Γράφει ο Ceteris Paribus
Καμιά φορά τα πράγματα είναι τόσο προφανή και τα γεγονότα τόσο εύγλωττα από μόνα τους, ώστε δεν απαιτείται ιδιαίτερη κατανάλωση φαιάς ουσίας για να εξαγάγουμε τα σωστά συμπεράσματα.
Ένα τέτοιο, εξαιρετικά «εύγλωττο» γεγονός είναι η χθεσινή ταπεινωτική εκλογική ήττα του κόμματος της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ στις εκλογές για το Κοινοβούλιο του γερμανικού κρατιδίου Μεκλεμβούργου-Πομερανίας. Δεν υπάρχει καλύτερη περιγραφή του γερμανικού αλλά και γενικότερα του ευρωπαϊκού πολιτικού προβλήματος από την καταβύθιση τουCDU της κ. Μέρκελ στην τρίτη
θέση, καθώς υπερκεράστηκε από το ξενοφοβικό Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD). Όχι μόνο αυτό το αποτέλεσμα, αλλά συνολικά οι μετρήσεις κοινής γνώμης στη Γερμανία, δείχνουν ότι η δυναμική ενός «θανάσιμου» πολιτικού συνδυασμού έχει για τα καλά εγκατασταθεί στη γερμανική πολιτική ζωή: ραγδαία πτώση της δημοτικότητας της κ. Μέρκελ και των δημοσκοπικών ποσοστών του CDU, από τη μια, ραγδαία άνοδος του AfD από την άλλη.
Στη γειτονική Αυστρία, χώρα του περιβόητου «γερμανικού άξονα», απειλείται ένα πολιτικό σοκ που το Μάιο απετράπη οριακά: διεξάγονται οι επαναληπτικές προεδρικές εκλογές, ύστερα από τη δικαίωση από το συνταγματικό δικαστήριο της χώρας της προσφυγής κατά του αποτελέσματος των εκλογών του Μαΐου που ανέδειξαν νικητή για λίγες χιλιάδες ψήφους τον υποψήφιο των Πρασίνων Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν. Ο «χαμένος» των εκλογών του Μαΐου, υποψήφιος του ακροδεξιού Κόμματος των Ελευθέρων κ.Νόρμπερτ Χόφερ, όχι μόνο κέρδισε την προσφυγή στο συνταγματικό δικαστήριο, αλλά προηγείται στις δημοσκοπήσεις και «απειλεί» να καταλάβει τον αυστριακό προεδρικό θώκο στις εκλογές της 2ας Οκτωβρίου – σε λιγότερο από 1 μήνα από σήμερα.
Έχουμε ξαναγράψει ότι η κρίση, διεθνώς αλλά με ιδιαίτερη ένταση στην Ευρώπη, έχει περάσει προ πολλού από την οικονομική βάση, στο πολιτικό και θεσμικό εποικοδόμημα, των ευρωπαϊκών θεσμών αλλά και των επιμέρους κρατών. Το Brexit επιτάχυνε και εμβάθυνε την πολιτική και θεσμική κρίση. Έτσι, είμαστε ήδη στο σημείο που η «κραταιά» Γερμανία έχει πιαστεί στο «δόκανο» της πολιτικής κρίσης. Διότι, αν στις γερμανικές εκλογές επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις για «ηχηρή» πτώση της δύναμης του CDU και εξίσου «ηχηρής» ανόδου του AfD, οι επιπτώσεις όχι μόνο για τη Γερμανία αλλά και για την Ευρώπη συνολικά θα είναι εξαιρετικά σημαντικές.
Το «γερμανικό ιμπέριουμ», δεν υπήρξε μόνο ο «βραχνάς» αλλά και η ενοποιητική δύναμη ταυτόχρονα της ευρωπαϊκής «ενοποίησης», κατά την ίδια έννοια που το αμερικανικό ιμπέριουμ υπήρξε ο «βραχνάς» αλλά και η ενοποιητική δύναμη του «δυτικού στρατοπέδου». Χωρίς ηγεμόνες δεν υπάρχουν στρατόπεδα και «ενοποιήσεις». Η συγκλονιστική εξέλιξη, που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας, είναι ότι οι βάσεις του γερμανικού ιμπέριουμ τρίζουν επικίνδυνα – για πολλούς λόγους, που κατά κάποιο τρόπο συμπυκνώνονται πολιτικά στις δυναμικές που αποκάλυψε το αποτέλεσμα των χθεσινών εκλογών στο Μεκλεμβούργο-Πομερανία.
Οι συνέπειες του πολιτικού «εγκλωβισμού» της κ. Μέρκελ παράγουν ήδη εντυπωσιακά αποτελέσματα με έναν κοινό παρονομαστή: μια θεσμική και πολιτική παράλυση της Ευρωζώνης και της ΕΕ, μια «αναστολή» όλων των σημαντικών ζητημάτων μέχρι τη διεξαγωγή των γερμανικών εκλογών το Σεπτέμβριο του 2017. Η γερμανική γραμμή αποσκοπεί στο «να μη συμβεί τίποτε» μέχρι και το Σεπτέμβριο του 2017, τίποτε που θα μπορούσε με οποιοδήποτε τρόπο να επιδεινώσει τις πολιτικές προοπτικές της κ. Μέρκελ.
Ωστόσο, αυτό το «να μη συμβεί τίποτε», που μπορεί να σημαίνει πολλά και διάφορα για όλες τις άλλες χώρες-μέλη, για την Ελλάδα όχι μόνο δεν σημαίνει κάποιου είδους «χαλάρωση», αλλά αντίθετα σημαίνουν πλήρη «σκλήρυνση». Για την Ελλάδα το «να μη συμβεί τίποτε» σημαίνει δύο πράγματα:
Πρώτο, να εφαρμοστεί η συμφωνία του τρίτου ελληνικού προγράμματος, χωρίς αλλαγή ούτε ενός γιώτα.
Δεύτερο, να μην υπάρξει ελάφρυνση του ελληνικού χρέους (εξαιρουμένων των -δευτερεύουσας σημασίας και απόδοσης- βραχυπρόθεσμων μέτρων), διότι κάτι τέτοιο θα ήταν «βούτυρο στο ψωμί» του AfD.
Αυτή η -αυστηρά και μοναδικά «ελληνική»- εκδοχή του «να μη συμβεί τίποτε» είναι τα «κακά νέα» για τον Αλέξη Τσίπρα. Διότι παραπέμπει σε μια σκληρή δεύτερη αξιολόγηση, χωρίς το «καταπραϋντικό» της ελάφρυνσης του χρέους – ο χειρότερος δυνατός συνδυασμός.
Όταν η κ. Μέρκελ «φτερνίζεται», ο Α. Τσίπρας κινδυνεύει από «πνευμονία»…
http://www.rizopoulospost.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου