Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ετερόκλητοι σύμμαχοί του οι ΑΝΕΛ, ξεπέρασαν σ’ αυτό το πεδίο κάθε προσδοκία, προσπαθώντας να βαφτίσουν το κρέας ψάρι, επιδιώκοντας να δικαιολογήσουν τις συνεχείς μεταλλάξεις και αναδιπλώσεις τους, υποσχόμενοι ένα παράλληλο πρόγραμμα κοινωνικής αλληλεγγύη που δεν υπήρξε ποτέ, διαρρηγνύοντας τα ιμάτια
τους, ότι δήθεν διαπραγματεύονται και διατυπώνοντας σε όλους τους τόνους, ότι η ελληνική οικονομία ανακάμπτει και η ανάστασή της, έρχεται μαζί με εκείνη του θεανθρώπου το Πάσχα των Ελλήνων.
Αυτή η κυβέρνηση μόνο ανάσταση νεκρών δεν υποσχέθηκε, ακόμη.Η αλήθεια είναι ότι αυτή η κυβέρνηση μόνο ανάσταση νεκρών δεν υποσχέθηκε, ακόμη. Κι όλα αυτά για την προσκόλληση στη νομή της εξουσία, για την καρέκλα, την έδρα, την καθέδρα. Όσο πραγματικές είναι οι χαμηλές πτήσεις των μαχητικών πάνω από τους καθημαγμένους πρόσφυγες της Ειδομένης, με τις εικόνες των τρομοκρατημένων παιδιών από το θόρυβο των αεροπλάνων. Άλλο τόσο αληθινές είναι και οι χαμηλές πτήσεις της οικονομίας, στην πρόσφατη έκθεση του Απριλίου της ελληνικής στατιστικής αρχής, όπως και των προσωρινών στοιχείων που η ίδια υπηρεσία δημοσιεύει για επιμέρους δείκτες το πρώτο τρίμηνο του 2016, με τους μικρομεσαίους και τον επιχειρηματικό κόσμο σε πραγματικό αδιέξοδο χρεοκοπίας και το λαό να χειμάζεται.
Το ερώτημα είναι ότι, αν για την τόνωση του εθνικού φρονήματος χρειάζεται με εντολή του «στρατάρχη» υπουργού να κάνουμε ασκήσεις επίδειξης ισχύος για εσωτερική κατανάλωση, γιατί το κύρος της χώρας έχει τρωθεί από επιπόλαιες κυβερνητικές επιλογές και πρέπει να κάνουμε «φασαρία» για να μας ακούσουν, τότε τι πρέπει να κάνουμε για την ελληνική αγορά και την επιχειρηματικότητα που βρίσκονται στο μη περαιτέρω;
Δεν έχει νόημα να αραδιάσουμε εδώ τις υποσχέσεις της κυβερνητικής πλειοψηφίας, που βγήκαν όλες ουτοπία και ψέματα, άλλωστε μηδαμινή αξία έχουν στο χρηματιστήριο της πολιτικής ειλικρίνειας. Έχει όμως σημασία να δούμε τους αριθμούς που αποτυπώνουν τη ζοφερή πραγματικότητα μιας παρέας άσχετων και ανεπαρκών κυβερνώντων, που ανερυθρίαστα προσπαθούν να πείσουν εαυτούς και λαό ότι η χώρα ανακάμπτει. Είναι βέβαιο ότι τα μόνα νούμερα με τα οποία ασχολείται το Μαξίμου είναι εκείνα των δημοσκοπήσεων, αυτό άλλωστε εξηγεί και το γεγονός ότι έχουν πάρει διαζύγιο από την καθημερινότητα και τις αγωνίες των συνανθρώπων μας.
Τα μόνα νούμερα με τα οποία ασχολείται το Μαξίμου είναι εκείνα των δημοσκοπήσεων.Το 2014 το ΑΕΠ της πατρίδας μας μετά από πέντε χρόνια συνεχούς μείωσης σημείωσε για πρώτη φορά άνοδο 0,7%, το 2015 επέστρεψε και πάλι σε μείωση -0,2%. Αυτό είναι το πρώτο ουσιαστικό στοιχείο ότι εισήλθαμε και πάλι σε ύφεση μετά τα ελπιδοφόρα μηνύματα του 2014 ότι η χώρα συνέρχεται από την περιδίνηση.
Ο γενικός δείκτης του κύκλου εργασιών στη βιομηχανία στο σύνολο της εγχώριας και εξωτερικής αγοράς για τον Ιανουάριο 2016, σε σύγκριση µε τον αντίστοιχο του Ιανουαρίου 2015, καταγράφει και άλλη επιδείνωση κατά 13,3%.Η υποχώρηση αυτή οφείλεται κατά κύριο λόγο στις αρνητικές μεταβολές των δεικτών των επιµέρους τοµέων της βιομηχανίας. Πιο συγκεκριμένα των Ορυχείων – Λατομείων που υποχωρεί κατά 25,3% και των μεταποιητικών βιομηχανιών κατά 13,1%. Ο τζίρος των επιχειρήσεων της δευτερογενούς παραγωγής συνεχίζει σε ένα σπιράλ καθόδου και συρρίκνωσης, με αρνητικές συνέπειες στην αγορά, την κατανάλωσης και την απασχόληση. [1]
Ο κύκλος εργασιών στο λιανικό εμπόριο τον Ιανουάριο 2016, σε σύγκριση µε τον αντίστοιχο μήνα του 2015, σημείωσε μείωση κατά 3,8% ενώ ο δείκτης όγκου, κατά την ίδια περίοδο βαίνει επίσης μειούμενος κατά 2,2% . [2]
Στο χονδρικό εμπόριο τώρα που είχε σταθεροποιηθεί το 2014, φαίνεται να υπάρχει αρνητική μεταβολή κατά 1,8% το τέταρτο τρίμηνο του 2015 σε σχέση με το αντίστοιχο χρονικό διάστημα το 2014. Αξίζει να σημειωθεί ότι η μέση ετήσια μεταβολή είναι της τάξης του -4,3%. [3]
Στον κλάδο του τουρισμού, στον τοµέα υπηρεσιών παροχής καταλύματος και εστίασης το ∆΄ τρίµηνο του 2015, σε σύγκριση µε τον αντίστοιχο του 2014, υπάρχει πτώση 8,0% έναντι ανόδου 11,3% που κατέγραψε κατά τη σύγκριση της αντίστοιχης περιόδου του έτους 2014 προς το 2013. Ενώ η μέση ετήσια μεταβολή για την περίοδο 2013-2014 ήταν 11,8% και την περίοδο 2012-2013 , 4,8% , το 2015 παρά το ρεκόρ αφίξεων, η αύξηση είναι μόλις 3,5%. [4]
Το μόνο σχέδιο της κυβέρνησης είναι οι περικοπές και οι περαιτέρω φορομπηχτική πολιτική.Στον τομέα της ενημέρωσης και επικοινωνίας τα ποσοστά συρρίκνωσης είναι συντριπτικά. Η μέση ετήσια δυσμενής μεταβολή του συνόλου των συναλλαγών στην παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών, βίντεο και τηλεοπτικών προγραμμάτων, ηχογραφήσεις και μουσικές εκδόσεις είναι της τάξης του 24,3% στο τέλος του 2015, ενώ στις δραστηριότητες προγραμματισμού και ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών το σπάσιμο του τζίρου είναι 22,3% για το ίδιο έτος, έναντι αύξησης 12,6% για το 2014.[5]
Ας δούμε λίγο τη συμβαίνει στο χώρο της παραγωγής, όπου εκεί οι συναρμόδιοι υπουργοί, δίνουν ρεσιτάλ υποκρισίας για το δήθεν νέο παραγωγικό μοντέλο της χώρας που πρόκειται να φέρουν και να εφαρμόσουν. Ενώ λοιπόν η κυβέρνηση θεωρητικολογεί η βιομηχανική παραγωγή εμφανίζει κάμψη το Φεβρουάριο του 2016 σε σχέση με τον ίδιο μήνα το 2015, κατά 3%, έναντι αύξησης 1,8% κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2015 προς το 2014. Οι αριθμοί είναι η απάντηση στο ανέφελο και παράλληλο σύμπαν στο οποίο διαβιούν ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του. Ο μέσος ετήσιος γενικός δείκτης παραγωγής στις κατασκευές υποχωρεί στο τέλος του 2015 κατά 2,4% έναντι μεγέθυνσης το 2014 κατά 15,5% [6]. Το εισόδημα των συμπολιτών μας δεν αυξάνεται και η ανεργία παραμένει σκαρφαλωμένη στο 24,9%, με την ανεργία των νέων να υπερβαίνει ακόμη και το 50%. Η αγροτική παραγωγή χωρίς κατεύθυνση και με προβληματική ανταγωνιστικότητα, συνεχίζει στην πορεία της φτωχοποίησης και της ερήμωσης της υπαίθρου, έχοντας σαν μοναδική καινοτομία από την πλευρά της πολιτείας, την εφευρετικότητα της, στην φορολόγηση και την υπερχρέωση του αγροτικού κόσμου και όχι στις νέες καλλιέργειες και στην αειφορική ανάπτυξη.
