 |
Χαρακτηριστικό του είναι η επιθυμία φυσικής εξόντωσης του Άλλου, όπου Άλλος νοηματοδοτείται ως «μη μετατρέψιμος» για αυτό και οι ρατσιστές επικαλούνται ή εφευρίσκουν βιολογικά κριτήρια (χρώμα δέρματος,ύψος, χρώμα μαλλιών,κλπ) ή τόπος γέννησης κ.α. αφαιρόντας από το αντικείμενο του μίσους οποιαδήποτε ευθύνη για την ζωή του. Π.χ. όλοι όσοι είναι αλβανοί είναι κλέφτες και βιαστές. Ένα ακόμη στοιχείο του είναι το μίσος προς τον ίδιο τον εαυτό του υποκειμένου που μεταβιβάζεται στον Άλλο. Στο σύγχρονο
φαντασιακό οι Άλλοι είναι συνήθως οι μετανάστες ,όσοι έχουν διαφορετικό χρώμα δέρματος,, οι άνθρωποι με διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις, όσοι επιθυμούν την ελευθερία και την ισότητα, όσοι τον εχθρεύονται, οι κάτοχοι σωμάτων που δεν χωράνε στην φυλετική προκρούστεια κλίνη, οι κάθε λογής διαφορετικοί που περισσεύουν.
Στο μεταμοντέρνο φαντασιακό που βιώνουμε αυτό που υπερτερεί είναι το άμεσο, το εύκολα εφικτό, το «έλα μωρέ πάντα έτσι ήταν και έτσι θα είναι οι άνθρωποι» αυτό που δεν απαιτεί κόπο και δέσμευση, η κοινωνία που αντιμετωπίζεται ως κάτι που θα ήταν προτιμότερο να μην υπάρχει καθώς οτιδήποτε συλλογικό απαιτεί μεγάλη ευθύνη και προσήλωση. Ως συνέπεια της επικράτησης αυτού του τρόπου σκέψης φαντάζει περισσότερο λογικό το να εναντιωθούν μεταξύ τους οι καταπιεσμένοι παρά το να ενωθούν σε κοινό μέτωπο, καθώς το να χτυπήσεις τον από κάτω είναι πολύ πιο εύκολο από το να οργανωθείς μαζί του και να αντιπαρατεθείς σε οτιδήποτε σε καταδυναστεύει. Εκεί έρχεται και το ιδεολόγημα του έθνους ως αντιστροφή της ζωής, λέγοντας ότι την εύκολη λύση αποτελεί το να εξοντωθούν οι κάθε λογής κοινωνικά «περιττοί» (να δολοφονηθούν, να στιγματιστούν, να απομονωθούν). Οπότε η βάση αυτής της λογικής είναι ένας κοινωνικός δαρβινισμός με εθνοφυλετική επικάλυψη, ένας μεταρατσισμός ως ενσωματωμένο θεαματικό (διάχυτο θεάμα στον πυρήνα και συγκεντρωτική ιδεολογία ως περιτύλιγμα) ή αποτέλεσμα της ανόδου της ασημαντότητας όπου το απονοηματοδωτημένο μίσος έχει ρευστοποιηθεί και στραφεί εναντίον του άλλου ως εύκολος στόχος.
Τα χέρια που βάφτηκαν με αίμα δεν ήταν μόνο του μαχαιροβγάλτη ήταν και όλων των μικρών δολοφόνων που νομιμοποίησαν την ύπαρξη αυτού και της εγκληματικής οργάνωσης που τον διαπαιδαγώγησε. Δήμιοι είναι όσοι τον σκοτώνουν ξανά και ξανά προσπαθώντας να μας πείσουν ότι η δολοφονία δεν είχε πολιτικό χαρακτήρα, ότι ήταν ένα ακόμη ακραίο περιστατικό μεταξύ συμμοριών. Αυτές οι συμπεριφορές είναι αποτέλεσμα διαπαιδαγώγησης συγκεκριμένου πολιτικού χώρου, σιωπηλής άλλοτε και φανερής κοινωνικής συναίνεσης και όχι κάτι το μεμονωμένο. Τα βδελύγματα για την ώρα είναι χωμένα στις τρύπες τους και θα ξεμυτίσουν όταν εξισορροπηθεί το κλίμα για να συνεχίσουν να μολύνουν την ανθρωπότητα με την ελεϊνή τους ύπαρξη και να ξεράσουν το δικό τους δηλητήριο προσπαθώντας με επιθετικό τρόπο να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Οι οργανώσεις, τα κόμματα και οι πνευματικοί ταγοί θα καταδικάσουν ως συνήθως και θα συνεχίσουν ότι έκαναν πάντα, η αριστερά θα κάνει έκκληση για ηρεμία και θα αρχίσει τις καταγγελίες και το κκε θα μας κάνει να αναρωτιόμαστε για μια φορά αν θα πρέπει να αηδιάσουμε ή να γελάσουμε με την ύπαρξη του. Οι χρήσιμοι ηλίθιοι θα προσπαθήσουν να ηρεμήσουν το κλίμα προσπαθώντας να μας πείσουν να επιστρέψουμε στην ομαλότητα μέσα από το περίφημο «είμαστε εναντίον της βίας από όπου κι αν προέρχεται» (δλδ η αυτοάμυνα του θύματος εξισώνεται με την επίθεση του θύτη), «μας θέλουν να τσακωνόμαστε μεταξύ μας» (ποιους;), αφήνοντας στην καλύτερη την πόρτα ανοιχτή για την ναζιστική βία και την βία των ιδεολογικών τους συντρόφων, των μπάτσων σπέρνοντας παράλληλα τρομοκρατία με κάθε είδους συνομοσιολογία.
Η κυρίαρχη ιδεολογία και τα φανταχτερά σαλόνια του lifestyle που παρουσίασαν ως εναλλακτική λύση την χρυσή αυγή τώρα που είναι στην επικαιρότητα η αποστροφή προς αυτήν εκπλήσσεται και ασκεί επιδερμική κριτική. Το μόνο σίγουρο είναι ότι με καταγγελίες, παλαμάκια, internetικο αναβρασμό και γραφικότητες δεν θα αλλάξει κάτι, καθότι δεν ενδιαφέρει το θεάμα το να καταπολεμηθεί η χρυσή αυγή. Μόλις καταλαγιάσει το κλίμα οι φασίστες θα ξεμυτίσουν και θα κάνουν πάλι τα ίδια οπότε στα χέρια μας είναι να κάνουμε κάτι ώστε ο φόβος τους να μονιμοποιηθεί ως εφιαλτικό βίωμα.
Το ζήτημα είναι να μετατραπεί αυτός ο θάνατος σε μια λυσσαλέα επίθεση σε οτιδήποτε ναζιστικό, ας είναι μια αφορμή για την εκμηδένιση του εθνικιστικού στοιχείου σε κάθε πτυχή της ζωής. Ας πάρει πολιτικές διαστάσεις η αντιφασιστική οργή και ας στραφεί προς την ολοκληρωτική συντριβή της κάθε είδους κοινωνικής καταπίεσης. Αυτή είναι η ευκαιρία να ξεσηκωθούν και να ενωθούν όλα τα κομμάτια της κοινωνίας που πλήττονται από τον εθνικισμό και ας τον τσακίσουν μια και καλή. Να μην μείνει η αντίδραση ως μια μορφή εκτόνωσης (η οποία είναι η πεμπτουσία του θεάματος) αλλά να δημιουργηθούν νέοι ελευθεριακοί θεσμοί ή να ενδυναμωθούν οι ήδη υπάρχοντες. Ας υπάρξει αντιμετώπιση με κάθε μέσο, στους δρόμους συλλογική βιαιοπραγία απέναντι σε όποιον φασίστα κάνει το λάθος και εμφανίζεται δημόσια, εμπρησμός και καταστροφή των γραφείων τους οπουδήποτε υπάρχουν. Σε καμιά περίπτωση να μην τους κάνουμε την χάρη και πληρώσουμε με το ίδιο νόμισμα και στείλουμε τον κόσμο πίσω στο σπίτι του. Στην κοινωνική ζωή αποκλεισμός από τα πάντα, δημόσιο ξεμπρόστιασμα και διακοπή διαπροσωπικών σχέσεων.
Το κράτος φοβάται το τι μπορεί να ξεσπάσει από την δολοφονία και θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να σπείρει την λήθη, είτε με εκκλήσεις ψυχραιμίας, είτε με καταστροφολογίες, είτε με την ευαίσθητη μεν αλλά συνετή δε αριστερά, είτε με το να απορροφήσει κραδασμούς κηρύσσοντας παράνομη την χρυσή αυγή (μέχρι να φορέσει κάποιο άλλο περιτύλιγμα) και να εισπράξει χειροκροτήματα ηρεμώντας το κλίμα. Ας μην γίνουμε υποχείρια της ψυχραιμίας που επιτάσσει η πολιτική ορθότητα ,οπλίζοντας τις επιθυμίες μας με δημιουργικό μένος.
http://eleutheriellada.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου