Για να είμαστε ξεκάθαροι, το πλεόνασμα προήλθε από την αυστηρή εφαρμογή δύο πολιτικών:
¢ Τη βαριά φορολογία των εισοδημάτων των συνεπών ελλήνων φορολογουμένων (του συνόλου μισθωτών και συνταξιούχων και μικρού ποσοστού ελεύθερων επαγγελματιών) που ξεπερνά μαζί με την επιβάρυνση της έκτακτης εισφοράς, η οποία επιβάλλεται για ένατη χρονιά, ακόμη και τη φορολογία των Δανών (πάνω από 50%).
¢ Τις περικοπές δαπανών που επικεντρώθηκαν στους μισθούς, στις συντάξεις, στα κοινωνικά επιδόματα και στα κονδύλια υγείας που είχαν - ήταν ίσως ο μοναδικός τομέας με περιθώρια εξοικονόμησης - καθώς είχαν ξεφύγει λόγω ρεμούλας.
Δεν χρειάζεται να περιγράψει κανείς τη Δανία του Βορρά: μια αναπτυγμένη χώρα που συνεχίζει να αναπτύσσεται δίνοντας προτεραιότητα στη νέα γενιά και στην τεχνολογία, με ανεργία που κινείται γύρω στο 5,6%, με ισχυρό κοινωνικό κράτος και από τις υψηλότερες αμοιβές εργασίας στην Ευρώπη.
Εμείς όμως πώς μπορούμε να συνεχίζουμε να πληρώνουμε τους φόρους Δανίας όταν με τις πολιτικές των τελευταίων ετών αγωνιζόμαστε να επιβιώσουμε με μισθούς... Βουλγαρίας. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που οι αμοιβές εξακολουθούν να μειώνονται όταν σε όλες τις γείτονες βαλκανικές χώρες αυξάνονται.
Οπως θα διαπίστωνε κι ένας πρωτοετής φοιτητής του υπουργού Οικονομικών, με τις επιλογές αυτές η Ελλάδα θα αργήσει να βγεί από το τούνελ. Αν και το κυνήγι του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα (3%-3,5% του ΑΕΠ ετησίως) είναι επιβεβλημένο για να πληρώνουμε τους τόκους του «κουρεμένου» χρέους στους δανειστές, αν δεν μειωθεί η φορολογική επιβάρυνση δύσκολα θα ορθοποδίσουμε.
Μάλιστα θα αργήσουμε πολύ περισσότερο καθώς κάθε επιπλέον ευρώ που εισπράττει ή κόβει η κυβέρνηση λείπει από την οικονομία, το στερεί από την ανάπτυξη.
Αν αυτή είναι η Ελλάδα που θέλουν, κάνουν λάθος...
http://kapistri.blogspot.gr/2018/05/blog-post_63.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου