Αν ο κ. Τσίπρας πιστέψει στο δικό του αφήγημα η χώρα θα καταστραφεί και ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάει σε εκλογές καροτσάκι.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

συζητούμε το νομοσχέδιο για τα προαπαιτούμενα της αξιολόγησης στο πλαίσιο, φαντάζομαι, των όσων είπε ο κ. Τσίπρας πριν από λίγες μέρες στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης σε σχέση με το σχέδιο της κυβέρνησής του.

Δυστυχώς, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -  ΑΝΕΛ δεν έχει κανένα σχέδιο. Το δόγμα της είναι «πάμε καλά, θα πάμε καλύτερα», πιστεύοντας ότι θα έρθει αυτόματη ανάκαμψη, ότι θα λειτουργήσει η θεωρία του συμπιεσμένου ελατηρίου της ελληνικής οικονομίας που θα εκτιναχτεί αυτομάτως.

Έχω πει αρκετές φορές έως τώρα ότι αυτό θα είχε μια λογική αν το ελατήριο δεν είχε καταστραφεί κυρίως το πρώτο εξάμηνο του 2015, αλλά και με όσα ακολούθησαν τους υπόλοιπους σχεδόν δεκαπέντε μήνες από τη συμφωνία του Ιουλίου του 2015 έως σήμερα.

 Όλα όσα φαντάζεται ο κ. Τσίπρας: ότι θα κλείσει η αξιολόγηση, ότι θα δοθούν βελτιώσεις στο χρέος σύμφωνα με όσα είχαμε αποσπάσει από το 2012, ότι θα ενταχθεί η Ελλάδα στην ποσοτική χαλάρωση-  αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει να εκδώσει ομόλογα-, ότι θα έλθει η εντυπωσιακή ανάπτυξη του 2,5% του ΑΕΠ το 2017 και μετά η διαρκής και δίκαιη ανάπτυξη από το 2017 και μετά, δυστυχώς, λέω δυστυχώς για τη χώρα, δεν πρόκειται να συμβούν. Γιατί δεν εκπληρούται καμία  προϋπόθεση προκειμένου να πετύχουμε αυτόν τον εθνικό στόχο της οριστικής εξόδου από την κρίση, από την περιδίνηση και της επανακατάκτησης της θέσης μας μέσα στην Ευρώπη. 

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

το ελληνικό ζήτημα δεν είναι συμβατικό. Δεν πρόκειται για μια αντιπαράθεση όπως αυτή που ξέραμε μέχρι το 2009, μεταξύ δύο κομμάτων εξουσίας, δεν πρόκειται για μια λίγο καλύτερη ή για μια λίγο χειρότερη πολιτική στο πλαίσιο του τρίτου Μνημονίου. 

Ξαναλέω ότι το πρόβλημα της χώρας είναι υπαρξιακό. Είναι ο κίνδυνος της οικονομικής, κοινωνικής και θεσμικής κατάρρευσης.

Γιατί καλλιεργείτε εσείς πρωτίστως ως κυβέρνηση και ως κυβερνητική πλειοψηφία μια αντίληψη μέσα στην κοινωνία που την κάνει, όχι απλώς ολιγαρκή και ηττοπαθή, αλλά μισαλλόδοξη και αντιαναπτυξιακή.

Και τέτοια είναι μια κοινωνία που δεν αφήνεται να αντιληφθεί το παρελθόν, να το αξιολογήσει σωστά, για να μπορέσει να σχεδιάσει το μέλλον.

Ακόμη και η τρέχουσα θεωρία της κυβέρνησης ότι το μεγάλο πρόβλημα, το πρωτεύον πρόβλημα είναι το χρέος, σημαίνει κατά βάθος ότι έχουμε ένα πρόβλημα που θα μας το λύσουν οι άλλοι, δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι.

Ενώ όλοι ξέρουμε ότι το πρωτεύον  πρόβλημα της χώρας είναι διαρθρωτικό. Είναι η έλλειψη ανταγωνιστικότητας, είναι η έλλειψη επενδυτικής διάθεσης και επενδυτικών προϋποθέσεων,  η  έλλειψη ρευστότητας, η απουσία ενός τραπεζικού συστήματος  που να λειτουργεί ως μοχλός ανάπτυξης μέσα στην πραγματική οικονομία. Και η χώρα κινδυνεύει από ανακύκλωση της κρίσης, όχι επειδή δεν θα εξυπηρετεί το χρέος της - αυτό είναι εύκολο  και θα διευθετηθεί όπου υπάρχει πρόβλημα με πολύ μεγάλη ευκολία.  Η χώρα κινδυνεύει κυρίως στον κορμό του χρηματοπιστωτικού της συστήματος επειδή δεν επιστρέφουν καταθέσεις, επειδή δεν υπάρχει πραγματική εθνική αποταμίευση, επειδή δεν κινητοποιούνται χρηματοδοτήσεις μη τραπεζικές, επειδή δεν συνεγείρεται η κοινωνία, επειδή δεν υπάρχουν οι πολιτικές προϋποθέσεις για να πιστέψει ο λαός ότι υπάρχει προοπτική.

Βλέπετε, οι διαψευσμένες ελπίδες, τώρα αρχίζουν και εκδικούνται αυτούς που τις εμπορεύτηκαν. Αλλά, δυστυχώς, αυτό συμπαρασύρει όλο τον τόπο. Υπάρχει ένας μιζεραμπιλισμός στην ελληνική κοινωνία, υπάρχει μια αποθέωση της μιζέριας και της ηττοπάθειας. Και με τα ψέματα δεν μπορεί να γίνει δουλειά.

 Ιδίως, όταν παραλλήλως υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα δημοκρατίας, κράτους δικαίου, δικαιοσύνης, διαφάνειας, αξιοπιστίας.

Και δεν μπορώ τα κλάματα, πραγματικά. Ότι συκοφαντείται η κυβέρνηση, ότι της επιτίθενται ηθικά, ότι γίνεται οργανωμένη δολοφονία χαρακτήρων. Τα λένε αυτά άνθρωποι που οικοδόμησαν τη σταδιοδρομία τους και τον τυχοδιωκτισμό τους, στο ψέμα, στην εξαπάτηση, στη συκοφαντία και στην ηθική δολοφονία των αντιπάλων τους.

Όλα αυτά μένουν δυστυχώς μέσα στο απόθεμα της ιστορικής μνήμης του έθνους και έχουν δηλητηριάσει την αντίληψη και τη νοοτροπία της κοινωνίας και τώρα λειτουργούν καθηλωτικά, αντιαναπτυξιακά.

Προαπαιτούμενα πρώτης αξιολόγησης με έναν χρόνο καθυστέρηση και συνεχίζονται τα ψέματα. Αναγκάστηκε χθες να πει ο κ. Τσακαλώτος,  με την χαρακτηριστική άνεση που τον διακρίνει,  «ναι ότι μπορεί όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις που μεταφέρονται στον Υπερταμείο κάποια στιγμή να ιδιωτικοποιηθούν», όχι με την υπογραφή του γιατί προσέχει που την βάζει. Όμως, επειδή είναι βαρύνουσα η υπογραφή του κ. Τσακαλώτου θα καταθέσω ως υπενθύμιση τη δήλωση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 12ης Ιουλίου του 2015 με την υπογραφή του κ. Τσίπρα που είναι λιγότερο βαρύνουσα και ευαίσθητη από την υπογραφή του κ. Τσακαλώτου. Οι ελληνικές αρχές οφείλουν και  δεσμεύονται να αναπτύξουν ένα σημαντικά αναπτυγμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων με αναπτυγμένη διακυβέρνηση. «Ελληνικά περιουσιακά στοιχεία μεγάλης αξίας θα μεταφερθούν σε ανεξάρτητο ταμείο το οποίο θα τα ρευστοποιήσει με ιδιωτικοποιήσεις και άλλους τρόπους», θα τα  ρευστοποιήσει με στόχο 50 δις ευρώ.

Αυτά έχει υπογράψει ο κ. Τσίπρας στις 12 Ιουλίου 2015 και προσπαθεί τώρα να τα «επανορθώσει» και να  τα «μετριάσει» ο κ. Τσακαλώτος.

Και για τη διευθέτηση του χρέους η οποία θα έπρεπε να έχει δοθεί από τότε που η χώρα εμφάνισε πρωτογενές πλεόνασμα αλλά δυστυχώς το έχασε επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, θέλω απλά να θυμίσω ότι επί των ημερών του κ. Τσακαλώτου στο Eurogroup, στην τελευταία Μελέτη Βιωσιμότητας του χρέουςπου έδωσε στη δημοσιότητα το ΔΝΤ για την Ελλάδα, τον Μάιο του 2016, πριν λίγους μήνες, στη σελίδα 6, στο σχήμα 1 υπάρχει η πλήρης αποτύπωση της βλάβης που έχει προκαλέσει  η παρούσα  κυβέρνηση στο σώμα της ελληνικής οικονομίας  και στην προβολή του χρέους στο μέλλον.

Λέει η έκθεση βιωσιμότητας η τελευταία, ότι η προοπτική που υπήρχε τον Ιούνιο του 2015, πριν το δημοψήφισμα και τα capital controls και το τρίτο μνημόνιο, ήταν το 2060 όταν τελείωνε το πρόγραμμα, το δεύτερο μνημόνιο, το ελληνικό χρέος να είναι 70% του ΑΕΠ και οι ετήσιες χρηματοδοτικές ανάγκες κάτω από το διεθνώς αποδεκτό όριο του 15%. 

Τον Μάιο του 2016 ξέρετε ποια είναι η προβολή; Να είναι το χρέος το 2060 250% του ΑΕΠ και οι ετήσιες χρηματοδοτικές ανάγκες 60% του ΑΕΠ.

Πάρτε και την έκθεση, ολόκληρη, στο σύνολό της. Εστιάστε όμως στο σχήμα της σελίδας 6.

Και μακάρι να μην επαληθευτεί αυτό που λέει η γερμανική κυβέρνηση ότι η συζήτηση για το χρέος θα γίνει στο τέλος του τρέχοντος μνημονίου, μετά το 2018. Μακάρι να γίνει τώρα, άμεσα, όπως εμείς καταφέραμε τον Φεβρουάριο του 2012 να πάρουμε τη γιγαντιαία παρέμβαση στο χρέος και το κούρεμα προκαταβολικά χωρίς όρους, με μια δόση 75 δις ευρώ.

Αλλά ο κ. Τσακαλώτος συνυπέγραψε στο τελευταίο Eurogroup της 9ης Μαΐου 2015, που ασχολήθηκε με το χρέος, την Κοινή Δήλωση των υπουργών μελών του Eurogroup που τοποθετεί την παρέμβαση στο χρέος μετά το τέλος του τρέχοντος τρίτου μνημονίου. Γιατί δυστυχώς η παρέμβαση που εμείς είχαμε πάρει δίχως πρόσθετους όρους τώρα θα δοθεί με τέταρτο μνημόνιο, το οποίο θα είναι μνημόνιο διαρκές και με σκληρούς όρους.

Αυτή είναι η βλάβη στην οικονομία, στην ανάπτυξη, στην απασχόληση.

Και οι προειδοποιήσεις πυκνώνουν. 

Ο κ. Χουντής, η σάρξ εκ της σαρκός σας, λέει ότι χάσαμε τουλάχιστον 6 δισεκατομμύρια επειδή μας αφαίρεσαν τα κέρδη από τα χαρτοφυλάκια των ευρωπαϊκών κεντρικών τραπεζών, των τραπεζών του ευρωσυστήματος που είχαμε αποκτήσει το 2012. Και δεν είναι 6 τα δισεκατομμύρια. Μπορεί να ξεπεράσουν τα 9 δισεκατομμύρια.  

Την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ δεν μπορεί κανείς να την αγνοήσει. Όπως αγνοήθηκαν οι εκθέσεις του 2008 και του 2009. 

Ο ίδιος ο πρόεδρος της Κομισιόν, ο κ. Γιούνκερ, λέει ότι το γεγονός ότι αποκλείστηκαν οι δανειολήπτες από την προτίμησή τους πριν πάνε τα κόκκινα δάνεια στα funds, ήταν επιλογή της κυβέρνησης παρά τις εξηγήσεις που επιχειρεί ατέχνως να δώσει ο κ. Σταθάκης. Πρόκειται για επίσημη επιστολή του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής ο κ. Ντομπρόβσκις είπε εχθές ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε ύφεση και σκληρά μέτρα λιτότητας.

Ε, λοιπόν, όταν τα έχεις όλα αυτά, δεν μπορείς να έρχεσαι και να λες «πάμε καλά, θα πάμε καλύτερα», δεν μπορείς να λες ότι «δικαιούμαι να κυβερνώ τον τόπο και να εμπορεύομαι και πάλι μύθους και αφηγήματα».  

Αν ο κ. Τσίπρας πιστέψει στο δικό του αφήγημα, της αυτόματης ανάκαμψης που θα κεφαλαιοποιηθεί  πολιτικά, η χώρα θα καταστραφεί και ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάει σε εκλογές καροτσάκι. Αλλά αυτό ποσώς μας ενδιαφέρει. Μας ενδιαφέρει πατριωτικά να αποφύγουμε την καταστροφή.

Γιαυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία να αλλάξει ο τρόπος που σκεφτόμαστε.

Για να μπορέσουμε να κάνουμε επαναδιαπραγμάτευση με τους εταίρους και να πάρουμε δημοσιονομικό χώρο, χαμηλότερο πρωτογενές πλεόνασμα που το ζητώ από το 2013, έναντι διαρθρωτικών αλλαγών, έναντι μεταρρυθμίσεων, πρέπει να το πεί αξιόπιστα μια άλλη κυβέρνηση που το πιστεύει και μπορεί να το κάνει.   

Εάν δεν καταφέρουμε να πάρουμε ένα κάποιο είδος ευρωπαϊκής εγγύησης ειδικά των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες,  δεν θα ξεπεράσουμε το μείζον πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. 

Και αν δεν καταφέρουμε να διαμορφώσουμε έναν επενδυτικό φορέα, όπως για παράδειγμα μια ειδική θυγατρική της ΕυρΤρΕπ στην Ελλάδα, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να υποστηρίξουμε την εκτίναξη της ελληνικής οικονομίας.

Αλλά για να τα κάνουμε αυτά πρέπει να λύσουμε πρώτα από όλα το θεσμικό ζήτημα. Το ζήτημα της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, της δικαιοσύνης, της πολυφωνίας.

Μια κυβέρνηση που έχει φέρει στο επίκεντρο των επιλογών της σκοτεινά ζητήματα, περίεργες σχέσεις, προτιμήσεις οι οποίες προκαλούν τεράστια ερωτηματικά, μια κυβέρνηση η οποία πάσχει από προφανή κρίση αντιπροσωπευτικότητας και νομιμοποίησης, δεν μπορεί  ούτε να σχεδιάσει ούτε να προωθήσει το μέλλον του τόπου.  

http://www.evenizelos.gr/