Λησμόνησε, μωρό μου, το θάνατο. Δεν υπάρχει. Να πεθαίνεις είναι να φεύγεις για λίγο.
Ο Έλληνας ασθενής ταξιδεύει στους αιώνες, μέσα από οικογενειακά μυστικά, ατομικά και συλλογικά τραύματα
Η «Αθήνα 2018 – Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου» του δήμου Αθηναίων, οι Εκδόσεις Καστανιώτη και το Megaron Plus σας προσκαλούν την Τρίτη 4 Δεκεμβρίου και ώρα 7 μ.μ. στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών(Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος), σε συζήτηση με την Φωτεινή Τσαλίκογλου με αφορμή το μυθιστόρημά της «Ο Έλληνας ασθενής». Με τη συγγραφέα θα συνομιλήσει η δημοσιογράφος και συντονίστρια του Δικτύου Πολιτισμού του
δήμου Αθηναίων, Εριφύλη Μαρωνίτη.
Αποσπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός Πέγκυ Τρικαλιώτη, ενώ μουσικοί με προσωπική εμπειρία από υπηρεσίες ψυχικής υγείας θα ερμηνεύσουν κομμάτια κλασικής μουσικής.
Πρόκειται για μια εκδήλωση διαδραστική, μια συνάντηση τεχνών, μια ανοιχτή συζήτηση για τα οικογενειακά μυστικά, την τρέλα, τη σύγχρονη Ελλάδα.
Η δράση εντάσσεται στη θεματική ενότητα «Αθηναϊκές Διαδρομές Βιβλίου» της Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου του δήμου Αθηναίων, μέγας δωρητής της οποίας είναι το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Στο πλαίσιο της ενότητας, συγγραφείς οδηγούν κοινό και αναγνώστες σε γειτονιές, δρόμους και περιοχές της Αθήνας που έγιναν σκηνικό για την πλοκή τους ή αφορμή έμπνευσης για τα έργα τους, καθώς και σε ιστορικά λογοτεχνικά καφέ, εκδοτικούς οίκους, τυπογραφεία και άλλα τοπόσημα της πόλης.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Απρίλιος 1980. Ο Θεόδωρος Κεντρωτάς θέτει τέρμα στη ζωή του σ’ ένα πάρκο της Γενεύης, κοντά στην ατάραχη λίμνη και στις χιονισμένες κορυφές των Άλπεων. Κανείς δεν απορεί, κανείς δεν τρομάζει, οι διαβάτες ανενόχλητοι συνεχίζουν το δρόμο τους…….
Απρίλιος 1820. Ένας πρόγονός του, με το ίδιο όνομα, ανασύρει απ’ το χωράφι του σ’ ένα νησί του Αιγαίου μια γυμνόστηθη μαρμάρινη γυναίκα. Την ερωτεύεται έως συντριβής. Η ομορφιά έχει κάτι το τρομαχτικό, κι αν μόνος κι ανέτοιμος μείνεις μαζί της, σε σκοτώνει.
Μη με αφήσεις να σε αφήσω.
Τρέλα, παραλήρημα, πόθος κατοχής, τρόμος εγκατάλειψης σημαδεύουν τη ζωή πέντε γενεών.
Η ιστορία που δεν τελειώνει θα μεταμορφωθεί στα χέρια ενός πεντάχρονου κοριτσιού.
Ο Έλληνας ασθενής συνομιλεί με τη φθορά: Εγώ είμαι αυτό το μάρμαρο, δεν έχω ηλικία. Αυτό που λείπει με κάνει να ζω.
Άλλωστε, το τέλος είναι ένα ψέμα. Να πεθαίνεις είναι να φεύγεις για λίγο.
Η ιστορία μιας οικογένειας που χάνεται στα βάθη του χρόνου. Στις φλέβες της η Ελλάδα αιμορραγεί και ονειρεύεται την επούλωση μιας αρχαίας πληγής.
Πέντε γενιές, δεμένες με μια κοινή μοίρα, πατέρες, γιοι, κόρες πασχίζουν να ζήσουν σαν μέσα σε ένα αστραφτερό και συνάμα σκοτεινό όνειρο.
O χρόνος τρέχει, ο χρόνος τρέμει, ο χρόνος στήνει παγίδες και ξεγελά. Και ο Έλληνας ασθενής, ως ασθενής, επινοεί αλήθειες που λείπουν.
Έγραψαν για το βιβλίο:
«Σε αντίθεση με τον Μπρεχτ που το ανθρώπινο δράμα μοιάζει να το προσεγγίζεις πληρέστερα, όσο περισσότερο το θεάσαι σαν να μη σε αφορά, με την Τσαλίκογλου [...] το συμπέρασμα είναι πως όλος ο εξωτερικός βίος του ανθρώπου δεν αξίζει μια πεντάρα, και πως ό,τι έχει σημασία είναι η κοίτη της μέσα ζωής».
Θανάσης Θ. Νιάρχος, Τα Νέα
«Εδώ όμως τα ιστορικά γεγονότα τελειώνουν, δίνοντας τη θέση τους στις επινοήσεις της λογοτεχνικής φαντασίας, που οδηγούν σε ένα διαχρονικό αλληγορικό μυθιστόρημα […] Σπαραγμένες υπάρξεις ενός εξίσου σπαραγμένου καιρού».
Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων
«Το βιβλίο είναι μια υπέροχη πυκνή τοιχογραφία του κομματιασμένου ανθρώπου της νεωτερικότητας που έχει χάσει τον άξονα και το κέντρο του. […] Κι εκείνη η κατά τύχη μεγαλειώδης παρηγοριά της υποσημείωσης: Αφού να πεθαίνεις είναι να φεύγεις για λίγο. Το λέω από καρδιάς, είναι ένα μικρό αριστούργημα».
Μανόλης Πρατικάκης, Το Βήμα
«Ο σπαραχτικός μονόλογος του κλονισμένου Monsieur Doros αποτελεί την κορυφαία στιγμή του βιβλίου, καθώς συναιρεί όλα τα επιμέρους στοιχεία του προσωπικού (κι όχι μόνο) άχθους: «Το μάρμαρο είμαι εγώ. Τα κομμάτια είμαι εγώ. Η εκποίηση, η συναλλαγή, η δωρεά, η αποδοχή, η ικεσία, η βία, ο φόνος, … […] είμαι εγώ». Ο «Έλληνας ασθενής» της Τσαλίκογλου
είναι η λογοτεχνική απάντηση για το σαράκι που μας τρώει και που κάποια στιγμή πρέπει να μεταλλαχθεί σε ανέσπερο φως».
Διονύσης Μαρίνος, Η Καθημερινή
«Ένα βιβλίο που αποδεικνύει ότι το Φως θα αναδυθεί, τελικά, από τη πιο βαθιά σκοτεινιά γιατί αυτή τη δυνατότητα την έχει πάντοτε η σπουδαία λογοτεχνία. Ο Έλληνας ασθενής, τελικά, είναι η Ιστορία της Χώρας».
Ελένη Γκίκα, Fractal
«Η Φωτεινή Τσαλίκογλου με αυτό της το πόνημα αναδύεται σε άλλα επίπεδα διεθνούς κινηματογραφικής δεξιοτεχνίας και της εύχομαι να επιτύχει κι εκεί κερδίζοντας μάχες δύσκολες […] Είναι μια καλοχτισμένη ιστορία που θα διαβαστεί, θα μεταφραστεί, θα κινηματογραφηθεί, θα θεατροποιηθεί ίσως. Γιατί είναι ανοικτή στην πραγματική ζωή, με όλους τους κινδύνους που συνεπάγεται αυτό το εγχείρημα».
Κωνσταντίνος Μπούρας, Diavasame.gr
«Ένα μυθιστόρημα πιο φιλόδοξο, πιο σύνθετο, πιο αυτοβιογραφικό, αλλά και σαφώς πιο πολιτικό από όλα τα προηγούμενά της. […] Η Τσαλίκογλου μιλά με λόγο λυρικό και υποψιασμένο σε τούτο το βιβλίο της, εναλλάσσοντας εικόνες αφαιρετικές και σκληρές, πάντα προσπαθώντας να ανοίξει με τη λογοτεχνία νέους δρόμους για την κατανόηση του ανθρώπινου ψυχισμού».
Mικέλα Χαρτουλάρη, Η Εφημερίδα των Συντακτών
Το πρόγραμμα της διοργάνωσης Αθήνα 2018-Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου του δήμου Αθηναίων υλοποιείται χάρη στη στήριξη και των δωρητών: Μέγας δωρητής είναι το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Χρυσοί δωρητές είναι το Ίδρυμα Ι. Λάτση και η εταιρία Core Α.Ε. Δωρητές είναι το Ίδρυμα Ωνάση, το Κοινωφελές Ίδρυμα Κοινωνικού και Πολιτιστικού Έργου (ΚΙΚΠΕ), το Ίδρυμα Α. Κ. Λασκαρίδηκαι ο Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Έργων Λόγου (ΟΣΔΕΛ). Πολύτιμοι υποστηρικτές είναι η Aegean Airlines, ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών και η εταιρία Σταθερές Συγκοινωνίες (ΣΤΑΣΥ).
.webp)
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου