Τι σας χρειάζονται οι ιδέες;

Στον προεκλογικό διάλογο της Νέας Δημοκρατίας ρίχνονται μερικές ιδέες, πραγματικά ενδιαφέρουσες. Απλώς όταν τις ακούς στο εγχώριο περιβάλλον, στην καλύτερη περίπτωση θα τις εκλάβεις ως χαριτωμένες. Όμως δεν είναι τίποτα περισσότερο από υπέροχες φούσκες που σύντομα θα τρυπήσει η αλήθεια. Ναι, οι υποψήφιοι βάζουν τα δυνατά τους και ο καθένας προωθεί το προϊόν του όπως μπορεί. Ο Μεϊμαράκης πουλάει εμπειρία και ενότητα, ο Κυριάκος καινοτομία, ο Τζιτζικώστας νιάτα και ο Άδωνις λαϊκό πρόγραμμα. Μεταξύ μας, οι ιδέες δεν έχουν και τόση σημασία. Πρόσωπο θα ψηφίσουν, παίζοντας τις πολιτικές μάρκες που τους έμειναν στο τραπέζι. Οι ιδέες και οι προτάσεις για εκσυγχρονισμό του κόμματος έχουν τη σημασία τους, αλλά δεν πιάνουν μία όταν οι ομάδες κατεβαίνουν στο γήπεδο των εκλογών. Διότι εσύ μπορεί να κομίζεις νέο ήθος και σχέδια
εφάμιλλα των καλύτερων αμερικανικών, αλλά το κόμμα θα βλέπει πάντα την πλάτη του Τσίπρα αν δεν είναι συνεπές προς τη μακρά πολιτική παράδοση της πατρίδας μας.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ο πρόεδρος πρέπει να εξασφαλίσει στο κόμμα τα παρακάτω:
Πολιτικό λόγο με τη σωστή ποσόστωση λαϊκισμού που, κατά περίσταση, οφείλει να φτάνει στα όρια της χυδαιότητας. Στις επόμενες εκλογές ο Τσίπρας μπορεί να υποσχεθεί ότι θα αναγκάσει τον Σορεντίνο να ξανακάνει νέο τον Μάικλ Κέιν στη «Νιότη». Ο πρόεδρος της ΝΔ οφείλει να τάξει το ίδιο και στον Χάρβεϊ Καϊτέλ.
Ανάκτηση της πρόσβασης στο πολιτικό ακροατήριο που αποτελείται από δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους. Και ο δημόσιος υπάλληλος, κύριε, δεν θα σε ψηφίσει ποτέ όσο λες εκείνα τα απειλητικά περί αξιολογήσεων. Πρέπει να του πεις τα γνωστά, εκείνα που τον κάνουν να αισθάνεται ασφαλής. Προς το παρόν εσύ μιλάς για μικρότερο κράτος.
Μηχανισμό που θα διατρέχει τη χώρα κουβαλώντας στην πλάτη όχι μόνο το κόμμα, αλλά και τις διαχρονικές παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος. Κομματάρχες με πρόσβαση στα καφενεία των χωριών. Τοπικούς μηχανισμούς πρόθυμους για συναλλαγές, πολιτικούς εκβιασμούς και ίντριγκες. Κοινώς ο πρόεδρος οφείλει να τιμήσει τις παραδόσεις και το παρελθόν της παράταξης, από τα χρόνια της ΕΡΕ.
Υποψηφίους όχι τόσο ικανούς και άξιους, όσο καλά δικτυωμένους, με επιρροή και ισχυρό έρεισμα στις τοπικές κοινωνίες. Ανθρώπους που θα πουλήσουν καλά τον εαυτό τους και το κόμμα.
Deals με το σύστημα που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «διαπλοκή». Και, ας είμαστε σοβαροί κύριοι, στην Ελλάδα η χρηματοδότηση των κομμάτων πάντα θα γίνεται κάτω από το τραπέζι. Τα περί φανερών πόρων να τα πείτε μόνο στην περίπτωση που σκοπεύουν να σας ακολουθήσουν και οι άλλοι. Αλλιώς θα βλέπετε το δάχτυλο του Τσίπρα να δείχνει τους χορηγούς σας.
Συμφωνίες παρασκηνίου με συνδικαλιστές προκειμένου να κατέβουν από το άρμα του αντιπάλου και, στην καλύτερη περίπτωση, να παρακολουθήσουν σιωπηροί την άφιξη του γαλάζιου.
Αυτά, λοιπόν, χρειάζεται το κόμμα, πρόεδρε. Προφανώς το ξέρεις και εσύ, όμως κάτι πρέπει να πεις, μια κουρτίνα οφείλεις να ρίξεις να καλύψει την ασχήμια της πραγματικότητας. Και είναι απολύτως βέβαιο ότι από αυτόν τον δρόμο θα πας. Γιατί στη στροφή θα τους δεις, να περιμένουν το κόμμα να 'ρθει και πάλι, μαζί να φτιάξετε μια Ελλάδα μεγάλη.
Διαχρονικό πολιτικό σουξέ που μιλάει στην καρδιά του νεοδημοκράτη. Κακώς δεν ακούγεται.


http://www.protagon.gr/