Ο οποίος πρώτος διέγνωσε, από τον καιρό της πανδημίας ακόμη, την ανάγκη οι Έλληνες που αγωνίζονται για μια καλύτερη ζωή να αντιμετωπίζονται με ειρωνεία, κυνισμό και αναλγησία, για να τους κόβεται η όρεξη της διεκδίκησης.
Έτσι και ενώ οι Έλληνες επαγγελματίες διεκδικούσαν από την κυβέρνηση στήριξη των εισοδημάτων τους, τα οποία είχαν καταρρεύσει λόγω πανδημίας και καραντίνας, είχε την… τόλμη να πει τα πράγματα με το όνομά τους:
«Τι θα τα κάνει τα λεφτά ο Έλληνας; Ταξίδια δεν μπορεί να κάνει. Σε εστιατόρια δεν μπορεί να πάει. Σε κατάστημα να ψωνίσει δεν μπορεί να πάει. Πόσο θα φάει πια; 300 κιλά θα γίνει ο καθένας;».
Ο επιθετικός φορ της κυβέρνησης των πλουσίων, με περίσσιο θράσος και υπερβολική αυτοπεποίθηση, είπε φωναχτά αυτό που σκέφτονταν όλοι, αλλά δεν τολμούσαν να συνομολογήσουν στην κυβέρνηση.
Ότι, δηλαδή, οι αδύναμοι οικονομικά Έλληνες δεν χρειάζονται καμία στήριξη από το κράτος, με δεδομένη την έκτακτη συνθήκη της πανδημίας. Κι αυτό, παρά τα εκατομμύρια των ενισχύσεων που ωφελήθηκε η κυβέρνηση από τα ευρωπαϊκά ταμεία…
Η πιθανότητα, φυσικά, κάποιοι να μην μπορούσαν ούτε να επιβιώσουν, δεν πέρασε από το μυαλό του ευφάνταστου υπουργού. Ο οποίος, με την επιθετικότητα και την τόλμη που τον διακρίνουν, αναλαμβάνει συχνά να βγάζει το φίδι από την τρύπα εκ μέρους της κυβέρνησης, λέγοντας όλα όσα οι άλλοι δεν τολμούν να πουν.
Εκείνο, όμως, που ήταν χαρακτηριστικό της κυβέρνησης των πλουσίων εκείνη την εποχή, ήταν ότι ενώ επέβαλε λιτότητα στους πολίτες, προστατεύοντάς τους από την… παχυσαρκία, στις μεγάλες εταιρείες, όπως στις επιχειρήσεις ΜΜΕ, στην Aegean κλπ, ήταν πολύ περισσότερο ανοιχτοχέρα. Ξοδεύοντας χωρίς φειδώ δεκάδες εκατομμύρια ευρώ και αδιαφορώντας για τις βλαβερές συνέπειες που είχε γι’ αυτές το μεγάλο… φαγοπότι.
Αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, όταν στριμώχτηκε στη Βουλή από τις ερωτήσεις της αντιπολίτευσης για την ακρίβεια με… ονοματεπώνυμο στη χώρα μας, έδωσε μνημειώδη απάντηση στις εύστοχες συγκρίσεις της τιμής των ελληνικών προϊόντων εδώ και στην Ευρώπη.
Συγκρίσεις που αποδείκνυαν περίτρανα ότι τα ελληνικά προϊόντα στη χώρα παραγωγής τους έφτασαν να κοστίζουν περισσότερο από ό,τι στις χώρες όπου εξάγονται.
Προσπαθώντας, λοιπόν, να αποδομήσει την τραγική διαπίστωση ότι η ελληνική φέτα εδώ κοστίζει πολύ περισσότερο από ό,τι σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, σύγκρινε την τιμή του ενός κιλού στην Ευρώπη, με την τιμή του μισού κιλού στην Ελλάδα.
Αποδομώντας από μόνος του το κατ’ επανάληψη καταρριφθέν επιχείρημα ότι η ακρίβεια δεν έχει ελληνικά χαρακτηριστικά, αλλά είναι, δήθεν, διεθνής και εισαγόμενη.
