Κι ύστερα κι ύστερα…

Γνώρισα ένα ζευγάρι Τούρκων επισκεπτών που ήρθαν διακοπές με το ανήλικο τέκνο τους λόγω του μπαϊραμίου. Η Χίος εδώ και μερικά χρόνια έχει ως βασική πηγή χρήματος τους Τούρκους επισκέπτες που έρχονται κατά κύματα σε κάθε μπαϊράμι μιας και έχουμε απέναντί μας και σε μικρή σχετικά απόσταση 3 μεγαλουπόλεις (σμύρνη, προύσσα, κων/λη) αλλά έρχονται και όλο το χρόνο τα σαββατοκύριακα, και αυτό είναι προφανώς πολύ πιο ουσιαστικό.
Είχαν νοικιάσει και πληρώσει οι άνθρωποι αυτοκίνητο αλλά ο έξυπνος επιχειρηματίας, δυσφημιστής του νησιού, το είχε διλπονοικιάσει και εξαφανίστηκε, δεν απάντησε ποτέ σε κανένα τηλεφώνημα των εξαπατημένων πελατών του που έστεκαν μες στη βροχή, νύχτα, μόλις είχαν φτάσει και δεν ήξεραν τι να πράξουν. Με τα πολλά νοίκιασαν άλλο αυτοκίνητο από άλλη εταιρία και ήρθαν
στο χωριό.
Ήταν από την Προύσσα και εργαζόταν στο εργοστάσιο της Ρενώ σε θέσεις κάπως ανώτερες και όχι ως εργάτες, η κοπελιά είχε σπουδάσει και συγκριτική λογοτεχνία αλλά κατέληξε στο γραφείο δημοσίων σχέσεων της αυτοκινητοβιομηχανίας λόγω του ότι η εποχή μας δεν χρειάζεται πια ούτε λογοτέχνες ούτε μελετητές αυτών.
Μου είπαν απίστευτα πράγματα οι άνθρωποι. Ότι ο εργάτης παίρνει 3,8 ευρώ την ώρα και δουλεύει 8ωρο κυλιόμενο σε 3 βάρδιες, όλο το 24ωρο δεν σταματά η παραγωγή, ότι παράγουν 1 αυτοκίνητο ανά λεπτό της ώρας, ότι οι εργάτες που δουλεύουν στην γραμμή παραγωγής δεν έχουν δικαίωμα ούτε να πάνε στην τουαλέτα, έχουν μόνον δύο 7λεπτα διαλείμματα και ένα ημίωρο για φαγητό, ότι αν δεν πάει για οποιονδήποτε λόγο ο αντικαταστάτης τους, δεν μπορούν να σχολάσουν και να σταματήσει η γραμμή παραγωγής, οπότε συνεχίζουν να δουλεύουν και μετά το 8ωρό τους μέχρι η εταιρία να βρει άλλον αντικαταστάτη, ότι έκαναν απεργία 13 μέρες πριν από λίγους μήνες και προξένησαν ζημιά εκατομμυρίων ευρώ στην εταιρία αλλά πέτυχαν να αυξηθεί το ωρομίσθιο από το 1 ευρώ στα 3,8, απίστευτα πράγματα μου είπαν χθες οι Τούρκοι και τους κοιτούσα σαν χάνος. Σκεφτόμουν για ποιο λόγο άραγε έχει καταντήσει να ζει έτσι η ανθρωπότητα, με τόση ανοησία, τόση καταπίεση, τόση απανθρωπιά, τόση σπατάλη πόρων και μου απάντησαν ότι ο ρυθμός της αγοραστικής ζήτησης αυτοκινήτων παγκοσμίως είναι σχεδόν ίσος με τον ρυθμό παραγωγής, 1 αυτοκίνητο κάθε λεπτό της ώρας…
Κι ύστερα κάθομαι και γράφω περί εξοικονόμησης φυσικών πόρων, κι ύστερα δεν αγοράζω ένα μπουκαλάκι νερό όποτε πηγαίνω στις πόλεις για να μην παράξω απόρριμμα, κι ύστερα κάθεστε κι εσείς εδώ μέσα και διαβάζετε όλα αυτά που γράφω…
http://www.toportal.gr/