Η φλόγα της ειρήνης θα έπρεπε να περάσει και από τη Συρία

Θετικότατη η πρωτοβουλία του προέδρου της ΔΟΕ, Tόμας Μπαχ, να περάσει η Ολυμπιακή λαμπαδηδρομία από τον προσφυγικό καταυλισμό του Ελαιώνα και να μεταφέρει συμβολικά την φλόγα της ειρήνης ένας ή περισσότεροι Σύροι πρόσφυγες.

Ωστόσο, η δική μου γνώμη είναι ότι η ΔΟΕ θα έπρεπε να είχε έγκαιρα τροποποιήσει την Ολυμπιακή λαμπαδηδρομία, με πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης και της ΕΟΕ, ώστε να περάσει και από την Δαμασκό ή καλύτερα και από την Παλμύρα, την ιστορική πόλη της Συρίας που πρόσφατα απελευθερώθηκε από τους τζιχαντιστές και οι κάτοικοί της άρχισαν να επιστρέφουν και να της δίνουν νέα ζωή. Τεχνικά, αυτό θα μπορούσε να είχε γίνει σε συνεργασία με τον ΟΗΕ και την κυβέρνηση Άσαντ για την περίπτωση
αυτή.
Δυστυχώς, δεν κατέστη δυνατή η έλευση στην Αρχαία Ολυμπία της προέδρου της Βραζιλίας Τίμα Ρούσεφ, λόγω των προβλημάτων που έχουν προκύψει στην χώρα της και απειλούν την ίδια με καθαίρεση (υποθέτω ότι κάποια συνωμοσία βρίσκεται σε εξέλιξη, ίσως διότι η Βραζιλία πρωταγωνιστεί στην ομάδα χωρών BRICS, η οποία πρόσφατα εγκαινίασε και την διεθνή αναπτυξιακή της τράπεζα). Όταν είχε ανακοινωθεί ότι θα ερχόταν η Ρούσεφ, είχα επικοινωνήσει με την Προεδρία της Δημοκρατίας και είχα προτείνει ως πρόεδρος του ΠΑΔΟΠ, να επιδιώξει ο πρόεδρος της Ελλάδας, κ Προκόπης Παυλόπουλος, κοινή έκκληση υπέρ της Ολυμπιακής Εκεχειρίας, πρωτίστως υπέρ της εκεχειρίας στην Συρία, με την πρόεδρο της Βραζιλίας. Θα ήταν ισχυρότατο το μήνυμα, δεδομένου ότι η Βραζιλία είναι από τις αναδυόμενες οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις, με φιλοδοξία ένταξης και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ως μόνιμο μέλος.
Όπως είναι γνωστό, εδώ και χρόνια, η ΓΣ του ΟΗΕ εγκρίνει ψηφίσματα υπέρ της αναβίωσης της Ιερής Εκεχειρίας στην διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτό ξεκίνησε ως ιδέα από το φιλειρηνικό κίνημα και ειδικότερα από το ιδρυτικό συνέδριο του Διεθνούς Ολυμπιακού Κέντρου Ειρήνης και Πολιτισμού (ΔΟΚΕΠ) τον Σεπτέμβρη του 1983. Στη συνέχεια, η ιδέα αυτή υποστηρίχθηκε από τον Γ.Α. Παπανδρέου με την ιδιότητα του υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας. Πιστέψαμε τότε ότι αυτή η υιοθέτηση θα οδηγούσε σε μεγάλες διεθνείς δράσεις υπέρ της ειρήνης, που θα συνεπάγονταν και την αναβάθμιση της Αρχαίας Ολυμπίας, κοιτίδας της Ολυμπιακής Ιδέας, της ειρήνης και της συναδέλφωσης των λαών.
Με λύπη μου διαπιστώνω ως πολίτης της Ηλείας, γεννημένος στο χωριό Μίνθη του δήμου Ζαχάρως, ότι οι υποσχέσεις για την αναβάθμιση της Αρχαίας Ολυμπίας και της Ολυμπιακής Ιδέας παρέμειναν μετέωρες, όλες τις τελευταίες δεκαετίες, ακόμα και εκείνες που δόθηκαν μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007, όταν «η Ηλεία έγινε Χιροσίμα» (φράση που ειπώθηκε τότε). Σήμερα η χώρα μας ζει μέσα σε πρωτοφανή κλοιό προβλημάτων, τα οποία η σημερινή κυβέρνηση κληρονόμησε από τις προηγούμενες. Σε αυτά έχει προστεθεί και το προσφυγικό-μεταναστευτικό, για το οποίο προφανώς δεν ευθύνεται η Ελλάδα, υφίσταται όμως τις βαρύτατες συνέπειές του.
Θα μπορούσε, λοιπόν, να πει κανείς «τι να πρωτοκάνει η κυβέρνηση Τσίπρα», «τι να πρωτοσκεφτεί ο πρωθυπουργός, την αέναη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, το δυσβάστακτο χρέος ή την Αρχαία Ολυμπία και την Ολυμπιακή Ιδέα;». Χωρίς να παραβλέπω τις αδήριτες προτεραιότητες, απαντώ «και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι». Κάποια θέματα είναι αρμοδιότητας συγκεκριμένων υπουργών και αυτοί θα έπρεπε να είχαν αναλάβει τις αντίστοιχες πρωτοβουλίες. Προσωπικά, «καίγομαι» για τις ενδεχόμενες πρωτοβουλίες ειρήνης, με αιχμή το Συριακό, τις οποίες θα έπρεπε να είχε ήδη αναλάβει η Ελλάδα και να είχε διεκδικήσει στο επίπεδο της ΕΕ, είτε σε συνόδους κορυφής είτε σε συμβούλια υπουργών εξωτερικών. Και μην ξεχνούμε ότι σε άλλες, πολύ δύσκολες εποχές, όταν δέσποζε ο ψυχρός πόλεμος, η ελληνική κυβέρνηση δια του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου είχε αναλάβει και λάβει ενεργότατα μέρος σε πρωτοβουλίες υπέρ της ειρήνης και του πυρηνικού αφοπλισμού (Πρωτοβουλία των «’Εξι»), ενώ και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ως πρωθυπουργός είχε αρνηθεί την ψυχροπολεμική απόφαση της Δύσης για μποϊκοτάζ των Ολυμπιακών Αγώνων της Μόσχας του 1980.

Έχουμε και σήμερα πολλές δυνατότητες ως χώρα, παρά τα προβλήματά μας, αφού ο ψυχρός πόλεμος έχει εκλείψει, έστω και αν αναβιώνει κατά καιρούς, όπως πρόσφατα με αφορμή το Ουκρανικό. Επιπλέον σήμερα, η Ελλάδα έχει ρόλο και λόγο στην Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) της ΕΕ, που και αυτή είναι «δική μας» εξωτερική πολιτική, την οποία θα έπρεπε πιο πολύ να συζητάμε τόσο στην Βουλή όσο και στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής.
http://tvxs.gr/