Ενα ντέρμπι χαμένο από χέρι

Στον δημόσιο «διάλογο» στη χώρα μας κυριαρχούν αυτή τη στιγμή δύο θέματα: οι ευθύνες για το δυστύχημα με τα τρένα είναι το πρώτο και πολύ πιο σοβαρό. Η διαιτησία στο ποδόσφαιρο είναι το άλλο. Ο τρόπος με τον οποίο αυτός ο «διάλογος» διεξάγεται, και στο ένα και στο άλλο, δεν αφήνει περιθώρια να αισιοδοξούμε ότι θα βγει κάτι καλό για το μέλλον: της πολιτικής (και των τρένων) ή, έστω, του ποδοσφαίρου. Οχι ότι μας εκπλήσσει. Τα δύο αυτά ζητήματα δεν συγκρίνονται καν μεταξύ τους ως προς τη βαρύτητα και τη σημασία που έχουν για τη χώρα και την κοινωνία. Αυτό, ωστόσο, καθόλου δεν πτοεί τους συμμετέχοντες στην ποδοσφαιρική διαμάχη να συμπεριφέρονται σαν το ποιος (θα) κάνει κουμάντο στη διαιτησία να είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Που, ΟΚ, το καταλαβαίνουμε, είναι «ζωής» για τις ελπίδες των ομάδων τους στη μεγάλη διάκριση. Ετσι, όμως, όπως εξελίσσεται, θα είναι και θανάτου (χωρίς εισαγωγικά) για τον επόμενο οπαδό που θα πέσει θύμα του φανατισμού που εκτρέφουν οι πρόεδροι – για τον επόμενο «Αλκη». Τσίπρας: Από το πένθος έως το γιαπί ένας Πολάκης δρόμος Πατήστε εδώ Οπως, όμως, στο ποδόσφαιρο σκούζουν για τη διαιτησία της περασμένης αγωνιστικής αποσκοπώντας σε εύνοια στο επόμενο ντέρμπι, έτσι και στην πολιτική η δημόσια συζήτηση γίνεται με αναφορές σχεδόν αποκλειστικά στο παρελθόν, προσδοκώντας κέρδη (ή μικρότερη φθορά) στις επόμενες εκλογές. Ο στόχος, δυστυχώς, είναι ιδιοτελής και μόνο. Οι πολιτικοί μας τσακώνονται για το τι έγινε και τι δεν έγινε, για το ποιος φταίει περισσότερο και ποιος λιγότερο, τόσο για το μεγάλο κακό όσο και για τη γενικότερη κατάσταση στους σιδηροδρόμους. Που, σύμφωνοι, πρέπει να το μάθουμε, πρέπει να το καταλάβουμε, πρέπει να γνωρίζουμε την αλήθεια, 57 άνθρωποι χάθηκαν και δεκάδες ακόμη τραυματίστηκαν για πάντα, αλλά… Πόσες οι πιθανότητες να βγει ένα πόρισμα στο οποίο θα συμφωνήσουν περισσότεροι από «ένας»; Remaining Time-0:00 Fullscreen Mute Επίσης, οι ποινικές και αστικές ευθύνες είναι έργο της Δικαιοσύνης, όχι των τηλεπαραθύρων (τι λέμε τώρα, ε;). Ενώ τις πολιτικές θα τις επιμερίσει οσονούπω ο κυρίαρχος λαός. Ο οποίος, πάντως, έχει ήδη βγάλει το δικό του πόρισμα: σύμφωνα με έρευνα της Public Issue, 6 στους 10 κρίνουν ότι για το τραγικό δυστύχημα φταίει η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ. 

Γιατί, με τέτοια «ενημέρωση», τι περιμέναμε; Την ίδια στιγμή, υποτίθεται ότι πρέπει να φτιάξουμε τα τρένα. Πρέπει να φτιάξουμε τις δημόσιες υπηρεσίες. Πρέπει να φτιάξουμε ένα καλύτερο κράτος. Σε αυτό πάνω δεν γίνεται ουσιαστικά διάλογος. 

Η κυβέρνηση, που προφανώς έχει λόγους να «παίξει» σε αυτό το πεδίο, λέει τα δικά της, που όμως δεν ακούει καν η αντιπολίτευση, η οποία δεν λέει τίποτα (ή, και να λέει, χάνεται κάτω από τις κραυγές για τις ευθύνες) και η μόνη «απάντηση» που δίνεται είναι: «Με εμάς (τα τρένα) θα είναι καλύτερα». Γιατί; Θα πείτε, εδώ δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε στο τι βλέπουν (και βλέπουμε), θα καθίσουν να συζητήσουν εποικοδομητικά σε ένα σχέδιο και στις προτάσεις (που δεν έχουν); Βγαίνει ο Τσίπρας φωτογραφίες σε κάτι χαλάσματα, «να πώς κατάντησαν το κέντρο τηλεδιοίκησης στη Λάρισα». Απαντά ο Γεραπετρίτης «δεν είναι αυτό που δείχνεις, αλλά το άλλο δίπλα (που κρύβεις)»! 

Θα ήταν κωμικό, αν δεν υπήρχε η τραγωδία. Οπως τραγωδία είχαμε και στο ποδόσφαιρο, έναν χρόνο πριν. Ομως, η «μνήμη» δεν (βολεύει να) φτάνει έως τον φόνο του Αλκη Καμπανού, σταματάει στις φάσεις της Κυριακής: ήταν πέναλτι ή δεν ήταν; Ηταν καλύτερη η κατάσταση όταν ήλεγχε την Ομοσπονδία ο Ολυμπιακός (ή, προ αμνημονεύτων, ο Παναθηναϊκός) ή είναι καλύτερη τώρα, που κάνει κουμάντο η ΑΕΚ; Και γιατί θα είναι καλύτερα αν κάνουμε το ένα ή το άλλο; Επειδή το λέει, αντίστοιχα, ο ένας ή ο άλλος; Μπα; Και να σκεφτείτε ότι στο ποδόσφαιρο υπάρχει πια και ο VAR (Video Assistant Referee), που, υποτίθεται, βοηθάει στο να αποφεύγονται τα λάθη και να μειώνονται οι έριδες. Κάτι σαν «τηλεδιοίκηση», δηλαδή. 

Τι να κάνει, όμως, η τεχνητή νοημοσύνη όταν εκλείπει η απλή λογική; Τι να σου κάνει η τεχνολογία όταν δεν μπορούμε να τα «βρούμε» ούτε στο τι βλέπουν τα μάτια μας; Και πώς, έτσι, να μη δουν και άλλα, ακόμη χειρότερα; Θέμα χρόνου είναι (και αυτό) σε ένα ντέρμπι με μόνο πρόσκαιρους νικητές και μόνιμα χαμένη την ουσία: το μέλλον της χώρας.

https://www.protagon.gr/apopseis/ena-nterbi-xameno-apo-xeri-44342690314