ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΗΜΙΤΗ, ΠΡΩΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, Το δεύτερο ημίχρονο

Μια νέα φάση της κρίσης πλησιάζει. Επιδίωξη της κυβέρνησης είναι με την αρχή του νέου χρόνου να ισχύσει ένα νέο καθεστώς σχέσεων με τους δανειστές.

Θα εξασφαλίζει χρηματοδότηση, αλλά θα περιορίζει στο ελάχιστο την ανάμειξή τους στην οικονομική πολιτική της χώρας. Η αξιωματική αντιπολίτευση ισχυρίζεται και αυτή ότι η νίκη της στις κατ' αυτήν αναπόφευκτες βουλευτικές εκλογές το πρώτο τετράμηνο του επόμενου χρόνου θα σημάνει μια νέα περίοδο. Χαρακτηριστικά της θα είναι η άφθονη χρηματοδότηση, η μη ανάμειξη των δανειστών στις υποθέσεις μας και η δραστική μείωση του χρέους.

Μπορούν να πραγματοποιηθούν όλα αυτά τα ευχάριστα; Είναι η ελληνική κοινωνία, τα κόμματα προετοιμασμένα γι' αυτήν τη νέα περίοδο; Εχουν σχεδιάσει ή τροποποιήσει τις πολιτικές τους;

Η κοινή γνώμη συμφωνεί ότι χρειάζεται νέα πορεία. Αλλά δεν ξέρει ποια. Θέλει ηγέτες που θα λύνουν τα προβλήματα, αλλά δεν μπορεί να προσδιορίσει ποιους. Θέλει να ξεπεραστεί η κρίση, αλλά αγνοεί με ποιον τρόπο. Θεωρεί το ευρώ επικίνδυνο νόμισμα. Αλλά το κρίνει προτιμότερο από τη δραχμή. Η χώρα βρίσκεται σε αδιέξοδο.

Παρά τα αισιόδοξα μηνύματα της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, επικρατούν φόβος και ανησυχία. Οι ίδιοι οι υπεύθυνοι των κομμάτων επισημαίνουν τον κίνδυνο οι καταθέτες να αποσύρουν τα χρήματά τους από τις τράπεζες για να τα εμβάσουν στο εξωτερικό. Οι δηλώσεις της κυβέρνησης ότι λήγει η περίοδος των μνημονίων, αντί να βελτιώσουν την κατάσταση, οδήγησαν αστραπιαία σε αύξηση των επιτοκίων και ματαίωσαν την ελπίδα προσφυγής στις αγορές για δανεισμό. Οι ελπίδες ότι μια νέα αριστερή κυβέρνηση θα ελέγξει το μεγάλο κεφάλαιο, θα αυξήσει μισθούς και συντάξεις, και θα διαθέσει χωρίς περιορισμούς χρήματα στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες για επενδύσεις μοιάζουν εξωπραγματικές.

Μάχη για την εξουσία, αλλά χωρίς πυξίδα

Αν οι λύσεις είναι τόσο εύκολες, γιατί δεν τις ακολουθούν στην Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία; Καλλιεργημένη απαισιοδοξία και διατεταγμένη αισιοδοξία αλληλοαναιρούνται. Εμπιστοσύνη δεν υπάρχει. Οι περισσότεροι πολίτες έχουν την αίσθηση ότι βρίσκονται σε μια δίνη που δεν ελέγχεται. Το μέλλον δεν είναι προβλέψιμο.

Εχθρότητα, αντιπαλότητα, βία επικρατούν παρ' όλο που όλοι ζητούν συνεννόηση και συνεργασία. Η μάχη για την εξουσία εξακολουθεί αδυσώπητα, μεταξύ των κομμάτων, στην κοινωνία. Αλλά χωρίς πυξίδες. Κύριο κριτήριο είναι τα προσωπικά συμφέροντα, οι συντεχνιακές επιδιώξεις, η υπεράσπιση και η εκμετάλλευση των κεκτημένων. Οι πολλοί είναι θεατές, περιμένουν έμφοβοι το αποτέλεσμα, αμφίθυμοι για τις προτιμήσεις τους, έρμαια των επιπτώσεων της συνεχούς διαμάχης.

Κινητοποίηση και συμπόρευση εκείνων που θέλουν την ανασυγκρότηση και τη βελτίωση της Εκπαίδευσης, της Δικαιοσύνης, της Δημόσιας Διοίκησης δεν είναι δυνατές. Τα πλαίσια κάθε συζήτησης καθορίζονται με κομματικές και συνδικαλιστικές αποφάσεις. Κάθε παράταξη έχει τους οπαδούς της, τους πελάτες της, τα συμφέροντά της, τα οποία υπηρετεί. Παρά τα λόγια για νέες πορείες, τα δείγματα που παρουσιάζονται είναι εκείνα της μέχρι τώρα αδιέξοδης πορείας ή νέα ακόμη χειρότερα, όπως είναι η βία στα πανεπιστήμια που δήθεν εξυπηρετούν την ελεύθερη κυκλοφορία των ιδεών, η αντικοινωνική συμπεριφορά ως σύμβολο ελευθερίας και η εθνικιστική ρητορεία που καταγγέλλει κάθε διαφορετικά σκεπτόμενο ως προδότη.

Η χώρα βρίσκεται σε κρίση γιατί δεν έχει προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες που προέκυψαν από την παγκοσμιοποίηση και την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Φαντασιώνεται μια αυτονομία που έχει προ πολλού χαθεί, αρνείται πεισματικά να αλλάξει τους τρόπους λειτουργίας τής κοινωνικής και κρατικής οργάνωσης.

Ολοι διαμαρτύρονται για την υπερφορολόγηση που πραγματικά υπάρχει. Δεν κατήγγειλαν όμως την «υπερδαπάνη», μία από τις σημαντικές αιτίες της κρίσης. Τα κόμματα αρνούνται το πελατειακό κράτος, αλλά με κόπο κατάργησαν μόνο ορισμένους από τους φόρους υπέρ τρίτων. Η καθολική κατάργησή τους θα εξόργιζε κοινωνικά ισχυρούς πελάτες που θα έχαναν κατοχυρωμένα προνόμια.

Οι όποιες μεταρρυθμίσεις προϋποθέτουν συγκρούσεις

Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής άρχισε να αποδίδει αποτελέσματα λόγω της έντονης πίεσης των δανειστών μας. Η εξέλιξη αυτή οφείλεται σε δύο κινήσεις που έγιναν «σύμφωνα με τα πρότυπα των ΗΠΑ», τον επιλεκτικό ουσιαστικό έλεγχο αντί για τον μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενο επιπόλαιο έλεγχο του συνόλου των φορολογουμένων και την άρση του τραπεζικού απορρήτου τους. Και όμως, οι δύο αυτοί «νεωτερισμοί» είχαν προταθεί ήδη από χρόνια, αλλά είχαν απορριφθεί από την πλειοψηφία των βουλευτών και των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Η άρση του απορρήτου θεωρήθηκε αντίθετη στην προστασία των προσωπικών δεδομένων και ο επιλεκτικός έλεγχος αντίθετος προς την αρχή της ισότητας! Η συνταγματική αυτή ευθιξία ήταν υποκριτική. Αποτελούσε πρόσχημα ώστε να διατηρηθεί ο τύπος ελέγχου που συνέφερε τη συναλλαγή ελεγκτών και ελεγχομένων σε βάρος του Δημοσίου.

Το παράδειγμα της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων επιβεβαιώνει ότι οι όποιες μεταρρυθμίσεις προϋποθέτουν συγκρούσεις έχουν πολιτικό κόστος και δύσκολα πραγματοποιούνται, όταν η πολιτική εξουσία δεν είναι αποφασισμένη να ανατρέψει την ισχύουσα κατάσταση. Αξιολόγηση των υπαλλήλων υπάρχει σε όλες τις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες, όπως και εμπεδωμένες διαδικασίες κρίσης. Στην Ελλάδα όμως η αξιολόγηση συνάντησε την καθολική άρνηση των συνδικάτων και έντονες αντιρρήσεις από τα κόμματα. Είναι ακόμη αμφίβολο αν θα υπάρξει ουσιαστική αξιολόγηση. Μπορεί η λύση που τελικά θα εφαρμοσθεί να είναι προσχηματική. Το συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης, για παράδειγμα, είχε υποβάλει παλαιότερα την πρόταση ο κάθε καθηγητής να αξιολογεί τον εαυτό του!Χωρίς αξιολόγηση δεν μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική Διοίκηση που σέβεται τον πολίτη. Επικρατεί η αυθαιρεσία της εξουσίας. Η προσαρμογή στις μεταβολές του ευρωπαϊκού περιβάλλοντος και της παγκοσμιοποίησης προϋποθέτει επανεξέταση των θεσμών και των προτύπων της χώρας, τη σύγκριση με όσα ισχύουν σε άλλες χώρες, την αναμόρφωσή τους με βάση τις ειδικές συνθήκες και επιδιώξεις μας.

Η αναζήτηση αυτή πραγματοποιείται μόνο μερικώς και με προκατάληψη κατά του καινούργιου και διαφορετικού. Η θεραπεία για τις αδυναμίες του εκπαιδευτικού συστήματος, της Δικαιοσύνης, της Διοίκησης απαιτεί κατά την κυρίαρχη γνώμη μόνο χρήματα. Η άποψη αυτή παραβλέπει σκόπιμα τη γραφειοκρατία, την κακή κατανομή των αρμοδιοτήτων, τη δημιουργία περιττών διαδικασιών για να ικανοποιούνται συντεχνιακές επιδιώξεις.

Ενα παράδειγμα γραφειοκρατίας από τα πολλά της ελληνικής καθημερινότητας: Η διαφορά μεταξύ ενός δήμου και ενός πολίτη, λόγω απαλλοτρίωσης οικοπέδου του, έληξε με δικαστική απόφαση του Πρωτοδικείου. Δικαίωσε τον ιδιώτη. Ομως, μετά πέντε χρόνια δικαστικής διαμάχης, πέρασαν άλλα τρία χωρίς να περιέλθει ακόμη το οικόπεδο στον ιδιοκτήτη του. Ο δήμος επικαλείται το γεγονός ότι προέκυψε ανάγκη αλλαγής του σχεδίου πόλης. Στο θέμα αυτό έχουν λόγο τόσο το υπουργείο Περιβάλλοντος όσο και η Περιφέρεια. Εκφέρουν γνώμες, δίνουν οδηγίες, ελέγχουν τις ενέργειες των εμπλεκομένων. Χρειάζονται χρήματα για περισσότερους υπαλλήλους στα δικαστήρια, στους δήμους, στις δημόσιες υπηρεσίες ή άλλος σχεδιασμός των διαδικασιών;

Το κλειδί για την οικονομική ανάπτυξη

Για να ανταποκριθεί η Ελλάδα στις απαιτήσεις της εποχής πρέπει να αναπτύξει δραστικά τόσο την οικονομία της όσο και το κράτος πρόνοιας, και να επιλύσει τα προβλήματα των σχέσεων με τα γειτονικά της κράτη. Κλειδί για την οικονομική της ανάπτυξη είναι η ένταξη της οικονομίας της στα πλέγματα που καθορίζουν τη λειτουργία της παγκοσμιοποίησης. Να επεκτείνει έτσι τις δυνατότητες συνεργασίας, τις ευκαιρίες συναλλαγών, την παροχή κεφαλαίων, την αξιοποίηση πλουτοπαραγωγικών πηγών και την απόκτηση τεχνογνωσίας.

Η αξιοποίηση των δυνατοτήτων αυτών προϋποθέτει συνεχείς επενδύσεις, δημόσιες και ιδιωτικές, μηχανισμούς στήριξης της Διοίκησης, βελτίωση των υποδομών, Παιδεία που στηρίζει τη δημιουργικότητα, δραστική προώθηση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Οι πόροι, και όχι μόνο το ελάχιστο περίσσευμα της πολιτικής των παροχών, πρέπει να επενδύονται στον παραγωγικό μηχανισμό. Είναι ο μόνος τρόπος να υπάρξει πλεόνασμα για όλους.

Το έργο αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο, γιατί πρέπει να συνδυασθεί και με άλλους στόχους. Ο πιο σημαντικός είναι η επέκταση του κράτους πρόνοιας, απαραίτητη προϋπόθεση για μια κοινωνία αλληλεγγύης που περιορίζει τις κοινωνικές ανισότητες.

Αλλά το κράτος πρόνοιας, όπως ήδη υπάρχει με τις ελλείψεις και ατέλειές του, θα απαιτεί συνεχώς αυξανόμενη χρηματοδότηση λόγω της γήρανσης του πληθυσμού. Σε ένα άτομο 65 ετών αντιστοιχούν σήμερα περίπου τρία άτομα σε ηλικία εργασίας, που με τις εισφορές τους στην κοινωνική ασφάλιση εξασφαλίζουν τη σύνταξή του. Το 2040 θα αντιστοιχούν μόνο δύο άτομα και η σχέση αυτή θα επιδεινώνεται.

Επιπρόσθετα η επέκταση του χρόνου ζωής συνεπάγεται την αύξηση της παροχής υπηρεσιών υγείας και βοήθειας προς τους ηλικιωμένους. Οι εξελίξεις αυτές περιορίζουν την ελευθερία στη διαχείριση των πόρων.

Οι πρόωρες κάλπες και οι...υπεραισιόδοξες προβλέψεις

Οι διαθέσιμοι πόροι θα είναι περιορισμένοι και γιατί πρέπει να μειωθεί η υπερφορολόγηση, να εξοφλείται το χρέος και να πληρώνονται οι τόκοι. Η συνέχιση του περιορισμού των δαπανών και η αναδιάταξή τους είναι γι' αυτό αναγκαία. Η ελεύθερη προσφυγή στις αγορές, που θα σημάνει την απεξάρτηση από τη χρηματοδότηση της Ενωσης, δεν θα μας εξασφαλίσει απεριόριστα ποσά για οποιαδήποτε χρήση οποτεδήποτε θέλουμε. Υπάρχουν κανονισμοί της Ενωσης που μας περιορίζουν. Μας υποχρεώνουν να τηρούμε ορισμένα επίπεδα ελλείμματος και χρέους και να μειώνουμε σταδιακά τα υπάρχοντα. Επιπρόσθετα οι διεθνείς αγορές θα σταματήσουν τον δανεισμό με απαγορευτικά επιτόκια, όταν κρίνουν θετικά την οικονομική μας πολιτική.

Η χώρα ποτέ δεν θα έχει απεριόριστα χρήματα. Η κατανομή των πόρων με τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη χρειάζεται προγραμματισμό σε βάθος χρόνου. Σχεδιασμό που καθιστά δυνατή την επικέντρωση στην ανάπτυξη αρχικά και μετά την επέκταση του κράτους πρόνοιας και την εξισορρόπηση των ανισοτήτων. Είναι απαραίτητη επίσης η ευρύτερη δυνατή συναίνεση για να υπάρξει συνέχεια στην προσπάθεια για την κατάργηση των δομών του πελατειακού κράτους, του συστήματος των παροχών και την αντιμετώπιση των αντιδράσεων.

Προγραμματισμός σε βάθος χρόνου είναι σήμερα αδύνατος. Δεν υπάρχει συνέπεια στην ελληνική πολιτική. Η πιθανότητα πρόωρων εκλογών έχει πολλαπλασιάσει τις υπεραισιόδοξες προβλέψεις για την υπέρβαση της κρίσης και τις υποσχέσεις για κατάργηση φόρων και αύξηση των μισθών. Η συναίνεση είναι επίσης εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί όταν τα αντίπαλα κόμματα αλληλοκατηγορούνται για προδοσία, μειοδοσία, τρομοκρατία και άλλα πολλά. Υπό τις συνθήκες αυτές, μόνο αν η πολιτική ακολουθεί μια σταθερή γραμμή θα είναι δυνατόν να περιορίζονται οι επιπτώσεις των συνεχών μεταβολών και διακυμάνσεων. Η σταθερή αυτή γραμμή προκύπτει από τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι κατευθύνσεις αυτές χρειάζονται όμως αλλαγές.

Ο περιορισμός των αρνητικών επιπτώσεων της σημερινής λειτουργίας της Ευρωζώνης δεν μπορεί να επιτευχθεί από την Ελλάδα μόνη της. Χρειάζεται η συστράτευση και άλλων χωρών στο επίπεδο των ευρωπαϊκών οργάνων. Εκεί υπάρχουν οι δυνατότητες και οι μηχανισμοί για να ελεγχθούν οι επιπτώσεις στις χώρες της περιφέρειας και να προσδιορισθούν οι εξαιρέσεις και διαφοροποιήσεις.

Η λύση για την Ελλάδα είναι η διαμόρφωση της υπάρχουσας πολιτικής της Ευρωζώνης κατά τρόπο ο οποίος θα δίνει στις χώρες που μειονεκτούν τις δυνατότητες να καλύψουν την υστέρησή τους π.χ. με ειδικά αναπτυξιακά προγράμματα για υποδομές, για τη βελτίωση της Εκπαίδευσης, την προώθηση της έρευνας, τη χρηματοδότηση μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.

Φορολογικά κίνητρα για επενδύσεις στον Νότο

Είναι ανάγκη να υπάρξουν και πιο ριζοσπαστικές επεμβάσεις. Εχουν ήδη προταθεί διάφορες: μια κοινή δημοσιονομική πολιτική που θα επιτρέπει σε χώρες της περιφέρειας να παρέχουν φορολογικά κίνητρα για την πραγματοποίηση επενδύσεων. διαφοροποίηση των επιτρεπτών ρυθμών πληθωρισμού, ώστε να είναι υψηλότερος στον Βορρά και χαμηλότερος στον Νότο για να στηρίζει η ζήτηση στον Βορρά την ανάπτυξη του Νότου· η έκδοση ευρωομολόγων για την κάλυψη ορισμένου ποσοστού του χρέους των κρατών-μελών. Ακόμη και τότε θα είναι όμως αμφίβολο αν θα επιτύχουμε μια γρήγορη και αποτελεσματική ανάπτυξη.

Στη δημόσια συζήτηση αναφέρεται ως πιθανή η επάνοδος του ελληνικού χρέους σε επίπεδα συμβατά με τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας το 2020 ή το 2022. Η πρόβλεψη αυτή προϋποθέτει να μην ακολουθήσουμε μέχρι τότε μια απλή πολιτική συμμόρφωσης στις κοινοτικές οδηγίες και να μην εμμένουμε στις ιδιαιτερότητές μας, αλλά αντίθετα να αντιπαρατεθούμε αποφασιστικά στις αιτίες της υστέρησής μας.

Η νέα φάση, το δεύτερο ημίχρονο, δεν μπορεί και δεν πρέπει λοιπόν να είναι μόνο μια επιστροφή στην ομαλότητα, αλλά μια δημιουργική και ανατρεπτική περίοδος ώστε να πετύχουμε πέρα από την έξοδο από το μνημόνιο, τον πρωταρχικό μας στόχο, την έξοδο από την υστέρηση.

http://www.ethnos.gr/

Παππάς: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα συμμετάσχει σε κυβέρνηση που θα εφαρμόσει μνημόνια

«Τα πράγματα δεν είναι στα χέρια της κυβέρνησης. Η συμφωνία έχει ήδη κλείσει» αναφέρει ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αλέξη Τσίπρα, Νίκος Παππάς τονίζοντας πως «η ομάδα Σαμαρά προσπαθεί να δραματοποιήσει τη διαπραγμάτευση».

Επίσης ο κ. Παππάς σε συνέντευξη του στη Real News κάνει λόγο «για θέατρο» και προσθέτει πως η χώρα είναι πιθανόν να πάει σε εκλογές εξαιτίας της αποσταθεροποιημένης κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Επιπλέον, ξεκαθαρίζει πως ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν θα συμμετάσχει σε κυβέρνηση που θα εφαρμόσει μνημόνια», ενώ σχολιάζοντας την κίνηση Παπανδρέου λέγοντας ότι «αναδεικνύει απλώς την τεράστια πολιτική κρίση στην οποία έχει οδηγηθεί το ΠΑΣΟΚ εξαιτίας της πολιτικής των μνημονίων».

Τέλος, ο εξ απορρήτων συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα στέλνει σαφές μήνυμα και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ τονίζοντας ότι «το να μείνουμε στην αντιπολίτευση δεν είναι ριζοσπαστισμός, είναι μια τεράστια και ανέλπιστη βοήθεια στο καθεστώς του μνημονίου», διαμηνύοντας παράλληλα ότι δεν θα εγκαταλειφθεί η πολιτική των συμμαχιών.

http://www.voria.gr/

Είπαμε να κάνετε δωράκια, αλλά εσείς το …παραχέσατε

Μας διαφημίζουν για επιτυχημένες αποκρατικοποιήσεις τα «δωράκια» τους στον όμιλο Λάτση! Πήρε το Ελληνικό 2 δισ. φθηνότερα από την πραγματική του αξία (σύμφωνα με το ΤΕΕ). Κέρδισε έκπτωση 650 εκατ. από το IBC (Golden Hall).

Μας παρουσίασαν τον Λάτση ως µεγάλο επενδυτή, που βοηθά τη χώρα να βγει από το τέλµα. Κι όµως, κατά τη διετία 2012 – 2014, µόνο αυτός «βοηθήθηκε»… Αγόρασε το Ελληνικό κατά 2 δισ φθηνότερα από την αξία του, ενώ και απ” το Golden Hall κέρδισε έκπτωση τουλάχιστον 640 εκατ. ευρώ!

Η Lamda Development αγόρασε το καλύτερο «φιλέτο» της Ευρώπης σε τιµές… Βραχατίου Κορινθίας! Ητοι µε 92 ευρώ/τ.µ. δόµησης, αντί για 492 ευρώ/τ.µ.!

Κερδισμένος κατά 2 δισ. ευρώ (!), από την προκλητική εύνοια της κυβέρνησης Σαµαρά, βγήκε ο όµιλος Λάτση στην περίπτωση της εξαγοράς του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, αφού σύµφωνα µε έκθεση του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΤΕΕ) η Lamda Development αγόρασε το καλύτερο «φιλέτο» της Ευρώπης σε τιµές… Βραχατίου Κορινθίας! Ητοι µε 92 ευρώ/τ.µ. δόµησης, αντί για 492 ευρώ/τ.µ.!

GOLDEN DEAL ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ GOLDEN HALL!

Τουλάχιστον 640 εκατ. ευρώ από µισθώµατα για 90 έτη κέρδισε (και πάλι, όλως περιέργως…) η Lamda ∆οµή του Σπύρου Λάτση στο IBC (International Broadcasting Center), το ∆ιεθνές Κέντρο Ραδιοτηλεόρασης των Ολυμπιακών Αγώνων επί της Λεωφόρου Κηφισίας, το οποίο έχει µετατραπεί σε… Mall των πλουσίων (Golden Hall).

http://pitsirikidotnet.gr/

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΔΙΑΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ

Ένα σημαντικό τμήμα της εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ που ψηφίζει σήμερα ΣΥΡΙΖΑ διακινδυνεύει να χάσει τα πάντα, γιατί θυσίες 5 ετών μπορούν να καταστραφούν μέσα σε πέντε μέρες ανευθυνότητας, προειδοποιεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος σε συνέντευξή του στο Έθνος της Κυριακής.
«(Ο ΣΥΡΙΖΑ) είναι ένα περίεργο φαινόμενο, ένα κόμμα που προέρχεται από την κομμουνιστική Αριστερά, ένα κόμμα το οποίο εκινείτο στο επίπεδο του 4% και ξαφνικά έγινε το όχημα της έκφρασης της δυσαρέσκειας ενός σημαντικού τμήματος της εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ, το οποίο είχε παιδαγωγηθεί με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο και αρνούμενο ν’ αποδεχθεί την πραγματικότητα θεωρεί ότι με όχημα τον ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει σε έναν χαμένο παράδεισο» αναφέρει.

Ο κ. Βενιζέλος αναφέρει δε ότι «πολίτης θέλει να του λες την αλήθεια, μετά ισχυρίζεται πολύ συχνά ότι δεν καταλάβει την αλήθεια γιατί είναι πολύπλοκη, η αλήθεια του γίνεται ενοχλητική γιατί είναι δυσνόητη και στη συνέχεια ενοχλητική γιατί μπορεί να σημαίνει πάρα πολλές θυσίες, μπορεί να σημαίνει πάρα πολλές ευθύνες.»
Κάνει επίσης λόγο για «πλατφόρμες πολιτικές οι οποίες είναι καταφανώς ανεύθυνες, ατεκμηρίωτες, αδιέξοδες» που παίρνουν αρκετά σημαντικά ποσοστά.
Αιχμές για Γιώργο Παπανδρέου
Ερωτηθείς δε αν θα είχε «φαγωθεί» ο Παπανδρέου αν δεν είχε πει τη λέξη «δημοψήφισμα», τονίζει «μα δεν ‘φαγώθηκε’ ο Παπανδρέου, ο Παπανδρέου παραιτήθηκε μόνος του. Το είχε ήδη επιδιώξει από τον Ιούνιο του 2011. Πολύ πριν από τον Νοέμβριο του 2011.»

«Η γνώμη μου ήταν να ζητήσουμε ψήφο εμπιστοσύνης, αλλά δεν ρωτήθηκε η γνώμη μου για το δημοψήφισμα. Παρ’ όλα αυτά υποστήριξα τον πρωθυπουργό για λόγους ενότητος, έως ότου κατέστη αντιληπτό ότι ένα δημοψήφισμα άμεσα, με ερώτημα ‘ναι ή όχι στο ευρώ’ δεν μπορούσε να γίνει, θα κατέστρεφε τη χώρα και την οικονομία. Και επειδή πολλοί λένε ότι έκανα μία δήλωση επιστρέφοντας από τις Κάννες ως Υπουργός Οικονομικών πριν ξημερώσει και πριν ανοίξουν οι τράπεζες, πρέπει να πω ότι τη δήλωση αυτή την απεδέχθη και την υιοθέτησε ο Παπανδρέου ως πρωθυπουργός, λίγο αργότερα το μεσημέρι της ίδιας μέρας, όταν στο Υπουργικό Συμβούλιο μας ανακοίνωσε την απόφασή του να προχωρήσει σε κυβέρνηση συνεργασίας με τη ΝΔ και τον ΛΑΟΣ.»
http://kartesios.com/

Υπουργική απόφαση κλείνει τα «Παιδικά Χωριά SOS»

Σε άμεσο κίνδυνο βρίσκεται η συνέχιση της λειτουργίας των Παιδιών Χωριών SOS λόγω υπουργικής απόφασης που δημοσιεύθηκε στις αρχές Οκτωβρίου και με την οποία στην ουσία «καταργείται στην πράξη η λειτουργία στη χώρα μας των ήδη υπαρχόντων Παιδικών Χωριών SOS – και φυσικά κάνει απαγορευτική τη δημιουργία νέων – εφόσον στις προϋποθέσεις της νέας ρύθμισης δεν συμπεριλαμβάνεται καμιά διάταξη που να διέπεται από την αντίληψη «κάθε παιδί να μεγαλώνει σε μία οικογένεια, σε ένα σπίτι, με τα φυσικά του αδέλφια»»

Ειδικότερα στην ανακοίνωση αναφέρεται: «Σε άμεσο κίνδυνο βρίσκεται η συνέχιση της  λειτουργίας  των Παιδικών  Χωριών  SOS με την υπουργική απόφαση που δημοσιεύθηκε στις αρχές Οκτωβρίου σε σχετικό ΦΕΚ, με το οποίο αναθεωρείται, με καθυστέρηση είκοσι ετών, ο τρόπος ίδρυσης και οργάνωσης των Μονάδων Προστασίας παιδιών (Ι.Δ.) και συγχρόνως τίθενται νέες προϋποθέσεις για τα ήδη λειτουργούντα κοινωνικά προγράμματα.

Μετά την παγκόσμια πρωτοτυπία να φορολογούνται στη χώρα μας τα κοινωφελή Ιδρύματα και Σωματεία, με τη νέα υπουργική απόφαση, καταργείται στην πράξη η λειτουργία στη χώρα μας των ήδη υπαρχόντων Παιδικών Χωριών SOS – και φυσικά κάνει απαγορευτική τη δημιουργία νέων – εφόσον στις προϋποθέσεις της νέας ρύθμισης δεν συμπεριλαμβάνεται καμιά διάταξη που να διέπεται από την αντίληψη «κάθε παιδί να μεγαλώνει σε μία οικογένεια, σε ένα σπίτι, με τα φυσικά του αδέλφια»

Η υπουργική απόφαση:

• υποχρεώνει το διαχωρισμό ανά ηλικίες των παιδιών σε διαφορετικά κτήρια και αφαιρείται η δυνατότητα στα φυσικά αδέλφια να μεγαλώνουν στον ίδιο χώρο όπως γίνεται στις οικογένειες των Παιδικών Χωριών SOS.
• οι χωροταξικές και κτηριολογικές προδιαγραφές που απαιτούνται, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με βασική θέση της παιδαγωγικής μας αντίληψης και πρακτικής που επικρατούν στην Ευρώπη για την απο-ιδρυματοποίηση.

Παρά το γεγονός ότι τα Παιδικά Χωριά SOS ανταποκρίθηκαν από την πρώτη στιγμή στο κάλεσμα της Γενικής Γραμματείας Πρόνοιας προκειμένου να καταθέσουν τις προτάσεις τους –ειδικά σε ότι αφορά τις ποιοτικές προδιαγραφές λειτουργίας – καμία από αυτές δεν συμπεριελήφθη στη σχετική απόφαση.

Τα Παιδικά Χωριά SOS ζητούν, έστω και αυτή τη στιγμή, διάλογο και συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς, όχι μόνο για να αλλάξει η σχετική υπουργική απόφαση λαμβάνοντας υπόψη το σεβασμό του δικαιώματος των παιδιών να μεγαλώσουν σε ένα οικογενειακό και όχι ιδρυματικό περιβάλλον, αλλά και να συμπεριληφθούν ποιοτικές προδιαγραφές για την πιστοποίηση και την εν γένει λειτουργία όλων των φορέων παιδικής προστασίας».

Σημειώνεται πως «Τα Παιδικά Χωριά SOS» έστειλαν και επιστολή στον υφυπουργό Πρόνοιας Βασίλη Κεγκέρογλου, την οποία μπορείτε να διαβάσετεεδώ.

https://eleutheriellada.wordpress.com/

Και Μη Χειρότερα!

Πολλές φορές έχομε καταπιαστεί  ΜΕ τις πιθανολογούμενες Διάφορες εκδοχές, αναφορικά με την διανοητική κατάσταση του δισέγγονου της λογοτέχνισσας, που σήμερα παριστάνει ότι μας κυβερνά. Αυτού του αχαρακτήριστου, που υποδύεται, σ 'ετούτους τους καιρούς τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας. Τους κακούς, τους ψυχρούς και τους ανάποδους αυτούς καιρούς που έχομε την κακιά τύχη να ζούμε, με αυτόν τον «Πρωθυπουργό» στο πηδάλιο του μισοβουλιαγμένου ελληνικού σκάφους. 

Η ιστορία θα καταχωρίσει σε μια από τις μελανότερες σελίδες της, τα χαΐρια και της προκοπές του ακατανόμαστου. Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα συζητήσουν και θα κρίνουν το ποιόν και τα υποχθόνια κίνητρα αυτού του βλαπτικού, για τα εθνικά μας συμφέροντα, ανθρώπου. 

Δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί από τον λογαριασμό και η συγκυβερνητική κουστωδία που ομόφωνα τον στηρίζει μέσα στη Βουλή, ακόμα και σήμερα που η γελοιότητά του έχει φθάσει σε απώτατο σημείο ανυποληψίας -εκεί που κατατάσσονται οι κατεργάρηδες δοσατζήδες. 

Δεν είναι άμοιροι ευθυνών κι αυτοί που έρχονται από τα παλιά κι επιδίδονται σε ανέξοδους λεονταρισμούς με δελτία Τύπου περί αναγέννησης (sic), όταν με την βουλευτική τους ψήφο, συνεχίζουν να παρέχουν την εμπιστοσύνη τους, προκειμένου να συνεχίζεται ο κατήφορος κι η κυβέρνηση των ολετήρων να εφαρμόζει αυτά τα αίσχη που δρομολογούνται στις μέρες μας, για εμάς, χωρίς εμάς.

Δεν ξεχνάμε, ασφαλώς, ΚΑΙ ΤΟΝ Ρολό Των Φίλων εντιμότατων μας, των Ευρωπαίων και των άλλων, αλλά ας τ 'αφήσουμε καλύτερα αυτά τα διεθνή, γιατί με τις συμβάσεις που υπέγραψαν κάποιοι χωρίς να τις διαβάσουν, μας έχουν τώρα δεμένους χειροπόδαρα και δε θέλει κανείς ούτε να το σκέφτεται ούτε να το θυμάται, έτσι που μας έχουν αλυσοδεμένους.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο περί ου ο λόγος, κέρδισε την πρωτιά στις εκλογές του 2012 με βασικό πολιτικό πρόταγμα, την επαναδιαπραγμάτευση των δεσμεύσεων του προγράμματος «διάσωσης». Ο ίδιος, ξέχασε την λέξη «επαναδιαπραγμάτευση» ήδη στην πρώτη μετεκλογική ομιλία του, εναποθέτοντας όλες τις ελπίδες του στη Φράου Καγκελάριο και στην υπόσχεση που του είχε δώσει εκείνη, ότι αν εφάρμοζε με αποτελεσματικό τρόπο το σκληρό πρόγραμμα, θα τον βοηθούσε να τα βγάλει πέρα .

