Η κυβέρνηση να ακολουθήσει την αρχική της πολιτική στο προσφυγικό

Αρχικά, ας δούμε εικόνες: η Ευρώπη γέμισε συρματοπλέγματα και τείχη.

Τεθωρακισμένα και ένστολοι με τα όπλα υψωμένα κατά του... εχθρού. Σαπιοκάραβα να συνεχίζουν το ταξίδι στα νερά του Αιγαίου. Παραλίες, που γίνονται μέσα σε λίγα λεπτά πορτοκαλί, άνθρωποι να χάνονται, αυτή τη φορά όχι από σφαίρες ή βόμβες, αλλά από την κυνική, στην πραγματικότητα εγκληματική, στάση της κυρίαρχης Ευρώπης, που γέρνει ολοένα και πιο δεξιά, ολοένα και πιο κατασταλτικά. Σκηνές και λασπωμένοι καταυλισμοί, υψωμένα χέρια, πλακάτ με το σύνθημα “ανοίξτε”. Προσφυγόπουλα, πίσω από τα συρματοπλέγματα να εκλιπαρούν, στρατιώτες να πυροβολούν. Και μέσα σε αυτές τις εικόνες, αλληλέγγυα χέρια, άνθρωποι να στέκονται με ανθρωπιά. Δύο αντίθετοι κόσμοι, δύο ανταγωνιστικοί
κόσμοι...

Μέσα από αυτές τις εικόνες, αξιολογώντας τη κάθε μία από αυτές και όλες μαζί, μπορείς να πάρεις θέση για τη συμφωνία της Ε.Ε. με την τουρκική κυβέρνηση. Αν η δική σου ματιά είναι αυτή της διεθνούς νομιμότητας, του προσφυγικού δικαίου και των δικαιωμάτων, τότε, δεν μπορεί παρά να στέκεσαι επικριτικά σε μια “συμφωνία”, που στον πυρήνα της σκέψης της είναι η αποτροπή και η τιμωρία. Μια “συμφωνία”, που στην πράξη παραβιάζει κατάφωρα τη συνθήκη της Γενεύης, που αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες πολέμου, αλλά και τους μετανάστες, γυναίκες άντρες και παιδιά, σαν να είναι μολυσματικοί εχθροί.

Οι αρνητικοί συσχετισμοί στην Ευρώπη
H “συμφωνία” δεν είναι καλή. Αντίθετα, εγείρει μια σειρά πολιτικά, νομικά και ηθικά ζητήματα, που η κυρίαρχη Ευρώπη αποφεύγει να δώσει την παραμικρή απάντηση. Με βάση τα συμφωνηθέντα, η Ευρώπη κλείνει επισήμως τα σύνορά της και μετατρέπει το προσφυγικό από ευρωπαϊκό ζήτημα σε ελληνοτουρκικό. Η “φαεινή ιδέα” της ευρωπαϊκής ελίτ να επαναπροωθείται ένας Σύρος στην Τουρκία -παρότι δεν θεωρείται ασφαλής τρίτη χώρα- και ένας να πηγαίνει από εκεί στην Ευρώπη, δεν είναι μόνο πολιτικά απαράδεκτη, αλλά είναι και έωλη σε νομικό επίπεδο. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που το σύνολο των διεθνών οργανώσεων και οργανισμών, που ασχολούνται με τα δικαιώματα, έχουν εκδηλώσει την αντίθεσή τους στην απόφαση της Ε.Ε. και της συμφωνίας με την τουρκική κυβέρνηση. Την αντίθεσή τους, επίσης, έχει διατυπώσει το σύνολο της ευρωπαϊκής αριστεράς, αλλά και τα πράσινα ευρωπαϊκά κόμματα.

Αλλά αυτή είναι σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση. Κοινωνικά ανάλγητη, πολιτικά δεξιά, ιδεολογικά εμμονική στο δόγμα του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού και της μηδενικής ανοχής στο “άλλο”, το διαφορετικό... Η ακροδεξιά ρητορική κερδίζει έδαφος, το ίδιο και τα κόμματα που ενστερνίζονται τον ακροδεξιό λόγο. Δυστυχώς, ακόμα και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα και κυβερνήσεις όπως της Αυστρίας και της Σλοβακίας, πρωτοστατούν στην αντιπροσφυγική εκστρατεία, διευρύνοντας το μαύρο μέτωπο, που γυρνά την Ευρώπη πολλές δεκαετίες πίσω. Άλλοι πάλι, σοσιαλδημοκράτες ηγέτες , όπως ο κ. Ολάντ, επιλέγουν τη σιωπή εκτιμώντας ότι είναι ο κατάλληλος τρόπος αντιμετώπισης της ακροδεξιάς επέλασης στη χώρα του.
Μέσα σε αυτό το τοπίο, η αριστερά έδωσε και δίνει μάχη ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Η μάχη αυτή δεν είναι εύκολη. Οι συσχετισμοί είναι άκρως αρνητικοί. Και η απόφαση της Ε.Ε., ασφαλώς, είναι απόρροια αυτών των συσχετισμών. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να δεχτούμε μοιρολατρικά μια εφιαλτική πραγματικότητα και να πειθαρχήσουμε σε μια “συμφωνία”, που πολιτικά είναι απαράδεκτη και πρακτικά μη εφαρμόσιμη.

Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να συνεχίσει, αξιοποιώντας κάθε δυνατότητα, κάθε παραθυράκι, την πολιτική της προηγούμενης περιόδου. Μια πολιτική μη αποτροπής, ουσιαστικής υποδοχής και ένταξης, αυτό που εύστοχα ονοματίσαμε “καλώς τους”. Και να το πει σε όλους τους τόνους ότι η χώρα μας θα συνεχίσει να σώζει ζωές και να τηρεί τη διεθνή νομιμότητα και τη συνθήκη της Γενεύης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα μέλη του, που έχουν βρεθεί στην πρώτη γραμμή της αλληλέγγυας δράσης, μαζί με άλλες πολιτικές και κινηματικές συλλογικότητες, με χιλιάδες άλλους ανθρώπους, θα συνεχίσει να αντιστέκεται σε σχεδιασμούς, που προσβάλλουν την ανθρώπινη υπόσταση και μετατρέπουν την Ευρώπη και με τη βούλα σε αντιπροσφυγικό φρούριο.

Θα πουν κάποιοι, οι γνωστοί, “ΣΥΡΙΖΑ εναντίον ΣΥΡΙΖΑ”, χλευάζοντας δήθεν... Στην ουσία κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, απορούν, πως είναι δυνατόν ο ΣΥΡΙΖΑ να έρχεται σε αντίθεση ακόμα και με πρακτικές της δικής του κυβέρνησης. Ξεχνούν, στην πραγματικότητα κάνουν πως ξεχνούν, ότι οι αριστεροί και οι αριστερές δεν λειτουργούν όπως οι ίδιοι. Ο κόσμος της αριστεράς λειτουργεί με βάση το αξιακό του φορτίο, αλλά και το πολιτικό σχέδιο που συλλογικά έχει εκπονήσει. Ασφαλώς, ο κόσμος αυτός έχει επίγνωση των αρνητικών συσχετισμών στην Ε.Ε.. Αντιλαμβάνεται ότι η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ στη σημερινή πολιτική γεωγραφία της Ευρώπης είναι μειοψηφία και ότι αν στη θέση του ήταν κυβέρνηση ΝΔ, η εικόνα θα ήταν εντελώς διαφορετική.
Θα συνεχίσουμε, λοιπόν, να είμαστε στους δρόμους και τις ανοιχτές δομές φιλοξενίας, αντιδρώντας σε λογικές κλειστών κέντρων ή γκέτο. Θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τους πρόσφυγες, τους μετανάστες και τα παιδιά τους, εργαζόμενοι για την ουσιαστική και δημιουργική τους ένταξη, θεωρώντας ότι “παράτυπη” δεν είναι η προσφυγιά, αλλά η απόφαση της Ε.Ε., που παραβιάζει διεθνείς συμβάσεις και το ίδιο το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Όσα κατακτήσαμε το προηγούμενο διάστημα δεν τα απεμπολούμε. Τα θεωρούμε παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Και να είναι σίγουροι όλοι και όλες ότι συνέχεια σε αυτόν τον αγώνα θα υπάρξει σε όλα τα επίπεδα.

* Ο κ. Πάνος Λάμπρου είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ
http://tvxs.gr/