Μια φοβική Δημοκρατία

Μια Δημοκρατία που προχωρεί σε αποκλεισμούς είναι μια φοβική Δημοκρατία. Δεν έχει εμπιστοσύνη στους θεσμούς της και στο πολιτικό προσωπικό που τους υπηρετεί. Δείχνει έλλειψη αυτοπεποίθησης και οι πολίτες αυτό το μήνυμα το εισπράττουν και το ερμηνεύουν αναλόγως.

Η Ελληνική Μεταπολιτευτική Δημοκρατία δοκιμάστηκε δύο φορές και άντεξε. Λειτούργησαν οι ασφαλιστικές δικλίδες της και οι κρίσεις εκτονώθηκαν. Αναφέρομαι στις δεκαετίες του 1980 και του 2010, όταν η σύγκρουση μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων ήταν δομική. Στη δεκαετία του 1980 συμπυκνώθηκε σε δύο πρόσωπα που κουβαλούσαν στις αποσκευές τους διαφορές που έρχονταν από τα γεγονότα της δεκαετίας του 1960. Ανδρέας Παπανδρέου και Κωνσταντίνος Μητσοτάκης διεξήγαγαν έναν αγώνα μέχρι τελικής πτώσεως, έχοντας από πίσω τους δύο ισομεγέθη κόμματα. Κι όμως η κατάσταση εκτονώθηκε, γιατί λειτούργησαν οι θεσμοί. Διεξήχθησαν αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις των οποίων το κύρος ουδείς αμφισβήτησε.

Θα πρέπει στη δημόσια συζήτηση να εξετάσουμε γιατί υπάρχουν Ελληνες πολίτες που επιλέγουν να ψηφίσουν ένα κόμμα που βαρύνεται με εγκληματικές πράξεις.

Τα γεγονότα της δεκαετίας του 2010 ήταν αρκετά πιο σύνθετα γιατί ουσιαστικά αμφισβητήθηκε, προς στιγμήν, ο εξωτερικός προσανατολισμός της πατρίδας μας. Ο κίνδυνος εκτροπής ήταν υπαρκτός, αν ανατρέξουμε στη δήλωση του τότε υπουργού Εθνικής Αμύνης πως οι Ενοπλες Δυνάμεις θα εγγυηθούν τη δημόσια ασφάλεια. Και εδώ τελικά πρυτάνευσε η λογική, αν και το 61,3% των ψηφοφόρων στο δημοψήφισμα άνοιξε την πόρτα για εθνικές περιπέτειες.


Σήμερα η Δημοκρατία μας απειλείται από το 3%-4% που στοιχίζεται πίσω από τους επιγόνους της Χρυσής Αυγής; Κινδυνεύει από τον λόγο ενός εγκλείστου για εγκληματικές πράξεις; Ποιος σοβαρός άνθρωπος μπορεί να πιστέψει πως λούμπεν στοιχεία, που οριακά θα μπουν ή δεν θα μπουν στη Βουλή, μπορεί να κλονίσουν τα θεμέλια μιας Δημοκρατίας που μετράει σχεδόν μισόν αιώνα ζωής;

Αν θέλουμε να μπούμε στην ουσία του προβλήματος, θα πρέπει στη δημόσια συζήτηση –χωρίς κραυγές και κατάρες– να εξετάσουμε γιατί υπάρχουν Ελληνες πολίτες που επιλέγουν να ψηφίσουν ένα κόμμα που βαρύνεται με εγκληματικές πράξεις. Και να δούμε τι είναι προτιμότερο: να τους έχουμε απέναντί μας σε ένα κόμμα που γνωρίζουμε επακριβώς το μέγεθός του ή διασκορπισμένους σε δύο ή τρία κόμματα και να διαχέουν το δηλητήριό τους προς πολλές κατευθύνσεις;

https://www.kathimerini.gr/opinion/562373128/mia-foviki-dimokratia/