Η τέχνη της κωλοτούμπας

Μεγάλο πράγμα η τέχνη της κωλοτούμπας. Βλέπει κανείς πόσο ταλαιπωρούνται οι χώρες που δυσκολεύονται να τις κάνουν. Οταν έρχεται η στιγμή και η ανάγκη γι’ αυτές, ζορίζονται. Οι ηγεσίες τους πιέζονται, ενίοτε ανατρέπονται.

Κλασικό παράδειγμα οι Βρετανοί. Εμείς στη θέση τους είναι πολύ πιθανό να είχαμε πάρει επίσης την απόφαση υπέρ του Brexit. Αρχικά θα μας είχαν παρασύρει το συλλογικό και ανεξάντλητο πάθος μας και η αφόρητη πίεση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης· σε συνδυασμό με την οργή που ένιωθε η ελληνική κοινωνία όταν βρέθηκε σε ανάλογο σταυροδρόμι.

Οι Βρετανοί πήραν την απόφαση. Αλλά ακόμη και αυτοί που ήταν υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε. αποδέχθηκαν τη νέα πραγματικότητα. Οταν τους ρωτούσε κανείς «μα μήπως πρέπει να διορθωθεί ένα λάθος;», απαντούσαν: «Δεν είμαστε μπανανία. Σεβόμαστε τους θεσμούς μας, πήραμε μία απόφαση, τέλος». Τώρα πάλι οι Βρετανοί ταλαιπωρούνται, γιατί οι απάνθρωπες και αδυσώπητες αγορές οδήγησαν την πρωθυπουργό τους σε μια μεγαλειώδη κωλοτούμπα. Η χώρα με τη μακρότερη παράδοση στον κοινοβουλευτισμό και τους ισχυρότερους θεσμούς στην Ευρώπη έχει μπει σε μια πρωτόγνωρη περιδίνηση.

Εμείς, βλέπετε, εκπαιδευτήκαμε στην αποδοχή της κωλοτούμπας σαν μια αποδεκτή τεχνική πολιτικής ηγεσίας. Από ένα σημείο και πέρα, μας τύχαιναν ηγέτες που άλλο έλεγαν και άλλο εννοούσαν. Μας σαγήνευαν με τα λόγια τα μεγάλα, αλλά δεν μας απογοήτευαν την ώρα των μεγάλων συμβιβασμών. Ισα ίσα, τους θαυμάζαμε μάλιστα. «Ρε συ, πώς το έκανε αυτό ο μεγάλος;», σχολίαζαν οι ειδικοί της επικαιρότητας. Η κριτική στην τέχνη της κωλοτούμπας, είτε στη βάση της ηθικής είτε στη βάση της αναποτελεσματικότητας, δεν αφορούσε παρά μια ελίτ που έμοιαζε να παρακολουθεί υποχρεωτικά μια παράσταση στην οποία δεν καταλάβαινε ούτε τους πρωταγωνιστές ούτε τις αντιδράσεις του κοινού.

Εγινα θαυμαστής του κάθε λαοπλάνου που μας πείθει για κάποια χίμαιρα και μετά μας προσγειώνει απότομα, χωρίς κόστος; Οχι ακριβώς. Απλώς βρίσκω συναρπαστική την ικανότητά μας να κάνουμε λάθη και μετά να προσαρμοζόμαστε στις συνέπειές τους. Αναρωτιέμαι πού θα βρισκόμασταν ως χώρα αν δεν είχαμε περάσει τόσες κωλοτούμπες και αν είχαμε ηγέτες που έλεγαν συχνότερα την αλήθεια, όσο πικρή και αν ήταν. Σίγουρα θα ήμασταν μια πολύ πιο βαρετή χώρα. Αλλά και πολύ πιο σύγχρονη. Οι κωλοτούμπες συχνά σώζουν από μοιραία λάθη, αλλά, σχεδόν πάντοτε, κοστίζουν.

https://www.kathimerini.gr/opinion/562098046/i-techni-tis-kolotoympas/