Άνθρωποι.. κι όμως υπάρχουν

Ευγενία Λουπάκη
Αντί να ποστάρω ξανά τους Τρώες, ας κοιτάξω προς το Νότο. Προς την Τήλο όπου στήθηκαν στο αψε-σβήσε τα καζάνια, με εθελοντικό ζήλο πολλών κατοίκων και χόρτασαν φαγητό και χαμόγελα οι ξεριζωμένοι, καταδιωγμένοι, ανέστιοι του πολέμου της Συρίας. Ελπίδα υπάρχει μόνο έξω απ' το μικρόκοσμό μας. 
Μοιράζομαι μαζί σας την ανάρτηση της δημάρχου Τήλου, Μαρίας Καμμά:
Maria Kamma
Άνθρωποι που ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους η φρίκη της αγριότητας, πεταμένοι σαν σακιά πάνω στα βράχια...άνθρωποι όλων των ηλικιών, από τρίχρονα αγοράκια μέχρι παππούδες με μπαστούνια, που το μόνο "αμάρτημα" τους είναι ότι θέλουν να ζήσουν μια ήσυχη ζωή χωρίς το φόβο των βομβαρδισμών, της χατζάρας, των χημικών... Ευτυχώς για τους 49 συνανθρώπους μας έπεσαν στα βράχια της Τήλου... Αισθάνομαι μεγάλη χαρά αλλά και υπερηφάνεια για τους
συμπατριώτες μου! Σήμερα από το πρωί δεν σταμάτησε να χτυπάει το τηλέφωνο μου και να μου δίνουν συγχαρητήρια για την
αλληλεγγύη και την αγάπη που δείξαμε στους συνανθρώπους μας! Μακάρι να σας ακολουθήσουν και άλλοι μου είπε η υπεύθυνη της Ύπατης Αρμοστείας στη Ρόδο... Μακάρι θα πούμε και εμείς γιατί εάν χάσουμε και την αγάπη για τον διπλανό μας που υποφέρει τότε δεν θα πρέπει να λεγόμαστε άνθρωποι αλλά.....

 Εn Arxikos Politis