Ποια θα είναι τα έξι κρίσιμα σημεία της νέας διαπραγμάτευσης

Του Χρήστου Καψάλη

Αν διαβάσετε προσεκτικά την επιστολή Βαρουφάκη στον Ντάισελμπλουμ θα διαπιστώσετε ποια θα είναι τα σημεία τριβής και αντιπαράθεσης μεταξύ Ελλάδας και δανειστών  στοEurogroup της Παρασκευής.

Το κάναμε εμείς για σας, παρουσιάζουμε τα έξι σημεία – κλειδιά στην διαπραγμάτευση και εξηγούμε τι κρύβεται πίσω από κάθε λέξη και την ερμηνεία της. Σημείο τριβής 1:

«Οι ελληνικές αρχές τιμούν τις οικονομικές υποχρεώσεις της Ελλάδας προς όλους τους πιστωτές, και δηλώνουν την πρόθεσή μας να συνεργαστούμε με τους εταίρους μας

προκειμένου να αποτραπούν τεχνικές επιπλοκές στο πλαίσιο της Κύριας Σύμβασης Χρηματοπιστωτικής Διευκόλυνσης την οποία αναγνωρίζουμε ως δεσμευτική ως προς το
χρηματοπιστωτικό και διαδικαστικό της περιεχομένου».

Αφού αναγνωρίζουμε την Σύμβαση δεσμευτική ως προς το χρηματοπιστωτικό και διαδικαστικό της περιεχομένου σημαίνει ότι δεν την αναγνωρίζουμε δεσμευτική ως προς τα υπόλοιπα, δηλαδή τα μέτρα του Μνημονίου

Σημείο τριβής 2:

«Σ ΄αυτό το πλαίσιο, οι ελληνικές Αρχές αιτούνται τώρα την επέκταση της Κύριας Σύμβασης Χρηματοπιστωτικής Διευκόλυνσης (MFA) για μια περίοδο έξι μηνών από την λήξη της, κατά την οποία περίοδο θα προχωρήσουμε από κοινού, αξιοποιώντας την υπάρχουσα ευελιξία στην παρούσα διευθέτηση, προς την κατεύθυνση της επιτυχούς ολοκλήρωσης και αναθεώρησης στην βάση των προτάσεων, από τη μια πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης και από την άλλη των θεσμών».

Η  «υπάρχουσα ευελιξία» ερμηνεύεται όπως βολεύει την κάθε πλευρά. Η ελληνική πλευρά προφανώς εννοεί ως ευελιξία την δυνατότητα να μη ληφθεί υπόψη στη Σύμβαση το Μνημόνιο αλλά μόνο η συμφωνία τήρησης δημοσιονομικών στόχων και χρηματοπιστωτικών προϋποθέσεων.

Σημεία τριβής 3 & 4

«Ο στόχος της αιτούμενης εξάμηνης παράτασης της διάρκειας της Σύμβασης είναι :

α) Να συμφωνήσει στους αμοιβαία αποδεκτούς χρηματοπιστωτικούς και διοικητικούς όρους, η εφαρμογή των οποίων, σε συνεργασία με τους θεσμούς, θα σταθεροποιήσει την δημοσιονομική θέση της Ελλάδας, θα επιτύχει τα κατάλληλα πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα, θα εγγυηθεί την βιωσιμότητα του χρέους και θα βοηθήσει στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων για το 2015 οι οποίοι λαμβάνουν υπόψη τους την παρούσα οικονομική κατάσταση».

Η Ελλάδα ζητάει να μειωθεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος σε 1,5%. Το θέμα βέβαια είναι ότι δανειστές είχαν επιβάλει υψηλούς στόχους πλεονάσματος ακριβώς γιατί τους συνόδευαν από τον όρο ότι τα πλεονάσματα θα χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά για την πληρωμή των δόσεων των δανείων.

«…β) να βεβαιώσει, συνεργαζόμενοι στενά με τους Ευρωπαίους και διεθνείς μας εταίρους, ότιοποιαδήποτε νέα μέτρα θα έχουν πλήρη χρηματοδότηση, απέχοντας από μονομερείς ενέργειες οι οποίες θα υπονόμευαν τους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη και τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα».

Με τον όρο «νέα μέτρα» η Ελλάδα αναφέρεται στα μέτρα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, επαναπρόσληψης παράνομα απολυμένων και σταδιακών αυξήσεων σε μισθούς και συντάξεις σύμφωνα με τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. Θα γίνουν όμως αποδεκτά ως ισοδύναμα εσόδων μέτρα από αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και του μαύρου χρήματος, αφού αυτό μένει να αποδειχθεί;

Σημείο τριβής 5:

«Να ξεκινήσουν οι εργασίες ανάμεσα στις τεχνικές ομάδες, για τη δυνατότητα ενός νέου Συμβολαίου για την Aνάκαμψη και την Aνάπτυξη στο οποίο προσβλέπουν οι ελληνικές Αρχές, ανάμεσα στην Ελλάδα, την Ευρώπη και το ΔΝΤ, και το οποίο θα μπορούσε να ακολουθήσει την τρέχουσα Συμφωνία».

Ο όρος «νέο Συμβόλαιο» προφανώς παραπέμπει πράγματι σε νέο Μνημόνιο, όπως είπαν σε δηλώσεις τους ο κ. Βενιζέλος και το ΚΚΕ. Μα το πρόβλημα δεν είναι οι λέξεις, αλλά το περιεχόμενό τους. Το θέμα δηλαδή δεν είναι αν θα υπάρξει «νέο Συμβόλαιο» ή «νέο Μνημόνιο» αλλά αν τα μέτρα που θα εμπεριέχει θα οδηγούν σε ακόμη βαθύτερη λιτότητα και ύφεση ή αν θα ανακουφίζουν, θα κατανέμουν δικαιότερα τα βάρη και τροφοδοτούν την ανάπτυξη δημιουργώντας ευκαιρίες και θέσεις εργασίας. Δηλαδή ποιος θα ήταν αντίθετος με το τρέχον μνημόνιο αν δεν εμπεριείχε τα μέτρα που οδήγησαν σε κλείσιμο δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεων, σε φτώχεια την μισή ελληνική κοινωνία, αύξησαν δραματικά την ανεργία και βύθισαν την χώρα σε κατάθλιψη;

Σημείο τριβής 6:

«Να συμφωνηθεί η εποπτεία υπό το πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και, στο ίδιο πνεύμα, υπό το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, κατά τη διάρκεια της επεκταθείσας Συμφωνίας».

Η κυβέρνηση έχει απορρίψει την Τρόικα, τον ρόλο της και τον τρόπο με τον οποίο όχι μόνο έλεγχε την κυβέρνηση αλλά και της επέβαλε μέτρα και πολιτικές. Η «νέα εποπτεία» δεν έχει σημασία πως θα λέγεται αλλά ποιον εποπτικό και παρεμβατικό ρόλο θα έχει, με ποιο τρόπο και σε ποιο βαθμό θα διακιούται να ελέγχει και να παρεμβαίνει.

http://www.eklogika.gr/