Άλλο να το ψηφίζεις, άλλο να το πληρώνεις

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Όταν μια κυβέρνηση που θέλει να λέγεται αριστερή επιλέγει να κατηγορήσει την κυβέρνηση Σαμαρά γιατί μείωσε τις τιμές των εισιτηρίων στα λεωφορεία και στα τρένα ενώ αναγγέλλει αυξήσεις, κάτι δεν πάει καλά. Το μνημόνιο με …ανθρώπινο πρόσωπο «μπάζει»

Το σκηνικό θυμίζει Φθινόπωρο του 2014, του 2013 ή όποιας άλλης μνημονιακής χρονιάς επιθυμείτε να πάρετε ως μέτρο σύγκρισης. Οι αυξήσεις φόρων ξεφυτρώνουν από παντού, καθημερινά σαν μανιτάρια. Οι «κρίσιμες» ημερομηνίες (της 1ης αξιολόγησης και της τραπεζικής ανακεφαλαιοποίησης) κυριαρχούν

ως deadlines της κυβερνητικής πολιτικής. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αναπαράγουν την λογική της «καλύβας του Χότζα» διαρρέοντας σενάρια τερατωδών μέτρων ώστε να μας φανεί κάπως καλύτερη η πραγματικότητα. Στο βάθος του τούνελ ως συνήθως μία υπόσχεση για έξοδο από την κρίση, αυτή την φορά όχι με την μορφή του δανεισμού από τις αγορές αλλά της μείωσης του χρέους. Για την ώρα, οι υπουργοί κάνουν δηλώσεις με τα μάτια κατεβασμένα λέγοντας ότι «είναι αναγκασμένοι» να κάνουν όσα θα κάνουν, ποιος ξέρει όμως πόσο θα κρατήσει κι αυτό…

Ένας από αυτούς, ο υπουργός Μεταφορών Χρήστος Σπίρτζης, ανέλαβε να εξηγήσει το πώς θα εφαρμοστούν στην πράξη, οι βασικές αρχές πάνω στις οποίες στηρίχθηκε η προεκλογική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή η προβολή του ως του κοινωνικά ευαίσθητου διαχειριστή ενός αναγκαίου μνημονίου, μιας διακυβέρνησης που θα αναζητήσει «ισοδύναμα» μέτρα με γνώμονα την διανομή του υποχρεωτικού κόστους σε βάρος των οικονομικά ισχυρών και υπέρ των οικονομικά ανίσχυρων. Ιδού τα αποτελέσματα στις δηλώσεις του:

Δήλωση 1η: «Αυτό που προγραμματίζουμε είναι, επειδή θα αυξηθεί έτσι ή αλλιώς κατά 10% το εισιτήριο, επειδή ανέβηκε ο συντελεστής ΦΠΑ από το 13% στο 23%, να μπορέσουμε να κρατήσουμε χαμηλά τις κάρτες απεριορίστων διαδρομών που χρησιμοποιούν καθημερινά οι πολίτες που πηγαίνουν στις δουλειές με τα μέσα μεταφοράς και να επιβαρυνθεί λίγο περισσότερο το απλό εισιτήριο, το οποίο χρησιμοποιούν περιστασιακά τουρίστες ή άλλοι»!

Πέραν του ότι δεν έχουμε και ιδιαίτερη έλευση τουριστών στην Αθήνα τον Οκτώβριο, το νόημα είναι σαφές: Αυξήσεις θα ισχύσουν για όλους και η  αναδιανομή του κόστους θα γίνει μεταξύ αυτών που χρησιμοποιούν σταθερά τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και όσων τα χρησιμοποιούν περιστασιακά! Λες και οι δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει κάποιο είδος προνομιούχων, και όχι π.χ κάποιους που δεν μπορούν για οικονομικούς λόγους να χρησιμοποιούν πάντα το αυτοκίνητό τους.

Δήλωση 2η: «Η ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, της θυατρικής ΕΔΙΣΥ και των περιφερειακών αεροδρομίων που προβλέπονται μέσα στη συμφωνία δεν μας βρίσκουν σύμφωνους σε σχέση με το πώς πρέπει να γίνονται οι ιδιωτικοποιήσεις και η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας στη χώρα μας, αλλά είναι δέσμευση της χώρας που πρέπει να τηρήσουμε».

Το «δεν γίνεται αλλιώς» σε όλο του το μεγαλείο. Και μία «πενιά» περί καλών και κακών ιδιωτικοποιήσεων…

Δήλωση 3η (και καλύτερη):  « Η μείωση της τιμής του εισητηρίου έγινε από την κυβέρνηση Σαμαρά το Σεπτέμβριο-Οκτώβριο και δημιούργησε πολύ μεγάλη υστέρηση εσόδων και ελλείμματα στον ΟΑΣΑ. Οι δύο εβδομάδες δωρεάν μετακινήσεων για τους πολίτες στοίχισαν 10 εκατ. ευρώ, ενώ τα ελλείμματα στο σύνολό τους ήταν 50 εκατ. ευρώ από τη μείωση των εισιτηρίων εκείνη τη χρονιά. Δεν μπαίνει θέμα, αν ήταν υγιές το σκηνικό στον ΟΑΣΑ και στις αστικές μεταφορές δεν θα είχαμε πρόβλημα με τις δύο εβδομάδες ή δύο μήνες».

Είναι χιλιάδες τα σημεία και τα αντιλαϊκά μέτρα για τα οποία οφείλει κανείς να ασκήσει κριτική στην διακυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου. Όμως το να επιλέγει ο ΣΥΡΙΖΑ και μία κυβέρνηση που αυτοαποκαλείται αριστερή να την κατηγορήσει για την μείωση των τιμών των εισιτηρίων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, πηγαίνει τα πράγματα σε …άλλο επίπεδο.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες, επιστημονικές γνώσεις σε θέματα μεταφορών, για να διαπιστώσει κανείς ότι η εφαρμογή των κυβερνητικών διακηρύξεων στην διαχείριση της μνημονιακής πραγματικότητας …μπάζει.

Όλα αυτά ενώ αναμένουμε την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα προαπαιτούμενα μέχρι το τέλος της εβδομάδας, την κατάρτιση σειράς επόμενων νομοσχεδίων δημοσιονομικής προσαρμογής και την εφαρμογή των ήδη ψηφισμένων με βάση την συμφωνία της 12ης Ιουλίου.

Είναι σαφές ότι όσοι στις τελευταίες εκλογές εκτίμησαν την προοπτική του Grexit ως αιτία πανικού, την πιθανότητα μιας κυβέρνησης της Ν.Δ ή ενός «μεγάλου συνασπισμού» ως τρομακτική και πίστεψαν σε ένα «μνημόνιο με ανθρώπινο πρόσωπο» ανακαλύπτουν μία σκληρή αλήθεια:

Είναι άλλο να το ψηφίζεις κι άλλο να το πληρώνεις….

https://eleutheriellada.wordpress.com/