Μελετώντας κανείς αυτούς τους αριθμούς και με δεδομένους τους επιβεβλημένους, -κοντά ένα χρόνο τώρα-, ελέγχους κεφαλαίων στις τράπεζες, η ελληνική οικονομία ασφυκτιά και στενάζει και μαζί της δοκιμάζονται οι συμπολίτες μας, που διαπιστώνουν καθημερινά, ότι το μόνο σχέδιο της κυβέρνησης είναι οι περικοπές και οι περαιτέρω φορομπηχτική πολιτική, προκειμένου να καλυφθούν τα χρηματοδοτικά και δημοσιονομικά κενά, που η ίδια με την ανευθυνότητα της δημιουργεί καθημερινά.
Αν το σύνολο των επιχειρήσεων, μικρών και μεσαίων, που καθημερινά κλείνουν ή υποβάλουν αίτηση πτώχευσης, αποτελούσε φυσιολογική διόρθωση της αγοράς λόγω κορεσμού του κλάδου παραγωγής από ομοειδείς επιχειρήσεις, θα ήταν ίσως μια αποδεκτή κατάσταση, στην περίπτωση που ταυτόχρονα τη θέση τους λάμβαναν νεοφυείς επενδυτικές πρωτοβουλίες. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν συμβαίνει, καθώς ο εμπορικός κόσμος οδηγείται στα λουκέτα, επειδή έχει μειωθεί η κατανάλωση , το εισόδημα και της αγοραστική δύναμη του μέσου Έλληνα. Ταυτόχρονα εξαιτίας ενός ασταθούς και βαριά εχθρικού οικονομικού και επενδυτικού περιβάλλοντος, που διαμορφώνει η κυβέρνηση, ποινικοποιώντας το κέρδος και στοχοποιώντας την ιδιωτική πρωτοβουλία, η φυγή των κεφαλαίων και του ελληνικού επιχειρεί προς το εξωτερικό φαντάζει μονόδρομος σωτηρίας. Αυτή η διαφυγή για ένα καλύτερο μέλλον παρασύρει μαζί της ανθρώπινο δυναμικό και θέσεις εργασίας, σε μια χώρα που αιμορραγεί και δημογραφικά. Μια «συνωμοσία» μετρίων που μεθοδικά οικοδομεί το νέο πελατειακό κράτος της αναξιοκρατίας και διώχνει φρέσκες ιδέες, φωτεινά μυαλά και προτάσεις. Μια κυβέρνηση δέσμια ενός παρωχημένου κρατισμού και μιας παρασιτικής νοοτροπίας στην οικονομία.
Όσο ο λαός θα αγαπά την αλήθεια αλλά συνειδητά θα επιλέγει την ευκολία του ψεύδους, οι χαμηλές πτήσεις θα συνεχίζονται.Η μείωση του δείκτη της βιομηχανικής παραγωγής οφείλεται στην υποχώρηση των επιμέρους κλάδων, όμως στην οικονομία για να υπάρχει ισορροπία, απαιτείται η στρατηγική στόχευση από την πλευρά της πολιτείας, που σχεδιάζει τις προοπτικές και τους κανόνες για τα χαρακτηριστικά και τη φυσιογνωμία του μοντέλου ανάπτυξης που επιθυμεί να εφαρμόσει και να ακολουθήσει. Οι απώλειες από τη μείωση στην εξόρυξη λιγνίτη για παράδειγμα, λόγω της επιλογής για παραγωγή ενέργειας από πιο φιλικές προς το περιβάλλον πηγές και πρώτες ύλες, θα πρέπει να σταθμιστούν από την άνοδο ενός άλλου επιμέρους κλάδου. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, όπως αποτυπώνεται στην οικονομική πραγματικότητα της χώρας, αντικατοπτρίζεται σε όλες της τις διαστάσεις, η ύφεση.
Η στασιμότητα και η αδράνεια, που η κυβέρνηση ξορκίζει με επικοινωνιακά και ενδυματολογικά προϊόντα εσωτερικής κατανάλωσης και αποχαύνωσης και με χαμηλές πτήσεις μαχητικών, πάνω από τα κεφάλια των ανήλικων προσφύγων της φωτιάς του πολέμου και του ξεριζωμού. Δεν γνωρίζω πότε αυτό το ακριβοπληρωμένο θέατρο του παραλόγου θα λάβει τέλος. Εκείνο που ξέρω είναι ότι ζούμε στη δίνη της ιδεοληψίας και της ανιστόρητης εμμονής μια συνάθροισης πολιτικών απολιθωμάτων που αγανάκτηση και η απόγνωση της βίαιης είναι η αλήθεια δημοσιονομικής προσαρμογής, έφεραν στο πηδάλιο της πατρίδας. Η πλεύση προς την ελευθερία σίγουρα δεν περνάει μέσα από το καραβάκι της δραχμής. Η αρχαία ελληνική τριήρης της ανάπτυξης, δεν θα έρθει μέσα από τον δήθεν γδικιωμό που επιζητούν κάποιοι χαμένοι κάπου στη δεκαετία του 40’’. Δεν θα έρθει μέσα από τον μεγαλοϊδεατισμό κάποιων, που πιστεύουν- κι αυτό είναι το επικίνδυνο- ότι γράφουν ιστορία.
Η ιστορία είναι μικρές ψηφίδες δημιουργίας και εξέλιξης, δεν είναι η δημιουργία ψεύτικου κλίματος με πολεμικά εμβατήρια και εθνικιστική παρόξυνση που θυμίζει μεσοπόλεμο Μεταξικής εποχής, με στολές και κασκέτα, με υποκριτικά προσκυνήματα πάνω σε κόκκινα χαλιά Σαλαμινομάχων, προκειμένου έτσι να καλυφθεί η ανεπάρκεια και η ασχετοσύνη. Η πατρίδα έχει ανάγκη από τεχνογνωσία και πολιτική διορατικότητα, από ανθρώπους ικανούς να λάβουν δύσκολες αποφάσεις στην ορθή κατεύθυνση και να τις υπηρετήσουν μέχρι τέλους, δεν έχει ανάγκη από φασουλήδες που θα διασκεδάσουν τη θλίψη της.
Όσο ο λαός θα αγαπά την αλήθεια αλλά συνειδητά θα επιλέγει την ευκολία του ψεύδους, οι χαμηλές πτήσεις θα συνεχίζονται και θα κλιμακώνονται παντού, στον πολιτισμό , στην παιδεία, στην υγεία. Βάζοντας τον πήχη της πραγματικής εθνικής ανάτασης όλο και πιο χαμηλά, μέχρι να φτάσει στο ανάστημα αυτών που μας κυβερνούν. Για να μπορούν έτσι να διώκουν την αριστεία και να επιβραβεύουν τη μετριότητα, χτίζοντας πολιτικές καριέρες, διαχειριζόμενοι τα πάθη και τις αγκυλώσεις τους και αποφεύγοντας να αναμετρηθούν με το μέλλον του τόπου και την ιστορία του.
http://www.ekyklos.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου