«Σφυρά κλέφτικα» για τα προβλήματα των συνεταιρισμών ο Τσίπρας

Του Νίκου Μανάβη

Τάζει χάντρες και καθρεφτάκια, την ώρα που οι συνεταιρισμοί διαλύονται ο ένας μετά τον άλλο

Στις 3 Δεκέμβρη οι τηλεοράσεις μεταδίδουν την ομιλία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο Αγροτικό και Γαλακτοκομικό Συνεταιρισμό Καλαβρύτων. Η ομιλία του φέρνει στη μνήμη τους στίχους τραγουδιού του Διονύση Τζεφρώνη: Ήρθε ο βουλευτής στο χωριό, βόλτες από ‘κει κι από εδώ/ μοιράζει υποσχέσεις στους αγρότες/ θα σας γλιτώσουμε από τη δυστυχία/ νερό θα φέρουμε θα φτιάξουμε σχολεία/ κι όσο για τα φτωχά κορίτσια σας γαμπρούς εμείς θα βρούμε. Μα οι υποσχέσεις του είναι φτωχές, ανακοινώνει μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για

τους αγρότες από το 18% στο 12%. Δεν ανακοινώνει ότι η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών συνοδεύεται από μείωση των συντάξεων που θα πάρουν. Επίσης, ανακοινώνει ότι θα καταργηθεί το τέλος επιτηδεύματος για τους συνεταιρισμούς και τα συνεργατικά σχήματα. «Ξεχνάει», όμως, να πει ότι κανένας συνεταιρισμός ή συνεργατικό σχήμα φτωχομεσαίων αγροτών δεν έχει χρηματοδοτηθεί από το 2012 και μετά. Ανακοινώνει τη χορήγηση έκτακτης ενίσχυσης για τους κτηνοτρόφους αιγοπροβάτων από το κονδύλι των μικροεπιδοτήσεων. Ωστόσο, το ποσό που θα λάβει κάθε κτηνοτρόφος ανέρχεται στα 6 ευρώ ανά ζώο, σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις, ενώ από τη μείωση της τιμής του γάλακτος έχει χάσει 37 ευρώ ανά ζώο μόνο τη φετινή χρονιά. Κατά συνέπεια, από τα έξι ευρώ που θα πάρουν, θα τους μείνει ζημιά 31 ευρώ ανά ζώο. Πρακτικά, λοιπόν, οι φτωχομεσαίοι κτηνοτρόφοι οδηγούνται σε καταστροφή. Το 2017 –πρώτη χρονιά πτώσης των τιμών παραγωγού στο αιγοπρόβειο γάλα– καταγράφηκε μείωση του ζωικού κεφαλαίου, -3,1% στον αριθμό των αιγών και -1,7% στον αριθμό των προβάτων. Τέλος, η υπόσχεση ότι θα διατίθεται φέτα σε ιδρύματα, σχολεία, πρόσφυγες και απόρους είναι τουλάχιστον αστεία. Διότι έτσι δεν αντιμετωπίζεται το καρτέλ που έχουν δημιουργήσει οι μεγάλες τυροκομικές μονάδες της χώρας σε συνεργασία με τις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ.

Πολλά κομπλιμέντα είχε να πει ο Τσίπρας για τον Συνεταιρισμό Καλαβρύτων. Ωστόσο, δεν είχε κάποια καλή είδηση για τους συνεταιρισμούς της χώρας. Αν πραγματικά στόχευε στο να αναπτύξουν οι συνεταιρισμοί τη δράση τους και να παίξουν τον παρεμβατικό τους ρόλο, που προστατεύει το εισόδημα των γεωργών και κτηνοτρόφων, θα έπρεπε να δημιουργήσει ένα εργαλείο χρηματοδότησής τους. Στην Ελλάδα, όπου έχουμε συνεταιρισμούς προσώπων και όχι κεφαλαίων, η ύπαρξη και λειτουργία χρηματοδοτικού εργαλείου είναι ακόμη πιο αναγκαία. Παρόλα αυτά, εδώ και τέσσερα χρόνια η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για επανασύσταση της Αγροτικής Τράπεζας ή έστω μιας νέας τράπεζας που θα χρημαδοτεί τους αγρότες και τους συνεταιρισμούς τους, χωρίς να κερδοσκοπεί σε βάρος τους. Οι προεκλογικές υποσχέσεις του 2015 αλλά και οι μετεκλογικές υποσχέσεις που έδινε γι’ αυτό το ζήτημα ο πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Β. Αποστόλου, έχουν ξεχαστεί. Ο νυν υπουργός, Στ. Αραχωβίτης, ούτε που τολμά να θίξει το ζήτημα. Είναι και αυτό μια απόδειξη της προσαρμογής του ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο που ορίζει το αστικό πολιτικό παιχνίδι.

Επιπλέον, η έλλειψη χρηματοδοτικού εργαλείου –μιας νέας αγροτικής τράπεζας– κάνει ακόμη πιο δύσκολη την επιβίωση των αγροτών σε δύσκολες χρονιές, όπως είναι η φετινή για ελαιοπαραγωγούς και κτηνοτρόφους. Είναι ξεκάθαρο, πλέον, πως πολλοί μικροί ελαιοπαραγωγοί και κτηνοτρόφοι θα καταστραφούν αυτόν τον χειμώνα, επειδή δεν μπορούν να βρουν χρηματοδότηση που θα τους δώσει τη δυνατότητα να συνεχίσουν να κάνουν τη δουλειά τους.

Η δημιουργία ενός τέτοιου χρηματοδοτικού εργαλείου είναι ακρογωνιαίος λίθος ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος ανάπτυξης της πρωτογενούς παραγωγής της χώρας. Το δεύτερο αγκωνάρι ενός τέτοιου είναι η ανατροπή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) ή, έστω, η αποχώρηση της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις δεσμεύσεις που δημιουργεί η ΚΑΠ. Όλες οι επίσημες στατιστικές δείχνουν πως από το 1981 και μετά, δηλαδή από τότε που η Ελλάδα την εφαρμόζει, η πρωτογενής παραγωγή της παρουσιάζει ραγδαία μείωση σε κρίσιμους τομείς. Ως αποτέλεσμα, η Ελλάδα είναι ελλειμματική στην παραγωγή βόειου κρέατος, χοιρινού κρέατος, αγελαδινού γάλακτος και άλλων βασικών προϊόντων.

Αναγκαία είναι η κρατικοποίηση όλων των μεγάλων αγροτοδιατροφικών βιομηχανιών στους τομείς του κρέατος, τους γάλακτος, των ελαιούχων σπόρων, των δημητριακών-ζωοτροφών, ώστε να εξασφαλίζεται η απορρόφηση των αγροτικών προϊόντων σε καλές τιμές για τους αγρότες και τους καταναλωτές. Πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτή την κατεύθυνση έχουν να παίξουν οι δημοκρατικά οργανωμένοι παραγωγικοί συνεταιρισμοί, που ελέγχονται από τους ίδιους τους φτωχομεσαίους αγρότες. Οι συνεταιρισμοί αυτοί θα αναπτυχθούν σε πλήρη ρήξη και σε αντιπαράθεση με τη γραφειοκρατική νομεκλατούρα που δημιουργήθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες στο ελληνικό συνεταιριστικό κίνημα — η οποία είναι ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τη σημερινή απαξίωση, υπερχρέωση και, σε πολλές περιπτώσεις, διάλυσή του.

https://eleutheriellada.wordpress.com/2018/12/14/%CF%83%CF%86%CF%85%CF%81%CE%AC-%CE%BA%CE%BB%CE%AD%CF%86%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BB%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%CF%89/#more-100470