Συμφωνώντας στην ουσία και αυτός με τον υπουργό του Άδωνι Γεωργιάδη, ότι οι Έλληνες, για λόγους υγιεινής διατροφής, μπορούν να επιβιώσουν με τις μισές ποσότητες τροφής σε σχέση με τους ευρωπαίους εταίρους μας…
Στη συνέχεια τον ρόλο της Μαρίας Αντουανέτας ανέλαβε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Ανάπτυξης. Ο οποίος μη μπορώντας, προφανώς, να ανταγωνιστεί τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς στην επικοινωνιακή δεινότητα, παραδέχθηκε ότι υπάρχει ακρίβεια στις ελληνικές αγορές.
Παρατήρησε, όμως, εκφράζοντας το πνεύμα της κυβέρνησης των πλουσίων, ότι δεν χρειάζεται όλοι να αγοράζουν τα ακριβά προϊόντα. Υπάρχουν τιμές για όλα τα βαλάντια. Αρκεί να δεχτεί ο Έλληνες να χαμηλώσει το επίπεδο των ποιοτικών προδιαγραφών της διατροφής του.
Όλοι το έπιασαν το υπονοούμενο. Προφανώς ήθελε να πει ότι οι Έλληνες είναι ελεύθεροι να αγοράζουν ληγμένα ή άγνωστης προέλευσης και αμφίβολης ποιότητας προϊόντα, που είναι φτηνότερα…
Ακολούθως, το νήμα της κοινωνικής αναλγησίας της κυβέρνησης των πλουσίων έλαβε ο γνωστός τηλε – υποστηρικτής των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων θέσεων, ο δημοσιογράφος Άρης Πορτοσάλτε.
Ο οποίος, σε ένα κρεσέντο ειλικρίνειας, αν όχι και κυνισμού, υποστήριξε ότι οι Έλληνες δεν χωρούν να κάνουν διακοπές στα νησιά και τις παραλίες τα καλοκαίρια.
«Τα μπάνια του λαού δεν μπορούν να γίνονται μόνο από τις 15 Ιουλίου μέχρι τις 30 Αυγούστου. Αν θέλουμε τουρισμό και ο τουρισμός να μας φέρνει 20+ δις ευρώ στον τόπο, είναι γεγονός ότι εμείς, οι κάτοικοι αυτού του τόπου, θα υποχωρούμε έναντι των τουριστών. Διότι δεν χωράμε».
Πολλά μπορούν να ειπωθούν για την αχαρακτήριστη αυτή προτροπή. Όπως και πολλά μπορούν να σχολιαστούν για την ιδιότυπη αντίληψή του για τη φέρουσα ικανότητα της ελληνικής γης. Η οποία αντέχει τουρίστες, αλλά όχι Έλληνες πολίτες…
Εκείνο που δεν έχει, όμως, ακόμη ειπωθεί είναι η απάντηση στο ποιος, πράγματι, ωφελείται από τα 20+ δις που φέρνει κέρδη ο τουρισμός στην Ελλάδα.
Τι μένει στον τόπο και τους κατοίκους του, αλήθεια, μετά από τα κέρδη των διεθνών πρακτόρων του τουρισμού, που αγοράζουν φτηνή διαμονή και αποκλειστική διατροφή στις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες με την πολιτική του «all inclusive»;
Μια τουριστική πολιτική που μεταφέρει χρήμα απευθείας στα διεθνή πολυεθνικά ταμεία και δεν αφήνει τίποτε στους Έλληνες επαγγελματίες και κατοίκους των νησιών και των παράκτιων παραθεριστικών κέντρων.
Αφού οι τουρίστες τρώνε, πίνουν και κοιμούνται αποκλειστικά στα κλεισμένα από τον χειμώνα από τις διεθνείς πολυεθνικές του τουρισμού ξενοδοχεία…
Κι ακόμη, τι μένει στον τόπο και τους κατοίκους του, μετά την ιδιωτικοποίηση και εκχώρηση των… φιλέτων των νησιών, των ακτών και των δασών μας σε πλούσιους επιχειρηματίες προς εκμετάλλευση;
Μήπως ωφελούνται οι εργαζόμενοι στον τουρισμό, με τα 650 – 700 ευρώ καθαρά που αμείβονται για ολοήμερη, συχνά, απασχόληση, επτά μέρες την εβδομάδα στον τουρισμό; Στη χώρα που οι εργαζόμενοι αμείβονται συστηματικά τα τελευταία χρόνια με το 60% του μέσου μισθού με τον οποίο αμείβονται οι εργαζόμενοι στην Ενωμένη Ευρώπη, (17.000 ευρώ μέσες ετήσιες αποδοχές στην Ελλάδα, έναντι 28.000 ευρώ μέσες ετήσιες απολαβές στην ΕΕ, σύμφωνα με τα διεθνή στοιχεία);
Κι ακόμη περισσότερο, ποιος ωφελείται από τα κέρδη στον τουρισμό, στη χώρα που κατατάσσεται προτελευταία στην Ευρώπη ως προς την αγοραστική δύναμη των μισθών, αμέσως πριν την τελευταία Βουλγαρία;
Όχι, βέβαια, οι Έλληνες εργαζόμενοι. Αλλά τα αφεντικά τους, η ολιγαρχία του πλούτου, για την οποία εργάζεται η κυβέρνηση των πλουσίων.
Και βέβαια, ακόμη και αν παραβλέψουμε τους κλιματικούς και μετεωρολογικούς παράγοντες που κάνουν το καλοκαίρι ιδανικό χρόνο διακοπών για τους Έλληνες, ποιος είπε στον κ. Πορτοσάλτε και στην κυβέρνηση της οποίας το πνεύμα εκφράζει, ότι οι Έλληνες επαγγελματίες, υπάλληλοι κλπ εργαζόμενοι, έχουν τη δυνατότητα να κάνουν διακοπές κατά βούληση και εκτός θέρους;
Κι ακόμη, ποιος του είπε ότι οι νέοι, όπως και οι εκπαιδευτικοί, μπορούν να κάνουν διακοπές το φθινόπωρο και τον χειμώνα, με ανοικτά σχολεία και πανεπιστήμια;
Τελευταία, αλλά όχι έσχατη, το πνεύμα της κυβέρνησης των πλουσίων ανέλαβε να το υποστηρίξει η υφυπουργός Σοφία Βούλτεψη. Η οποία, βλέποντας το επικοινωνιακό Βατερλώ της προσπάθειας Πορτοσάλτε, άλλαξε το τροπάρι και το πήγε ακόμη παραπέρα.
Ο.Κ. σκέφτηκε. Καταλαβαίνω ότι σε μια χώρα που το καλοκαίρι καίγεται από τους καύσωνες, δεν μπορείς να στείλεις τον κόσμο σε διακοπές τον χειμώνα.
Μπορείς, όμως, να τους στείλεις το καλοκαίρι όχι σε περιζήτητους και πολυσύχναστους προορισμούς, αλλά σε δεύτερης ή τρίτης διαλογής τοποθεσίες. Εκεί, δηλαδή, που δεν προτιμούν να πηγαίνουν οι τουρίστες.
Για να υπερασπιστεί, λοιπόν, τα πανάκριβα εισιτήρια των πλοίων το καλοκαίρι και αντί να φροντίσει, ως κυβέρνηση, να υπηρετήσει τη στοιχειώδη υποχρέωσή της να ελέγξει και να σταματήσει την αισχροκέρδεια, την αποδέχεται και τη νομιμοποιεί, προτείνοντας στους Έλληνες να πάνε διακοπές στα… χωριά τους.
Μια άλλη εκδοχή για δεύτερης ποιότητας ζωή για τους Έλληνες στην πατρίδα τους, μετά τα δεύτερης ποιότητας και διαλογής είδη διατροφής.
Μια άλλη ευφάνταστη εκδοχή του ότι οι Έλληνες δεν χωράμε στην Ελλάδα και δεν μπορούμε να αγοράζουμε ένα ολόκληρο κιλό εγχώριας φέτας, διαθέτοντας τους χαμηλότερους μισθούς της Ευρώπης…
Εντάξει, το καταλάβαμε. Οι Έλληνες ενοχλούμε στην Ελλάδα.
https://tvxs.gr/apopseis/arthra-gnomis/giannis-mylopoylos-kyvernisi-ploysion/
.webp)
.webp)
.webp)
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου