Αντιφασίστες της Ευρώπης, ξυπνήστε! Του Γιώργου Μητραλιά

Αυτή τη φορά δεν υπάρχει αμφιβολία: Τερατώδης και φριχτή, η φασιστική απειλή επιστρέφει, χωρίς αυτό να σκανδαλίζει υπερβολικά την Ευρώπη μας. Η απόδειξη; Καθαρόαιμοι ναζιστές, που δηλώνουν συνεχιστές του Τρίτου Ράϊχ και των μεραρχιών SS, και μπροστά στους οποίους οι τραμπούκοι της ελληνικής Χρυσής Αυγής μοιάζουν σχεδόν με παιδιά του κατηχητικού, κατέχουν σήμερα μερικά από τα πιο νευραλγικά πόστα (δημόσια τάξη, άμυνα, δικαιοσύνη) στη μεταβατική ουκρανική κυβέρνηση! Και επιπλέον, η παρουσία τους σε αυτή τη κυβέρνηση δεν σοκάρει διόλου ούτε τα ΜΜΕ μας που σπεύδουν να τους βαφτίσουν, «εθνικιστές», ούτε τους κάθε λογής προσφιλείς ευρωπαίους ηγέτες μας (συμπεριλαμβανομένων των σοσιαλδημοκρατών) που
βιάζονται να τους αναγνωρίσουν ως καθόλα παρουσιάσιμους εταίρους.

Με λίγα λόγια, είναι σαν να μην έγινε ποτέ η Δίκη της Νυρεμβέργης! Αλλά, υπάρχουν κι άλλα. Το χειρότερο είναι πως οι πιστοί αυτών των βρικολάκων ενός κόσμου που πιστεύαμε - άδικα - ότι είχε εξαφανιστεί για πάντα. Είναι πια χιλιάδες, βολτάρουν οπλισμένοι μέχρι τα δόντια στους δρόμους του Κιέβου και του Λβιφ και κυρίως, κερδίζουν αυτό τον καιρό την εμπιστοσύνη πολύ μεγάλου αριθμού συμπατριωτών τους. Γιατί, είτε αυτό είναι παράδοξο είτε όχι, είναι δυστυχώς γεγονός ότι αυτή η αυθεντικά λαϊκή εξέγερση που μόλις σάρωσε το καθεστώς του Γιανουκόβιτς, περιλαμβάνει στους ηγέτες της τους νοσταλγούς του δωσιλογισμού του Μπαντέρα της Svoboda και - κυρίως - τους διαρκώς ανερχόμενους νεοναζιστές του Praviy Sektor.

Αν λοιπόν αυτές οι Svoboda και Praviy Sektor μετέχουν στην ουκρανική κυβέρνηση χωρίς να σοκάρονται ιδιαίτερα οι ευρωπαίοι και βορειο - αμερικανοί ηγέτες μας - όπως εξάλλου και τα μεγάλα μας ΜΜΕ και οι άλλοι διεθνείς θεσμοί -, δεν θα εκπλαγούμε αν αυτός ο καλός νεοφιλελεύθερος κόσμος δεχτεί αύριο χωρίς καμιά αντίδραση την παρουσία ενός κόμματος σαν τη Χρυσή Αυγή σε μια μελλοντική ελληνική κυβέρνηση. Αν ο Dmytro Yarosh, ηγέτης του Praviy Sektor, γίνεται υπαρχηγός του Andriy Parubi (που κι αυτός διετέλεσε ιδρυτής του εθνικο - σοσιαλιστικού κόμματος της Ουκρανίας) επικεφαλής του ουκρανικού Συμβουλίου Ασφαλείας, τότε γιατί όχι να μην βρεθεί αύριο επικεφαλής του ελληνικού υπουργείου άμυνας ή δημόσιας τάξης ο φύρερ της Χρυσής Αυγής Ν. Μιχαλολιάκος; Ιδού λοιπόν ένας παραπάνω λόγος που μας κάνει να θεωρούμε αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ουκρανία σαν μια πραγματική καμπή στην μεταπολεμική ευρωπαϊκή ιστορία, ένα γιγάντιο ποιοτικό άλμα της νεοφασιστική απειλής που από εδώ και πέρα βαραίνει πάνω σε όλους μας.

Ωστόσο, δεν πρόκειται μόνο για αυτό. Ανεξάρτητα από την πορεία που θα πάρουν τα γεγονότα που βλέπουν να αντιπαρατίθενται στο ουκρανικό έδαφος όχι μόνο οι - εξίσου αντιδραστικές και υποταγμένες στους Ολιγάρχες - Ρωσία και Ουκρανία αλλά και οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις των καιρών μας, όλα δείχνουν ότι οι ήδη ισχυροί Ουκρανοί νεοναζιστές θα είναι οι μόνοι που θα επωφεληθούν τόσο από τις καταστροφικές συνέπειες των πολιτικών λιτότητας που το ΔΝΤ δεν θα παραλείψει να εφαρμόσει όσο και από τους πολεμικούς και εθνικιστικούς ανέμους που σαρώνουν την περιοχή. Οι συνέπειες είναι εντελώς προβλέψιμες: Οι ένοπλοι Ουκρανοί νεοναζιστές θα είναι πιθανότατα σε θέση να επεκτείνουν την επιρροή τους και πέρα από την ανατολική Ευρώπη και να απλώσουν τη γάγγραινα τους στο σύνολο της ηπείρου μας! Πώς; Καταρχήν, επιβάλλοντας στο εσωτερικό του διαρκώς ανερχόμενου ευρωπαϊκού ακροδεξιού στρατοπέδου συσχετισμούς δυνάμεων που ευνοούν το μαχητικό νεοναζισμό. Κατόπιν, χρησιμεύοντας σαν πρότυπο προς εξαγωγή τουλάχιστον στις γειτονικές χώρες (συμπεριλαμβανόμενης της Ελλάδας) που πλήττονται κιόλας ολομέτωπα από τις πολιτικές λιτότητας και έχουν ήδη μολυνθεί από τα μικρόβια του ρατσισμού, της ομοφοβίας, του αντισημιτισμού και του νεοφασισμού. Και προφανώς, χωρίς να ξεχνάμε το «επιχείρημα» διαστάσεων που συνιστούν τα πολλές χιλιάδες όπλα - και βαρέα - που βρίσκονται στη κατοχή τους και τα οποία δεν θα παραλείψουν βέβαια να εξαγάγουν. Το συμπέρασμα βγάζει μάτια: Είναι το σύνολο του πολιτικού τοπίου, των πολιτικών ισορροπιών και των πολιτικών συσχετισμών δυνάμεων στην Ευρώπη που αναπόφευκτα θα επηρεαστούν, σε βάρος των εργατικών συνδικάτων, των οργανώσεων της Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων. Με απλά λόγια, υπάρχει κάθε λόγος για να έχουμε εφιάλτες.

Λοιπόν, τι παραπάνω χρειάζεται επιτέλους η ευρωπαϊκή αριστερά για να βγει από την παρούσα νάρκη της, να σημάνει συναγερμό, να κινητοποιηθεί κατεπειγόντως και να πάρει το ταχύτερο δυνατό τη μοναδική πρωτοβουλία που θα ήταν ικανή να συγκρατήσει το φασιστικό και φασιστοειδές τσουνάμι που πλησιάζει: Μια πρωτοβουλία που δεν μπορεί να στοχεύει παρά στη συγκρότηση ενός ευρωπαϊκού αντιφασιστικού κινήματος, ενωτικού, δημοκρατικού, ριζοσπαστικού, μακράς διάρκειας και μαζικού, που συνδυάζει τη πάλη ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές δρακόντειας λιτότητας με τη πάλη ενάντια στη φαιά πανούκλα παντού όπου αυτή κάνει την εμφάνισή της.
Η ώρα δεν είναι πια ούτε για αμφιταλαντεύσεις, ούτε για τη ψευδαίσθηση ότι όλα αυτά συμβαίνουν μακριά από εμάς, ούτε για το άλλοθι της αντιφασιστικής «ρουτίνας» που συνίσταται στο ότι παλεύεις στη γειτονιά ή ακόμα και στη χώρα σου ενώ ταυτόχρονα αδιαφορείς παντελώς για αυτά που συμβαίνουν από την άλλη μεριά των συνόρων. Καταρχήν, επειδή και πριν ακόμα από τον ουκρανικό νεοναζιστικό συναγερμό, η κατάσταση στη δυτική Ευρώπη ήταν -και παραμένει- παραπάνω από ανησυχητική, δικαιολογώντας απόλυτα τη γενική κινητοποίηση ενάντια στην ορμητική άνοδο της άκρας δεξιάς. Και κατόπιν, επειδή όσο χρήσιμοι και απαραίτητοι κι αν είναι, οι εθνικοί ή περιφερειακοί αντιφασιστικοί αγώνες και καμπάνιες δεν αρκούν πια, δεν είναι πια στο ύψος των σημερινών εντελώς εξαιρετικών και ιστορικών περιστάσεων.

Με άλλα λόγια, αντιφασίστες της Ευρώπης ξυπνήστε γιατί είναι μεσάνυχτα παρά πέντε και η ιστορία τείνει να επαναληφθεί τόσο τραγική όσο και στο παρελθόν.
http://tvxs.gr/