Δυστυχώς γι 'αυτούς που σχεδίασαν το πρόγραμμα «διάσωσης» της Ελλάδας και δυστυχέστερα για όλους εμάς τους Έλληνες, είχαμε μπροστά μας έναν Γολγοθά, που τώρα πια, μετά την καταβαράθρωση του εγχώριου εθνικού μας προϊόντος και την έκρηξη της ανεργίας, καταλαβαίνουμε όλοι ότι δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά μόνο στη σταύρωση, και στο συνακόλουθο παίξιμο των ιματίων του εσταυρωμένου-των τελευταίων ψηγμάτων δημόσιου πλούτου- στα ζάρια.

Δεν είναι, όμως, μόνον οι αστοχίες στον σχεδιασμό αλλά είναι και οι ανομίες στην εκτέλεση αυτού του προγράμματος: η δυσοσμία που αναδύεται από παντού στη διάρκεια της διαχείρισης των δημοσίων πραγμάτων μας, από αυτόν τον ελεεινό σπόρο του ελληνικού κατεστημένου που υποτίθεται ότι πρωθυπουργεύει, είναι ανυπόφορη. Παντού και διαρκώς, διάχυτη, αυτή η δυσοσμία.  

Από την πρώτη στιγμή , φάνηκαν οι προθέσεις αυτού του συνονθυλεύματος των αισχρών που μας κυβερνούν κι εν τέλει δεν έχει απομείνει καμία αμφιβολία για την ηθική υποστάθμη των «υπουργών», των παρατρεχάμενων και των πελατών του σαθρού μας κράτους, του οποίου καμώνεται τον Πρωθυπουργό. 

Βλέπουμε τώρα, ότι και οι ίδιοι οι υπάλληλοι της Τρόικας, υπό την πίεση της επικείμενης παταγώδους αποτυχίας του προγράμματος «διάσωσης», σέρνουν τον «πρωθυπουργό» και την κυβέρνησή του, σε ταπεινωτικές υποχωρήσεις, όπως συνέβη με τον κοινοβουλευτικό τραγέλαφο, στον τρόπο είσπραξης του παράνομου και αντισυνταγματικού «ενιαίου» φόρου, επί δικαίων και αδίκων ιδιοκτητών ακινήτων.

Υπό το βάρος των δεσμεύσεων που έχουν μείνει ανεκπλήρωτες, το επιθεωρησιακού χαρακτήρα "ιστορία επιτυχίας" φαίνεται να κατεβαίνει άρον-άρον από τη σκηνή με εντολή των θιασαρχών του ευρω-ιερατείου που δεν μπορεί πια να κρύψει εύκολα τα αποτελέσματα των λαθών του στο ελληνικό ζήτημα, αναζητώντας άλλες διεξόδους. 

Η διακοπή αυτής της άθλιας παράστασης, είναι ανακουφιστική για εκείνο το μέρος του πληθυσμού που έχει πληγεί τόσο άσχημα από τον πολιτικό αβδηριτισμό αυτής της κυβέρνησης, από την ανικανότητα των «υπουργών» και την αναλγησία των παρατρεχάμενων: ​​διότι είναι σιχαμένοι όσοι βάζουν τις ανθρώπινες τύχες και τα όνειρα, τις ίδιες μας τις ζωές, σε κουτάκια λογιστικών φύλλων για να ταΐζουν με τις σάρκες μας, ένα χρέος που, εν τέλει, δεν μπορεί να αποπληρωθεί. 

Σε ένα άλλο μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, όμως, που ακόμα αντέχει, δεν παύει να προκαλεί μεγάλη ανησυχία η εξέλιξη της κατάστασης, αφού ο θίασος που ακολουθεί, δεν μας έχει πει ακόμα ούτε σπουδαία πράγματα για το έργο που προτίθεται να ανεβάσει ούτε φαίνεται να έχει κάνει αρκετές πρόβες στις σκηνές που είναι ήδη γραμμένες ... 

Διότι, κακά τα ψέματα: οι κορυφαίες σκηνές του νέου έργου είναι ακόμα άγραφες κι είναι προς το παρόν αδύνατο να καταλάβει κανείς με βεβαιότητα, αν πρόκειται περί δράματος ή περί κωμωδίας ...  

Ούτε βάζει κανείς το χέρι του στη φωτιά ότι με την πτώση της κυβέρνησης των ολετήρων, δεν θα γίνουν χειρότερα τα πράγματα. 

Αλλά, στο κάτω-κάτω της γραφής, όπως λένε και οι Ρώσοι, "Кто не рискует, тот не пьёт шампанское», που πάει να πει, όποιος δεν ρισκάρει, στο τέλος δεν πίνει σαμπάνια. Κι εδώ δε μιλάμε για σαμπάνια, ασφαλώς, Εδω μιλάμε ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ μας ∙ γιατι ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΟΙ αναίσχυντοι, μέχρι και το νερό των πηγών μας, αν τους αφήσομε, στο τέλος θα το ξεπουλήσουν!

http://my-pillow-book.blogspot.gr/

Η Ρωσία σε σταυροδρόμι

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Περίληψη: Σε αυτό το βαρυσήμαντο άρθρο, εξετάζεται ―υπό το πρίσμα των αποφάσεων που ελήφθησαν στην τελευταία σύνοδο του G20 στο Brisbane― η παρούσα εγκληματική Νέα Διεθνής Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, η οποία, μέσω της στρατιωτικής και οικονομικής βίας, έχει οδηγήσει σε απόγνωση την πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού προς όφελος μιας μικρής μειοψηφίας. Το άρθρο συμπεραίνει ότι οι χώρες του BRICS, οι οποίες προσυπέγραψαν το επίσημο ανακοινωθέν που σαφώς υιοθετεί την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και εκθειάζει τις βασικές αρχές πάνω στις οποίες βασίζεται η ΝΔΤ, ουσιαστικά δεν έχουν δικαίωμα μετά από αυτό να μιλούν για έναν εναλλακτικό πόλο σε ένα νέο πολυπολικό κόσμο. Η μόνη πιθανή εξαίρεση είναι η Ρωσία, η οποία, ακριβώς λόγω της άνισης σχέσης της με αυτή την εγκληματική Διεθνή Τάξη, είναι σήμερα ο κύριος στόχος της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε) που την διαχειρίζεται. Με αυτή την έννοια, η Ρωσία βρίσκεται, για μια ακόμη φορά μετά την επανάσταση του 1917, σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι, και από τις αποφάσεις που θα πάρει θα κριθεί όχι μόνο η δική της τύχη, αλλά επίσης, και η τύχη όλου του κόσμου. Δηλαδή, αν θα ανατείλει μια νέα μακρά σκοταδιστική περίοδος, ή αν, αντίθετα, θα τεθούν οι βάσεις για μια πραγματική κοινωνία αυτοκαθορισμού.

Η σύνοδος κορυφής του G20, που μόλις έληξε, αποκάλυψε πολλά, με τις πράξεις και τις παραλείψεις της, για τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και, ακόμη πιο σημαντικό, για την άνιση σχέση της Ρωσίας με αυτή την εγκληματική Τάξη. Εγκληματική, με διπλή έννοια. Πρώτον, λόγω των εκατομμυρίων θυμάτων της, ως αποτέλεσμα της στρατιωτικής βίας που χρησιμοποιεί η Υ/Ε (δηλαδή το δίκτυο των ελίτ που εδράζονται κυρίως στις χώρες του G7, το οποίο διαχειρίζεται τη ΝΔΤ)¹ στη συστηματική της προσπάθεια να ενσωματώσει κάθε γωνιά της γης σε αυτή την Τάξη. Δηλαδή, τα θύματα των πολέμων που εξαπέλυσε η Υ/Ε κατά το τελευταίο περίπου τέταρτο του αιώνα με αυτό τον στόχο (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη), καθώς και των πολέμων που εξαπέλυσε «διά αντιπροσώπου» (Συρία και Ουκρανία). Δεύτερον, λόγω του ακόμη μεγαλύτερου αριθμού θυμάτων ως αποτέλεσμα της οικονομικής βίας που θεσμοθέτησε σε όλο τον κόσμο η ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Αυτό ήταν το άμεσο αποτέλεσμα του ανοίγματος ή/και της απελευθέρωσης των αγορών για τα εμπορεύματα, το κεφάλαιο και την εργασία, και της επακόλουθης καταστροφής των συστημάτων κοινωνικής πρόνοιας που επιβάλλεται μέσω των διαφόρων προγραμμάτων διαρθρωτικής προσαρμογής από τους διεθνείς οργανισμούς (ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα κ.λπ.) που ελέγχονται από αυτή την ελίτ, καθώς και από οικονομικές ενώσεις, όπως η ΕΕ. Αυτά τα προγράμματα εξανάγκαζαν τους ανθρώπους στον Νότο να προσπαθούν να μεταναστεύουν μαζικά στον Βορρά, όπου είχαν να ανταγωνιστούν ντόπιους εργαζόμενους για χαμηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας κάτω από εξαντλητικές συνθήκες εργασίας, χάρις στην «ευελιξία» της εργασίας ―ένα άλλο βασικό στοιχείο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Πράγμα που μείωνε γενικά τους μισθούς, κάνοντας αναπόφευκτα τους μετανάστες αποδέκτες της εχθρότητας των (απληροφόρητων) ντόπιων εργατών.

Ήταν μέσω αυτής της διαδικασίας ανοίγματος ή/και απελευθέρωσης των αγορών εμπορευμάτων, κεφαλαίου και εργασίας, που η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση (η οποία προωθήθηκε από τις Υπερεθνικές/Πολυεθνικές Επιχειρήσεις) επέφερε την οικονομική ανάπτυξη που έχει επιτευχθεί κατά το τελευταίο περίπου τέταρτο του αιώνα. Η διαδικασία αυτή οδήγησε επίσης στη μαζική μετακίνηση κεφαλαίου σε χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, οι οποίες προσέφεραν φθηνή και ευέλικτη εργασία, δημιουργώντας τα σχετικά οικονομικά «θαύματα» σε αυτές τις χώρες, καθώς και μια αναπόφευκτη αποβιομηχάνιση στον Βορρά. Υποπροϊόντα της ίδιας διαδικασίας της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης είναι τα συμβόλαια «μηδενικών ωρών» εργασίας (“zero hours” contracts), η γενίκευση της μερικής/περιστασιακής απασχόλησης και το ουσιαστικό πάγωμα των πραγματικών εισοδημάτων στον Βορρά, καθώς και οι σχεδόν συνθήκες δουλείας σε τεράστιες περιοχές του Νότου, ιδίως στις περιπτώσεις των «οικονομικών θαυμάτων». Δεν είναι περίεργο, ως αποτέλεσμα αυτού του είδους της ανάπτυξης―που έχει ως συνέπεια την ευημερία για τους λίγους και την απόγνωση για τους πολλούς― ότι, σύμφωνα με τις τελευταίες στατιστικές, η συγκέντρωση του εισοδήματος και του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια οδήγησε στην παρούσα απίστευτη κατάσταση, όπου το πλουσιότερο 1% του κόσμου (δηλαδή ο πληθυσμός π.χ. των δύο μεγαλύτερων πόλεων του κόσμου, του Τόκυο και της Σεούλ), μοιράζεται σχεδόν τον ίδιο πλούτο όσο και το υπόλοιπο του πλανήτη!²

Ωστόσο, το ανακοινωθέν της συνόδου του G20 για το 2014, που αναγγέλθηκε στις 16 Νοεμβρίου, ήταν ένας καθαρός πανηγυρισμός της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, με σχεδόν κάθε μία ρήτρα του να εκθειάζει τις βασικές αρχές στις οποίες θεμελιώνεται η ΝΔΤ. Απλώς ενδεικτικά³:

• Εφαρμόζουμε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για την αύξηση της ανάπτυξης και της δραστηριότητας του ιδιωτικού τομέα, αναγνωρίζοντας ότι η καλή λειτουργία των αγορών ενισχύει την ευημερία. (ρήτρα 2)

• Το εμπόριο και ο ανταγωνισμός είναι ισχυρές κινητήριες δυνάμεις για ανάπτυξη, αυξανόμενα βιοτικά επίπεδα, και δημιουργία θέσεων εργασίας ... Επιβεβαιώνουμε τις μακροχρόνιες δεσμεύσεις μας να αντισταθούμε στον προστατευτισμό. (ρήτρα 8)

• Για να βοηθήσουμε τις επιχειρήσεις να κάνουν την καλύτερη δυνατή χρήση των εμπορικών συμφωνιών, θα εργαστούμε ώστε να διασφαλίσουμε ότι οι διμερείς, περιφερειακές και πολυμερείς συμφωνίες μας συμπληρώνουν η μία την άλλη, είναι διαφανείς και συμβάλλουν σε ένα ισχυρότερο πολυμερές εμπορικό σύστημα, σύμφωνα με τους κανόνες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ). (ρήτρα 16)

Είναι σημαντικό να σημειώσουμε εδώ ότι αυτό το ανακοινωθέν υπεγράφη όχι μόνο από τις χώρες της Υ/Ε και τα συνεργαζόμενα και πελατειακά καθεστώτα τους, αλλά και από τις χώρες των «BRICS» (Βραζιλία-Ρωσία-Ινδία-Κίνα-Νότια Αφρική). Αυτό δεν είναι δυσεξήγητο δεδομένου ότι, εκτός από τη Ρωσία―η οποία υπό την προεδρία του Πούτιν πήρε μέτρα για την προστασία της παραγωγής της (κάτι που στην διαδικασία έχει οδηγήσει τη χώρα σε συχνές προστριβές με τον ΠΟΕ), καθώς και για τον έλεγχο των δραστηριοτήτων των Πολυεθνικών Εταιρειών― οι υπόλοιπες χώρες των BRICS, και ιδιαίτερα τα οικονομικά θαύματα της Ινδίας και της Κίνας, έχουν βασίσει ολόκληρη την οικονομική τους ανάπτυξη στην απόλυτη εκμετάλλευση του ντόπιου εργατικού δυναμικού από τις Πολυεθνικές και τους ντόπιους ολιγάρχες. Φυσικά, η Ρωσία υποφέρει επίσης από τις συνέπειες της τρομερής κληρονομιάς του Γιέλτσιν ―μιας περιόδου που δικαιολογημένα γιορτάζεται από την Υ/Ε― ο οποίος προήδρευσε της λεηλασίας του κοινωνικού πλούτου της χώρας και της πλήρους καταστροφής ενός συστήματος κοινωνικών υπηρεσιών που είχε πράγματι καταφέρει να ικανοποιούνται οι βασικές ανάγκες όλων των πολιτών της.⁴ Ωστόσο, είναι γνωστό ότι μολονότι οι ολιγάρχες συνεχίζουν να ασκούν σημαντική οικονομική δύναμη (καθώς και έμμεσα πολιτική, μέσω της «παγκοσμιοποιητικής φράξιας» εντός της ρωσικής ελίτ) έχουν δει την οικονομική τους δύναμη να περιορίζεται ως αποτέλεσμα της κοινωνικής νομοθεσίας, και την άμεση πολιτική τους εξουσία να ελέγχεται από το Κρεμλίνο. Με άλλα λόγια, η προεδρία του Πούτιν αποκατέστησε την οικονομική και εθνική κυριαρχία της Ρωσίας, σε αντίθεση με τις άλλες χώρες BRICS, οι οποίες δεν απόλαυσαν ποτέ παρόμοιες μεγάλες περιόδους κυριαρχίας―εκτός από την Κίνα κατά την διάρκεια της Μαοϊκής περιόδου. Αυτό ήταν «ασυγχώρητο» έγκλημα για την Υ/Ε, καθώς η ΝΔΤ βασίζεται ακριβώς στην κατάργηση της οικονομικής κυριαρχίας κάθε χώρας που είναι ενσωματωμένη σε αυτή, και, κατ’ επέκταση, και της εθνικής κυριαρχίας της. Στη θέση της, μια υπερεθνική κυριαρχία έχει δημιουργηθεί, την οποία μοιράζονται (σε διάφορους βαθμούς) κυρίως οι ελίτ που αποτελούν την Υπερεθνική Ελίτ.

Ωστόσο, αν και το ανακοινωθέν των G20 ήταν λαλίστατο στην περιγραφή των πλεονεκτημάτων του ελεύθερου εμπορίου και των ανοιχτών, καθώς και «ευέλικτων», αγορών, δεν είχε ούτε μία λέξη να προφέρει για την μεγαλύτερη παραβίαση των αρχών αυτών της αγοράς σήμερα, δηλαδή, για τις αυστηρές κυρώσεις που επιβάλλονται από την Υ/Ε όχι μόνο ενάντια στους «συνήθεις υπόπτους» (Ιράν, Συρία, Κούβα κ.λπ.), αλλά ακόμη και στο πιο σημαντικό μέλος των χωρών BRICS: την ίδια την Ρωσία! Ωστόσο, τα άλλα μέλη στις BRICS, με τα οποία (σύμφωνα με την ρεφορμιστική «Αριστερά»⁵ η οποία δεν έχει αντίρρηση για την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση που εγκρίθηκε από τις BRICS αλλά απαιτεί απλώς μερικές «βελτιώσεις»), η Ρωσία υποτίθεται θα οικοδομήσει έναν εναλλακτικό πόλο, δεν τόλμησαν καν να εκφράσουν τις αντιρρήσεις τους και να απαιτήσουν την κατάργησή τους. Αυτό δεν ήταν, φυσικά, καθόλου τυχαίο, καθώς τα οικονομικά «θαύματα» που δήθεν εκπροσωπούν οι χώρες αυτές προέκυψαν κατ’ εξοχήν από την μετακίνηση σημαντικών δραστηριοτήτων των Πολυεθνικών εταιρειών σε αυτές τις χώρες, οι οποίες βέβαια θα μπορούσαν να μετακινήσουν εξίσου εύκολα τις δραστηριότητές τους και σε άλλους «παραδείσους». Κάθε χώρα άλλωστε που έχει ενσωματωθεί στη ΝΔΤ τις ικετεύει να επενδύσουν στο δικό της έδαφος, προκειμένου να δημιουργήσουν κάποιες ευκαιρίες ανάπτυξης και επενδύσεων. ⁶ Επιπλέον, μπορεί εύκολα να δειχθεί ότι ακόμη και αν η οικονομική «υπερδύναμη», η Κίνα, αποφάσιζε να ξεφορτωθεί τα τεράστια διαθέσιμα ξένων αποθεματικών για να «τιμωρήσει» τις ΗΠΑ, θα ήταν η ίδια που θα υπέφερε μια οικονομική καταστροφή, ενώ οι ΗΠΑ θα μπορούσαν εύκολα να βρουν άλλους αγοραστές, για όσο καιρό το αμερικανικό δολάριο συνέχιζε να είναι γενικά αποδεκτό ως αποθεματικό νόμισμα.⁷

Εντούτοις, οι οικονομικές κυρώσεις είναι μια ιδιαίτερα αποτελεσματική μορφή πολέμου εναντίον μιας χώρας όπως η Ρωσία, της οποίας η προηγμένη τεχνολογία και το μέγεθος καθιστά μια στρατιωτική επίθεση εναντίον της αδιανόητη, αν όχι αυτοκτονική, ακόμη και για την Υ/Ε και τον παντοδύναμο στρατό των ΗΠΑ. Δεν ήταν άλλωστε περίεργο ότι ήταν ο οικονομικός πόλεμος που έδωσε τη «νίκη» στη Δύση κατά τον Ψυχρό Πόλεμο (αν και υπήρχαν επίσης και εσωτερικές αντιφάσεις στο σύστημα) και την ιδια ακριβώς επιτυχημένη μέθοδο επιχειρεί να επαναλάβει τώρα η Υ/Ε. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν οι πιθανότητες επιτυχίας ενός τέτοιου οικονομικού πολέμου εναντίον της Ρωσίας είναι πολύ υψηλότερες σήμερα από ό,τι στην δεκαετία του 1980, για δύο βασικούς λόγους.

Πρώτον, επειδή ένας οικονομικός πόλεμος κατά της Ρωσίας είναι πολύ πιο εύκολος από ό,τι ο παρόμοιος πόλεμος ενάντια στην ΕΣΣΔ, για μια σειρά λόγων που έχω δείξει αλλού ⁸, αλλά κυρίως επειδή η Ρωσία σήμερα είναι πολύ πιο ενσωματωμένη στη ΝΔΤ από ό,τι η ΕΣΣΔ (αν και όχι τόσο όσο οι άλλες χώρες BRICS). Παρά το γεγονός ότι οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας έχουν τις συνέπειές τους και για τις χώρες της Υ/Ε, είναι σαφές ότι τα οφέλη που η τελευταία θα έχει στην περίπτωση που καταφέρει να ενσωματώσει τη Ρωσία στη ΝΔΤ ως ένα εξαρτημένο μέλος (έτσι ώστε η λεηλασία της εποχής Γιέλτσιν να μπορεί να συνεχιστεί αμείωτη), υπερκαλύπτουν οποιεσδήποτε παρενέργειες των σημερινών κυρώσεων στη Δύση. Επιπλέον, όπως προσπάθησα να δείξω σε άλλο άρθρο στην Πράβδα, η παρούσα δραματική πτώση στην τιμή του πετρελαίου είναι επίσης μέρος του ίδιου οικονομικού πολέμου εναντίον της Ρωσίας.⁹ Τα αποτελέσματα αυτού του οικονομικού πολέμου εναντίον της Ρωσίας φαίνονται ήδη καθαρά αν πάρουμε υπόψη την σημαντική πτώση της αξίας του ρουβλίου και των συνακόλουθων εγχώριων πληθωριστικών πιέσεων, οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αποπληθωριστικές πολιτικές και, στη συνέχεια, σε κάποια ύφεση και ούτω καθεξής.

Δεύτερον, επειδή η Ρωσία είναι πολύ πιο ευάλωτη σε έναν οικονομικό πόλεμο από ό,τι η ΕΣΣΔ― εφόσον, όπως ένας αναλυτής των FT επεσήμανε πρόσφατα, η Ρωσία, σε αντίθεση με την ΕΣΣΔ, «δεν διαθέτει μια εναλλακτική ιδεολογία».¹⁰ Ομως, αυτός ο ισχυρισμός δεν θα ισχύει αν η Ρωσία υιοθετήσει την ιδεολογία της Ευρασιατικής Ένωσης (EEU) στην αρχική της σύλληψη, ως μία οικονομική ένωση κυρίαρχων εθνών (πολιτικά, οικονομικά, πολιτιστικά, και ούτω καθεξής), η οποία θα στοχεύει στην δημιουργία ενός εναλλακτικού πόλου στη σημερινή ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Εντούτοις, αυτό συνεπάγεται σαφως μία ρήξη με τους σημερινούς διεθνείς οργανισμούς που ελέγχονται από την Υ/Ε, οι οποίοι επιβάλλουν τους κανόνες της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (ΠΟΕ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα κ.λπ.). Ωστόσο, ένας τέτοιος εναλλακτικός πόλος είναι σήμερα πιο επιτακτικός από ποτέ. Όχι μόνο για κοινωνικοοικονομικούς λόγους, δεδομένου ότι θα επέτρεπε στα κράτη μέλη ―αν είναι οργανωμένα στη βάση των παραπάνω αρχών― να επιβάλλουν κοινωνικούς ελέγχους επάνω στις αγορές και να δημιουργήσουν νέους θεσμούς κοινωνικής πρόνοιας και κοινωνικοποιημένες βιομηχανίες ελεγχόμενες από τους εργαζόμενους και τις συνελεύσεις των πολιτών. Αλλά, επίσης, για γεωπολιτικούς λόγους, καθώς είναι προφανές ότι η Ουκρανία είναι στην πραγματικότητα το πρόσχημα που χρησιμοποιείται από την Υ/Ε ώστε να υποτάξει τη Ρωσία.

Εναλλακτικά, εάν η Ρωσία συνεχίσει να παραμένει μέλος της ΝΔΤ, θα έχει μόνο δύο επιλογές: είτε την πλήρη υποταγή στην Υ/Ε, είτε αντίσταση δεμένη πισθάγκωνα. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν η αντίσταση υπό συνθήκες οικονομικού πολέμου θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει σε κοινωνική αναταραχή, με την αποφασιστική βοήθεια της Υ/Ε και των οργάνων της στην «πέμπτη φάλαγγα», δηλαδή την «παγκοσμιοποιητική φράξια» μέσα στη Ρωσική ελίτ. Σε αυτή την περίπτωση, η αντίσταση δεν θα ήταν καν δυνατόν να λάβει τη μορφή ενός νέου Πατριωτικού Πολέμου αλλά, αντίθετα, θα μπορούσε κάλλιστα να οδηγήσει σε μια «βελούδινη επανάσταση»!

Εν κατακλείδι, η Ρωσία είναι η μόνη χώρα, σήμερα, που μπορεί να ηγηθεί του αγώνα για την οικοδόμηση ενός πραγματικά εναλλακτικού πόλου στη ΝΔΤ, υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι αυτός ο πόλος θα αποτελείται από χώρες δεσμευμένες σε εναλλακτικές αρχές κοινωνικο-οικονομικής οργάνωσης, όπως αυτές που περιγράφηκαν παραπάνω. Τα κυρίαρχα έθνη που θα επιλέξουν να γίνουν μέλη του θα πρέπει να απορρίψουν τις αρχές στις οποίες βασίζεται η σημερινή Νέα Διεθνής Τάξη και θα πρέπει να δεσμευτούν αντίθετα στην αυτάρκεια (στο επίπεδο της οικονομικής ένωσης, κάτι που θα σήμαινεσυμπληρωματικότητα των οικονομιών τους μέσα στην Ένωση). Φυσικά, αυτό δεν θα έπρεπε να αποκλείει τις διμερείς εμπορικές σχέσεις π.χ. με τις χώρες BRICS που θα προτιμούσαν να μη διακόψουν σχέσεις με τη ΝΔΤ.

Η Ρωσία βρίσκεται για άλλη μια φορά σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι και όχι μόνο η δικιά της τύχη, αλλά, επίσης, η τύχη ολόκληρου του κόσμου θα καθοριστεί από τις αποφάσεις που θα λάβει, δηλαδή, αν θα αναδυθεί μια νέα μακρά περίοδος Μεσαίωνα, ή αν, αντίθετα, θα τεθούν οι βάσεις για μια πραγματική κοινωνία αυτό-καθορισμού.

 http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/ 

Μούφα και παραλλαγή στο Facebook

Υπάρχει ένα κείμενο που αν το αναρτήσεις στη σελίδα σου στο Facebook αυτομάτως το Facebook, αυτός ο Κολοσσός του διαδικτύου, ο απόλυτος αυτοκράτορας των social media, με τις στρατιές νομικών συμβούλων που σκανάρουν στα συμβόλαια ακόμα και την τσάκιση στις σελίδες, θα σταματήσει, έτσι απλά, να χρησιμοποιεί τις προσωπικές σου πληροφορίες. Α, κι αν κάνεις share και like αυτό το άρθρο, θα σου στείλει και μερικές χιλιάδες δολάρια αποζημίωση για τη μανούρα.
Κι εσύ το πίστεψες!
Μα, πόσο μυαλό χρειάζεται να έχει κάποιος για να υποψιαστεί ότι η απόπειρα απαγωγής ενός μικρού παιδιού σε μεγάλο εμπορικό κέντρο –ιστορία που για χρόνια σερνόταν από inbox σε inbox, ναι, ναι με εκείνο το παιδάκι που το βρίσκανε κουρεμένο στο πάρκινγκ- είναι μεγαλοπρεπές hoax, δηλαδή αστικός μύθος, δηλαδή μούφα, για να μιλάμε και στη γλώσσα μας (γιατί δεν ξέρω αν το είδατε εκείνο το ποστ, ξένα συμφέροντα συνωμοτούν εις βάρος της ελληνικής γλώσσας).
Όπως κι εκείνο το μέιλ που έγραφε ότι αν το προωθήσεις σε 10 φίλους σου η τάδε εταιρεία θα σου δώσει κάμποσες χιλιάδες δολάρια αμοιβή. Κι εκείνο το τρομοκρατικό για τους αλλοδαπούς (φυσικά) που κυκλοφορούν με ένα κόκκινο αυτοκίνητο και κλέβουν παιδάκια από τις παιδικές χαρές. Οι οποίοι 2-3 χρόνια που «κυκλοφορούν» πρέπει να έχουν κλέψει εκατοντάδες παιδιά αλλά κανένας γονιός δεν έχει κάνει ούτε μία καταγγελία. Αλλά και όλα αυτά με τις επιστολές διασήμων που καταθέτουν την ψυχούλα τους: από «το συγκλονιστικό αντίο του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες» και το ρομαντικό γράμμα του Μπραντ Πιτ έως το «ποιητικό κείμενο» της Μέριλ Στριπ «με ένα ανείπωτα συγκινητικό μάθημα ζωής».
Εννοείται πως και τα παλιά τα χρόνια, κυκλοφορούσαν ένα σωρό αναληθείς μπούρδες (τα share και τα forward τα έκαναν οι ταξιτζήδες και οι Εβγατζούδες), τότε όμως είχες το άλλοθι ότι η διασταύρωση της πληροφορίας ήταν πιο αργή και μπελαλίδικη οπότε αν δεν πίστευες τη φήμη απλώς αδιαφορούσες, ενώ αν την πίστευες περνούσε κάμποσος καιρός ωσότου κάποιος θα σου έτριβε στη μούρη την αλήθεια, την οποία φυσικά και δεν θα πίστευες.
Τώρα, ποιο είναι το άλλοθι;
Μήπως η μαζική αποδοχή και μετάδοση της πληροφορίας; Να σας θυμίσω μόνο ότι μαζική αποδοχή είχαν κάποτε και απόψεις που έλεγαν ότι η γη είναι επίπεδη, ότι οι γυναίκες που ξέρουν να κολυμπούν είναι μάγισσες, ότι ο Χίτλερ είναι ένας ακίνδυνος κοντός με γελοίο μουστάκι…
Είναι εντυπωσιακό πως σε μια εποχή με πανεύκολη πρόσβαση στις πληροφορίες υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που καταπίνουν τεράστιες, απερίγραπτες αρλούμπες. ΑΑΑβασάνιστα. Χωρίς κανένα απολύτως τσεκάρισμα, ένα γρήγορο γκουγκλάρισμα βρε παιδί μου (άμα σας λέω, τη χάνουμε τη γλώσσα μας…). Με πλέον πρόσφατη αυτήν την περιβόητη προστασία των προσωπικών μας πληροφοριών στο Facebook. Εντυπωσιάστηκα από το πόσοι πολλοί το έχαψαν, αλλά και από το ποιοι το έχαψαν.
Θα μου πείτε «σιγά μωρέ, τι ασχολείσαι, σιγά τις ειδήσεις που ανακυκλώνονται... Πολύ σημασία δίνεις σε μπούρδες…». Μα το πρόβλημα δεν αφορά τη σημασία της δήθεν είδησης, αλλά την έλλειψη κρίσης του αναγνώστη. Αυτήν την ύπουλη χειραγώγηση. Δεν είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι μπορεί κάποιος τόσο εύκολα να διασπείρει και να πείσει τον κόσμο για την οποιαδήποτε βλακεία; Σε βαθμό τέτοιο ώστε ο κόσμος να αμφισβητεί την αληθινή εκδοχή όταν αυτή επιτέλους βγαίνει στην επιφάνεια. Και ποιες είναι οι πηγές όλων αυτών των hoax; Γιατί αθώα αστειάκια δεν τα λες. Είναι κοινωνικά πειράματα; Είναι προπαγάνδες ομάδων; Είναι μικρές πνευματικές μολύνσεις από παγκόσμια κέντρα ελέγχου συνειδήσεων; Ή μήπως κι όλες αυτές οι εξηγήσεις είναι hoax;
Για την ιστορία να σας πω ότι το μεγαλύτερο hoax όλων των hoax θεωρείται αυτό που για περισσότερο από 15 χρόνια ακολουθούσε τον σχεδιαστή Τόμμυ Χίλφιγκερ.
Σύμφωνα με τις φήμες, που πρωτοκυκλοφόρησαν στα τέλη του 90’, ο Χίλφιγκερ είχε κάνει τερατώδεις ρατσιστικές δηλώσεις για τους Εβραίους και τους Αφροαμερικανούς, στην τηλεοπτική εκπομπή της Όπρα Γουίνφρεϊ.
Στα μέσα του 2000 η φήμη ξανακυκλοφόρησε, αυτήν τη φορά στο παντοδύναμο ίντερνετ και έγινε παγκόσμια. Να σημειώσω ότι οι αναφορές στην τηλεοπτική αυτή εμφάνιση του Χίλφιγκερ δεν συνοδευόντουσαν από το αντίστοιχο βίντεο. Παρά την ύποπτη αυτή έλλειψη οπτικοακουστικού υλικού, εκατομμύρια πίστευαν την «είδηση», τη διέδιδαν και ζητούσαν από τον κόσμο να μποϋκοτάρει τα προϊόντα του Χίλφιγκερ. Ακολούθησαν απειλές κατά της ζωής του. Και τότε η Όπρα Γουίνφρεϊ τον κάλεσε στην εκπομπή της να μιλήσουν γι' αυτές τις ρατσιστικές δηλώσεις που είχε κάνει, πάντα σύμφωνα με τη φήμη, παλιότερα στην εκπομπή της.
Τον κάλεσε στην εκπομπή της για πρώτη φορά. Κι εκείνος πήγε, για πρώτη φόρα στη ζωή του. Γιατί βλέπετε ο Χίλφιγκερ δεν είχε πάει ποτέ έως τότε σε εκπομπή της Όπρα, ποτέ δεν της είχε δώσει τηλεοπτική συνέντευξη και ποτέ δεν της είχε κάνει την περιβόητη δήλωση. Κι αυτό το οπτικοακουστικό υλικό από την πρώτη τους πραγματική συνάντηση υπάρχει παντού σε αντίθεση με το άλλο που απλώς δεν υπήρξε ποτέ.
Τα μάγια του hoax εκείνου μπορεί να λύθηκαν με τον πιο μεγαλοπρεπή τρόπο παρόλα αυτά ακόμα και τώρα έχω ακούσει από ανθρώπους, και μάλιστα δημοσιογράφους, να χαρακτηρίζουν τον Χίλφιγκερ ρατσιστή και να αναφέρονται οργισμένα σε εκείνες τις δηλώσεις. Όταν τους εξηγώ την παρεξήγηση, με κοιτάνε καχύποπτα και με γουρλωμένα μάτια. Κι ενώ δεν είχαν νιώσει την ανάγκη να αμφισβητήσουν την είδηση, αμφισβητούν εντόνως τη διάψευσή της.
Κι αυτό ίσως να εξηγεί το γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν τα hoax.
Γιατί θέλουν να τα πιστέψουν.
http://www.protagon.gr/

Αγορές και ΣΥΡΙΖΑ: η ελληνική τραγωδία ή το επόμενο love story;

Κυκλοφορεί στον τύπο αυτές τις ημέρες μαζί με μπόλικη παραπληροφόρηση - όπως πχ μέσω της γνωστής "διαρροής" προσωπικού mail στελέχους επενδυτικής εταιρείας που αποπειράται να εμφανίσει την προσωπική του άποψη ως γενική γνώμη των επενδυτών- και η παρακάτω επίσημη -μέχρι στιγμής- ενημέρωση της BofA προς τους πελάτες της.

Η περιγραφή των συζητήσεων μοιάζει σχετικά αντικειμενική και γι αυτό μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε για να καταλάβουμε που βρίσκονται πραγματικά οι σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ-αγορών ή καλύτερα, τι εικόνα έχουν οι αγορές για τον ΣΥΡΙΖΑ και το πρόγραμμά του. Το σημείωμα ακολουθεί. Αυτό που έχει σημασία σε όσα η αναφορά εντοπίζει, είναι ακριβώς το παρακάτω κομμάτι:
Η Bank of America - Merill Lynch σημειώνει από την πλευρά της: “Αναμένεται πολύ μεγαλύτερη μεταβλητότητα στους επόμενους μήνες για την Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ μακριά από την τρόικα και το τρέχον πρόγραμμα. Ακόμη κι αν τελικά βρουν μια μέση λύση, αυτό θα μπορούσε να έλθει μετά από σχεδόν ολόκληρο το 2015, με τα ρίσκα να συσσωρεύονται στο μεταξύ”. Επίσης, υπογραμμίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει Plan B ή αν έχει δεν θέλει να το αποκαλύψει πριν από τις εκλογές.
Πραγματικά, αναφύονται δυο καυτά ερωτήματα:
1. Τι θα κάνει η χώρα στο ενδιάμεσο των διαπραγματεύσεων, όταν η "άλλη πλευρά" - δλδ, οι εταίροι μας στην ΕΕ αφού συνομιλίες με την τρόικα δεν προβλέπονται (ως μη θεσμικού οργάνου συνδεδεμένου με τα προηγούμενα μνημόνια και ως εκ τούτου χωρίς αντικείμενο μετά την επικράτηση ΣΥΡΙΖΑ) - για να πιέσει και να κερδίσει τις διαπραγματεύσεις, θα αφήσει για κάποιο διάστημα τους οίκους και τους γύπες να κάνουν πάρτι με τα spreads και την ρευστότητα στην αγορά;
Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν ο Ντράγκι δεν επέμβει ξανά για να προσφέρει ρευστότητα στις τράπεζες και την οικονομία;
Αυτό είναι σίγουρα ένα ερώτημα που καλείται ο ΣΥΡΙΖΑ να απαντήσει αν θέλει να διώξει τον φόβο που προκαλεί η αμφιβολία του κατά πόσον οι ευρωπαίοι θα φερθούν στην νέα κυβέρνηση με την στήριξη που πρόσφεραν σε κρίσιμες στιγμές στην χώρα μέχρι σήμερα. Ειδικά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Γύρω από αυτό το ζήτημα θα εστιαστεί και όλη η προεκλογική σπέκουλα των αντιπάλων της (απ)αλλαγής από το τραγικό δίδυμο Σαμαρά Βενιζέλου με την γνωστή υστερική κινδυνολογία - που ίσως δεν αφορά πλέον την ιδιωτική οικονομία που ούτως ή άλλως είναι κλινικά νεκρή, αλλά σίγουρα φοβίζει συνταξιούχους και ΔΥ, που αν μη τι άλλο έχουν συνηθίσει μια κάποια κανονικότητα με την μηνιαία είσπραξη των έστω μειωμένων μισθών/συντάξεών τους. Το μηδέν του ιδιωτικού τομέα δεν το αντέχουν ούτε είναι προετοιμασμένοι/ες να το ζήσουν.
2. Το ερώτημα αυτό συνδέεται απευθείας με το δεύτερο μέρος των διαπιστώσεων της BofA: με το plan B του ΣΥΡΙΖΑ. Και το ερώτημα είναι: μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκαλύψει πριν την διαπραγμάτευση το ή τα plan B του;
Όχι βέβαια!
Τι διαπραγμάτευση θα είναι αυτή με όλα τα χαρτιά στο τραπέζι εκ των πρoτέρων;
Φυσικά plan B δεν είναι το Grexit - εναλλακτικές υπάρχουν πολλές και πολλές από αυτές έχουν ήδη υιοθετηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ: η μετριοπαθής πρόταση, η επιμήκυνση, το πάγωμα, το κούρεμα, η κράτηση των ομολόγων στην ΕΚΤ και πολλά άλλα. Στην ακραία περίπτωση βέτο των γερμανών, ο ΣΥΡΙΖΑ θα απευθυνθεί στον λαό - ούτε εκείνος μπορεί να τον δεσμεύσει μόνος του ακόμη και αυτοδύναμος στην κυβέρνηση, υπογράφοντας οποιαδήποτε συμφωνία ή οτιδήποτε έστω και "προσωρινό" που απέχει από τις εξαγγελίες του. Μπορεί να το έκανε ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος αλλά αυτοί είναι το παλιό που φεύγει, το υπηρετικό προσωπικό των ελιτ, η αυταρχική εξουσία του παρασιτικού πελατειακού συστήματος που χρεοκόπησε την χώρα - ο ΣΥΡΙΖΑ υποτίθεται ότι θα βάλει τέλος σε όλα αυτά - αυτή είναι η υπόσχεσή του και ο λόγος που θα ψηφιστεί.
Εμμέσως πλην σαφώς λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να περιγράψει πως θα αντιμετωπίσει την "μεταβλητότητα" κατά BofA, που θα ακολουθήσει την εκλογή του. Είτε την φυσιολογική μεταβλητότητα είτε την σκόπιμη μεταβλητότητα. Είναι το μόνο κομμάτι φόβου και αμφιβολίας που έχει απομείνει ως εμπόδιο στην πλήρη επικράτησή του απέναντι σε μια πλήρως χρεοκοπημένη κυβέρνηση, ένα αποτυχημένο μνημόνιο και μια λεηλασία εισοδημάτων και περιουσίας των πολιτών χωρίς καμιά αναπτυξιακή ελπίδα.
Είναι η κοινωνία που τσακισμένη δεν αντέχει άλλους κλυδωνισμούς στην τραγική της καθημερινότητα, άλλη επιδείνωση στην ανθρωπιστική της κρίση. Και ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει εφόσον είναι αυτήν την στιγμή η μόνη εναλλακτική λύση να προετοιμαστεί να αντιμετωπίσει με την μεγίστη σοβαρότητα την μεταβατική περίοδο "μεταβλητότητας" που του επιφυλάσσουν τα συμφέροντα της "αριστερής παρένθεσης" για να επιστρέψουν τελικοί θριαμβευτές - η Αριστερά έχει ραντεβού με την ιστορία, περισσότερο πραγματική από ποτέ, και περισσότερο κρίσιμη για το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης από την ίδρυσή της.
Τα ερωτήματα άρα πρέπει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να απαντηθούν και μάλιστα αρκούντως ικανοποιητικά -ακόμη και αν δεν είναι λογικό να αποκαλυφθεί ολόκληρο το plan B μιας δύσκολης διαπραγμάτευσης -ακόμη κι αν οι πολίτες δεν έχουν πια άλλη επιλογή από το να φέρουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Το ενημερωτικό σημείωμα της BofA:
Ενημερωτικό σημείωμα προς τους πελάτες της έστειλε η Bank of America - Merill Lynch με αφορμή δείπνο που είχαν στελέχη της στο Λονδίνο με τον Γ. Σταθάκη, το οποίο αν ευσταθεί είναι ιδιαιτέρως διαφωτιστικό:
"Αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές «βλέπει» ο Γ. Σταθάκης ο οποίος φέρεται να παραδέχτηκε ότι είναι πιθανή μια ενδεχόμενη συνεργασία με άλλα κόμματα όπως είναι το ΠΑΣΟΚ ή/και Το Ποτάμι. Αυτό αναφέρει σε ενημερωτικό σημείωμα προς τους πελάτες της η Bank of America/Merill Lynch ύστερα από συνάντηση που είχε στο Λονδίνο με τον κ. Σταθάκη.
Η Bank of America - Merill Lynch σημειώνει από την πλευρά της: “Αναμένεται πολύ μεγαλύτερη μεταβλητότητα στους επόμενους μήνες για την Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ μακριά από την τρόικα και το τρέχον πρόγραμμα. Ακόμη κι αν τελικά βρουν μια μέση λύση, αυτό θα μπορούσε να έλθει μετά από σχεδόν ολόκληρο το 2015, με τα ρίσκα να συσσωρεύονται στο μεταξύ”. Επίσης, υπογραμμίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ...δεν έχει Plan B ή αν έχει δεν θέλει να το αποκαλύψει πριν από τις εκλογές.
Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι εκπρόσωποι της Merrill Lynch συμμετείχαν σε δείπνο με τον “σκιώδη” Ανάπτυξης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Γιώργο Σταθάκη. Όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά, “η Ελλάδα είναι πιθανό να έχει πρόωρες εκλογές τον Μάρτιο και ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται στις δημοσκοπήσεις με ποσοστό 4%-6%.
Σύμφωνα με τον οίκο, ο Γ. Σταθάκης επεσήμανε τα εξής βασικά σημεία:
- Θα διακόψουν το πρόγραμμα του ΔΝΤ. Θα είναι πρόθυμοι να διαπραγματευτούν ένα πρόγραμμα μόνο με την υπόλοιπη Ευρώπη.
- Θα διαπραγματευτούν την αναδιάρθρωση των δανείων του επισήμου τομέα. Στην ιδανική περίπτωση, θα προτιμούσαν ένα haircut, αλλά ίσως το πρώτο βήμα να είναι η παράταση του χρόνου αποπληρωμής. Θα ζητήσουν από την ΕΚΤ να μετακυλήσει τα ελληνικά ομόλογα στον ισολογισμό της.
- Θα συνεχίσουν να εξυπηρετούν τα ελληνικά κρατικά ομόλογα. Δεν θα υπάρξει άλλο haircut για τον ιδιωτικό τομέα.
- Σε κάθε σενάριο, η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ.
- Δεν θα υπάρξουν περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις.
- Όχι πια πρωτογενή πλεονάσματα, ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς σε πρωτογενείς όρους. Σε κάθε περίπτωση, περιμένουν από την τρόικα να αναθεωρήσει τον μη ρεαλιστικό στόχο ότι η Ελλάδα θα διατηρήσει ένα πρωτογενές πλεόνασμα 4,5% του ΑΕΠ στα επόμενα δέκα χρόνια.
- Πηγές για τα χρήματα που θα χρειαστούν: αναδιάρθρωση του χρέους του επίσημου τομέα, πρόσβαση στην αγορά, μετακύλιση των ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ και QE (πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης) από την ΕΚΤ.
- Δεν υπάρχει Σχέδιο Β ή τουλάχιστον ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να το αποκαλύψει πριν τις εκλογές. Ο κ. Σταθάκης υποστήριξε ότι το Σχέδιο Β είναι αυτό που είχε η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και δεν δούλεψε. Πιέσαμε πολύ για το συγκεκριμένο θέμα, ρωτώντας πολλές υποθετικές ερωτήσεις, ο κ. Σταθάκης απέφυγε να συζητήσει πιθανές εναλλακτικές.
- Θα αντιστρέψουν ορισμένες από τις μεταρρυθμίσεις του προγράμματος στην αγορά εργασίας: θα αυξήσουν τους κατώτατους μισθούς και τις συντάξεις στα προ της κρίσης επίπεδα και θα επαναφέρουν τις συλλογικές μισθολογικές διαπραγματεύσεις.
- Θα κινηθούν σε ένα πιο προοδευτικό φορολογικό σύστημα και θα εστιάσουν στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Για το τελευταίο, υποστήριξε ότι τα παραδοσιακά κόμματα δεν έχουν την πολιτική βούληση να το κάνουν καθώς είναι εγκλωβισμένα από κατεστημένα συμφέροντα.
- Θα παρέμβουν για να αναγκάσουν τις τράπεζας να επεκτείνουν τον δανεισμό στην οικονομία. Το κράτος είναι μέτοχος πλειοψηφίας στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και μπορεί να επηρεάσει την συμπεριφορά τους. Τα τελευταία μέτρα της ΕΚΤ παρέχουν σημαντική ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες. Και οι ελληνικές τράπεζες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί και έχουν περάσει τα stress tests της ΕΚΤ. Θα πρέπει να αρχίσουν να υποστηρίζουν την οικονομία και η κυβέρνηση θα πρέπει να διασφαλίσει ότι αυτό θα γίνει.
- Ήταν πολύ σίγουρος ότι οι εκλογές θα λάβουν χώρα τον Μάρτιο (22 Μαρτίου ήταν η ημερομηνία που ανέφερε). Υποστήριξε ότι η κυβέρνηση θα απέφευγε τις εκλογές μόνο αν η τρόικα τους έδινε ότι ζητούσαν, κάτι που είναι πολύ απίθανο. Το αντίθετο μάλιστα, ήταν μάλλον έκπληκτος από την πολύ σκληρή στάση της τρόικας στις τελευταίες διαπραγματεύσεις.
- Ήταν επίσης πολύ σίγουρος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα νικήσεις στις εκλογές. Ελπίζουν ότι θα είναι σε θέση να σχηματίσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση, αλλά παραδέχτηκε ότι είναι πιθανός ένας συνασπισμός με άλλα κόμματα (Ποτάμι και/ή ΠΑΣΟΚ).
- Υποστήριξε ότι μια συμφωνία της σημερινής κυβέρνησης με την τρόικα μπορεί να διευκολύνει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, καθώς θα τους δώσει περισσότερο χρόνο για να διαπραγματευτούν μια αναδιάρθρωση των επίσημων δανείων και βοήθεια από την ΕΚΤ με την τρόικα στη συνέχεια. Από την άλλη πλευρά, εάν η σημερινή κυβέρνηση δεν πετύχει να καταλήξει σε συμφωνία με την τρόικα, οι αγορές θα αντιδράσουν αρνητικά, οι πρόωρες εκλογές θα γίνουν σίγουρα και αν και μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα αναγκαστεί να διαπραγματευτεί υπό πίεση δεν θα είναι δικό τους σφάλμα.
- Κατά τη διάρκεια των ερωταπαντήσεων οι περισσότεροι πελάτες υποστήριξαν ότι δεν μπορούσαν να δουν πώς η υπόλοιπη Ευρώπη και ακόμα περισσότερο η ΕΚΤ θα υποχωρούσε και θα ικανοποιούσε τις επιθυμίες του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε σεβαστεί τους συμφωνημένους στόχους του προγράμματος. Ορισμένοι πελάτες υποστήριξαν επίσης ότι οι Ευρωπαίοι μπορεί να είναι σκληροί με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ λόγω των ανησυχιών για τους Podemos στην Ισπανία (Η Ισπανία έχει εκλογές το Νοέμβριο και το «ακραίο» αριστερό κόμμα Podemos προηγείται στις δημοσκοπήσεις). Δεν μπορούσαν να δουν την Ελλάδα να έχει διαπραγματευτική ισχύ. Ο κ. Σταθάκης απάντησε ότι υπήρχε αμοιβαίο συμφέρον να στηριχθεί η Ελλάδα, το τρέχον πρόγραμμα προφανώς δεν λειτουργεί και οι διαπραγματεύσεις θα οδηγούσαν σε μια πιο ρεαλιστική λύση που θα ωφελήσει τους πάντες."

Από το the press project (δεν έβαλα τον τίτλο γιατί ο καθένας βλέπει ότι θέλει σε ένα σημείωμα...)
http://tvxs.gr/

Παρέμβαση υπ. Δικαιοσύνης για τον Ρωμανό ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ

«Η υγεία του, αν και σταθερή, βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Μετά και την εικοστή μέρα απεργίας πείνας, και καθώς ο ίδιος αρνείται τη χορήγηση ορού, τίθενται πλέον σε κίνδυνο η λειτουργία ζωτικών οργάνων», σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ και προσθέτει:
«Το υπουργείο Δικαιοσύνης έχει πλήρη γνώση της κρισιμότητας της κατάστασης, μέσω των ανακοινώσεων των γιατρών που παρακολουθούν το Ρωμανό, του δικηγόρου του, της εισαγγελέως των φυλακών Κορυδαλλού που ενημερώνεται σχετικά, αλλά και δημοσιευμάτων που κατακλύζουν τον Τύπο και το Διαδίκτυο. Δεδομένου ότι το αίτημα του ίδιου, εκτός από δίκαιο, είναι και απολύτως σύννομο, δημιουργεί απορία και οργή η μέχρι τώρα άρνηση του υπουργού Δικαιοσύνης να παρέμβει, διασφαλίζοντας το δικαίωμα που ο Ρωμανός διεκδικεί με το ύστατο μέσο, την ίδια του τη ζωή».
Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά την άμεση παρέμβαση του υπουργού Δικαιοσύνης, για να «διασφαλιστεί ένα αυτονόητο δικαίωμα και να προστατευτούν η ζωή και η υγεία ενός νέου ανθρώπου. Την ίδια στιγμή, ζητά να τερματιστεί το σκηνικό αστυνομοκρατίας που έχει στηθεί στο Νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς: με δέκα περίπου πάνοπλους αστυνομικούς στο εσωτερικό του νοσοκομείου (χωρίς την εξωτερική φρουρά...), να φρουρούν έναν απεργό πείνας, απαιτώντας ταυτότητα ακόμα και από γιατρούς που τον παρακολουθούν, το σκηνικό αυτό δεν στερείται απλώς δημοκρατικής ευαισθησίας. Είναι απολύτως απαράδεκτο και εκτός κοινής λογικής».
http://www.matrix24.gr/

Επεφταν οι μίζες (της Siemens) σαν το... χαλάζι!

Βαριά ονόματα περιλαμβάνονται στη λίστα των 64 κατηγορουμένων για τους οποίους ο αναπληρωτής οικονομικός εισαγγελέας Γαληνός Μπρης προτείνει την παραπομπή τους στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών για το σκάνδαλο των «μαύρων ταμείων» της Siemens. Πρόκειται για 64 πρόσωπα που κατά περίπτωση αντιμετωπίζουν κακουργηματικές κατηγορίες που επισείουν ακόμα και ισόβια κάθειρξη.

Με πιο γνωστή, λόγω του σκιώδους ρόλου του για μια μεγάλη περίοδο στην πολιτική ζωή της χώρας, την περίπτωση του Θεόδωρου Τσουκάτου, μέχρι και τα πρώην στελέχη της Siemens Ελλάς, τους φυγόδικους Μιχάλη Χριστοφοράκο, Χρήστο Καραβέλα αλλά και τον Φόλκερ Γιουνγκ, καθώς και το πρώην μεγαλοστέλεχος του ΟΤΕ Γιώργο Σκαρπέλη, οι πρωταγωνιστές του σκανδάλου, ύστερα από την πρόταση του αναπληρωτή οικονομικού εισαγγελέα Γαληνού Μπρη, βρίσκονται ένα βήμα πριν το εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων!Την τελική απόφαση, ωστόσο, θα λάβει με βούλευμά του το Συμβούλιο Εφετών.
http://www.dimokratianews.gr/

Η Διαμαντοπούλου προτείνει νέο κόμμα για την Κεντροαριστερά: «Σε νέο σχήμα λέμε ναι»

Σε γραπτή δήλωση για την Κεντροαριστερά προχώρησε το Σάββατο η Αννα Διαμαντοπούλου, η οποία τόνισε την ανάγκη δημιουργίας νέου κόμματος.
«Χρειαζόμαστε ένα νέο ξεκίνημα ένα νέο πολιτικό σχήμα με διαδικασίες δημοκρατίας και συλλογικότητας για την Hγεσία και πάνω απ’ όλα με Λόγο προγραμματικό και πολιτικό. Μία νέα προσπάθεια μπορεί να δώσει ελπίδα μόνο όταν με ειλικρίνεια και πειστικό τρόπο καταθέσει Πρόταση για τη χώρα, τέτοια που με ρεαλιστικό τρόπο δεν θα είναι ακολούθημα της Κυβερνητικής ή της Αντιπολιτευτικής πραγματικότητας» υπογραμμίζει η Άννα Διαμαντοπούλου με αφορμή την κινητικότητα στο χώρο της Κεντροαριστεράς.
«Στις ιδέες λέμε ναι… Στην πρόοδο λέμε ναι… Σε νέο σχήμα λέμε ναι…Όχι πια στις αέναες συζητήσεις… Όχι άλλο στις κινήσεις… Όχι στις προσωπικές πολιτικές…», τονίζει στη δήλωσή της η κ. Διαμαντοπούλου και επισημαίνει ότι σέβεται όλες τις προσπάθειες.
Ωστόσο, ταυτόχρονα ξεκαθαρίζει: «Εδώ και δύο χρόνια κόμματα, ομάδες και στελέχη της Κεντροαριστεράς, συνέρχονται, συζητούν, και δημιουργούν ειδήσεις που δεν βασίζονται στα μεγάλα ζητήματα για την έξοδο της χώρας από την κρίση ούτε στητή θεσμική της και παραγωγική της συγκρότηση. Αντικείμενο των ειδήσεων είναι η συμμετοχή "επωνύμων" και αποσπασματικές εκδηλώσεις».

Η κα Διαμαντοπούλου τάσσεται υπέρ της διαμόρφωσης ενός νέου πολιτικού σχήματος με σύγχρονο προγραμματικό και πολιτικό λόγο. «Μόνο σε μία τέτοια προσπάθεια είμαι έτοιμη να συμμετάσχω, όπως και πολλοί άλλοι και για την ουσία αυτής της πρότασης δουλεύω αυτά τα χρόνια που βρίσκομαι εκτός κομματικής ζωής», δηλώνει η πρώην υπουργός.
http://www.iefimerida.gr/