Δεν είναι αυτοσκοπός η εξουσία

Η πολιτική είναι η διαχείριση της συνύπαρξης διαφορετικών ομάδων μέσα σε μια συγκεκριμένη οντότητα. Οι στόχοι της μπορεί να ποικίλλουν από την επιβολή κυβέρνησης αφ’ υψηλού, όπως σε μοναρχία και δικτατορία, έως την περιφρούρηση της αναρχίας. Στη δημοκρατία, η πολιτική οφείλει να λύνει προβλήματα, να επιδιώκει την ασφάλεια και την ευημερία όλων των πολιτών, να καθορίζει δικαιώματα και υποχρεώσεις. Εκεί τα πολιτικά κόμματα είναι πολύτιμα, επειδή ο ανταγωνισμός μεταξύ τους ανανεώνει πρόσωπα και ιδέες. Τα κόμματα, με άλλα λόγια, πρέπει να βλέπουν την εξουσία όχι ως αυτοσκοπό, αλλά ως μέσο για την εξυπηρέτηση των αναγκών της χώρας και όλων των κατοίκων της. Αυτό σημαίνει και να ανταγωνίζονται για να εφαρμόσουν το δικό τους πρόγραμμα αλλά και να συνεργάζονται όταν οι συνθήκες το απαιτούν.

Αυτές οι σημειώσεις δεν είναι ουτοπικές, ούτε πρωτότυπες. Περιγράφουν απλώς το ελάχιστο που πρέπει να απαιτούμε από σοβαρά πολιτικά κόμματα σε μια δημοκρατία. Το ότι στη δημόσια συζήτηση της Ελλάδας μοιάζουν αφελείς, εξωπραγματικές, δείχνει πόσο έχουμε συνηθίσει σε μια πολιτική αντιπαράθεση που δεν βασίζεται πάνω σε κοινή αντίληψη των προκλήσεων, ευκαιριών και κινδύνων που αντιμετωπίζει η χώρα. Ετσι, παρά τα προγράμματά τους (ή την απουσία σοβαρών προτάσεων) κεντρικό μήνυμα του κάθε κόμματος είναι ότι αυτό αποτελεί τη μοναδική λύση στα προβλήματα της χώρας, ενώ οι αντίπαλοί του φέρνουν την καταστροφή. Τώρα που πλησιάζει η δοκιμασία των εκλογών με το σύστημα της απλής αναλογικής, βλέπουμε πόσο πρωτόγονη είναι η αντίληψη των κομμάτων (αλλά και των πολιτών) για την πολιτική. Οπου και αυτοί που πρεσβεύουν δήθεν τη συνεργασία τη βλέπουν μόνο ως βήμα για να επιβληθούν στους άλλους.


Για να περιοριστεί ο χρόνος της αβεβαιό- τητας μετά τις εκλογές, οι πολίτες πρέπει να κατανοήσουν ότι η ελευθερία απαιτεί ομαλότητα και πειθαρχία.

Τα προβλήματα της χώρας είναι πολλά και από τη λύση τους θα κριθεί το μέλλον του Ελληνισμού. Αυτό, ασφαλώς, ισχύει σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Oμως, η συγκυρία είναι ιδιαιτέρως δύσκολη και η πολιτική αβεβαιότητα που αναμένεται μετά τις εκλογές της 21ης Μαΐου μπορεί να πολλαπλασιάσει τους κινδύνους. Ας αναλογιστούμε μόνο μερικά από τα προβλήματα της εποχής. Το μεγαλύτερο είναι ο δημογραφικός μαρασμός. Η εθνική επιβίωση εξαρτάται από την επίλυση όλων των άλλων μεγάλων προκλήσεων. Αυτές συμπεριλαμβάνουν οικονομική ανάπτυξη που εξασφαλίζει μεγαλύτερη ισότητα και σέβεται το περιβάλλον· δικαιοσύνη και κράτος δικαίου που εμπνέει αίσθηση ασφάλειας σε κάθε επίπεδο (εθνικό, προσωπικό, κοινωνικό, ενεργειακό), πάλι με την εξασφάλιση ισότητας και με την πάταξη της διαφθοράς· Παιδεία και Υγεία που υπηρετούν τις ανάγκες του λαού, απελευθερωμένες από τις θλιβερές ιδιαιτερότητες των τελευταίων δεκαετιών. Στην εξωτερική πολιτική πρέπει να επιδιώκουμε συνεχώς ισχυρές και ενεργές συμμαχίες και να ελέγχουμε τις εντάσεις με αντιπάλους. Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι πεδίο εξωτερικής πολιτικής, ούτε γήπεδο για τις εσωτερικές μας έριδες. Είναι το πλαίσιο και οι κανόνες που μπορούν να εξασφαλίσουν τις προοπτικές της χώρας μέσα σε έναν κόσμο που συνταράσσεται ολοένα και περισσότερο από τη διαμάχη για πολιτική και οικονομική επιρροή, από την κλιματική κρίση, από τη μαζική μετανάστευση και το διεθνές έγκλημα.

Οπως η εξουσία δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός των κομμάτων, έτσι και οι ατελείωτες διεργασίες δεν πρέπει να είναι ο σκοπός της πολιτικής. Για να περιοριστεί ο χρόνος της αβεβαιότητας μετά τις εκλογές του επόμενου μήνα, οι πολίτες πρέπει να κατανοήσουν ότι η ελευθερία απαιτεί ομαλότητα και πειθαρχία. Να δουν ποιες πολιτικές δυνάμεις τις επιδιώκουν και ποιες απλώς καιροσκοπούν. Ποιες διαθέτουν πρόγραμμα (παρά τα σοβαρά λάθη τους) και ποιες επενδύουν σε μείγμα θυμού και φαντασιώσεων.

https://www.kathimerini.gr/opinion/562362928/den-einai-aytoskopos-i-exoysia/