Αλλά…με τη στρόφιγγα κλειστή!

Του Θανάση Νικολαΐδη 
ΚΑΜΙΑ αντίρρηση, λοιπόν! Παραμένουμε επί τα αυτά.
Με τα πράγματα ως έχουν. Γοητευμένοι από
ανθρώπους, μοντέλα και «έργα».
Κοιτώντας…περήφανα το «Σύστημα», μετρώντας τους
διεφθαρμένους και γραδάροντας τη διαφθορά. Σε
όλους τους τομείς.
ΚΑΙ, βέβαια, στον χώρο της Υγείας. Στο φαγοπότι των ολίγων, στρωμένο
από χιλιάδες ανυποψίαστους(;) κομπάρσους. «Δεν είδαν και δεν
άκουσαν» οι τελευταίοι για ρεμούλα-μόνο το φακελάκι ετοίμαζαν για
την…εγχείρηση. Δεν έπιανες τους κάποιους (πολλούς) «λειτουργούς» να
συναλλάσσονται με φαρμακέμπορους, άρα όλα καλά και ιδανικά. Δεν
μέτραγες τα βήματα απ’ το ΙΚΑ για ιδιωτικό γιατρείο, δεν έδινες πεντάρα για τη διαδρομή του φαρμάκου.
ΝΑ παραμείνουμε, αλλά με τη στρόφιγγα κλειστή. Χωρίς δανεικά από εταίρους τοκογλύφους. Με το δικό μας «σύστημα», μακριά και ανεπηρέαστοι απ’ τα συστήματα και τη νοοτροπία των

«κουτόφραγκων». Εδώ, στην Ελλάδα της ρεμούλας, όπου δεν
γουστάρουμε αλλαγές. Να πληρώνουμε στην παιδεία μέσω της
παραπαιδείας, στην υγεία (ως φορολογούμενοι) για το πάρτι, να
λαδώνουμε το πολεοδόμο και, βέβαια, να φορολογείται ο διπλανός.
ΕΙΝΑΙ γλυκιά η εξουσία και δεν την παρατάει ο κ. Σαμαράς; Να
«παραδώσει» στον…εχθρό. Χωρίς εκλογικές διαδικασίες. Για να
δοκιμαστούν οι αντοχές του στην Ελλάδα της διαπλοκής. Και τότε;
Απέναντι ο συνδικαλιστής με τη ντουντούκα, ο λαός της διαμαρτυρίας
με τα πανό ψηλά και (ξανα)βλέπουμε.
ΑΚΟΜΑ και τώρα που μιλάμε, «λειτουργοί» του ΕΣΥ αντιστέκονται. Με
υπερσυνταγογράφηση και πανάκριβα σκευάσματα, κρατώντας
λογαριασμό για τη συναλλαγή με τον «εργοδότη», που δεν είναι το
Κράτος. Είναι οι μεγαλέμποροι της υγείας κάτω απ’ τη μύτη του
Κράτους. Ανάμεσα σε έντιμους γιατρούς που επιμένουν στο
λειτούργημα, υπομένοντας τους διεφθαρμένους δίπλα τους.
ΚΑΙ ο…λαός; Κάποιοι προμηθεύτηκαν φάρμακα με τη σέσουλα και χωρίς
συμμετοχή, τα φύλαξαν στο ψυγείο και τα παραδίδουν, φορώντας τη
στολή του φιλάνθρωπου. Σε περίοδο κρίσης, που θα’ ξέσπαγε, έτσι κι
αλλιώς. Με τη ρεμούλα στον (λεγόμενο) ευαίσθητο χώρο της Υγείας,
που έκοβε τη μερίδα του λέοντος κι απ’ το ψαχνό του προϋπολογισμού.
ΕΠΙ τα αυτά, λοιπόν, αλλά με τη στρόφιγγα κλειστή!
Θανάσης Νικολαίδης