Αύξηση χρέους παρά τα υπερπλεονάσματα

Τα θηριώδη πλεονάσματα της τελευταίας 3ετίας εμφανίζονται να αυξάνουν αντί να μειώνουν το δημόσιο χρέος και οακριβός βραχυπρόθεσμος δανεισμός έχει υποκαταστήσει τον μακροπρόθεσμο μεταθέτοντας τα βάρη στο 2019. Στην εκτίμηση αυτή προβαίνει μελέτη του συμβούλου επιχειρήσεων Γιώργου Προκοπάκη, ο οποίος συμπεραίνει ότι στην πραγματικότητα την «καθαρή έξοδο» θα χρηματοδοτήσουν οι φορείς του δημοσίου. Ο ίδιος διερωτάται γιατί η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται τη χρήση των πόρων του μνημονίου που περισσεύουν, επιλέγοντας τον ακριβό δανεισμό ο οποίος επιπροσθέτως προκαλεί ασφυξία στην οικονομία. 

 «Τα έτη 2016 και 2017 ήταν υποτίθεται εντόνως πλεονασματικά πρωτογενώς. Το σύνολο του πρωτογενούς πλεονάσματος ήταν περίπου ίσο με τους καταβληθέντες τόκους. Όμως, το καταγεγραμμένο ακαθάριστο χρέος αυξήθηκε κατά €9.4 δις, τα συνολικά ταμειακά διαθέσιμα μειώθηκαν κατά €1 δις – χωρίς αναφορά στο «κρυφό χρέος», €5 δις του οποίου εμφανίσθηκε τον Ιανουάριο 2018», αναφέρεται χαρακτηριστικά κατά τη συγκεκριμένη επεξεργασία των διαθέσιμων στοιχείων, η οποία εντοπίζει τρύπες του παρελθόντος -αλλά και καλλωπιστική διαχείριση- που καλύπτονται σταδιακά. Για την ακρίβεια, μεγάλο μέρος του χρέους κατευθύνθηκε στις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του δημοσίου, με περίπου €7 δις εξ αυτών να ήταν «άγνωστες» μέχρι τη στιγμή της εξόφλησης/διακανονισμού. 

 Σύμφωνα με την τοποθέτηση του κ. Προκοπάκη, η πάση θυσία και έναντι οιουδήποτε κόστους δημιουργία μαξιλαριού €20 δις έναντι ευλόγων παρεμβάσεων στη διάρθρωση του χρέους καταδικάζει πολλαπλώς κάθε προσπάθεια ανάταξης. «Είναι προφανές πως η ανακατεύθυνση υπολοίπων του μνημονίου εις αντικατάστασιν των repos, αφ΄ενός μεν θα παρείχε ρευστότητα στην οικονομία, θα αναβάθμιζε τις υπηρεσίες των οργανισμών και θα βελτίωνε τις καταθέσεις στις εμπορικές τράπεζες, αφ’ ετέρου θα μείωνε σημαντικά το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους και θα ανέλισκε λιγότερο από το υποχρεωτικό πρωτογενές πλεόνασμα. Όλα αυτά, παρέχοντας με κατάλληλη (άλλη από την τσακαλώτεια) νομοθετική ρύθμιση επαρκές μαξιλάρι». 

 Σημειωτέον, ο βραχυπρόθεσμος δανεισμός αφορά έντοκα γραμμάτια δημοσίου (συνολικού ύψους €15 δις που είναι το ανώτατο επιτρεπτό όριο από την τρόικα), repos δημοσίου (δανεισμός της κυβέρνησης από τους φορείς του δημοσίου, Ταμεία, ΟΤΑ - το 2017 έκλεισε με υπόλοιπο ενεργών δανειακών συμβάσεων €15 δις) και ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις (αυθαίρετες παρακρατήσεις πληρωμών υποχρεώσεων του δημοσίου πέραν των 90 ημερών, που δεν καταγράφονται στο χρέος, αλλά συνιστούν χρέος εν αναμονή - κατά την τρόικα, το 2017 έκλεισε με υπόλοιπο €3.97 δις, με το ΥΠΟΙΚ να καταγράφει €3.33 δις). 

 Μάλιστα, αναφορικά με την «υποχρεωτική κατάθεση διαθεσίμων» των οργανισμών του δημοσίου στην ΤτΕ, εκτιμάται ότι με αυτόν τον τρόπο το υπουργείο Οικονομικών προφυλάσσει τις διοικήσεις από την ενδεχόμενη «απιστία» και ταυτοχρόνως απελευθερώνει εαυτόν από την καταβολή υψηλού τόκου στα repos. «Επιδιώκει το φτιάξιμο του μαξιλαριού με κόστος εξυπηρέτησης σημαντικά χαμηλότερου από 1%, εις βάρος των υπηρεσιών που προσφέρουν στους πολίτες οι οργανισμοί», σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Προκοπάκης, τονίζοντας ότι το κόστος εξυπηρέτησης των repos δημοσίου είναι αστρονομικό: «είναι παράλογο το κόστος δανεισμού μερικών ημερών ή εβδομάδων να είναι πολλαπλάσιο του κόστους ακόμη και των εξάμηνων εντόκων γραμματίων ή, ακόμη χειρότερα, της τάξεως του μέσου κόστος εξυπηρέτησης ομολόγων. 

   Σε workshop του Κύκλου Ιδεών   

 Ο κ. Προκοπάκης παρέθεσε την ανάλυση στο workshopτου Κύκλου Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση, με θέμα «Το ιδιωτικό και το δημόσιο χρέος ως καθοριστικοί παράγοντες για την πορεία μετά το 2019», στο οποίο συμμετείχαν οι  ΓιώργοςΣτρατόπουλο  ς,ΜιράνταΞαφά, Γκίκας Χαρδούβελης, Παναγιώτης Λιαργκόβας και ΕυάγγελοςΒενιζέλος. 

 Ο κ. Βενιζέλος υποστήριξεότι η ασκούμενη πολιτική στην πραγματικότητα «ναρκοθετεί» την επόμενη κυβέρνηση. Ο ίδιος υπογράμμισε ότι η δημιουργία αποθεματικού ύψους 20 δις ευρώ, προϊόν ακριβού εσωτερικού δανεισμού, ουσιαστικά στοχεύει να λειτουργήσει ως μια άτυπη προληπτική πιστωτική γραμμή μετά το τέλος του προγράμματος. 

 Ο κ. Λιαργκόβας διαπίστωσε αφενός ότι τα ιδιαιτέρως υψηλά πλεονάσματα δεν μείωσαν το χρέος, αφετέρου ότι η έξοδος του ελληνικού δημοσίουαπό το πρόγραμμα δεν θα είναι«καθαρή» κι έτσι ενώπιον των αγορών θα αφαιρέσει αντί να προσθέσει βαθμούς ελευθερίας. 

 Η κ. Ξαφά επεσήμανε μεταξύ άλλων με νόημα ότι κατά τα φαινόμενα οι δύο επόμενες εκδόσεις ομολόγων του ελληνικού δημοσίου αναβάλλονται επ' αόριστον. 

 Ο κ. Χαρδούβελης στάθηκε στο ιδιαίτερα υψηλό ιδιωτικό χρέος, το οποίο ανέδειξε σε αυτήν τη φάση ως μεγαλύτερη προτεραιότητα από το δημόσιο χρέος, συν τοις άλλοις υπογραμμίζοντας ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει επιπλοκές στη δυνατότητα της Ελλάδας να ενταχθεί στην ευρωπαϊκή τραπεζική ένωση. 

http://www.naftemporiki.gr/