για το ΕΣΥ και στις ομιλίες του πάντα τοποθετούσε τον λαό στην κορυφή πιστεύοντας ότι τίποτα δεν θα πρέπει να γίνεται αν δεν λαμβάνονται υπ΄όψιν οι πολίτες. Σε συνέντευξη στο περιοδικό Εικόνες στις 29 Σεπτεμβρίου του 1993, είχε αναφέρει: «Αλίμονο αν αφήσουμε τους τεχνοκράτες να αποφασίζουν μόνοι τους, αλίμονο αν αποφασίζουμε εμείς οι πολιτικοί ερήμην των τεχνοκρατών, χωρίς τη γνώμη τους. Πάνω απ’ όλα χρειάζεται όχι γνώμη και γνώση, μα επίγνωση, και να καταλάβουμε ότι κανείς μα κανείς δεν μπορεί, είτε με την πολιτική του γνώμη είτε με την τεχνική του γνώση, να αγνοήσει τους ανθρώπους που ονομάζουμε χρήστες, δηλαδή τους ανθρώπους που υπερασπίζονται την υγεία μας…» Μέσα από τα ιδιόγραφά του κείμενα, ο Γιώργος Γεννηματάς έθετε τη βάση για να γίνει πραγματικότητα το όραμά του για την υγεία. Όπως ανέφερε, το ΕΣΥ θα πρέπει να είναι ένα ζήτημα το οποίο θα ενώνει και όχι να διχάζει. Προσπαθούσε να πείσει για τη σημασία της παροχής καλύτερων υπηρεσιών υγείας στον τόπο, καθώς, όπως πίστευε, η εμπορευματοποίηση της υγείας ήταν καταστροφική. Επίσης, τόνιζε ότι η αντίληψη των εκφραστών της άρχουσας τάξης αγνοούσε και αδιαφορούσε για τη δημόσια υγεία και όχι μόνο επέτρεπε, αλλά ευνοούσε την εμπορευματοποίηση της. Ανακοίνωσε ο ίδιος την ασθένειά του Όταν το 1992 υποβλήθηκε σε εξετάσεις εξαιτίας ενός κρυολογήματος, ανακοίνωσε στον Τύπο ότι έπασχε από καρκίνο. «Υπάρχουν μερικές στιγμές που το συναίσθημα ξεχειλίζει, δεν είμαι από μάρμαρο. Είναι γνωστό ότι έχω καρκίνο, αλλά θα προσπαθήσω». Το 1993 με την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία ανέλαβε τα υπουργεία Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, ωστόσο ένα χρόνο μετά αποχώρησε λόγω της επιδείνωσης της υγείας του. Πέθανε στις 25 Απριλίου 1994 σε ηλικία 55 ετών. Πλήθος κόσμου στην κηδεία του οραματιστή πολιτικού. Στρατιωτικό άγημα απέδωσε τιμές, με τη μπάντα του Ναυτικού να παίζει πένθιμο εμβατήριο / Χρονικό του 20ου αιώνα, 1994 Στην τελευταία του κατοικία τον συνόδευσαν χιλιάδες πολίτες, καθώς ο Γεώργιος Γεννηματάς υπήρξε μια πολιτική φυσιογνωμία που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στη νεότερη πολιτική ζωή της Ελλάδας. Ήταν εξαιρετικά δημοφιλής και ένας από τους βασικούς λόγους ήταν η διορατικότητά του, όπως αυτή αποδεικνύεται από τους προβληματισμούς που διατύπωνε το 1993, στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στις Εικόνες»: «Τρεις άθλιες ιδεολογίες που προσπαθούν να κυριαρχήσουν τον τελευταίο καιρό. Η θεωρία του δήθεν τέλους των ιδεολογιών, η ιδεολογία του όλοι το ίδιο είναι και η ιδεολογία της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Εάν λάβουμε υπόψη μας τις τραγικές ανισότητες ανάμεσα σε Βορρά και Νότο, το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα και τις ανομίες που υπάρχουν στις μεγάλες χώρες, όπως η Ιταλία, καταλαβαίνουμε εύκολα ότι γύρω από τα τρία αυτά θέματα θα παιχτούν μεγάλα παιχνίδια. Αυτό με κάνει να καταλαβαίνω ακόμη περισσότερο την ανάγκη της πολιτικής, της ιδεολογίας και της κοινωνικής συνοχής που θα αντιστρέψουν αυτές τις τρεις ψευδοϊδεολογίες. Εγώ δέχομαι τη σκληρή κριτική στα πολιτικά κόμματα. Δέχομαι τη σκληρή κριτική στους πολιτικούς. Αλλά αυτού του είδους η κριτική που γίνεται στην πολιτική, γίνεται βάναυση κριτική στην ίδια τη δημοκρατία»....
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου